Wydawnictwo INFORTeditions

   Anna Pawlicka
   "Dziewczyny idą na wojnę.
    Historia Przysposobienia Wojskowego Kobiet"



ISBN 978-83-65982-39-1
76 str.
155x214 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2019

Spis treści:

Wstęp
I I wojna światowa – kobiety-legionistki w wojsku polskim
II Ochotnicza Legia Kobiet – historia organizacji
III Organizacja Przysposobienia Kobiet do Obrony Kraju – historia organizacji
IV Wrzesień 1939 i losy powojenne Organizacji
V Służba w OLK – problem ze społeczną recepcją i problemy wewnętrzne
VI Pewiaczki w oczach własnych i społeczeństwa
VII Działalność społeczna PWK. Koła Lokalne i Drużyny Pracy Społecznej
VIII Życie wewnętrzne Organizacji
IX Obozy letnie PWK
X Umundurowanie PWK i spojrzenie na nie pewiaczek
Zakończenie
Bibliografia

O książce:
Książka Dziewczyny idą na wojnę. Historia Przysposobienia Wojskowego Kobiet ukazuje historię organizacji założonej przez kobiety-patriotki, która miała przygotowywać polskie dziewczęta do służby pomocniczej przy wojsku polskim. Ochotniczki uczyły się obrony przeciwgazowej, pierwszej pomocy, podstaw medycyny, przetrwania, strzelectwa i wielu innych. Organizacja wywodzi się z lwowskiej Ochotniczej Legii Kobiet, której historia również została nakreślona w tej publikacji. Kronikę PWK przeplata relacja jej byłej uczestniczki, pani Haliny Wiśniewskiej, oraz zdjęcia z archiwalnych numerów „Dla Przyszłości” – pisma wydawanego przez same dziewczęta...

O autorze:
Anna Pawlicka – (ur. 1993) magister historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończyła specjalizację – antropologia historyczna. Interesuje się ukazywaniem historii z perspektywy lokalnej i osobistej. Chętnie wykorzystuje wywiady ze świadkami historii, uznając, że ich słowa – poparte źródłami pisanymi – najlepiej ożywiają dawne dzieje. Od wielu lat uczestniczy w rekonstrukcji historycznej – odtwarza sylwetkę ochotniczki PWK przy Grupie Rekonstrukcyjnej 84 Pułku Strzelców Poleskich.

   Eugen Gorb, Jurij Ryabucha
   "Lwów – Jezierna. Kampania kozacko-moskiewska
    roku 1655"



ISBN 978-83-65982-38-4
183 str.
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2019

Spis treści:

Wstęp
I Ukraina kozacka i jej sąsiedzi na przełomie 1654-1655 roku
II Marsz na Lwów. Bitwa pod Gródkiem
III Oblężenie Lwowa
IV Ekspedycja na Polesie. Zdobycie Lublina przez wojska moskiewsko-kozackie
V Starcia pod Jezierną. Rokowania z chanem
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

O książce:
Rok 1648 we wszystkich aspektach stał się zwrotnym punktem w dziejach Rzeczypospolitej. Ten rok był zwiastunem powolnego, choć nieuchronnego, jej upadku. W ciągu najbliższych dwudziestu lat państwo polsko-litewskie prowadziło ciągłe, wyniszczające wojny, które doprowadziły je niemal na skraj rozpadu. Powstanie Bohdana Chmielnickiego, potop szwedzki, trzynastoletnia wojna rosyjsko-polska – wszystkie te konflikty zbrojne zawsze cieszyły się nieustanną uwagą polskich i zagranicznych historyków. Jednak niektóre aspekty tych wydarzeń nadal stanowią „białe plamy”, pełne są historycznych mitów i sprzeczności. Jedną z tych „białych plam” stanowi wspólna kampania wojsk kozacko-moskiewskich przeprowadzona na Ukrainie w drugiej połowie 1655 roku. Kampania militarna, której poświęcona jest ta książka, nie jest dobrze znana polskiemu czytelnikowi i nie wzbudziła w XX i początkach XXI wieku dużego zainteresowania wśród historyków.
Niemal równocześnie z początkiem wyprawy kozacko-moskiewskiej na Lwów Szwedzi pod wodzą swego wojowniczego monarchy najechali Rzeczpospolitą, która prawie wszystkie swoje siły rzuciła do walki z Karolem X Gustawem, a więc naturalne wydaje się, że współcześni całą uwagę skupili właśnie na tych tragicznych wydarzeniach. Zdecydowana większość ówczesnych notatek, listów, kronik, diariuszy, pamiętników i wspomnień, które są najbardziej wiarygodnymi źródłami do pierwszego okresu powstania Bohdana Chmielnickiego, teraz skupiła się na opisywaniu szczegółów potopu szwedzkiego. Informacje o kampanii Kozaków i Moskwicinów na Ukrainie są obecne w tych tekstach tylko marginalnie...

O autorach:
Eugen Gorb (1989), historyk z wykształcenia, absolwent Mariupolskiego Uniwersytetu Państwowego (Ukraina) i studiów doktoranckich Donieckiego Uniwersytetu Narodowego im. Wasyla Stusa. Autor wielu artykułów naukowych i popularnonaukowych na temat irlandzkiej wojny dziewięcioletniej (1594–1603), polityki wewnętrznej i zagranicznej Rzeczypospolitej w połowie XVII wieku, okresu 1918-1926 oraz historii rozwoju polskiej nauki historycznej. Obecnie współpracuje jako dziennikarz z portalem polsko-ukraińskim PolUkr.net.

Jurij Ryabucha (1976), historyk z wykształcenia, absolwent Mariupolskiego Uniwersytetu Państwowego (Ukraina). Autor pracy doktorskiej „Siły Zbrojne Południa Rosji na terytorium Ukrainy w 1919 roku”. Autor wielu artykułów naukowych i popularnonaukowych z zakresu historii wojskowości.

   Mariusz Samp
   "Krosno Odrzańskie 1005 i 1015"



ISBN 978-83-65982-37-7
79 str.
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2019

Spis treści:

Wstęp
I Państwo piastowskie na początku XI wieku i jego kontakty z Niemcami
II Wojskowość polska w okresie wczesnofeudalnym
III Krosno Odrzańskie do początku XI stulecia
IV Obrona przejścia pod Krosnem w 1005 roku
V Starcie polsko-niemieckie nad Odrą (1015)
Zakończenie
Bibliografia
Spis map

O książce:
Krosno (Crosno), obok Cedyni i Iławy (obecnie część Szprotawy), jest jedną z najstarszych nazw miejscowych wzmiankowanych przez biskupa merseburskiego Thietmara (975-1018), najważniejszego z kronikarzy niemieckich, opisujących czasy panowania Mieszka I i jego syna Bolesława Chrobrego. Rządy drugiego z wymienionych władców obfitowały w wiele toczonych między Piastami a Liudolfingami wojen. Zmagania militarne rozgrywały się głównie na terenie Połabia i ziemiach etnicznie polskich. Kilkukrotnie ówczesny król niemiecki Henryk II wyruszał w kierunku Polski z nadzieją ostatecznego pokonania Chrobrego, który w tym okresie był dynastą silnym, wyraźnie dążącym do podkopania wpływów i znaczenia Cesarstwa w regionie. W 1005 i 1015 r. wojska niemieckie dwukrotnie znalazły się pod Krosnem, leżącym nad Odrą. Doszło też wtedy do dwóch krwawych bitew.
Próbę ich scharakteryzowania podjęto w niniejszej publikacji. Przy analizie militarnej wymienionych powyżej starć zbrojnych posłużono się przede wszystkim źródłami pisanymi. Najważniejszym źródłem, wykorzystanym obficie w toku badań, była kronika wspomnianego już wcześniej Thietmara, który w zasadzie jako jedyny ze współczesnych autorów podał podstawowe informacje o dziejach wczesnośredniowiecznego Krosna. Bez tych wiadomości wiedza o najstarszej historii wymienionego ośrodka i jego najbliższych okolicach byłaby osnuta wieloma nieweryfikowalnymi domysłami i spekulacjami...

O autorze:
Mariusz Samp (1990) – absolwent historii wojskowości na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Obecnie doktorant Akademii Pomorskiej w Słupsku. Historia, szczególnie historia polskiego średniowiecza, jest przedmiotem jego zainteresowań od wczesnych lat szkolnych. Publikował m.in. w „Przeglądzie Historyczno-Wojskowym”, „Studiach z Dziejów Polskiej Historiografii Wojskowej”, „Scripta Historica” i „Kwartalniku Bellona”. Na co dzień mąż i katolik.

   Felicjan Pawlak
   "Z Oflagu do Tobruku i w nieznane. Diariusz 1939–
    1943" (Opracował i wstępem opatrzył Karol
    Łopatecki)



ISBN 978-83-65982-36-0
519 str.
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2019

Spis treści:

Przedmowa (Norman Davies)
Wstęp (Karol Łopatecki)
Felicjan Pawlak. Oflagu do Tobruku i w nieznane. Diariusz 1939–1943
I Wojna obronna (17 IX 1939 – 5 X 1939)
II Niewola i pobyt w Oflagu II B Arnswalde (6 X 1939 – 5 II 1940)
III Próba ucieczki i przewiezienie do Oflagu VIII B Silberberg (6 II 1940 – 4 V 1940)
IV Ucieczka ku wolności (5 V 1940 – 31 V 1940)
V Budapeszt i obóz w Lenti (1 VI 1940 – 17 VI 1940)
VI W drodze na Bliski Wschód (18 VI 1940 – 18 VIII 1940)
VII W Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich (19 VIII 1940 – 6 I 1941)
VIII Obrona Tobruku (17 VIII 1941 – 9 XII)
IX Bitwa pod Gazalą (10 XII 1941 – 29 XII 1941)
X Kurs Middle East Tactical School w Heluan (30 XII 1941 – 13 II 1942)
XI Ponownie w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich (14 II 1942 – 8 III 1942)
XII Szkoła Podchorążych w Centrum Wyszkolenia Armii (10 III 1942 – 14 VI 1942)
XIII Siódmy kurs Middle East Staff School Haifa (15 VI 1942 – 7 XI 1942)
XIV W oczekiwaniu na nowy przydział: podróż z Egiptu do Iraku (8 XI 1942 – 4 XII 1942)
XV W 3. Brygadzie Strzelców (5 XII 1942 – 11 III 1943)
XVI Służba w 5. Wileńskiej Brygadzie Piechoty (11 III 1943 – 26 VII 1943)
XVII 5. Kresowa Dywizja Piechoty – z Iraku do Palestyny (27 VII 1943 – 5 IX 1943)
Aneksy
Chronologia wydarzeń II wojny światowej
Bibliografia
Indeks osobowy
Abstract

O książce:
Chociaż możemy spotkać dzienniki z czasów wojny w najróżniejszych kształtach i rozmiarach, to zapiski młodego polskiego oficera Felicjana Pawlaka są wyjątkowe zarówno pod względem formy jak i treści. Dodatkowo okoliczności opisanych tam wydarzeń mogą wydać się egzotyczne z punktu widzenia brytyjskich czy amerykańskich czytelników. Historia Pawlaka zaczyna się we wschodniej Polsce podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, obejmuje dwukrotne uwięzienie w charakterze jeńca wojennego, dwie brawurowe ucieczki z rąk Sowietów i Niemców, długą podróż przez Węgry i Bałkany na Bliski Wschód, dwa lata służby w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich, wysłanej m.in. do Afryki Północnej i Tobruku, a następnie służbę w 2 Korpusie Polskim pod dowództwem gen. Andersa, w tym długie, ciężkie i bohaterskie walki we Włoszech.
Notatki Pawlaka nie skupiają się na szczegółach działań wojennych, a raczej pokazują, jaki wpływ ten konflikt zbrojny miał na ciało i umysł wrażliwego człowieka uwikłanego w wir historii. Często są krótkie i lakoniczne, przez co czytelnik musi zastanawiać się, gdzie autor się znajduje i co w tej chwili robi, ale niezwykle trafnie opisują następujące po sobie chwile rozpaczy i nadziei. Dodatkowym, elementem, który bardzo wzbogaca te zapiski, jest wyjątkowo szczegółowy i dogłębny komentarz Karola Łopateckiego.
Norman Davies (fragment Przedmowy)

O autorze:
Felicjan Pawlak (1914–2000), podpułkownik dyplomowany. Nauczyciel, w 1934 r. powołany do szkoły podchorążych piechoty. Jako podporucznik rozpoczął służbę w 1937 r. w 44. Pułku Piechoty w Równem. Podczas kampanii obronnej 1939 r. brał udział w walkach pod Kamionką Strumiłową i Poizdowem. Dostał się do niewoli niemieckiej trafiając do Oflagu IIB Arnswalde, po nieudanej ucieczce przeniesiony do Oflagu VIIIB Silberberg. Z niewoli uciekł wraz z Janem Gerstelem i Tadeuszem Wesołowskim docierając w VIII 1940 r. do Hajfy. Wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, gdzie otrzymał awans na porucznika. Był zastępcą dowódcy 3. kompanii ckm i 4. kompanii III Batalionu. Funkcję tę pełnił do V 1942 r. biorąc udział w oblężeniu Tobruku i bitwie pod Gazalą. W 1942 r. został odkomenderowany do angielskiej Middle East Staff School w Hajfie, a następnie dostał przydział jako oficer operacyjny w 5. Kresowej Dywizji Piechoty. Brał udział w bitwie pod Monte Cassino, następnie został szefem sztabu 6. Lwowskiej Brygady Piechoty. Jako kapitan uczestniczył w akcji zdobycia Ankony, Predapio i Forli. Od I do IV 1945 r. dowodził 17. Lwowskim Batalionem Strzelców San Angelo, w tym czasie brał udział w zdobyciu Bolonii. W VI 1945 r. otrzymał awans na majora dyplomowanego i został szefem sztabu Rejonu Osiedli Polskich we Włoszech. Po wojnie wyemigrował do Wielkiej Brytanii i wraz z żoną Jolantą mieszkał aż do śmierci w Londynie.

   Marian Małecki
   "Spod ostrza gilotyny. Proces karny o szpiegostwo
    w III Rzeszy w świetle akt Gertrudy Świerczek
    i grupy »U-2« Armii Krajowej"



ISBN 978-83-65982-35-3
335 str.
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2019

Spis treści:

Wstęp
I Dom Świerczków stał w borze – o początkach ruchu oporu w okolicach Pszczyny
II W szponach wywiadu czyli o przestępstwie zdrady państwa w III Rzeszy
III Proces wywiadowców grupy „U-2”
IV Śmierć w Plötzensee
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia

O książce:
Praca dra hab. Mariana Małeckiego należy do tych niezwykłych historycznoprawnych publikacji, które ukazują dzieje instytucji, państw czy ustrojów przez pryzmat życia jednostki. Rzadko spotyka się dziś takie prace. Autor ukazał w niej, w niezwykle sugestywny sposób drogę na szafot zwykłej dziewczyny ze zwyczajnej śląskiej rodziny, która dzięki zrządzeniu losu w wieku 22 lat została pozbawiona życia przez państwo stanu wyjątkowego. Spośród wielu walorów tej pracy na uwagę zasługuje historycznoprawna narracja, która ukazała dzieje niemieckiego, nazistowskiego wymiaru sprawiedliwości poprzez działalność części wywiadu Armii Krajowej „Stragan” a w jego ramach Gertrudy Świerczek. Czytelnik zostaje wprowadzony w codzienność życia tej młodej dziewczyny, poprzez oparte na źródłach jej młodzieńcze lata, rozterki życiowe i wybory, które nazywane były „cichą wojną wywiadu”. W praktyce III Rzesza potraktowała je jako zbrodnię zdrady stanu, doprowadziła młodą dziewczynę wraz ze współtowarzyszami przed sąd, wydała wyrok i unicestwiła.
Marian Małecki zbudował w tym jednostkowym wymiarze obraz szerszy, życia zwyczajnych ludzi w okupowanej Europie, Polsce, Śląsku. Walorem godnym uznania jest ukazanie instytucjonalnej historii ustroju i prawa przez pryzmat codziennych wyborów jednostki. Nie były one, jak pisze autor, czarno-białe, były czarno-szare. Taki też był niemiecki wymiar sprawiedliwości. Dążył on – co godne podkreślenia – do realizacji celów państwowych przez pozory legalizmu prawnego. Grupa „U-2” polskiego wywiadu została rozpracowana, aresztowana, w postępowaniu przygotowawczym doprowadzona do złożenia zeznań obciążających i w procesie karnym przed III Senatem Ludowym w majestacie prawa skazana. Pozory demokracji zostały zachowane... (z recenzji prof. dra hab. Stanisława Grodziskiego)

O autorze:
Prof. Marian Małecki jest pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, autorem 20 publikacji samodzielnych i ponad 110 artykułów i rozdziałów w pracach naukowych i popularyzatorskich z dziedziny historii, historii państwa i prawa, ustroju i prawa dogmatycznego, a także współautorem 12-tomowej Encyklopedii Powszechnej.
Swoje zainteresowania historyczne skupia wokół problematyki wypraw krzyżowych, regionalnej Śląska i Galicji, II wojny światowej, a także archeologii prawa. Jest członkiem kilku organizacji i stowarzyszeń krajowych i zagranicznych z zakresu prawa, historii, historii ustroju, w tym uczestniczy w międzynarodowych projektach badawczych z zakresu tychże dziedzin.

   Marian Małecki
   "Pszczyna – Tychy 1919. I powstanie śląskie
    na ziemi pszczyńskiej"



ISBN 978-83-65982-34-6
96 str.
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2019

Spis treści:

Wstęp
I Rys militarnych dziejów ziemi pszczyńskiej
II W drodze do powstania
III Układ sił
IV Terminy wybuchu pierwszego powstania śląskiego
V Wybuch powstania
VI Przebieg I powstania śląskiego na ziemi pszczyńskiej
VII Skutki
VIII Powstańcze (i nie tylko) życiorysy
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map

O książce:
Niniejsza praca poświęcona została regionowi, który jako pierwszy rozpoczął walkę w I powstaniu śląskim. Była to ziemia pszczyńska, pod którą w pracy przyjęto nazywać dawny pruski powiat pszczyński. Dzielił się on niejako naturalnie na dwie części – północną i południową. W środku tego powiatu w sposób wyznaczony przez samą przyrodę te dwa obszary oddzielały zwarte kompleksy leśne, zwane Lasami Kobiórskimi. Ziemia nazywana później pszczyńską do czasów darowizny krakowskiego księcia Kazimierza Sprawiedliwego (1179) nie była rdzennym Śląskiem, a stanowiła zachodnią rubież tzw. dzielnicy senioralnej. Jej losy są powszechnie znane – a wpływy polskie, czeskie, węgierskie, habsburskie, pruskie i niemieckie wywarły piętno na charakterze i kulturze tego regionu (...)
W powiecie tuż po wojnie widoczne były: głód, pauperyzacja społeczeństwa, chaos, postępująca inflacja, rozgoryczenie spowodowane stratami wojennymi, brak szacunku dla miejscowej administracji. Doszły do tego istniejące tu, a przybierające na sile problemy natury etnicznej i politycznej. Doprowadziły one do napięć, a w konsekwencji do powstań śląskich. Rozbudzona świadomość narodowa tego regionu upatrywała w Polsce rozwiązanie wielu bolączek. Z pewnością był to „fenomen górnośląski” – region dawał kredyt zaufania państwu, które nawet nie miało jeszcze roku, ponadto zagrożone było walką na Wschodzie i widmem bolszewizmu...

O autorze:
Prof. Marian Małecki jest pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, autorem ponad 20 samodzielnych publikacji i ponad 70 artykułów i rozdziałów w innych pracach z dziedziny historii, historii państwa i prawa, ustroju i prawa dogmatycznego, a także współautorem 12- tomowej Encyklopedii Powszechnej.
Jest członkiem kilku organizacji i stowarzyszeń krajowych i zagranicznych z zakresu prawa, historii, historii ustroju, w tym uczestniczy w międzynarodowych projektach badawczych z zakresu tychże dziedzin.

   Tomasz Rogacki
   "Bitwa nad rzeką Moskwą 5–7 września 1812"



ISBN 978-83-65982-31-5
254 str.
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2019

Spis treści:

Wstęp
I Zanim doszło do bitwy
II Charakterystyka wojsk
III Pozycja. Siły i zamiary przeciwników
IV Szewardino (5 września – sobota)
V Przygotowania (6 września – niedziela)
VI Wielki bój (7 września – poniedziałek)
VII Walki o flesze Bagrationa (godz. 6.00 – 9.00)
VIII Zmagania na lewym skrzydle i w centrum (godz. 6.30 – 11.00)
IX V korpus w akcji. Wprowadzenie VIII K (godz. 6.30 – 10.00)
X Zdobycie fleszy Bagrationa (godz. 9.30 – 11.30)
XI Bój o Wielką Redutę
XII Walki pod Uticą
XIII Wypad Uwarowa i Płatowa
XIV Bój o Siemionowskoje. Wielkie szarże (godz. 11.30 – 13.30)
XV Zdobycie Wielkiej Reduty
XVI Rozstrzygnięcie pod Uticą
XVII Ocena
XVIII Moskwa
Aneksy
Spis map, szkiców i schematów
Wybrana bibliografia

O książce:
Kampania rosyjska 1812 r. do dziś wzbudza żywe dyskusje wśród historyków i znawców przedmiotu co do znaczenia i wpływu na upadek Cesarstwa Francuskiego. Szczególną rolę, wręcz przełomową, nadaje się bitwie pod Możajskiem (nad rzeką Moskwą, Borodino).
W mojej ocenie nie da się przypisać bezwzględnie tak kampanii, jak i bitwie tych cech. Zbyt wiele faktów przemawia przeciw takiemu twierdzeniu. Sama kampania została przeprowadzona przez Napoleona na poziomie odpowiadającym ówczesnym możliwościom technicznym i logistycznym. Jednak myśl strategiczna Napoleona biegła znacznie szybciej, aniżeli jej przekazanie. Tę myśl pochłaniały ogromne obszary Rosji, na których rozgrywała się kampania, oraz brak inicjatywy części marszałków, którym cesarz powierzał szczególnie odpowiedzialne odcinki i to z bardzo prostego powodu – nie mógł być wszędzie sam. Jak kiedyś powiedział: Tam, gdzie mnie nie ma, marszałkowie i generałowie popełniają same głupstwa. Owszem, nie ustrzegł się również błędów, ale który sztab ich nie popełnia.
W każdej wojnie rzecz cała sprowadza się do tego, kto popełni mniejszy błąd lub jest go w stanie na czas skorygować. Na to z kolei nakładają się trudne do przewidzenia reakcje strony przeciwnej...

O autorze:
Tomasz Rogacki (XII 1959). Autor 30 książek, w większości dotyczących epoki napoleońskiej, oraz setek artykułów społecznościowych i historycznych. Opracował także szereg regionaliów. W historii zagłębiony od najmłodszych lat (dziadek walczył w 1920 r., ojciec w kampanii wrześniowej 1939 r.). Znawca falerystyki i białej broni, czym parał się przez wiele lat. Pracę zawodową zaczynał od sanitariusza. Pracował na budowach, był kierownikiem administracyjno-gospodarczym w nakielskim szpitalu, kierownikiem merytorycznym i z-cą dyrektora w Nakielskim Ośrodku Kultury.
Następnie został redaktorem naczelnym „Gazety Regionalnej Powiat”. Zaraz po szkole zamierzał zostać oficerem w wojskach pancernych, ale ostatecznie odbył 2,5-letnią służbę wojskową. Obecnie pracuje jako inspektor w nakielskim magistracie. Wyraziciel myśli Massimo Cacciariego: Jak można w ogóle zrozumieć nie tylko przeszłość, ale również teraźniejszość, bez minimum wiedzy religijnej? A jeśli nic się nie rozumie, to jak można nauczać lub rządzić ?

   Arkadiusz Krawcewicz
   "Polityka wschodnia w koncepcjach partii
    politycznych w III Rzeczypospolitej Polskiej.
    Wybrane aspekty: bezpieczeństwo, demokracja,
    polska mniejszość narodowa i prawa człowieka"



ISBN 978-83-65982-33-9
336 str.
155x214 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2019

Spis treści:

Wykaz skrótów
Wstęp
I. Bezpieczeństwo w koncepcjach polityki wschodniej
1. Niepodległość państw
2. NATO
3. Konflikty zbrojne
II. Demokracja i prawa człowieka w koncepcjach polityki wschodniej
1. Demokracja
2. Polska mniejszość narodowa
3. Prawa człowieka
Zakończenie
Bibliografia
The Abstract Book

O książce:
„Recenzowane dzieło jest udaną kontynuacją pierwszej książki doktora Arkadiusza Krawcewicza opublikowanej nakładem Wydawnictwa „Infort Editions” w 2018 r. (pt. Polityka wschodnia w koncepcjach partii politycznych w III Rzeczypospolitej Polskiej. Wybrane aspekty: stosunki międzynarodowe, polityka historyczna, gospodarka i integracja europejska, Zabrze-Tarnowskie Góry 2018), którą również miałem przyjemność recenzować. (…).
Należy stanowczo stwierdzić, że recenzowane dzieło jest istotnym krokiem naprzód w polskich badaniach politologicznych. Autor, posługując się właściwą dla podejmowanej przez siebie tematyki metodologią, starannie przeanalizował stosunek polskich partii politycznych do wielu istotnych kwestii związanych z polityką wschodnią III RP w latach 1990-2015. (…).
Autor kolejny już raz przełamał dotychczasowy charakter badań prowadzonych przez szczecińskie środowisko badaczy partii i systemów partyjnych, z którego się wywodzi, m.in. szeroko sięgając do dokumentów zgromadzonych w następujących instytucjach: Archiwum Partii Politycznych Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Pracowni Dokumentacji i Badań Życia Politycznego Instytutu Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego we Wrocławiu oraz Archiwum Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. (…)”. (z recenzji wydawniczej dra Przemysława Benkena)...

O autorze:
Arkadiusz Krawcewicz – doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce; absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego oraz Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu. Ukończył również studia podyplomowe w zakresie: zarządzania zasobami ludzkimi, prawa administracyjnego i samorządowego, historii oraz pedagogiki. Zainteresowania badawcze: polskie partie polityczne i system partyjny, współczesna myśl polityczna i ruchy społeczne, najnowsza historia Polski, samorząd lokalny.

   Miron Kosowski
   "Od Błonia do Terespola. Działania dywizji
    generała Karola Sierakowskiego
    w insurekcji kościuszkowskiej 1794"



ISBN 978-83-65982-30-8
223 str.
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2019

Spis treści:

Od autora
I Sytuacja militarna insurekcji kościuszkowskiej na ziemiach polskich
od połowy czerwca 1794 do końca lipca 1794 roku
II Generał Sierakowski i jego dywizja
III W ślad za Derfeldenem
IV Słonim
V Nadciąga Suworow
VI Krupczyce, 17 września 1794 roku
VII Terespol (Brześć) 19 września 1794 r.
VIII Dalsze losy dywizji. Maciejowice
Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

O książce:
Dywizja generała majora Karola Sierakowskiego, której próbą opisania działań bojowych jest niniejsza pozycja, zdecydowanie wyróżnia się spośród pozostałych powstańczych oddziałów wydzielonych. Jej szlak bojowy, którego początki miały miejsce niedaleko Warszawy pod Błoniem, by następnie przesunąć się na obszar pomiędzy Wisłą i Bugiem, a następnie znaleźć się na terenie dzisiejszej Białorusi. Jako jedyna tak liczna i zwarta jednostka była wysłana przez Najwyższego Naczelnika do współdziałania z armią litewską. Po połączeniu się z jedną z dywizji Wielkiego Księstwa Litewskiego działała przeciwko siłom rosyjskim nad rzeką Szczarą w okolicach Słonima. Kiedy do walki z powstańcami włączył się przyszły kat warszawskiej Pragi generał Aleksander Suworow, w pierwszym starciu pod Krupczycami żołnierze polskiej dywizji potrafili stawić skuteczny opór niemal trzykrotnie liczniejszemu przeciwnikowi i wycofać się z pola bitwy w zwartej kolumnie, czym wzbudzili uznanie u rosyjskiego dowódcy. Odtworzona po katastrofie terespolskiej wzięła udział w tragicznej dla powstania bitwie pod Maciejowicami, gdzie ostatecznie przestała istnieć jako zwarty związek taktyczny...

O autorze:
Miron Kosowski (ur. 1962), z wykształcenia (Uniwersytet Warszawski) i zamiłowania historyk. Na studiach zajmował się historią nowożytną ze szczególnym uwzględnieniem dziejów wojskowości powszechnej i polskiej tego okresu. Uczestnik seminarium prowadzonego przez wybitnego znawcę epoki śp. Profesora Tadeusza Wasilewskiego, który był promotorem pracy magisterskiej autora.
Aktualnie wykonywany przez autora zawód nie jest związany z historią, ale dzieje ojczyste i powszechne zajmują znaczące miejsce wśród jego zainteresowań. Niniejsza pozycja jest trzecią publikacją autora, dwie poprzednie „Chorągwie wołoskie w wojsku koronnym w II połowie XVII w.” i „Chełm 8 VI 1794” ukazały się w naszym Wydawnictwie odpowiednio w latach 2009 i 2014.
Obecnie autor pracuje nad kolejnymi monografiami z czasów insurekcji kościuszkowskiej – działaniami nad Narwią w 1794 roku oraz szturmem i rzezią warszawskiej Pragi przez wojska Suworowa 4 listopada 1794 roku.

   Rafał Czarniecki
   "Wojna »króla Filipa« 1675–1676"



ISBN 978-83-65982-29-2
250 str.
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2019

Spis treści:

Wstęp
I Nowa Anglia przed kolonizacją
II Plemiona Nowej Anglii w XVII wieku
III Początek kolonizacji
IV Wojna z Pekotami (1636-1638)
V Dalszy rozwój osadnictwa i kolejne konflikty w Nowej Anglii, aż do roku 1675
VI Sytuacja na obszarze Nowej Anglii w przededniu wojny
VII Droga do wojny
VIII Pierwsze ataki
IX Kampania jesienna
X Kampania zimowa przeciw Narragansettom i bitwa na bagnach Great Swamp
XI Wiosenna ofensywa Metacometa
XII Rozmowy i kontrataki kolonistów
XIII Kampania na północnym pograniczu kolonii Massachusetts Bay w 1676 roku
XIV Dalsze walki w roku 1677
Zakończenie
Spis map i schematów
Bibliografia

O książce:
„King Philip’s War”, „Metacomet’s War”, „Metacom’s War, „Metacom’s Rebellion” – to nazwy, jakimi w Stanach Zjednoczonych określa się wielki i krwawy konflikt pomiędzy białymi, anglosaskimi kolonistami a ludami tubylczymi, jaki miał miejsce w II połowie XVII wieku na obszarze tzw. Nowej Anglii. Wielkie powstanie plemion Nowej Anglii przeciwko anglosaskim kolonistom, ogromne straty, tak ludzkie jak i materialne, jakie przyniosła krwawa wojna oraz postać charyzmatycznego przywódcy Indian, sachema (wodza) plemienia Wampanoagów – Metacometa, którego imieniem owa wojna została nazwana, głęboko zapadły w pamięć mieszkańców owego regionu. A to ten właśnie konflikt nazwany „Wojną króla Filipa” wywarł bardzo duży wpływ na dalsze dzieje Nowej Anglii – jego zakończenie nie tylko pozwoliło na dalszy, dynamiczny rozwój tamtejszych kolonii, ale również doprowadziło do poważnych zmian politycznych na tym obszarze. Zmian, które w dalekiej perspektywie były jednym z czynników prowadzących do powstania nowego państwa – Stanów Zjednoczonych. To przecież nie w innym miejscu, ale właśnie w tym splamionym krwią regionie 100 lat później padły pierwsze strzały Wojny o Niepodległość Stanów Zjednoczonych. Dlatego też o „Wojnie króla Filipa” możemy przeczytać w każdym praktycznie opracowaniu dotyczącym historii Stanów Zjednoczonych, czy szerzej – historii kolonizacji Ameryki Północnej...

O autorze:
Rafał Tomasz Czarniecki (1977), jest absolwentem politologii na Uniwersytecie imienia Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od wczesnej młodości pasjonuje się zagadnieniami związanymi z historią w ogóle, a zwłaszcza z historią wojskowości. Efektem tych zainteresowań jest hobbystyczne uczestnictwo we wczesnośredniowiecznej grupie odtwórstwa historycznego, a także skompletowanie zbioru setek bardziej czy mniej znanych (albo wręcz nieznanych) bitew, starć, napadów lub masakr mających miejsce podczas podboju Ameryki Północnej. Dzięki owemu zbiorowi stało się możliwe napisanie kilku krótszych i dłuższych artykułów dla Wikipedii („Wojna Modoków”, „Wojny z Plemionami Rogue”, „Wojna Zatoki Puget”, „Wojna Yakima”, „Wojna z Cayuse”, „Wojna z Banokami”) oraz książki „Wojna Małego Żółwia 1786–1795. Masakra w lasach Ohio” wydanej nakładem naszego Wydawnictwa. Tym razem autor oddaje do rąk Czytelnika pracę traktującą o tym „jak to się wszystko zaczęło”, tj. od lądowania Purytan aż do wielkiej wojny na obszarze Nowej Anglii, która otworzyła wnętrze kontynentu dla osadnictwa angielskiego.

   Andrzej Graczkowski
   "O reformie wojskowej Mariusza. Narodziny
    i rozwój armii zawodowej w starożytnym Rzymie
    (II–I w. p.n.e.)"



ISBN 978-83-65982-28-5
559 str.
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2019

Spis treści:

Wstęp

Część pierwsza
POCZĄTEK – ROZWÓJ – EWOLUCJA
I Armia rzymska w przeddzień reformy Mariusza
II Mariusz – człowiek, który odmienił oblicze armii rzymskiej
III Przyczyny reformy Mariusza
IV Reforma wojskowa Mariusza – czas wielkich zmian w armii rzymskiej
V Zmiany w organizacji sił zbrojnych
VI Zmiany w uzbrojeniu i wyposażeniu bojowym
VII Zmiany w taktyce walki

Interludium
REFORMA MARIUSZA JAKO POMOST MIĘDZY PRZESZŁOŚCIĄ
A PRZYSZŁOŚCIĄ ARMII RZYMSKIEJ

Część druga
KONTYNUACJA – NASTĘPSTWA – EFEKTY
I Kontynuatorzy reformy i następcy Mariusza
II Konsekwencje i znaczenie reformy Mariusza

Zakończenie
Załączniki
Wykaz skrótów
Bibliografia

O książce:

Na czym polegała reforma wojskowa Mariusza? Kim był Mariusz?
Starożytny Rzym. Burzliwa epoka schyłku republiki. Ostatnie lata II w. p.n.e. Imperium Rzymskie stoi na krawędzi kryzysu. Sytuacja jest krytyczna. Rozdartej wewnętrznymi sprzecznościami republice zagraża inwazja Germanów. Jugurta, przebiegły król Numidii, skutecznie hamuje postępy legionów w Afryce, korumpuje arystokrację senatorską, a nawet wieszczy rychły upadek Wiecznego Miasta. Obywatelska armia rzymska, będąc naznaczona piętnem rozkładu, nie spełnia pokładanych w niej oczekiwań. W odpowiedzi ambitny konsul Gajusz Mariusz (C. Marius) rozpoczyna reformę wojskową. Sięga po rozwiązanie, które odmieni losy republiki.
Mariusz (156–86 r. p.n.e.) to jedna z najwybitniejszych postaci w dziejach antycznego Rzymu. Siedmiokrotny konsul, aktywny wódz i polityk, pogromca Jugurty i Germanów, obrońca rzymskiej cywilizacji, weteran wielu wojen, wuj Cezara. Reformator sił zbrojnych, który zapoczątkował długotrwały proces reformy wojskowej.
Stopniowo, w ciągu kolejnych lat i dekad, Rzym przeżywa narodziny i rozwój profesjonalnej armii. Wojsko z poboru, oparte na milicyjnych zasadach, zostaje zastąpione przez armię zawodową. Następuje uproszczenie organizacji, ujednolicenie uzbrojenia i konsolidacja taktyki. Model nowego rzymskiego legionu będzie wzorcem dla późniejszych formacji zbrojnych, nie omijając systemów wojskowych współczesnego świata...

O autorze:

Andrzej Graczkowski (1971), doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, oficer rezerwy Wojska Polskiego, z zawodu nauczyciel, z wykształcenia m.in. historyk, przyrodnik, geograf. Pasjonat wojskowych dziejów antycznego Rzymu. Autor książki Armia rzymska w okresie schyłku republiki: organizacja, uzbrojenie, taktyka (Toruń 2009) oraz serii artykułów poruszających ten temat, opublikowanych na łamach czasopisma „Nowy Filomata”. Zainteresowania dotyczące starożytności, tajemnic historii i zagadek przeszłości łączy z edukacją regionalną, obejmującą rodzinną Ziemię Dobrzyńską. Członek Dobrzyńskiego Towarzystwa Naukowego. Regularnie publikuje w „Roczniku Dobrzyńskim”.

   Przemysław Łukasik
   "Stany Zjednoczone i Wielka Wojna"



ISBN 978-83-65982-26-1
215 str.
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wprowadzenie
I Izolacjonizm
II Wielka Wojna i amerykańska neutralność
III Home front
IV Konferencja wersalska i później
Zakończenie
Bibliografia

O książce:

„…Autor kreśli także obraz społeczeństwa amerykańskiego i jego reakcje na zachodzące w Europie wydarzenia. Wpływ na postawy Amerykanów miały omówiona przez Autora dzieła kultury – przede wszystkim literackie i filmowe – które obok gazet stały się podstawowym narzędziem (dez)informacji amerykańskiego społeczeństwa. Próby przeciwdziałania przez Niemcy skutkom antyniemieckiego przekazu rozpowszechnianego w USA nie powiodły się (…)
W moim przekonaniu dzieło Pana Przemysława Łukasika podejmuje istotny temat i w interesujący sposób go analizuje. Autor prezentuje się jako osoba, której wiedza pozwala swobodnie poruszać się w obszarze zakreślonej pracy, a nawet znacznie poza ten obszar wykracza”
Dr hab. Ryszard M. Machnikowski, prof. nadzw. Uniwersytet Łódzki

„…Z zainteresowanie przeczytałem tę pracę. Uważam ją za wartościową z punktu widzenia merytorycznego. Oparta jest na bogatej bazie bibliograficznej i napisana jest przystępnym językiem”
Prof. dr hab. Longin Pastusiak, Akademia Finansów i Biznesu Vistula

O autorze:

Przemysław Łukasik – doktor nauk politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, pracownik naukowy, nauczyciel, absolwent historii i stosunków międzynarodowych. Pracuje w Katedrze Badań Obszarowych na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. W ramach programy Scholars in Residence był stypendystą Instytutu Goethego i Instytutu Studiów Kulturoznawczych w Essen (2011). W latach 2011-2015 pracował w redakcji, wydawanego przez Europejską Sieć Pamięć i Solidarność, anglojęzycznego historycznego czasopisma naukowego Remembrance and Solidarity Studies In 20th Century European History. W latach 2014-2017 pracował w Katedrze Bezpieczeństwa Narodowego Wyższej Szkoły Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim. Pełnił funkcję redaktora naczelnego periodyku naukowego Ante Portas – Studia nad bezpieczeństwem. Jest autorem publikacji opisujących stosunki międzynarodowe, w szczególności relacje transatlantyckie m.in.: Antyamerykanizm w Niemczech, Kraków 2018, Europe and America in the mirror. Culture, Economy and History, pod red. P. Łukasik, M. Arnold, Kraków 2012; J. Żak, P. Łukasik, Common history, common interests: Geostrategic role of Turkey in the opinion of Polish media and researchers, „GeoPolitica: Revista de Geografie Politica, Geopolitica şi Geostrategie” No. 61 (3/2015), Bucharest 2015.

   Artur Foryt
   "Wyprawa Chrobrego na Kijów 1018"



ISBN 978-83-65982-24-7
104 str.
Mapy: 7
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wstęp
I Europa Północna, Środkowa i Wschodnia na przełomie tysiącleci
II Ruś i Polska
III Stosunki polsko-ruskie do roku 1015
IV Wojna domowa na Rusi (1015-1017)
V Rok 1017. „Wojna o gród”
VI Żołnierze i taktyka armii Bolesława
VII Żołnierze i taktyka wojsk Jarosława
VIII Wyprawa kijowska
IX Pokłosie (1018-1040?)
Zakończenie
Aneks
Bibliografia
Spis map i schematów

O książce:

Niemal dokładnie tysiąc lat temu doszło na terenie wschodniej części naszego kontynentu do pewnego wydarzenia, jakich w tych niestabilnych i burzliwych czasach było wiele. Oddziały młodego, niedawno zorganizowanego, ale agresywnego państwa pokonały wojska swojego sąsiada, osadzając na stolcu w jego stolicy przyjaznego sobie władcę. Epizod ten nie spowodował trwałych reperkusji ani przetasowań politycznych, zaangażował jednak siły, środki oraz przykuł uwagę znacznej części ówczesnej Europy. Dla zwycięskiego państwa wyprawa ta była ostatnim podzwonnym zasłużonej, choć niekiedy przesadnej chwały, wchodząc na trwale do narodowej tradycji. Dla pokonanego była przejściowym, choć bolesnym epizodem, częściej przemilczanym niż rozgłaszanym, a jeśli już, to jedynie w charakterze jednego z pierwszych punktów na długiej liście zarzutów.
Mowa tu oczywiście o wyprawie kijowskiej Bolesława Chrobrego z 1018 roku, wyjątkowo dobrze jak na epokę opisanej źródłowo, a jednak z wielu przyczyn, często niezwiązanych z naukami historycznymi lub wojskowymi, nieznajdującej dotychczas uznania jako wydarzenie warte opisana w osobnej monografii...

O autorze:
Artur Foryt (ur. w 1968 w Krakowie), z wykształcenia nauczyciel języka francuskiego, absolwent Université de Nice, od ponad dwudziestu lat związany zawodowo i pasjonacko z książkami. Stale współpracuje z wydawnictwami i muzeami. Jest autorem przekładów książek historycznych: B. Souvarine, Stalin. Rys historyczny bolszewizmu, Kraków 2016; F. Chalandon, Aleksy I Komnen (1081-1118), Oświęcim 2016; P. Deschamps, Zamki i twierdze Królestwa Jerozolimskiego. Studium historyczne, geograficzne i architektoniczne, Oświęcim 2017; B. Galimard Flavigny, Joannici. Historia Zakonu Maltańskiego, Kraków 2017 oraz tekstów z epoki średniowiecza (Anonim, O początkach narodu Longobardów, Sandomierz 2012, Ari Thorgilsson Mądry, Księga Islandczyków, Sandomierz 2013, Izydor z Sewilli, Historia Gotów, Wandalów i Swebów oraz kroniki wczesnośredniowiecznej Hiszpanii, Kraków 2017). Jest także autorem kilkudziesięciu popularnonaukowych artykułów i not historycznych, publikowanych w czasopismach i na stronach internetowych.

   pod red. Przemysława Benkena
   "Studia nad wojnami w Indochinach tom IV"



ISBN 978-83-65982-23-0
171 str.
155x214 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wstęp (Przemysław Benken)

Przemysław Benken
Udział Polski w rozwiązaniu problemu przerzutu drogą morską uchodźców z Wietnamu Południowego po układach genewskich kończących I wojnę indochińską

Łukasz Mamert Nadolski
Kutry torpedowe Wietnamu Północnego w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX w. – zarys problemu

Robert Rybak
Analiza wybranych aspektów wojny w Wietnamie na rzecz działalności Marynarki Wojennej Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej

Krzysztof Kubiak
Operacja End Sweep. Likwidacja przez US Navy własnych zagród minowych na wodach Demokratycznej Republiki Wietnamu. Wymiar operacyjno-taktyczny i techniczny

Piotr Taras
Psy wojny – czworonożni żołnierze w wojnie wietnamskiej

Przemysław Benken
Kambodżańskie piekło w cieniu Wietnamu

Noty o autorach

O książce:

Niniejszy tom Studiów nad wojnami w Indochinach jest czwartą już publikacją w tej serii, mającej przybliżyć polskim czytelnikom wydarzenia w tytułowym rejonie Azji. Tym razem tematem przewodnim są szeroko rozumiane działania morskie, na których to opis składają się aż cztery spośród sześciu artykułów.
                                                                                                         Ze wstępu

Z całą powagą stwierdzam, że opracowanie ma charakter oryginalny [...] i stanowi nową jakość oraz uzupełnienie dotychczasowego stanu wiedzy polskiej historiografii wojskowej. Od tej strony, na pewno zasługuje więc na publikację i taką ideę należy wspierać w całej rozciągłości. Tym bardziej, że duża jego część dotyczy kwestii morskich, które zawsze pozostają w cieniu wojny na lądzie, a zdecydowanie są mi najbliższe jako historykowi wojen morskich.
                                                   (z recenzji wydawniczej dr. hab. Macieja Franza)

Autorzy poszczególnych artykułów w recenzowanej publikacji są specjalistami od historii wojskowości, których twórczość naukowa wypełnia lukę w polskim obiegu naukowym odnoście tematyki związanej z wojną w Indochinach. Teksty zostały opracowane przy wykorzystaniu różnego rodzaju źródeł: archiwaliów, literatury anglojęzycznej i polskojęzycznej, netografii anglojęzycznej i polskojęzycznej. Opracowania ujęte w recenzowanym tomie w sposób akrybiczny prezentują treści związane z działaniami militarnymi w Indochinach.
                                             (z recenzji wydawniczej dr. Arkadiusza Krawcewicza)

   Dmitrij Seliwerstow
   "Bitwa pod Sołchatem 22 VI 1434"



ISBN 978-83-65982-22-3
96 str.
Mapy: 4
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wstęp
I Ogólna sytuacja wojskowo-polityczna w Europie Wschodniej w latach 30-tych XV wieku
II Tumen Krym i jego władcy
III Czy Hadżi Girej był na Krymie w 1434 roku?
IV Kaffa
V Powstanie
VI Wojna
VII Armada
VIII Święty Jerzy uderza w węża
IX Złamany sztandar
X Podstępny wróg
XI Pogrom
XII Straty i podsumowanie
Aneksy
Bibliografia
Spis map
O galerach słów kilka (Krzysztof Gerlach)

O książce:

Bitwa pod Sołchatem (Castadzoną) miała miejsce 22 czerwca 1434 roku w pobliżu współczesnego miasta Stary Krym, podczas wojny między Republiką Genui a Tatarami z krymskiego tumenu ułusu Dżocziego (Złotej Ordy), wspieranymi przez wasala Ordy, prawosławne bizantyńskie księstwo Teodoro, zwane też Gothią.
Epizod ten powinien zainteresować czytelników z kilku powodów. Po pierwsze, był to pierwszy zwiastun, że powstający Chanat Krymski również zamierza uczestniczyć w walce o dominację w tym regionie. Po drugie, jako przykład zderzenia europejskiej i azjatyckiej „sztuki wojennej”. Po trzecie, pozwoli ocenić jakimi możliwościami logistycznymi dysponowała Republika Genui do przerzucania znacznych sił wojskowych do swych krymskich kolonii.
W oficjalnych kronikach Genui znajdujemy niewiele wzmianek dotyczących ekspedycji z roku 1434, co w przypadku przedsięwzięcia zakończonego niepowodzeniem, nie jest zaskakujące. Odnotowano w nich przygotowania do wyprawy, jej przebieg i poniesione straty, lecz bez żadnych dodatkowych szczegółów. Jednakże w ciągu minionych lat naukowcom włoskim udało się odnaleźć w archiwach kilka dokumentów, które zawierają bardziej szczegółowe zapiski dotyczące tego wydarzenia...

O autorze:

Dmitrij Seliwerstow, ur. w 1957 roku w Moskwie. Ukończył Moskiewski Państwowy Uniwersytet im. Baumana. Od 2008 roku aktywnie uczestniczy w Radzie Problemowej Państwowego Muzeum Historycznego.
W obszarze jego zainteresowań naukowych pozostaje sztuka wojenna Rusi moskiewskiej XV i początku XVI wieku. Publikował w zbiorach „Wojennoje dieło Zołotoj Ordy”, „Zołotoordynskaja ciwilizacja”, „Wojennoje dieło Ułusa Dżuczi”, „Wojennaja Archeołogija” oraz w zasobach elektronicznych www.milhist.info/laws/.

   Artur Foryt
   "Gestes des Chiprois jako cypryjska kompilacja
    historyczna z XIV w. Kronika Ziemi Świętej"



ISBN 978-83-65982-21-6
75 str.
155x214 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wprowadzenie
    Cypr pod rządami krzyżowców
    Historiografia cypryjska pod panowaniem łacinników
    Odkrycie Carlo Perrina
    Kompilacyjny charakter dzieła
    Kronika Ziemi Świętej – język, struktura i treść
    O przekładzie
Kronika Ziemi Świętej (tekst polski)
Chronique de Terre Sainte (tekst starofrancuski)
Bibliografia (wybór)

O książce:

Odkrycie pewnego papierowego rękopisu, dokonane na początku lat 80. XIX w. w piemonckim Verzuolo przez miejscowego erudytę-amatora Carlo Perrina, z zawodu inżyniera kopalnianego, pozwoliło znacząco zweryfikować teorie o początkach cypryjskiego dziejopisarstwa, poszerzając naszą wiedzę o trzy znaczące dzieła kronikarskie, znane od czasu swojego editio princeps pod wspólnym tytułem jako Gestes des Chiprois (czyli Czyny Cypryjczyków). Odnosił się on do wzmianki u wspomnianego wyżej Florio Bustrona, mającego jak się wydaje dostęp do dzieła Filipa z Novary, stanowiącego integralną część tej kompilacji: „Mogłem to szczególnie znaleźć w Czynach Cypryjczyków, napisanych po francusku przez światowego męża Filipa z Novary”.
Carlo Perrin, mieszkający w pobliżu zamku Verzuolo, był zaprzyjaźniony z właścicielem siedziby, hrabią Massimo Molla di Larisse. W czerwcu 1882 r., przeglądając ze swoim przyjacielem sterty najróżniejszych dokumentów, podobno przechowywanych w beczce (!), natrafił na stary papierowy rękopis, którego pismo wydało mu się godne uwagi. Hrabia Massimo, widząc zainteresowanie swego gościa rękopisem, podarował mu go wówczas na własność. Przez następne kilkadziesiąt lat rękopis ten znajdował się w posiadaniu odkrywcy, zanim nie został przekazany do Biblioteki Królewskiej w Turynie.

O autorze:

Artur Foryt (ur. w 1968 w Krakowie), z wykształcenia nauczyciel języka francuskiego, absolwent Université de Nice, od ponad dwudziestu lat związany zawodowo i pasjonacko z książkami. Stale współpracuje z wydawnictwami i muzeami. Jest autorem przekładów książek historycznych: B. Souvarine, Stalin. Rys historyczny bolszewizmu, Kraków 2016; F. Chalandon, Aleksy I Komnen (1081-1118), Oświęcim 2016; P. Deschamps, Zamki i twierdze Królestwa Jerozolimskiego. Studium historyczne, geograficzne i architektoniczne, Oświęcim 2017; B. Galimard Flavigny, Joannici. Historia Zakonu Maltańskiego, Kraków 2017; oraz tekstów z epoki średniowiecza (Anonim, O początkach narodu Longobardów, Sandomierz 2012, Ari Thorgilsson Mądry, Księga Islandczyków, Sandomierz 2013, Izydor z Sewilli, Historia Gotów, Wandalów i Swebów oraz kroniki wczesnośredniowiecznej Hiszpanii, Kraków 2017). Jest także autorem kilkudziesięciu popularnonaukowych artykułów i not historycznych, publikowanych w czasopismach i na stronach internetowych.

   Biuro Historyczne Sztabu Generalnego
   "Bój pod Zasławiem 23 września 1920"



ISBN 978-83-65982-20-9
62 str.
Mapy: 13
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Od redakcji
Przedmowa
Wstęp
I Siły własne i przeciwnika
II 1. Brygada Jazdy w ofensywie od Świrza po Seret
III Manewr na Zasław
IV Bój pod Zasławiem
Uwagi końcowe
Dodatki
Spis załączników i dodatków
Wykaz nazw miejscowości

O książce:

Wysłany patrol w kierunku na Dietkowce zauważył, że we wsi znajdują się tabory nieprzyjacielskie, o czym niezwłocznie doniósł dowódcy 4-go szwadronu. Szwadron uderzył na wieś Dietkowce, zagarniając tabory nieprzyjacielskie, i wówczas dopiero zauważył szybko wycofującą się piechotę sowiecką ze wsi Didkowce i już przeprawiającą się przez rz. Kalinka. Ponownie uderzył na oddział, czekający na przeprawę, biorąc go do niewoli. Przeprawa przez rzekę utrudniła pościg i zlikwidowanie pozostałych mniejszych oddziałów. Powodzenie w szarżach na Didkowce zachęca dowódcę 4-go szwadronu do przygotowania przeprawy i do ponownego uderzenia na nieprzyjaciela. Szybko buduje przeprawę i następnie dopędza nieprzyjaciela poza wsią Worobijówką, gdzie nieprzyjaciel chciał dostać się do pobliskiego lasu, i znosi go, rezultatem czego jest wzięcie 205 jeńców (w tym dowódca pułku), 2 k. m. i taboru pułkowego. 11. p. uł. w dniu tym zdobył: około 500 jeńców (nie licząc rannych), 9 k. m. (taczanek), 35 koni i kilkanaście wozów. Straty własne – 1 ułan zabity, 2-di rannych, 4 konie zabite, 6 koni rannych...

Prezentowana praca poświęcona została bojom polskiej kawalerii wokół Zasławia (ob. Iziasław w obwodzie chmielnickim na Ukrainie nad rzeką Horyń) prowadzonych 23 września 1920 roku. Walki we wrześniu 1920 roku były efektem zakończonej w maju słynnej wyprawy kijowskiej. Rosjanie bardzo szybko, bo już 5 czerwca, przeszli do kontrataku, co doprowadziło do przerwania polskiego frontu. Dywizje konne Siemiona Budionnego, szerokim strumienie wlewały się na tyły armii Edwarda Śmigłego-Rydza – rozpoczął się okres odwrotu. Szczególnie chlubną kartę w walkach z Armią Konną Budionnego, zapisał 5. Pułk Ułanów, który po przeprowadzonej szarży 23 września zyskał przydomek „Zasławskich”, a dzień tego ataku stał się ich świętem pułkowym. Walki prowadzone przez polskie oddziały, a zwłaszcza ich kulminacyjny punkt, czyli wspomniana wyżej szarża, przyczyniły się do odwrotu Armii Konnej Siemiona Budionnego.

   Maciej Maciejak
   "Anatomia konfliktu rosyjsko-czeczeńskiego.
    Grozny 1994/1995, 1999/2000"



ISBN 978-83-65982-19-3
591 str.
Mapy: 11
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wstęp
I Rys historyczny
II Od wojny kaukaskiej do obalenia caratu
III Czeczenia w państwie sowieckim
IV Niepodległa Czeczeńska Republika
V Wojna Jelcyna (1994-1996)
VI Między wojnami (1996-1999)
VII Wojna Putina
VIII Czeczenizacja konfliktu
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i schematów

O książce:

Cała nasza historia to jedna wielka wojna z Rosją. Jermołow, wojna domowa, zdrady białych i czerwonych, Stalin, Jelcyn, Putin. Wciąż wojna, wciąż pogromy, zgliszcza, trupy. Tę wojnę, z pokolenia na pokolenie, przekazują w Czeczenii ojcowie synom. Jak dotąd żadne pokolenie nie miało do przekazania następnemu niczego poza
wspomnieniami o okrucieństwach i krzywdach ze strony Rosjan. Jak możemy żyć w Rosji, jeśli dla nas kojarzy się ona wyłącznie ze śmiertelnym zagrożeniem? Czeczeni własną krwią płacą od wieków za rozwiązanie zagadki rosyjskiej duszy. Prochami naszych przodków usiane są Syberia i pustynie Turkiestanu. Mielibyśmy się czuć w Rosji bezpiecznie? Uwierzyć jej? Przetrwać jako naród mamy szansę tylko w państwie niepodległym, uznanym przez świat, takim, którego Rosja nie będzie już mogła bezkarnie najeżdżać, grabić, mordować, ilekroć przyjdzie jej na to ochota. Chcemy niepodległości po to, by Rosja nie miała więcej prawa nas zabijać... Asłan Maschadow

O autorze:

Maciej Maciejak, rocznik 1980 – rodowity gdynianin. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Gdyni oraz Instytutu Politologii Uniwersytetu Gdańskiego. Aktualnie doktorant na tej uczelni.
Zadebiutował książką „Bitwa pod Szczekocinami 6 czerwca 1794”. Niniejsza monografia jest jego drugą pozycją. Na życie zarabia pracując w mundurze w jednym z resortów budżetówki.

   Arkadiusz Krawcewicz
   "Polityka wschodnia w koncepcjach partii
    politycznych w III Rzeczypospolitej Polskiej.
    Wybrane aspekty: stosunki międzynarodowe,
    polityka historyczna, gospodarka i integracja
    europejska"



ISBN 978-83-65982-18-6
371 str.
155x214 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wykaz skrótów
Wstęp
I. Wyjaśnienie podstawowych zagadnień
1. Polska polityka wschodnia. Analiza terminu
2. Rozwój i typologia polskich partii politycznych po 1989 roku
II. Stosunki międzynarodowe i polityka historyczna w koncepcjach polityki wschodniej
1. Relacje polityczne między państwami
2. Polityka historyczna
III. Gospodarka i integracja europejska w koncepcjach polityki wschodniej
1. Gospodarka
2. Integracja europejska
Zakończenie
Bibliografia
The Abstract Book

O książce:

„(…) W ocenie recenzenta, w efekcie powstało dzieło jeśli nie przełomowe dla omawianej problematyki, to z pewnością niezwykle ważne, którego ogłoszenie drukiem będzie impulsem dla dalszych polskich badań politologicznych.
Język pracy jest jasny i zrozumiały, a jej konstrukcja nie budzi najmniejszych zastrzeżeń, podobnie jak aparat badawczy. Warto zauważyć, iż pomimo podjęcia się przez autora analizowania zagadnień o dużym stopniu skomplikowania, potrafił on dokonać umiejętnej syntezy i w pełni panował nad relatywnie niemałym materiałem źródłowym i literaturą przedmiotu. Zwraca również uwagę zachowanie przez autora właściwej postawy wobec omawianych przez niego zagadnień, co przejawiało się m.in. w słusznej krytyce ukraińskiego banderyzmu. Fakt ten wzbudził wielkie uznanie recenzenta.
Arkadiusz Krawcewicz w sposób optymalny wykorzystał dostępną literaturę przedmiotu. Co jednak bardziej istotne, autor jako jedyny spośród szczecińskiego środowiska badaczy partii i systemów partyjnych, z którego się wywodzi, szeroko wykorzystał dokumenty m.in. z Archiwum Partii Politycznych Instytutu Studiów Politycznych PAN w Warszawie, Archiwum Akt Nowych w Warszawie oraz z Pracowni Dokumentacji i Badań Życia Politycznego Instytutu Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Owe materiały w znacznym stopniu stanowią o wartości i unikalności pracy, zwłaszcza iż we współczesnej politologii wielu badaczy prowadzi badania w oparciu głównie o linki internetowe, komunikaty Państwowej Komisji Wyborczej oraz publikacje prasowe. (…)” (z recenzji wydawniczej dra Przemysława Benkena)

O autorze:

Arkadiusz Krawcewicz – doktor nauk społecznych w dyscyplinie nauki o polityce; absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego. Ukończył również studia podyplomowe w zakresie: zarządzania zasobami ludzkimi, prawa administracyjnego i samorządowego, historii oraz pedagogiki. Zainteresowania badawcze: polskie partie polityczne i system partyjny, współczesna myśl polityczna i ruchy społeczne, najnowsza historia Polski, samorząd lokalny.

   Edward Izdebski
   "Bitwa pod Zamościem 26–27 sierpnia 1914 r."



ISBN 978-83-65982-17-9
48 str.
Mapy: 8
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Od redakcji
Wstęp
I Koncentracja
II Marsz, zbliżania i walki wstępne
III Bitwa
Źródła
Spis szkiców
Biogram autora

O książce:

Równocześnie uderzył na las od strony południowo-wschodniej II/1 pułku obrony krajowej, zajmujący stanowisko koło folwarku Wieprzec i zdobył skraj lasu; nieprzyjaciel stawił znów opór w lesie. Zawrzała niezwykle zacięta walka w gęsto podszytym ciemnym lesie, prowadzona często wręcz, białą bronią, a obfitująca w szereg epizodów i pojedynczych prawdziwie bohaterskich czynów po obu stronach. Płk. Tokarjew, spychany ze swymi grenadierami na wschodni skraj lasu, rzucił do linii batalion z odwodu, nie przywróciło to jednak zachwianej równowagi: około g. 18 tyraliery austriackie dotarły do wschodniego skraju lasu, a z nastaniem zmroku wycofali się grenadierzy rosyjscy na Płoskie. Straty po obu stronach były bardzo znaczne...

O autorze:

Edward Izdebski (1897–1932). Ukończył Gimnazjum w Nowym Sączu (1915). Był podporucznikiem w c.k. armii w 20. galicyjskim pułku piechoty. Należał do konspiracyjnej organizacji „Wolność” działającej w strukturach armii austro-węgierskiej w latach 1917-1918. W ramach tej działalności, próbował zdezorganizować działalność swojego pułku m.in. poprzez nawoływanie do dezercji. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
W 1923 roku uzyskał stopień kapitana dyplomowanego Wojska Polskiego, dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, pracownik Wojskowego Biura Historycznego. Dalsze lata upłynęły ma na sporządzaniu analiz dla WBH. W 1928 roku przebywał w wiedeńskim Kriegsarchiv, gdzie zbierał materiały do studium działań 4. Armii austriackiej pod Komarowem w 1914 roku. W roku następnym, na specjalne polecenie Józefa Piłsudskiego, ponownie udał się do Wiednia, by zbierać dalsze materiały, tym razem na temat bitwy pod Kraśnikiem. Prowadził korespondencję z generałem b. armii austro-węgierskiej Eduardem R. von Steinitzem, dzięki czemu WBH zakupiło materiały archiwalne dot. walk w Galicji w 1915 roku. Był autorem „Bitwy pod Zamościem 26-27 sierpnia 1914”, napisał również „Dowodzenie 4-tą armją austro-węgierską w bitwie pod Komarowem w 1914 roku”, współautor „Ofensywy austriackiej w sierpniu i wrześniu 1914”.

   Damian Płowy
   "Od Eisenbirn do Höchstädt. Kampania
    w Górnej Austrii 1703 roku (1)"



ISBN 978-83-65982-16-2
96 str.
Mapy: 5
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Słowo wstępne
I Bawaria na drodze do sojuszu z Francją
II Austriacko-saski traktat sojuszniczy
III Armia saska
IV Armie walczących stron
V Kampania w Górnej Austrii w 1703 roku. Schardenberg, Eisenbirn, Vilshofen
Spis map i tabel

O książce:

Dowódca bawarski, po zajęciu tej leśnej polany i otrzymaniu wzmocnienia od Maksymiliana, postanowił wykonać pierwszy ruch i uderzyć na Sasów. Jednak gdy zobaczył zbliżającego się już do niego Plötzla, rozkazał zatrzymać swoje wojska. W tej chwili Sasi otworzyli dość silny ogień z trzech 12-funtowych dział do pozycji bawarskich. D’Arco jednak nie próżnował i nie chcąc, aby jego oddziały zbyt długo były wystawione na ogień artylerii, postanowił zaatakować przeciwnika. Na prawym skrzydle, przez las, ruszyła do ataku bawarska piechota. Równocześnie Sasi musieli odpierać uderzenie, które rozpoczęło się na lewym skrzydle po tamtejszej drodze. To było decydujące wydarzenie w całym starciu, ponieważ Bawarczycy, atakując tą drogą, odcięli Plötzlowi możliwość wycofania się tym duktem. Taki obrót spraw pokrzyżował plany dowódcy saskiego i ten nakazał odwrót swoim pułkom z pola bitwy marszem przez wieś. Zajęcie drogi ważnej z taktycznego punktu widzenia dla Sasów spowodowało, że żołnierze musieli cofać się, brnąć w głębokim śniegu i przedzierać się przez liczne ogrodzenia i żywopłoty, które znajdowały się tuż za plecami Sasów. To spowodowało, że odwrót był trudny i nie mógł odbyć się bez konfuzji...

O autorze:

Damian Płowy urodził się w 1987 roku w Gostyniu. Historyk i regionalista. Zajmuje się historią wojskowości nowożytnej. W kręgu jego zainteresowań znajdują się dzieje Wielkiej Wojny Północnej oraz wojskowości szwedzkiej. Zajmuje się również historią ziemi gostyńskiej. Od 2016 roku prowadzi prace badawcze na polu bitwy pod Poniecem. Jest autorem książek: „Od Konstantynowa do Piławiec. Działania wojenne na ziemiach ukrainnych od czerwca do wrześniach 1648 roku”, „Poniec 7 XI 1704. Kampania jesienna Karola XII” i „Od Ponieca do Bełcza Wielkiego. Działania pościgowe Karola XII jesienią 1704 roku”. W dorobku posiada szereg artykułów publikowanych w Polsce i zagranicą. Współpracuje z redakcją „De Re Militari” i „Rocznika Gostyńskiego”.

   Paweł Sz. Skworoda, Waldemar Królikowski
   "Ochmatów 30 I 1644. Triumf nad forpocztą
     wojującego islamu"



ISBN 978-83-65982-15-5
80 str.
Mapy: 5
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wstęp
I Tatarzy
II Armia koronna pierwszej połowy XVII wieku
III Kampania
IV Bitwa
V Polityka zagraniczna króla Władysława IV Wazy
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

30 stycznia 1644 roku doszło do wydarzenia bez precedensu w dziejach wojskowości staropolskiej. Oto armia koronna pod komendą hetmana wielkiego koronnego Stanisława Koniecpolskiego pobiła Tatarów krymskich, na czele których stał Tuhaj, bej perekopski. Zwycięstwo to było pierwszym odniesionym nad stepowymi jeźdźcami, zanim zdołali oni przedostać się w głąb ziem koronnych, aby palić, gwałcić, rabować i porywać. Sławę zwycięzcy głosiły druki ulotne, pisane po łacinie, niemiecku i włosku. Do dziś historycy podkreślają niecodzienność tego zwycięstwa, którego skutkiem było uniemożliwienie wrogowi wdarcia sie na ziemie polskie. Zwracają też uwagę na udane współdziałanie wojsk państwowych z prywatnymi, jak też na ważną rolę Kozaków rejestrowych w czasie kampanii ochmatowskiej. Bitwa ta była zarazem ostatnim tak znaczącym zwycięstwem polskim nad Tatarami przed wybuchem powstania Bohdana Chmielnickiego, które przyniosło współdziałanie tatarsko-kozackie i w efekcie szereg dotkliwych porażek armii koronnej...

Notka o autorach:

Paweł Szymon Skworoda (1978). Autor książek o charakterze popularnonaukowym: Warka-Gniezno 1656 (2003), Hammerstein 1627 (2006), Wojny Rzeczypospolitej Obojga Narodów ze Szwecją (2007), Wojny w XVII-wiecznej Europie. Zarys problematyki (2014). Napisał też powieść historyczną Na skrzydłach mew poświęconą lotnikom 317 Wileńskiego Dywizjonu Myśliwskiego, która ma się ukazać nakładem naszego Wydawnictwa. Nauczyciel historii i wiedzy o społeczeństwie. Jego hobby to turystyka (szczególnie Kresy II RP) i modelarstwo okrętowe.

Waldemar Królikowski (1977). Absolwent Instytutu Historycznego UW, nauczyciel historii i doświadczony wychowawca dzieci i młodzieży. Jego hobby to historia nowożytna. W kręgu jego zainteresowań znajdują sie też technika wojskowa, papugi i muzyka filmowa. Obecnie oddaje się pracy twórczej w dziedzinie historii wojskowości. Niniejsza książka jest jego pierwszą publikacją.

   Przemysław Benken
   "Ap Bac 1963 – Binh Gia 1964. Dwie bitwy,
    które zmieniły bieg II wojny indochińskiej"



ISBN 978-83-65982-14-8
96 str.
Mapy: 4
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wstęp
I Siły stron konfliktu i pierwszy test nowej taktyki NFW – bitwa pod Ap Bac
II Narodziny mitu – bitwa pod Ap Bac
III Działania 9. Dywizji NFW w rejonie Binh Gia
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Bitwy pod Ap Bac i Binh Gia miały przełomowe znaczenie dla rozwoju komunistycznej partyzantki w Wietnamie Południowym w początkowej fazie II wojny indochińskiej. Pierwsze starcie wskazywało wzrastające zdolności sił Narodowego Frontu Wyzwolenia Wietnamu Południowego do skutecznego przeciwstawiania się liczniejszym oddziałom rządowym, mimo posiadania przez nie przewagi w artylerii, broni pancernej i lotnictwie. Drugie, zakończone pogromem sił południowowietnamskich, zwiastowało początek działań NFW zakrojonych na niespotykaną dotąd skalę. Bez bitew pod Ap Bac i Binh Gia nie byłoby amerykańskiego zaangażowania w Wietnamie w takich rozmiarach, jakie osiągnęło ono od marca 1965 r., a II wojna indochińska zapewne potoczyłaby się inaczej...

Notka o autorze:

Przemysław Benken (ur. 1985) – doktor, historyk wojskowości i politolog, pracownik Oddziałowego Biura Badań Historycznych Instytutu Pamięci Narodowej w Szczecinie, wykładał na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Autor ponad sześćdziesięciu publikacji naukowych, w tym kilku książek (m.in. Wojna zuluska 1878, Ofensywa Tet 1968. Studium militarno-polityczne, Tajemnica śmierci Jana Rodowicza „Anody”, Hamburger Hill 1969). Członek redakcji półrocznika naukowego IPN „Pamięć i Sprawiedliwość”. Pomysłodawca i redaktor cyklu publikacji poświęconych konfliktom zbrojnym w Wietnamie pt. Studia nad wojnami w Indochinach (t. I–III).

   Marcin Suchacki
   "Magenta – Custoza – Mentana 1859–1867:
    z dziejów wojen o zjednoczenie Włoch"



ISBN 978-83-65982-13-1
96 str.
Mapy: 5
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wstęp
I Magenta 1859: w rękach bogini losu
II Custoza 1866: bitwa narodów
III Mentana 1867: w obronie Państwa Kościelnego
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Im dalej od Ganfardine, tym więcej armatnich pocisków włoskich mknęło ponad głowami chłopców Rodakowskiego, świadcząc o italskiej odpowiedzi na ostrzał z baterii Kindermanna. Żołnierze pochowali fajki, ktoś próbował żartować: „Ładne ptaszki tu fruwają”! Pułkownik spojrzał po ludziach, uśmiechnął się. Jechali na zabiedzonych chabetach, ale pierwszy przestrach minął. Uniósł wysoko konfederatkę z bogatym pękiem piór o mlecznej barwie. W uszach podporucznika Adolfa Kornbergera zadźwięczały słowa dowódcy: „Za mną dzieci! A gdy stracicie z oczu sztandar, szukajcie białego pióropusza”! Pułk przyspieszył. Po chwili sygnaliści dali znak rozpoczęcia ataku. Konie przeszły w galop. Otwarte szeroko oczy, zaciśnięte usta, mocny zacisk na drzewcu lancy i szabla zwisająca na temblaku u nasady dłoni – taki był obraz pędzących jeźdźców. Przed ułanami uciekała czereda włoskich szwoleżerów, na boki czmychali wysunięci naprzód italscy saperzy...

Notka o autorze:

Marcin Suchacki – ur. w 1979 roku historyk i pisarz, wychowanek II LO im. Jana Śniadeckiego w Kielcach, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. „Magenta – Custoza – Mentana 1859–1867” stanowi jego piątą książkę opublikowaną w naszym Wydawnictwie. Na jej kartach Autor rozwija wątki zarysowane w artykułach zamieszczonych przezeń na łamach periodyku „De Re Militari”, jak też w książce „Od Magenty do Meksyku 1859–1867: z wojennych dziejów Austrii”, sięgając po niewykorzystane wcześniej źródła i opracowania.

   Zdzisław Pieńkos
   "Kampania ukraińska 1651 roku.
    Od Krasnego do Białej Cerkwi"



ISBN 978-83-65982-12-4
303 str.
Mapy: 10
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wstęp
I Sytuacja polityczno-wojskowa w okresie kozackiej przewagi 1648-1650
II Teatr działań wojennych
III Siły i środki stron konfliktu
IV Przebieg mobilizacji w Rzeczypospolitej i jej osłona
V Bitwa pod Beresteczkiem
VI Marsz armii koronnej na Naddnieprze
VII Operacja kijowska Janusza Radziwiłła
VIII Wrześniowe działania armii polsko-litewskiej pod Białą Cerkwią
Zakończenie
Aneksy
Spis map i szkiców
Bibliografia

Notka o książce:

Dwa lata krwawej wojny na Ukrainie nie przybliżyły Rzeczypospolitej do rozwiązania kryzysu wywołanego wystąpieniem Bohdana Chmielnickiego i buntem Kozaczyzny. Podpisana w 1649 roku ugoda zborowska okazała się kulawym kompromisem nie satysfakcjonującym żadnej ze stron. Po śmierci kanclerza Jerzego Ossolińskiego w polskiej polityce wobec Kozaczyzny nastąpił zasadniczy zwrot, a przejawem tego były uchwały nadzwyczajnego sejmu z grudnia 1650 roku. Wyprowadzenie etatu armii koronnej do 36 000 ludzi i litewskiej do 15 000 zbrojnych wskazywały jednoznacznie, że elity polityczne i szlachta postanowiły zbrojnie zdusić kozacką insurekcję. Początek ukraińskiej kampanii wydawał się spełniać pokładane w Warszawie nadzieje. Zwycięstwa w bitwach polowych pod Beresteczkiem i Łojowem otwierały drogę w głąb Ukrainy. Rozstrzygnięcie konfliktu zdawało się być na wyciągnięcie ręki. A jednak po trzech miesiącach walk, podpisana pod Białą Cerkwią ugoda praktycznie niczego nie zmieniała, poza jednym, niezwykle ważnym następstwem, brzemiennym w skutki polityczne – popychała Kozaczyznę w ramiona Moskwy.
Analizując przebieg kampanii ukraińskiej 1651 roku, autor przedstawia polityczne i militarne dzieje kolejnej odsłony konfliktu polsko-kozackiego, a także próbuje odpowiedzieć na zasadnicze pytanie – dlaczego pomyślnie rozpoczęta zwycięskimi bitwami nad Styrem i Dnieprem ofensywa wojsk polskich i litewskich utknęła na Naddnieprzu, nie przynosząc oczekiwanego rozstrzygnięcia? Zaprezentuje także udział w wojnie armii litewskiej i jej wpływ na ostateczne rezultaty wojskowe i polityczne ukraińskiej kampanii. To ostatnie powinno pozwolić na szersze i bardziej obiektywne spojrzenie na postać litewskiego hetmana Janusza Radziwiłła, którego w jednostronnym, i negatywnym świetle do świadomości narodowej wprowadziła mistrzowska proza Henryka Sienkiewicza...

Notka o autorze:

Zdzisław Pieńkos. (Urodzony w 1943 roku w Pułtusku. Absolwent Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Praca magisterska na seminarium z historii wojskowej pod kierunkiem profesora Stanisława Herbsta. Przez 40 lat nauczał historii w Liceum Ogólnokształcącym im. Piotra Skargi w Pułtusku. Nauczyciel prowadzący 3 laureatów i 5 finalistów ogólnopolskich olimpiad przedmiotowych. Zajmuje się historią wojskowości, a szczególnie konfliktami XVII wieku. Autor książki Wyprawa Janusza Radziwiłła na Kijów w 1651 roku.
Zainteresowania architekturą średniowiecza znalazły swój wyraz w licznych podróżach i wykonaniu kilkudziesięciu ceramicznych replik średniowiecznych zamków Europy i Bliskiego Wschodu w skali 1:300, prezentowanych na wielu wystawach. Dodatkową, sportową pasję realizował jako trener podnoszenia ciężarów i trójboju siłowego w MKS „Narew” w Pułtusku. W swym trenerskim dorobku ma kilkunastu medalistów mistrzostw świata i Europy.

   red. nauk. Przemysław Benken i Arkadiusz Krawcewicz
   "Sobór Watykański II (1962-1965) i jego wpływ na
    Kościół katolicki. Perspektywa tradycjonalistyczna.
    Zbiór studiów"



ISBN 978-83-65982-11-7
128 str.
155x214 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wstęp
Marek Kornat, Niedostrzeżona rewolucja w Kościele (O odwadze sprzeciwu mimo doktryny posłuszeństwa)
Przemysław Benken, Ku odnowie czy osłabieniu Kościoła katolickiego? Przygotowania do II Soboru Watykańskiego na łamach „Tygodnika Powszechnego”
Arkadiusz Krawcewicz, Tradycjonaliści katoliccy wobec postanowień II Soboru Watykańskiego
Piotr Goniszewski, Tomizm biblijny a posoborowa hermeneutyka Pisma świętego
Piotr Goniszewski, Żydzi i judaizm w tradycji Kościoła i Deklaracji Nostra Aetate Soboru Watykańskiego II
Adam Rosiński, Wpływ akustyki architektonicznej na kreowanie tożsamości sonorystycznej kościołów
Arkadiusz Krawcewicz, Benedykt XVI i Franciszek wobec tradycjonalistów katolickich. Ujęcie porównawcze
Noty o autorach

Notka o książce:

W latach 60. XX w. w Kościele katolickim dokonały się bezprecedensowe przemiany jakie nie miały nigdy wcześniej miejsca w historii. Reformy uzasadniano postanowieniami II Soboru Watykańskiego, który stał się punktem odniesienia dla chrześcijan na całym świecie. Dla zwolenników reform był to początek „wyjścia Kościoła z epoki średniowiecza” i tworzenie liberalnego „Kościoła otwartego”. Natomiast przeciwnicy zmian posoborowych uważali, że w Kościele katolickim do głosu doszli moderniści, którzy zmierzają w kierunku porzucenia katolickiej tożsamości i wiary. Inna część katolików przyjmowała zmiany w Kościele bez wyrażania jednoznacznego sprzeciwu lub poparcia ufając wyjaśnieniom biskupów i duchowieństwa parafialnego na temat interpretacji postanowień Soboru i sposobu ich implementacji.
II Sobór Watykański otworzył 11 października 1962 r. w Rzymie Jan XXIII (pontyfikat 1958–1962), a zakończył kolejny papież Paweł VI (pontyfikat 1963–1978) 8 grudnia 1965 r. Obrady odbyły się w ramach czterech sesji. W porównaniu do poprzednich soborów w historii Kościoła katolickiego, II Sobór Watykański nie ustanowił żadnych praw, nie rozstrzygał spraw wiary i moralności, nie sformułował dogmatów – te uwarunkowania przyczyniły się do powstania wielu dyskusji na temat statusu dokumentów soborowych i ich implementacji do życia kościelnego. Wątpliwości badaczy doprowadziły do utworzenia pojęcia „posoborowie” (wł. postconcilio), które powstało w wyniku różnic między intencjami biskupów biorących udział w Soborze i jego dokumentami, a tym co wydarzyło się po jego zakończeniu i trwa do dziś...

   Tomasz Rogacki
   "Austerlitz 2 grudnia 1805.
    Największe zwycięstwo Napoleona"



ISBN 978-83-65982-10-0
322 str.
Mapy: 51
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Przedsłowie
Zamiast wstępu
I Armie przeciwników
II Położenie przeciwników w końcu listopada i na początku grudnia 1805 r.
III Plan bitwy sprzymierzonych i Napoleona
IV Ordre de bataille
V Manewr sprzymierzonych. Natarcie Buxhoevdena (godz. 7.00–12.00)
VI Manewr Napoleona. Natarcie Soulta na Pratzen (godz. 8.00–13.00)
VII Walki przy drodze olmützkiej (godz. 7.00–15.00)
VIII Rozbicie centrum (godz. 10.00–13.00)
IX Pogrom (godz. 13.00–16.00)
Zakończenie
Aneksy
Spis szkiców
Bibliografia

Notka o książce:

W zaistniałej sytuacji 1. i 2. jej szwadrony uderzyły na prawo – na piechotę Droueta, 3. szwadron płk. Uszakowa uderzył w centrum, ratując z opresji kanonierów płk. Kostaneckiego, którzy w walce wręcz bronili swych konnych dział (udało się uratować jedno), podczas gdy 4. i 5. szwadrony pod ks. Repninem-Wołkońskim poszły na lewo przeciwko grenadierom konnym gen. Ordenera. Za nimi postępowały 1. i 2. szwadrony lejbkirasjerów płk. Olenina, ale nie włączyły się do akcji jednocześnie, ponieważ nie pozwalała na to szczupłość terenu, oraz lejbkozacy, którzy początkowo zatrzymali się w parowie, a następnie zasilili Repnina-Wołkońskiego. Do tegoż dołączył też pluton kawalergardów korneta Albrechta, który, pozostawiwszy w Austerlitz sztandary gwardii, chciał także wykazać się w walce. 1. i 2. szwadrony kawalergardów rozłupały dwa czworoboki dywizji Droueta. Żołnierze masowo padali na ziemię, by uniknąć cięć pałaszy, lecz wielu zostało poranionych, a nawet zabitych przez końskie kopyta (dywizja straciła w bitwie 54 zabitych i 226 rannych; dla porównania – dywizja Rivauda tylko 3 zabitych i 11 rannych). Ich sukces został zniwelowany uderzeniem dwóch szwadronów szaserów, stojących za dywizją Droueta, które najpierw ostrzelały przeciwnika z karabinków, a potem ruszyły do szarży. 4. i 5. szwadrony ks. Repnina-Wołkońskiego oraz 2 szwadrony lejbkozaków uderzyły na 3 szwadrony grenadierów Ordenera. Napoleon już nie czekał na rozstrzygnięcie. Polecił gen. Rappowi wykonać szarżę szwadronami służbowymi – kompanią mameluków (63 szabel) i dwoma szwadronami strzelców konnych pod kpt. Daumesnil i ks. Aldobrandini Borghese (187 ludzi). Jazda ta obeszła walczących z flanki od strony rosyjskiej piechoty, która – by nie razić swoich – nie otworzyła ognia. Mamelucy zaatakowali 3. szwadron Uszakowa, a mameluk Mustafa zdobył tu proporzec...

Notka o autorze:

Tomasz Rogacki (XII 1959). Autor 30 książek, w większości dotyczących epoki napoleońskiej, oraz setek artykułów społecznościowych i historycznych. Opracował także szereg regionaliów. W historii zagłębiony od najmłodszych lat (dziadek walczył w 1920 r., ojciec w kampanii wrześniowej 1939 r.). Znawca falerystyki i białej broni, czym parał się przez wiele lat. Pracę zawodową zaczynał od sanitariusza. Pracował na budowach, był kierownikiem administracyjno-gospodarczym w nakielskim szpitalu, kierownikiem merytorycznym i z-cą dyrektora w Nakielskim Ośrodku Kultury. Następnie został redaktorem naczelnym Gazety Regionalnej Powiat. Zaraz po szkole zamierzał zostać oficerem w wojskach pancernych, ale ostatecznie odbył 2,5-letnią służbę wojskową. Obecnie pracuje jako inspektor w nakielskim magistracie. Wyraziciel myśli Massimo Cacciariego: Jak można w ogóle zrozumieć nie tylko przeszłość, ale również teraźniejszość, bez minimum wiedzy religijnej? A jeśli nic się nie rozumie, to jak można nauczać lub rządzić?

   Andrzej Olejko, Harald Potempa, Michal Plavec (red.)
   "Na skrzydłach Wielkiej Wojny 1916-1917.
    Z historii lotnictwa nad „zapomnianymi” frontami
    czyli od Frontu Wschodniego po Alpy, Siedmiogród
    i Macedonię"



ISBN 978-83-65982-09-4
542 str.
155x214 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Tytułem wstępu (Karol Górski, Starosta Gorlicki)
Andrzej Olejko, Na zachodzie bez zmian… krwawy 1916, okrutny 1917. Wojna w powietrzu na Froncie Zachodnim
Harald Fritz Potempa, Deutsche Luftstreitkräfte 1916/1917. Der Einsatz außerhalb der Westfront und das Problem des Raumes
Sergiej Nelipowicz, Неожиданности Восточного фронта: Кампания 1917 года
Gerard Artl, Die Luftfahrtruppen vor und während der Ortigaraschlacht
Boris Ciglić, Serbian aeronautics in 1917: All quiet on the Macedonian front
Andrzej Olejko, Lotnictwo Austro-Węgier w kampanii rumuńskiej 1916 r.
Andrij Kharuk, Rosyjskie lotnictwo morskie na Morzu Czarnym w latach 1914-1917
Paolo Variale, Great hopes and great fears: death and resurrection on the Italian front Italian Army air service in 1917
Gerald Penz, Die k.u.k. Fliegerkompagnien der k.u.k. 3. Armee im Jahre 1917
David Méchin, Royal Flying Corps: Welcome to the suicide club
Aleksander Demianiuk, Aviation of the south-western front in 1916–1917
Michal Plavec, „Bohemian“ Fliegerkompagnie 29 on Romanian Front
Bohumír Kudlička, Hansa Brandenburg C. I. (Brandenburgische Flugzeugwerke G.m.b.H., Österreichisch-Ungarische Albatros Flugzeugwerke G.m.b.H. a Phönix Flugzeugwerke A.G.)
Sergiej Nelipowicz, Потери сторон в горлицкой операции 1915 г.

Notka o książce:

Pierwsza wojna światowa, nazywana wielką wojną, cieszyła się dużym zainteresowaniem historyków w dwudziestoleciu międzywojennym, nieco mniejszym po zakończeniu II wojny światowej. Do tego z reguły priorytet miała prezentacja walk na Froncie Zachodnim, w pewnym stopniu i Froncie Wschodnim. Natomiast walki na Froncie Serbskim, Włoskim czy szeroko ujmowanych Bałkanach w stopniu wysoce umiarkowanym podejmowane były w historiografii światowej, zupełnie marginalnie przez polskich historyków. Wartym podkreślenie jest i to, że analizowano przede wszystkim lądowy wymiar walki zbrojnej. Działania lotnictwa w tej wojnie traktowane były marginalnie. Tymczasem lotnictwo w tej wojnie udowodniło duże możliwości bojowe, by po jej zakończeniu stanowić trzeci rodzaj sił zbrojnych… (z rec. prof. dra hab. Lecha Wyszczelskiego)

   Daniel Damian Kasprzycki
   "Arabska Wiosna. Libia 2011, Syria 2011–2014"



ISBN 978-83-65982-08-7
255 str.
Mapy: 32
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wstęp
I Libia i Syria w XX/XXI w.
II Ogólny przebieg Arabskiej Wiosny na Bliskim Wschodzie
III Rewolucja i wojna domowa w Libii (2011 r.)
IV Rewolucja i wojna domowa w Syrii (2011 – 2014 r.)
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Arabska Wiosna Ludów bez wątpienia należy do najbardziej dramatycznych wydarzeń historii najnowszej, które wzbudziły ogromne zainteresowanie na całym świecie. Działo się tak ze względu na jej niezwykle burzliwy przebieg, ale także za względu na szybkość z jaką niektórzy – zdawałoby się nieusuwalni – dyktatorzy oddawali władzę oraz upór, z jakim inni przy niej trwali. Cena wolności jest niepoliczalna i nie da się jej w żaden sposób zmierzyć, tzn. oszacować całkowicie jej politycznych, ekonomicznych, społecznych i innych kosztów, zaś zagadnienia związane z Arabską Wiosną, jeszcze długo będą stanowiły obiekt naukowych analiz. Stanowiska państw i organizacji w stosunku do wydarzeń w świecie arabskim prezentowały niezwykle szerokie spektrum interesów.
Arabska Wiosna jest zjawiskiem stosunkowo „świeżym”. Od wydarzeń przedstawianych i analizowanych na łamach niniejszej pracy upłynęło niewiele lat lub, jak to ma miejsce w przypadku Syrii, trwają one nadal. W związku z tym rzuca się w oczy niewielka ilość publikacji książkowych na ten temat, co wydaje się zrozumiałe, jednak ten brak nadrabiają publikacje i strony internetowe, gdzie już od 2011 r., właściwie niemalże na bieżąco, zaczęły się pojawiać materiały analityczne. W związku z powyższym, większa część mojej pracy opiera się o informacje zamieszczane na specjalistycznych lub generalnie uznawanych za rzetelne stronach internetowych oraz publikacjach naukowych, najczęściej ośrodków badawczych lub wyższych uczelni, dostępnych z reguły w plikach formatu pdf. Większość publikacji uwzględnionych w niniejszej pracy jest napisana w języku angielskim, nie tyle z uwagi na jego ogólnoświatowy charakter, co przede wszystkim ze względu na fakt, że to w krajach anglosaskich znajduje się największa ilość ośrodków badawczych i instytucji zajmujących się poruszaną przeze mnie problematyką...

Notka o autorze:

Daniel Damian Kasprzycki (1982) jest absolwentem Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu w której w 2014 r. ukończył z wyróżnieniem studia magisterskie na kierunku Bezpieczeństwo Narodowe. Jego pasje naukowe koncentrują się wokół wojen oraz konfliktów zbrojnych prowadzonych po 1939 r., ale także zajmuje się czasami okresami wcześniejszymi. Ponadto jego badania naukowe dotyczą szeroko pojętej problematyki bezpieczeństwa międzynarodowego, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii militarnych. Jest autorem lub współautorem kilku książek i artykułów naukowych. Zarówno jego prace licencjacka, jak i magisterska, zostały wydane jako monografie. Aktualnie swoje naukowe pasje rozwija na Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni, gdzie jest doktorantem Wydziału Dowodzenia i Operacji Morskich.
Prywatnie lubi rzeczy, które zmuszają go myślenia i uwielbia się uczyć. Interesuje się historią i historią wojskowości oraz uzbrojenia, polemologią i sztuką wojenną, a także rozwojem myśli wojskowej i teorią gier. Jest także zapalonym miłośnikiem książek oraz fanem planszowych i komputerowych gier strategicznych i wojennych.

   Witold Biernacki
   "Pressburg 1620. Jesienna kampania księcia
    Gábora Bethlena"



ISBN 978-83-65982-07-0
120 str.
Mapy: 8
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Kilka wstępnych słów
I Wprowadzenie
II Armia Siedmiogrodu na początku XVII wieku
III Armia cesarska w latach 1618-1620 i oddziały węgierskie na jej służbie
IV Jesienna kampania księcia Bethlena w 1620 roku
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Załamanie się ataku pod bramą zamkową, jak również śmierć ich odważnego do szaleństwa dowódcy sprawiły, że żołnierze i oficerowie załamali się i uciekli w popłochu, aby jak najszybciej dostać się do łodzi i odpłynąć do Hainburga: „Widząc to wszystko jego żołnierzy ogarnął wielki strach i wycofali się, jak podkomendni, którzy stracili swojego dowódcę. Kiedy Węgrzy dostrzegli to, wyszli z Pressburga i zabili stu lub stu dwudziestu tych, którzy niezbyt szybko uciekali, i zabrali martwe ciało owego hrabiego, które jego ludzie porzucili” . Część oddziału usiłowała przedostać się na drugi brzeg przez most pontonowy.
Węgrzy, którzy zanieśli ciało hrabiego do zamku: „Rozebrali go z koszuli, a spodnie jego szydersko przymierzali, i wszyscy naśmiewali się z niego. Kiedy w końcu [wszyscy] ludzie [już go] obejrzeli, trupa wzięto do zamku, gdzie połączono ciało z głową”...

Notka o autorze:

Witold Biernacki (1946), częstochowianin. W sferze jego zainteresowań znajduje się historia wojskowości antycznej oraz XVI i XVII w.
Autor wielu opracowań z tej dziedziny, takich jak m.in.: „Żółte Wody – Korsuń 1648” (Warszawa 2004, 2008), „Powstanie Chmielnickiego. Działania wojenne na Litwie w latach 1648–1649” (Zabrze 2006), „Pavstanne Chmjalnitskaga: vaennyja dejanni v Litve v 1648-1649 gg” (Vilnius 2010), „Ajgospotamoj 405 p.n.e.” (Zabrze 2006), „Wojna trzydziestoletnia. Powstanie czeskie i wojna o Palatynat 1618–1623” (Zabrze 2008–2010), „Wojna beocka 379–371 p.n.e. Koniec hegemonii Sparty” (Zabrze 2012), „Nieuwpoort 2 lipca 1600. Kampania flandryjska księcia Maurycego Orańskiego” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2013), „Todmarch” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2013–2017) czy „Heiligerlee 1568. Dzień, w którym narodził się naród” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2017).

   Marek Pięta
   "Od I Dymitriady do rozejmu w Dywilinie.
    Z dziejów wojen polsko-moskiewskich w pierwszej
    połowie XVII wieku"



ISBN 978-83-65982-06-3
191 str.
Mapy: 7
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2018

Spis treści:

Wstęp
I Geneza konfliktu
II Sytuacja wewnętrzna i międzynarodowa obu państw w przededniu wybuchu konfliktu
III Dymitr Samozwaniec
IV Wojskowość i wojsko Rzeczypospolitej oraz Wielkiego Księstwa Moskiewskiego w pierwszej połowie XVII wieku
V I Dymitriada
VI Geneza i początek II Dymitriady
VII Interwencja królewska
VIII Wojna polsko-moskiewska w latach 1613-1615
IX Wyprawa królewicza Władysława 1617-1618
X „Instynkt zwycięzcy”
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Rzeczpospolita wchodząc w wiek XVII jako kraj nadal potężny, nieosłabiony wojnami religijnymi, niepokojami wewnętrznymi i w pełni jeszcze korzystający z koniunktury w handlu zbożem, posiadał niewątpliwie we wschodniej Europie pozycję mocarstwową. Zgoła inaczej przedstawiała się sytuacja, w tym samym czasie, w państwie moskiewskim. Tutaj, po katastrofalnych w skutkach dla kraju rządach Iwana IV Wasylewicza (Groźnego) rozpoczynał się okres wielkiego zamętu – jak to Rosjanie określają „Wielkiej Smuty”. Ciągła walka o władzę pomiędzy rodami bojarskimi, niebezpieczeństwo grożące ze strony sąsiadów, a także liczne klęski naturalne, znacznie przyczyniły się do osłabienia tego kraju.
Rządzący Rzeczpospolitą nie omieszkali wykorzystać tej nagłej słabości wschodniego sąsiada do umocnienia swojej granicy poprzez odzyskanie ziem niegdyś utraconych, podjęcia próby obsadzenia tronu moskiewskiego, a także, niejako przy okazji, obłowienia się łatwymi łupami...

Notka o autorze:

Marek Pięta (1985) ukończył w 2009 roku studia historyczne na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, specjalność historia wojskowości. Pasjonat dziejów Rzeczpospolitej XVI i XVII wieku, interesuje się także zagadnieniami związanymi z wojną secesyjną toczoną w Stanach Zjednoczonych Ameryki oraz wojskowością antyczną.
Porucznik Służby Więziennej. Pełni służbę w Zakładzie Karnym w Rawiczu. Do jego obowiązków należy propagowanie i prowadzenie działalności kulturalno-oświatowej i czytelnictwa wśród osadzonych. Animator wielu działań z tego zakresu, twórca programów resocjalizacji więźniów w nurcie kulturalno-oświatowym. Współdziała z ośrodkami akademickimi w projektowaniu innowacyjnych oddziaływań wobec osób pozbawionych wolności. Twórca metody skutecznej komunikacji bez agresji – MAK.

   Marcin Bazdyło
   "Łubnie – Konstantynów 1648. Działalność wojskowa
    i polityczna Jeremiego Wiśniowieckiego
    w początkowym okresie powstania Chmielnickiego"



ISBN 978-83-65982-05-6
191 str.
Mapy: 9
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp
I Działalność Jeremiego Wiśniowieckiego do 1648 roku
II Początek burzy na Ukrainie
III Odwrót z Zadnieprza
IV Polityka
V Działania na prawobrzeżnej Ukrainie
VI Siły przeciwników
VII Bitwa pod Konstantynowem
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Postać Jeremiego Wiśniowieckiego od chwili wydania drukiem Ogniem i mieczem zaczęła budzić wielkie emocje wśród historyków, a także zwykłych Polaków, niezajmujących się zawodowo historią. Co pewien czas, w związku z wydaniem książki, która w jakimś stopniu dotyczy kniazia z Łubniów, wybucha zażarta dyskusja wokół jego osoby. Książka dotyczy najbardziej kontrowersyjnego okresu w życiu naszego bohatera. Wokół działań wtedy przezeń podejmowanych narosło wiele mitów, które autor spróbuje zweryfikować.
Główne tło pracy obejmuje okres między majem a lipcem 1648 roku. Skupia się przede wszystkim na osobie księcia Jeremiego i wydarzeniach, w których dane mu było brać udział oraz na które wywierał presję swoimi działaniami. Autor opisuje mało znane wydarzenia z okresu zmagań polsko-kozackich. Wydarzenia, które wtedy zaszły, miały duży wpływ na dalsze życie Jeremiego Wiśniowieckiego, można nawet zaryzykować tezę, że zmieniły je na zawsze. Odcisnęły też piętno na sytuacji politycznej w ówczesnej Rzeczpospolitej. Mimo tego nie doczekały się wystarczającej liczby badań.
Z życiem kniazia na Łubniach wciąż wiążą się liczne pytania, zagadki i tajemnice, a to wszystko kusi Czytelnika. Poznajmy więc skromny kawałek żywota Jeremiego Wiśniowieckiego, w którym nie zabraknie ani zagadek, ani pytań czy tajemnic...

Notka o autorze:

Marcin Bazydło (ur. 1985 w Ostrołęce), absolwent Wydziału Historycznego Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora. Od zawsze pasjonował się historią, szczególnie historią wojskowości. Najwięcej czasu autor poświęcił na zgłębienie zagadnień dotyczących wojen toczonych przez Rzeczpospolitą Obojga Narodów w XVII wieku. Interesuje się też innymi tematami z dziedziny historii m. in. Sengoku-jidai czy wojnami morskimi.
Oprócz zainteresowań historią jego hobby to gry strategiczne (seria Total War), sport i podróże. Zawodowo autor książki zajmuje się zarządzaniem dokumentacją.

   Andrzej Witkowicz
   "Kara Mustafa nad Dnieprem. Geneza, przebieg
    i skutki wojny czehryńskiej 1678 r."



ISBN 978-83-65982-04-9
327 str.
Mapy: 7
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp
I Przeciwnicy
II Rozwój działań wojennych w latach 1672-1676
III Ibrahim Szejtan pod Czehryniem
IV Przygotowania osmańskie do kampanii 1678 r.
V Przygotowania strony moskiewskiej do kampanii 1678 r.
VI Oblężenie Czehrynia do czasu nadejścia odsieczy
VII Kulminacyjny punkt bitwy o Czehryń 11-22 (1-12) sierpnia
VIII Bitwa nad Dnieprem i zakończenie kampanii 1678 r.
IX Działania wojenne lat 1679-1681 i ich konsekwencje
Zakończenie
Załączniki
Przypisy
Bibliografia
Spis tabel
Spis map i schematów

Notka o książce:

Kampania czehryńska 1678 roku, podobnie zresztą jak cały okres wojny moskiewsko-osmańskiej lat 1672-1681, nie została do tej pory opisana w sposób przekonujący. Mimo dość znacznego zainteresowania tym tematem autorów rosyjskich i ukraińskich, ciągle dominują skrótowe opracowania zniekształcające – i to niekiedy w sposób skrajny – zarówno przebieg działań wojennych, jak okoliczności polityczne konfliktu.
Również historiografia polska daleka jest od doskonałości w sposobie opisywania wojny moskiewsko-osmańskiej (...)
W miarę dokładne zbadanie obrazu wojny pozwala nam na dokonanie wielu ocen ogólnych, odnoszących się przede wszystkim do sfery wojny (ale dotykających i zagadnień polityki). Ze względu na swoją długotrwałość i charakter, zarówno cała wojna lat 1672-1681, jak sama tylko kampania 1678 r., mogą być znakomitą ilustracją wartości bojowej wojsk turecko-tatarskich z jednej strony, a armii rosyjsko-kozackiej z drugiej. Kampania czehryńska zawiera w sobie zarówno operacje obronne, jak i zaczepne obu potęg, działania prowadzone przez wydzielone oddziały i przez główne armie. Rozmaitość działań oznacza także różnorodność sposobów walki. Mamy zatem możliwość skonfrontowania tak strategii, jak i wielu poziomów taktyki obu armii...

Notka o autorze:

Andrzej Witkowicz (ur. 1966 w Krakowie), ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, nauczyciel historii. Autor dużych prac Wokół terroru białego i czerwonego 1917-1923 (KiP, Warszawa 2008) i Czerwone sztandary Osmanów. Wojna roku 1683 opisana na nowo (Wydawnictwo Wilanowskie, Warszawa 2016), a także szeregu artykułów.

   Grzegorz Wojciechowski
   "Sycylia 1848–1849"



ISBN 978-83-65982-03-2
88 str.
Mapy: 4
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp
I Królestwo Neapolu i Królestwo Sycylii
II Rewolucja karbonariuszy 1820 roku
III Wybuch rewolucji w 1848 roku w Neapolu i na Sycylii
IV Bombardowanie Mesyny
V Rozejm
VI Ludwik Mierosławski i walki o Katanię
Zakończenie
Aneksy
Literatura
Spis map i schematów

Notka o książce:

Ten niewątpliwy sukces obrońców Katanii podniósł żołnierzy i miejscową ludność na duchu. Zapanował stan graniczący z euforią. Kiedy wieczorem na miejsce dotarł oddział wojska pod dowództwem pułkownika Cerdy, zapanowała radość nie do opisania.
Tego samego dnia zwiadowcy donieśli o zbliżaniu się głównych sił neapolitańskich – 12 000 ludzi i 32 armat. Mierosławski całkowicie zlekceważył sytuację, przybyłym oddziałom kazał rozlokować się na noc na ulicach i placach Katanii, zamiast na wyznaczonych wcześniej dogodnych pozycjach obronnych na przedmieściach. Nie wiadomo dlaczego był przekonany, że Filangeri nie zaatakuje miasta z marszu, że będzie stał i zwlekał ze szturmem. Nie wystawił nawet drużyn zwiadowczych, które śledziłyby ruchy przeciwnika. Groteskowym i tragicznym zarazem jest fakt, iż dopiero miejscowy pastuszek zauważył, rankiem 5 kwietnia, że wielka armia jest już u bram miasta, a wojsko nie zajęło jeszcze swoich pozycji obronnych koło Battiati, które zajął już nieprzyjaciel...

Notka o autorze:

Grzegorz Wojciechowski (urodzony w roku 1956 we Wrocławiu) z wykształcenia geolog i administratywista. Pracował w Instytucie Nauk Ekonomiczno-Społecznych Politechniki Wrocławskiej, następnie prowadził działalność gospodarczą. Obecnie niezależny dziennikarz, jest z-cą red. nacz. „Odrodzonego Słowa Polskiego” oraz z-cą red. nacz. powstającego Kwartalnika o Historii Sportu „Stadjon”. Zajmuje się publicystyką polityczną, historią i kulturą Azji Centralnej, historią sportu, dziejami politycznymi XIX wieku, a także historią turystyczną Sudetów. Pisze także opowiadania satyryczne.

`

   Pierre Dubois
   "O odzyskaniu Ziemi Świętej. Traktat o krucjacie
    i pokoju" (Wstęp, tłumaczenie i komentarz
    Magdalena Satora)



ISBN 978-83-65982-02-5
289 str.
155x214 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wprowadzenie
    Pierre Dubois – średniowieczny publicysta
    Okoliczności powstania traktatu
    Najważniejsze idee
    Rękopis i jego wydania
De recuperatione Terre Sancte (tekst łaciński)
O odzyskaniu Ziemi Świętej (tekst polski)
Spis artykułów
Bibliografia
Indeks

Notka o książce i o autorze:

Pierre Dubois (Petro de Bosco) był francuskim prawnikiem żyjącym na przełomie XIII i XIV w. Jego nazwisko łączone jest zazwyczaj z historią krucjat i prawa międzynarodowego. To przede wszystkim tym zagadnieniom poświęcony jest najbardziej znany spośród jego traktatów, O odzyskaniu Ziemi Świętej (De recuperatione Terrae Sanctae). Przedstawiony został w nim plan działań zmierzających do ponownego podbicia przez chrześcijan terenów utraconych na Wschodzie w drugiej połowie XIII w. Zawiera on również wskazówki dotyczące utworzenia w Europie swego rodzaju organizacji międzynarodowej, której głównym zadaniem byłoby utrzymanie pokoju między chrześcijanami. Na obie te kwestie Dubois spojrzał przez pryzmat interesów królestwa Francji i jego ówczesnego władcy, Filipa IV Pięknego (1285-1312). Takie ujęcie dominuje w całej twórczości tego autora, uważanego za jednego z najważniejszych propagatorów idei prymatu monarchii francuskiej w chrześcijańskim świecie na początku XIV w.

Magdalena Satora jest adiunktem w Katedrze Historii Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Prowadzone przez nią badania koncentrują się na XIII i XIV-wiecznych dziejach Francji, dyplomacji francuskiego dworu i jego propagandzie. Opublikowała liczne prace poświęcone procesowi zakonu templariuszy (m.in. Społeczny odbiór procesu i upadku zakonu templariuszy we Francji w pierwszej połowie XIV wieku, Malbork 2008; Sprawa templariuszy w dyplomacji zachodnioeuropejskiej 1307-1312, Poznań 2011). W kręgu jej zainteresowań badawczych znajduje się również francuska polityka zagraniczna w XX w.

   Tomasz Rogacki
   "1812. Na skrzydłach Wielkiej Armii (1).
    II K, VI K, IX K"



ISBN 978-83-65982-01-8
96 str.
Mapy: 18
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp
I Przed wejściem do kampanii
II Operacje II K między 24 czerwca a 25 lipca
III Zaczepne działania II K. Kontrakcja Wittgensteina (26 lipca – 2 sierpnia)
IV Czas straconych okazji (3 – 16 sierpnia)
V I bitwa pod Połockiem (17-18 sierpnia)
VI Wyczekiwanie strategiczne
VII II bitwa pod Połockiem (18-20 października)
VIII Nadciąga IX K (3 września – 26 listopada)
IX Ku Berezynie. Koniec Wielkiej Armii
Aneksy
Bibliografia
Spis map i szkiców

Notka o książce:

Już pierwsze dwa tygodnie operacji dały się bardzo we znaki Wielkiej Armii. Zaopatrzenie utknęło na tyłach, zaczęły padać konie pozbawione paszy. Nie mniejszą uciążliwość stanowiły kurz, trudne drogi i upał. Wielu żołnierzy rozbiegło się po okolicy, aby zdobyć coś do jedzenia. Rabunki i niszczenie mienia stały się wręcz plagą, której nie były w stanie opanować żadne cesarskie zarządzenia.
Płk Thomasset, dowódca 3. pułku szwajcarskiego (II K), w liście do płk. von Maya z 10 lipca pisał m.in.: Nawet sobie nie wyobrażasz, ile musimy wycierpieć w tej kampanii. Chleba nie mamy od dwóch miesięcy; jedynie trochę mąki, której każdy żołnierz ma 2 funty w małym woreczku. Kraj jest zupełnie zdewastowany, domy złupione, mieszkańcy uciekli. Straciliśmy niewiarygodnie dużo ludzi wskutek forsownych marszy. Musieliśmy pokonywać 12 mil w 24 godziny (...). Wozy pozostają w tyle, ponieważ brakuje koni. Zastępujemy je tym, co znajdziemy, ale dziennie pułk traci ich po 20 (...). Wojna w Hiszpanii była zabawką w stosunku do tej, gdzie brakuje nam wszystkiego; od 2 miesięcy nie piłem wina...

Notka o autorze:

Tomasz Rogacki (XII 1959). Inspektor w Urzędzie Miasta i Gminy w Nakle nad Notecią. Członek-założyciel Nakielskiego Bractwa Kurkowego pw. św. Jerzego. Znawca białej broni i falerystyki, czym parał się przez wiele lat. Również od szeregu lat zgłębiający tajniki biblistyki. Wyraziciel myśli Massimo Cacciariego: Jak można w ogóle zrozumieć nie tylko przeszłość, ale również teraźniejszość, bez minimum wiedzy religijnej? A jeśli nic się nie rozumie, to jak można nauczać lub rządzić?

   Tomasz Szeląg
   "Cesarz Julian Apostata i jego ustawa szkolna"



ISBN 978-83-64023-96-5
157 str.
155x214 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp
I Julian Apostata - cesarz rzymski
II Kościół w IV wieku n.e. do objęcia rządów przez Juliana Apostatę
III Działalność prawodawcza Juliana Apostaty w zakresie problematyki religijnej
IV Ustawa szkolna z dnia 17 czerwca 362 r.
Wnioski końcowe
Summary
Bibliografia
Załącznik

Notka o książce:

Jednym z najciekawszych zagadnień dotyczących panowania Juliana Apostaty była jego próba restytucji pogaństwa, jako religii państwowej, a wśród niej zamiary reformy systemu edukacji tak, by odciąć chrześcijan od wpływu na edukację i wychowanie młodzieży. Celem niniejszej pracy jest ukazanie planów i zamierzeń cesarza Juliana, które ostatecznie doprowadziły do wydania ustawy z 17 czerwca 362 roku. Krytyczna analiza źródeł oraz bogaty zasób literatury pozwala na ukazanie tego aktu prawnego, jako jednego z istotnych przejawów antychrześcijańskiej polityki cesarza...

Notka o autorze:

Tomasz Szeląg (ur. 6 lipca 1980 r. w Krakowie). Doktor nauk prawnych, absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uzyskał również licencjat kościelny z zakresu prawa kanonicznego na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie w Instytucie Prawa Kanonicznego.
Adiunkt w Instytucie Prawa, Administracji i Ekonomii Społecznej na Wydziale Politologii Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie.
Autor monografii Bitwa pod Adrianopolem. 9 sierpnia 378 r. (2006) oraz Kampanie galijskie Juliana Apostaty. Argentoratum 357 r. (2007) wydanych nakładem wydawnictwa Infort Editions oraz Amida 359 (2012), która ukazała się w popularnonaukowej serii Historyczne Bitwy wydawnictwa Bellona. Współautor podręczników z prawa rzymskiego Prawo rzymskie. Repetytorium (2002, wyd. II 2004, Prawo rzymskie. Zestaw ćwiczeń dla studentów prawa (2004) oraz kilkunastu artykułów naukowych i popularnonaukowych.

   Ryszard Przybyliński
   "Ród książąt Glińskich. Bunt Michała Glińskiego.
    Czasy, ludzie i miejsca, tom II"



ISBN 978-83-64023-99-6
431 str.
Mapy: 6
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Część I Bunt ks. Michała Glińskiego
I Kariera ks. Michała Lwowicza Glińskiego
II Konflikt Glińskiego z członkami
rady wielkoksiążęcej
III U szczytu sławy – Kleck i upadek
IV Bunt Glińskich – wojna i jej skutki
V Łopuszna – Smoleńsk – więzienie – Orsza
VI Powrót do łask – ponowny upadek i śmierć
Epilog
Pokłosie. Potomstwo braci Lwowiczów w Rosji
Indeks nazwisk
Bibliografia
Wykaz skrótów
Spis tablic genealogicznych
Spis map i schematów

Notka o książce:

Historia rodu książąt Glińskich opowiada o ich rodowodzie i głównych przedstawicielach, którzy zaistnieli na scenie politycznej Wielkiego Księstwa Litewskiego. Bunt księcia Michała Lwowicza Glińskiego i jego braci wobec króla Zygmunta I i części jego rady hospodarskiej ukazuje złożone stosunki polityczno-społeczne i religijne na Litwie. Wystąpienie zbrojne Glińskich przeciw władcy spowodowało masowa emigracje większości członków rodu, a także ich klienteli do Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. Praca opisuje powiązania rodowe nie tylko książąt i panów litewskich, ale również książąt ruskich i panującej dynastii Rurykowiczów w Wielkim Księstwie Moskiewskim na wielu tablicach genealogicznych. Ponadto znajdują sie tam liczne opisy bitew oręża polsko-litewskiego z wojskami moskiewskimi i tatarskimi, przedstawione również na schematach. Książka kończy sie historią losów potomków Lwowiczów Glińskich, którzy żyli w trudnych czasach okrutnych rządów cara Iwana IV Groźnego...

Notka o autorze:

Ryszard Przybyliński (ur. w 1955 w Odolanowie). W 1979 r. ukończył w Toruniu Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Rakietowych i Artylerii w specjalności rakiet operacyjno-taktycznych. Dalsze swoje życie związał z Choszcznem w województwie zachodniopomorskim. W latach następnych ukończył magisterskie studia historyczne w Wojskowym Instytucie Historycznym. Tamże w 2000 r. rozpoczął studia doktoranckie, których nie ukończył z powodu likwidacji WIH. W 2002 r. mjr Ryszard Przybyliński zakończył zawodową służbę wojskową. Jednocześnie rozpoczął pracę jako nauczyciel historii w gimnazjum w Pełczycach, później w Lubianie, a następnie w Zespole Szkół Nr 1 w Choszcznie, także jako nauczyciel historii, gdzie stworzył pierwszą klasę licealną o profilu mundurowym, której został wychowawcą. Obecnie oddaje sie pracy twórczej w dziedzinie historii. Zainteresowania badawcze Autora skupiają sie na końcu epoki średniowiecza i wieku XVI. Jego debiutem literackim była biografia „Hetman wielki koronny Mikołaj Mielecki (ok. 1540–1585)”, wydana dwukrotnie w latach 2002 i 2003.

   Ryszard Przybyliński
   "Ród książąt Glińskich. Bunt Michała Glińskiego.
    Czasy, ludzie i miejsca, tom I"



ISBN 978-83-64023-98-9
315 str.
Mapy: 1
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Część I Rodowód ks. Michała Glińskiego
I Protoplasta Glińskich
II Semenowicze Glińscy
III Konflikt litewsko-moskiewski na początku XVI w.
i jego konsekwencje dla Polski i Litwy
IV Losy putywelskiej i smoleńskiej linii Glińskich
V Wzrost znaczenia politycznego i ekonomicznego rodu Glińskich

Notka o książce:

Historia rodu książąt Glińskich opowiada o ich rodowodzie i głównych przedstawicielach, którzy zaistnieli na scenie politycznej Wielkiego Księstwa Litewskiego. Bunt księcia Michała Lwowicza Glińskiego i jego braci wobec króla Zygmunta I i części jego rady hospodarskiej ukazuje złożone stosunki polityczno-społeczne i religijne na Litwie. Wystąpienie zbrojne Glińskich przeciw władcy spowodowało masowa emigracje większości członków rodu, a także ich klienteli do Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. Praca opisuje powiązania rodowe nie tylko książąt i panów litewskich, ale również książąt ruskich i panującej dynastii Rurykowiczów w Wielkim Księstwie Moskiewskim na wielu tablicach genealogicznych. Ponadto znajdują sie tam liczne opisy bitew oręża polsko-litewskiego z wojskami moskiewskimi i tatarskimi, przedstawione również na schematach. Książka kończy sie historią losów potomków Lwowiczów Glińskich, którzy żyli w trudnych czasach okrutnych rządów cara Iwana IV Groźnego...

Notka o autorze:

Ryszard Przybyliński (ur. w 1955 w Odolanowie). W 1979 r. ukończył w Toruniu Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Rakietowych i Artylerii w specjalności rakiet operacyjno-taktycznych. Dalsze swoje życie związał z Choszcznem w województwie zachodniopomorskim. W latach następnych ukończył magisterskie studia historyczne w Wojskowym Instytucie Historycznym. Tamże w 2000 r. rozpoczął studia doktoranckie, których nie ukończył z powodu likwidacji WIH. W 2002 r. mjr Ryszard Przybyliński zakończył zawodową służbę wojskową. Jednocześnie rozpoczął pracę jako nauczyciel historii w gimnazjum w Pełczycach, później w Lubianie, a następnie w Zespole Szkół Nr 1 w Choszcznie, także jako nauczyciel historii, gdzie stworzył pierwszą klasę licealną o profilu mundurowym, której został wychowawcą. Obecnie oddaje sie pracy twórczej w dziedzinie historii. Zainteresowania badawcze Autora skupiają sie na końcu epoki średniowiecza i wieku XVI. Jego debiutem literackim była biografia „Hetman wielki koronny Mikołaj Mielecki (ok. 1540–1585)”, wydana dwukrotnie w latach 2002 i 2003.

   Mikołaj Olejnik, Paweł Sz. Skworoda
   "Kalisz 29 X 1706. Niechciane zwycięstwo,
     wybaczona porażka"



ISBN 978-83-64023-97-2
69 str.
Mapy: 3
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp
I Działania militarne 1700-1705
II Armie stron konfliktu
III Biogramy dowódców
IV Kampania 1706 roku
V Kalisz przełomie XVII i XVIII wieku
VI Przebieg bitwy pod Kaliszem
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Po oddaniu salw armatnich przez obie strony, do ataku ruszyła kawaleria szwedzka. Atakujący pod górę szwedzcy jeźdźcy mieli utrudnione zadanie, choć ich szarża była piorunująca. Uszykowani ciasno kolano za kolanem kawalerzyści tworzyli formację przypominając śnieżny pług z powiewającym na jego szczycie sztandarem. Prowadzący prawe skrzydło pułkownik Marschalack wbił się w stojące naprzeciw niego saskie regimenty Garde du Corps i Leibregiment, które wytrzymały jednak uderzenie i zaczęły spychać Szwedów w dół. Wycofujący się Szwedzi otrzymali jednak wsparcie piechoty oraz skanijskiego regimentu jazdy, co doprowadziło do załamania się pierwszej linii Sasów. W tym czasie lewe skrzydło dowodzone przez Krassaua rozbiło również pierwszą linię wojsk carskich. Sytuacja w centrum wyglądała niezwykle groźnie, tym bardziej, że do walki włączały się kolejne szwedzkie bataliony piechoty i regimenty jazdy. Na rozkaz oficerów „bądźcie gotowi” pikinierzy pochylili swoje piki i wraz z muszkieterami ruszyli dość szybkim tempem do ataku. Po dojściu na odległość około 30 kroków od przeciwnika padła kolejna komenda...

Notka o autorach:

Mikołaj Olejnik (1977), absolwent Zakładu Historii Wojskowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zajmuje się historią wojskości nowożytnej, głównie XVII wieku. Członek Polskiego Towarzystwa Historycznego, nauczyciel historii w jednej z kaliskich szkół.

Paweł Szymon Skworoda (1978). Autor książek o charakterze popularnonaukowym: Warka-Gniezno 1656 (2003), Hammerstein 1627 (2006), Wojny Rzeczypospolitej Obojga Narodów ze Szwecją (2007), Wojny w XVII-wiecznej Europie. Zarys problematyki (2014). Napisał też powieść historyczną Na skrzydłach mew poświęconą lotnikom 317 Wileńskiego Dywizjonu Myśliwskiego, która ma się ukazać nakładem naszego Wydawnictwa. Nauczyciel historii i wiedzy o społeczeństwie. Jego hobby to turystyka (szczególnie Kresy II RP) i modelarstwo okrętowe.

   Maciej Milczanowski
   "Taktyka, strategia i przywództwo
    Aleksandra Wielkiego"



ISBN 978-83-64023-96-5
243 str.
Mapy: 36
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Przedmowa
Wstęp
Źródła

Część I Warunki i zasoby
I Uwarunkowania: Sytuacja polityczna przed wyprawą
II Siły i środki: Organizacja wyprawy

Część II Działania poziomu operacyjno-taktycznego
I Kampania bałkańska
II Kampania o kontrolę wybrzeża Morza Śródziemnego
III Kampania perska
IV Kampania w Azji Środkowej

Część III Strategia i przywództwo
I Cele strategiczne – Misja
II Przywództwo Aleksandra i budowanie mitu herosa

Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Niniejsza praca stanowi próbę odpowiedzi na wezwanie Marka Tuliusza Cycerona do tego, aby czerpać z wiedzy historycznej jako nauczycielki życia. Taki jest też sens tej publikacji, która będąc dziełem odrębnym, stanowi jednocześnie rozszerzenie problemowe książki „Podboje Aleksandra Wielkiego 336-323 p.n.e.” z 2005 roku, tym samym stając się pozycją już nie stricte historyczną, ale analizą (case study) – przykładu historycznego na potrzeby badań strategii i przywództwa.
Celem tej pozycji nie jest pogłębianie analizy wydarzeń związanych z postacią Aleksandra Wielkiego o nowe pozycje literatury historycznej, bowiem nie odkryto w tym okresie żadnych nowych źródeł pisanych, ani też archeologicznych, które zmuszałyby do gruntownej zmiany stanu wiedzy z 2005 roku. Dlatego część książki zawierająca analizę działań zbrojnych poziomu taktycznego i operacyjnego została poprawiona, uzupełniona (o wątki których nie ujęto w „Podbojach…” z uwagi na zakres tematyczny tamtej pracy) i umieszczona w innym porządku względem książki z 2005 roku. Jednak działania militarne zostały umieszczone w zupełnie innym kontekście badawczym, polegającym na analizie założeń strategicznych oraz ich realizacji, a także modelu przywódczego, jaki prezentował Macedończyk. Takie ujęcie tematu spowodowało konieczność uzupełnienia pracy o treści, których nie było w opracowaniu dotyczącym stricte działań militarnych. Dla zbadania strategii i przywództwa Aleksandra zastosowano najnowsze lub najbardziej doniosłe teorie na ten temat...

Notka o autorze:

Dr Maciej Milczanowski (1971). Były żołnierz 21 Brygady Strzelców Podhalańskich, uczestnik misji ONZ na Wzgórzach Golan 1997-98, Sił Koalicji w Iraku 2005-06. Lider Centrum Zimbardo ds. Rozwiązywania Konfliktów w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Trener w Projekcie Bohaterskiej Wyobraźni prof. Zimbardo. Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu, Akademii Obrony Narodowej oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego. Stypendysta Hoover Institution na Uniwersytecie Stanforda. Ekspert Fundacji Pułaskiego. Wykładał w Akademii Psychologii Przywództwa Jacka Santorskiego. Obecnie prowadzi badania nad strategią i przywództwem w czasie operacji „Iracka Wolność” w latach 2003-11. Autor takich książek jak Podboje Aleksandra Wielkiego 336–323 p.n.e. (Zabrze 2005), Filippi 23 X 42 p.n.e. (Zabrze 2005), W cieniu boskiego Juliusza (Kraków 2013), współautor: Dwa odcienie arabskiej rewolucji: Egipt i Syria (Oświęcim 2013) oraz artykułów naukowych i popularnonaukowych, a także bloga:#Conflictandresolution.

   Jarema Słowiak
   "Khe Sanh 1968. Amerykańskie i wietnamskie
    poszukiwania rozstrzygającej bitwy"



ISBN 978-83-64023-95-8
229 str.
Mapy: 9
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp
I Przed Amerykanami
II Dwie drogi
III Nadchodzą Amerykanie
IV Oblężenie
V Pamiętny Rok Małpy
VI Koniec Bazy Bojowej Khe Sanh
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów
Indeks

Notka o książce:

„Jednak już kilka minut później okazało się, że jeniec mówił prawdę. Na bazę spadł grad pocisków artyleryjskich i rakiet. Duża ich część skierowana była na amerykańskie pozycje na Wzgórzu 861, bronione przez kompanię K/3/26, a chwilę potem do ataku ruszyła komunistyczna piechota. Udało się jej w skryty sposób podejść tuż pod linie marines, przez co działa bazy nie były w stanie udzielić posterunkowi wsparcia artyleryjskiego.”
Tak 21 stycznia 1968 roku rozpoczęło się trwające 77 dni oblężenie amerykańskiej bazy Khe Sanh. Jak na wojnę wietnamską było to dość niezwykłe starcie. Komuniści zdecydowali się na regularne oblężenie warownego obozu amerykańskiej piechoty morskiej, świadomie narażając się na ciężkie straty, zadawane im przez wrogie lotnictwo i artylerię. Za tym drastycznym krokiem stała nadzieja, że położone w odludnym rejonie Południowego Wietnamu Khe Sanh okaże się decydującą bitwą amerykańskiej wojny, która przeważy losy konfliktu, tak jak 14 lat wcześniej upadek Dien Bien Phu złamał francuską wolę kontynuowania walki w Indochinach.
Co ciekawe, podobnie do tego starcia podchodzili Amerykanie. W planie generała Westmorelanda, dowodzącego siłami USA w Wietnamie, zwycięstwo pod Khe Sanh miało wykrwawić najlepsze oddziały przeciwnika i umożliwić przejęcie inicjatywy w całej wojnie. Amerykanie byli przekonani, że zdołają uniknąć błędów popełnionych przez Francuzów, zapewnić sobie zwycięstwo i odwrócić losy konfliktu.
Ostatecznie bitwa miała rozstrzygnąć się jednak w sposób odmienny od oczekiwań obu stron...

Notka o autorze:

Jarema Słowiak (1984) jest absolwentem Historii i Amerykanistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego zainteresowania badawcze obejmują historię militarną XX wieku, ze szczególnym wyróżnieniem wojny wietnamskiej, oraz polską politykę zagraniczną w Azji Południowo-Wschodniej. Obecnie pracuje jako doktorant w Zakładzie Historii Powszechnej Najnowszej Instytutu Historii UJ i pisze pracę doktorską poświęconą Delegacji Polskiej w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie w latach 1954-1973.

   Jakub Polit
   "Wojny chińskich warlordów 1916–1928"



ISBN 978-83-64023-94-1
287 str.
Mapy: 11
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

„Panowie wojny”
I Yuan Shikai, ojciec warlordów
II Niebiański chaos
III Nie ma końca konwulsjom
IV Galeria warlordów
V …i ich żołnierzy
VI Los Chin w ręku Wu Peifu
VII Z Zhang Zuolinem ku otchłani
VIII Koniec świata „panów wojny”
Aneksy
Bibliografia selektywna
Spis map i schematów

Notka o książce:

W drugiej dekadzie XX w. doszło do implozji chińskiej państwowości. Choć wielkie miasta, takie jak Pekin, Tianjin i Szanghaj, nie tylko trwały, ale nawet rozkwitały dzięki obecności eksterytorialnych dzielnic międzynarodowych i obcych garnizonów, z większości terytorium obszerniejszego od Europy zniknęły charakterystyczne dla zorganizowanego państwa struktury. W pacyfistycznej cywilizacji rządzonej od tysiącleci przez intelektualistów, w której społeczny prestiż zależny był od naukowych tytułów oraz zdania skomplikowanych egzaminów, władza znalazła się w rękach półpiśmiennych lub całkiem niepiśmiennych satrapów, dla których różnicę między sukcesem a porażką wyznaczała nieraz liczba odrąbanych głów nieprzyjaciół. Kataklizm przypominał współczesną Somalię lub Afganistan, rozgrywał się jednak w skali wręcz niewyobrażalnej. Do walki z nim wystąpiła wreszcie Chińska Partia Narodowa (Kuomintang) której sprzymierzeńcem mieniła się świeżo utworzona Komunistyczna Partia Chin. W walce z „panami wojny”, znanymi w Chinach jako junfa, w świecie zachodnim zaś jako warlordowie (z ang. warlords) rodziły się nowoczesne Chiny.
Książka niniejsza jest próbą opowieści o przełomowej epoce, której podręczniki historii poświęcają zwykle kilka (nawet nie kilkanaście) zdań, a studenci żadnej uwagi...

Notka o autorze:

Dr hab. Jakub Polit (ur. 1968) jest adiunktem w Instytucie Historii UJ. Jego zainteresowania badawcze dotyczą stosunków międzynarodowych w XX w., ze szczególnym uwzględnieniem Dalekiego Wschodu. Autor m.in. Odwrót znad Pacyfiku? Wielka Brytania wobec Dalekiego Wschodu, 1914-1922 (Kraków 1999), Chiny (seria: Historia państw świata w XX wieku, Warszawa 2000), Lew i smok. Wielka Brytania a kryzys chiński 1925-1928 (Kraków 2006), Pod wiatr, Czang Kaj-szek 1887-1975 (Kraków 2008), Chiny 1946-1949 (Warszawa 2010), Gorzki triumf. Wojna chińsko-japońska, 1937-1945 (Kraków 2013), Japońska polityka zagraniczna 1894-1945 (Kraków 2015).
Prywatnie fascynuje go paleontologia, zwłaszcza fenomen wymierania megafauny na wielkich wyspach oceanicznych (Madagaskar, Nowa Zelandia) związany z osadnictwem człowieka.

   Tomasz Rogacki
   "I wojna polska 1806-1807. Tom II:
    Od leży zimowych w Prusach Wschodnich do Tylży"



ISBN 978-83-64023-93-4
391 str.
Mapy: 46
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp
I Leża zimowe Wielkiej Armii i sprzymierzonych
II Fronty ościenne
III Przed kampanią letnią
IV Ofensywa sprzymierzonych
V Tylża
Posłowie
Aneksy
Spis map i szkiców
Bibliografia
Suplement Miasto i Gmina Nakło nad Notecią

Notka o książce:

Hureau de Sénarmont uznał, że nadeszła stosowna chwila dla niego i włączył się do boju z 36 działami I korpusu. Sformował je w dwie baterie po 15 dział i 6-działową rezerwę pod osłoną 1. batalionu 9. pułku piechoty i dywizji dragonów Lahoussaye`a (4 pułki). Wprowadził całość do bezpośredniej walki, zmuszając najpierw do milczenia rosyjskie działa ustawione na przeciwnym brzegu Łyny. Zajechał następnie na 600 m od pozycji przeciwnika, bijąc w ścieśnione masy i odpłacając za straty VI korpusu. Napoleon, obawiając się, że Hureau de Sénarmont nierozważnie narazi baterię na zniszczenie, posłał do niego gen. Moutona, ale ten otrzymał krótką odpowiedź: Pozwól tylko mi i moim kanonierom działać, odpowiadam za wszystko. Gdy ten wrócił z taką odpowiedzią cesarz rzekł: Artylerzyści to ludzie uparci, zostawmy ich w spokoju.
Marion zanotował: Za przyzwoleniem Victora, ale wbrew protestom generałów dywizji, zebrał on (Sénarmont – przyp. TR) całą artylerię złożoną z 36 dział pod swoim dowództwem i ruszył galopem na drugą stronę mamelonu, który osłaniał trzy dywizje 1 korpusu. Artylerię ustawił w baterię o 400 metrów od wroga; po pięciu czy sześciu salwach podprowadził ją na 200 metrów i rozpoczął straszliwy ogień.

Notka o autorze:

Tomasz Rogacki (XII 1959). Autor 23 książek i szeregu artykułów historycznych i społecznościowych. Wśród książek są też opracowania lokalne jak: Nakielskie bractwo kurkowe pw. św. Jerzego, Parafia pw. św. Stanisława, Atlas Miasta i Gminy Nakło nad Notecią. Jest również książka zaliczana do niepoprawnie politycznych – Mord na carskiej rodzinie. Kto i dlaczego?
Jednak trzon zainteresowań autora stanowi epoka napoleońska. I wojna polska 1806–1807 jest pierwszą polską próbą całościowego przedstawienia kampanii, która przekreśliła rozbiory i przyczyniła się do odrodzenia namiastki polskiej państwowości w postaci Księstwa Warszawskiego.

   Witold Biernacki
   "Heiligerlee 1568. Dzień, w którym narodził się naród"



ISBN 978-83-64023-92-7
243 str.
Mapy: 14
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

I Chmury nad imperium, nad którym nigdy nie zachodzi słońce
II Wojna z gezami
III Escorial – czas decyzji
IV Armia Flandrii
V Marsz Alby do Niderlandów
VI Powstanie w Niderlandach
VII Bitwa pod Heiligerlee
VIII Ludwik van Nassau pod Groningen
IX Armia Flandrii wyrusza do Fryzji
X W poszukiwaniu przeciwnika
XI Krwawy odwet Alby – bitwa pod Jemmingen (21 lipca 1568 r.)
XII Tercio „Cerdeña”
XIII Zdobycie zamku Ulft
XIV Jesienna kampania księcia Wilhelma Orańskiego
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Teraz hrabia Ludwik dał sygnał do ogólnego kontrataku. Podczas gdy prawoskrzydłowa kolumna ruszyła do przodu, z grobli wyszli arkebuzerzy walońscy dowodzeni przez Gerrita van der Knijpa, którzy zasypali flanki przeciwnika gwałtownym ogniem. Jednocześnie z północy z lasu rozciągającego się za rowem wyłonił się oddział jazdy prowadzony przez Adolfa van Nassau oraz Joosta van Schouwenburga, który przejechał za pozycjami strzelców walońskich i wpadł na stanowiska artylerii rozpędzając ich obsługę, a następnie uderzył na tylne szeregi tercio. Adolf pędził na czele swoich kawalerzystów, gdy jego młody i ognisty rumak poniósł go wprost w szeregi hiszpańskie, gdzie został natychmiast otoczony i zabity. Po bitwie jego ciało, pokryte ranami, zostało znalezione na polu walki. Adolf von Nassau był pierwszym z wielu hrabiów tego domu, którzy zginęli na polu bitwy w wojnach o niepodległość Niderlandów. Równocześnie na prawą flankę Hiszpanów uderzyła ukryta do tej pory za pagórkiem prawoskrzydłowa mniejsza batalia rebeliantów prowadzona przez Nassauczyka, która „uchwyciła przejście, aby uniemożliwić jakąkolwiek pomoc dla naszych [tj. hiszpańskich] żołnierzy, którzy byli na czele”. W ten sposób siły hiszpańskie, w tym być może jedna lub dwie kompanie niemieckie, zostały otoczone ze wszystkich stron. W jego zmieszanych szeregach wybuchła panika i niezwyciężeni dotąd knechci hiszpańscy rzucili się do dzikiej ucieczki. „Hiszpanie prosili o miłosierdzie, ale nasi ludzie nie znali litości; krzycząc: «Dahlen! Dahlen!», zabijali wszystkich”. Widok umykających z pola bitwy Katalończyków sprawił, że idące z tyłu kompanie Niemców, które podobno nawet nie oddały jednego strzału, rozsypały się i również z przerażeniem szukały ratunku w ucieczce...

Notka o autorze:

Witold Biernacki (1946), częstochowianin. W sferze jego zainteresowań znajduje się historia wojskowości antycznej oraz XVI i XVII w.
Autor wielu opracowań z tej dziedziny, takich jak m.in.: „Żółte Wody – Korsuń 1648” (Warszawa 2004, 2008), „Powstanie Chmielnickiego. Działania wojenne na Litwie w latach 1648–1649” (Zabrze 2006), „Pavstanne Chmjalnitskaga: vaennyja dejanni v Litve v 1648-1649 gg” (Vilnius 2010), „Ajgospotamoj 405 p.n.e.” (Zabrze 2006), „Wojna trzydziestoletnia. Powstanie czeskie i wojna o Palatynat 1618–1623” (Zabrze 2008–2010), „Wojna beocka 379–371 p.n.e. Koniec hegemonii Sparty” (Zabrze 2012), „Nieuwpoort 2 lipca 1600. Kampania flandryjska księcia Maurycego Orańskiego” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2013) czy „»Todmarch«. Kampania wojsk katolickich 1620 roku (1-3)” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2013–2017).

   Krzysztof Kubiak, Łukasz Mamert Nadolski
   "Ogień na pustyni. Konflikt izraelsko-arabski
    w latach 1967–1973"



ISBN 978-83-64023-91-0
199 str.
Mapy: 6
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Od Autorów
I Wojna na wyczerpanie – działania na lądzie i w powietrzu
II Atak na Zieloną Wyspę
III Wojna na wyczerpanie na morzu
IV Drugi front wojny na wyczerpanie – Jordania, Syria i Liban
V „Czarny wrzesień”
VI Straty
Zakończenie
Załączniki
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Wojna na wyczerpanie pozostaje, bez wątpienia, najbardziej zapomnianym konfliktem wśród toczonych przez Izrael i państwa arabskie. Do tej pory polski czytelnik miał bardzo ograniczone możliwości poszerzenia swojej wiedzy na ten temat. Mamy nadzieje, że sytuacja zostanie zmieniona przez publikację, która trzymacie Państwo w rękach. Konflikt przyniósł znaczące zmiany w wykorzystywanym sprzęcie, a także taktyce wprowadzając ostatecznie do działań wojennych na Bliskim Wschodzie nowoczesne rozwiązania.
Wojna na wyczerpanie była bezpośrednią kontynuacją wojny sześciodniowej i próbą zmuszenia Izraela przez Egipt do odwrotu znad kanału sueskiego. „Ogień na pustyni” chce szczegółowo ukazać walki lądowe, w tym kluczowe działania sił specjalnych, morskie, a zwłaszcza powietrzne podczas jej trwania. Bez wątpienia, w wielu przypadkach, obraz wydarzeń przez nas prezentowany bardzo różni się od dotychczas spotykanego. Wynika to często z tego, że staraliśmy się korzystać z najnowszych materiałów historycznych obu stron, których wykaz można znaleźć w bibliografii na końcu publikacji. Jednocześnie należy zaznaczyć, że Izrael i państwa arabskie bardzo ostrożnie udostępniają swoje archiwa. Połączenie przebiegu działań, przedstawianego przez wrogie strony, w jednolitą całość było niezmiernie trudne. Czasami można mieć wrażenie, że Izraelczycy i Arabowie (a także Rosjanie w późniejszej fazie wojny na wyczerpanie) toczyli zupełnie odrębne wojny. Nasza książka próbuje przedstawić obiektywnie przebieg walk. Mamy nadzieje, że przyszłość przyniesie lepszy dostęp do materiałów historycznych przeciwników w tym konflikcie. Pozwoli to wyjaśnić wiele tajemnic...

Notka o autorze:

Kmdr por. (rez.) prof. dr hab. Krzysztof Kubiak – absolwent Akademii Marynarki Wojennej i Uniwersytetu Gdańskiego. Przez niemal dwie dekady związany z wyższym szkolnictwem wojskowym. Był szefem Katedry Działań Sił Morskich na Wydziale Strategiczno-Obronnym AON, kierownikiem Zakładu Bezpieczeństwa Międzynarodowego w Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu, prorektorem ds. rozwoju tej uczelni, a następnie dziekanem Wydziału Nauk Technicznych. Obecnie wykłada na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Autor wielu artykułów i monografii opisujących konflikty zbrojne po II wojnie światowej.

Dr Łukasz M. Nadolski – historyk, kustosz w Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy. Specjalizuje się w konfliktach zbrojnych po II wojnie światowej. W centrum jego zainteresowań naukowych znajdują się wojny na Bliskim Wschodzie, walki powietrzne nad Wietnamem Północnym oraz Falklandami.
Autor i współautor kilkunastu książek oraz licznych artykułów naukowych i popularnonaukowych. Od 2009 roku jest redaktorem „Militariów Pomorskich. Zbiór studiów”, a od 2015 roku także „Wojen i konfliktów zbrojnych po 1945 roku. Zbiór Studiów”.

   Wacław Tokarz
   "Bitwa pod Ostrołęką"



ISBN 978-83-64023-89-3
72 str.
Mapy: 9
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Od redakcji
Wstęp
Rozdziały I-XV
Spis map

Notka o książce:

Bitwa pod Ostrołęką stała się momentem zwrotnym wojny r. 1831. Nie zadecydowały o tym jej bezpośrednie następstwa strategiczne, gdyż sforsowanie przez wojska rosyjskie linii Narwi, ich zbliżenie się ku granicy pruskiej, możność wreszcie ich marszu na dolną Wisłę nie przesądzały jeszcze wcale o wyniku wojny i pozostawiały dowództwu naszemu liczne możliwości przeciwdziałania. Armia Dybicza na zachodnim brzegu Narwi, w Pułtusku, nie była dla nas o wiele groźniejsza, niż pod Kałuszynem, o ile naturalnie zachowywaliśmy dawną naszą ruchliwość i inicjatywę.
Nie zaważyły następnie tak decydująco i straty materialne, tak dotkliwe zresztą: straciliśmy przecież pod Ostrołęką w poległych, rannych i wziętych do niewoli 194 oficerów i 6224 szeregowych...

Notka o autorze:

Wacław Tokarz (1873–1937), historyk, żołnierz Legionów Polskich, pułkownik Wojska Polskiego, profesor UJ i UW, szef Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Badacz historii wojskowości i dziejów politycznych Polski końca XVIII i pocz. XIX w. Jego główne prace to: Ostatnie lata Hugona Kołłątaja (1794–1812), t. I–II (1905), Armja Królestwa Polskiego 1815–1830 (1917), Wojna polsko-rosyjska 1830–1831 (1930), Insurekcja warszawska (17 i 18 kwietnia 1794) (1934).

   Rafał T. Czarniecki
   "Wojna Małego Żółwia 1786–1795.
    Masakra w lasach Ohio"



ISBN 978-83-64023-89-7
227 str.
Mapy: 7
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp
I Indianie wobec wojny o niepodległość USA (1775-1783)
II Plemiona Północnego Zachodu w połowie lat 80. XVIII wieku
III Presja 1783-1786
IV Pierwsze lata. Konfederacja Północnego Zachodu (1786-1790)
V Kekionga 1790
VI Wabash 1791
VII Wayne wchodzi do akcji (kampania roku 1792)
VIII Wojna i dyplomacja (kampania roku 1793)
IX Fallen Timbers 1794
X Greenville 1795
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Celem niniejszego opracowania jest opis jednego z najważniejszych i najcięższych, lecz kompletnie nieznanych w naszej literaturze konfliktów indiańskich, jakie toczyły w swej historii Stany Zjednoczone, czyli tzw. „Północnozachodniej Wojny Indiańskiej” (ang. Northwest Indian War) zwanej też od imienia głównego wodza zbuntowanych plemion „Wojną Małego Żółwia” (ang. Little Turtle’s War). Traktat Paryski z roku 1783, w którym Wielka Brytania oddawała nowo powstałemu państwu amerykańskiemu olbrzymie terytoria na wschód od Mississippi zupełnie nie brał pod uwagę, iż ziemie te mają już mieszkańców – plemiona indiańskie. Z kolei władze amerykańskie nie zamierzały przestrzegać wcześniejszych proklamacji królewskich, chroniących tubylców przed zalewem białych osadników. To musiało doprowadzić do konfliktu na wielką skalę, zwłaszcza że opór Indian podsycany był przez dwulicową postawę Wielkiej Brytanii mającej swoje interesy w tym regionie. Ostatecznie doszło do wybuchu wielkiej przemocy na olbrzymim obszarze dorzecza rzeki Ohio, a nawet w Tennessee i zachodniej Wirginii, gdzie do walki włączyli się Czirokezi. Wojna doprowadziła do złamania kariery dwóch amerykańskich generałów, zaś w jej trakcie Indianie zadali w lasach na północ od rzeki Ohio katastrofalną klęskę armii amerykańskiej (największą jaką poniosła ona z rąk Indian). Dopiero po wielu latach ciężkich walk, w roku 1796 Amerykanom udało się opanować sytuację i przejąć kontrolę nad ziemiami, które oficjalnie przekazano im w 1783...

Notka o autorze:

Rafał Tomasz Czarniecki (1977), jest absolwentem politologii na Uniwersytecie imienia Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od wczesnej młodości pasjonuje się zagadnieniami związanymi z historią w ogóle, a zwłaszcza z historią wojskowości. Efektem tych zainteresowań jest hobbystyczne uczestnictwo we wczesnośredniowiecznej grupie odtwórstwa historycznego, a także skompletowanie zbioru setek bardziej czy mniej znanych (albo wręcz nieznanych) bitew, starć, napadów lub masakr mających miejsce podczas podboju Ameryki Północnej. Dzięki owemu zbiorowi stało się możliwe napisanie kilku krótszych i dłuższych artykułów dla Wikipedii („Wojna Modoków”, „Wojny z Plemionami Rogue”, „Wojna Zatoki Puget”, „Wojna Yakima”, „Wojna z Cayuse”, „Wojna z Banokami”). W końcu jednak, przyszedł czas na wydanie poważniejszego opracowania.

   Łukasz Bazentkiewicz
   "Kampanie Lucjusza Licyniusza Lukullusa
    na Wschodzie 74–66 p.n.e."



ISBN 978-83-64023-87-3
191 str.
Mapy: 8
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp
I Armia rzymska
II Lucjusz Licyniusz Lukullus i jego epoka
III Wojna z Mitrydatesem
IV Kampania armeńska
V Odwołanie Lukullusa
Zakończenie
Aneks
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Schyłek Republiki Rzymskiej był jednym z najburzliwszych epok w dziejach Rzymu. Okres ten obfitował w wiele spektakularnych wydarzeń, które szeroko odbiły się echem w przyszłości. Tak burzliwy okres oprócz wydarzeń wniósł również do historii mnóstwo nazwisk wybitnych osobistości, odcisnęły one swoje piętno na dziejach Rzymu. Jedną z takich postaci był Lucjusz Licyniusz Lukullus, wybitny wódz, polityk i mąż stanu. Nazwisko Lukullusa pomimo niezaprzeczalnych osiągnięć i sukcesów jest jednak mało znane i obok takich tuzów schyłku Republiki jak Cezar, Pompejusz czy Sulla całkowicie blaknie w powszechnym odbiorze. Jeden z historyków posunął się nawet do stwierdzenia, że Lucjusz Lukullus otrzymałby najprawdopodobniej Oskara za rolę drugoplanową jeśli takowego by przyznawano. Rzeczywiście ten bliski współpracownik Sulli nie wtargnął zbrojnie do Rzymu, nie wprowadził proskrypcji, nie ogłosił się dyktatorem, niemniej jego osiągnięcia polityczne, które skupiały się głównie na obronie ustroju wprowadzonego przez Sullę, a w szczególności osiągnięcia militarne są warte uwagi i niewiele ustępowały osiągnięciom „pierwszoplanowych” postaci rzymskiej sceny politycznej schyłku Republiki. Mimo to, w wielu opracowaniach poświęconych temu okresowi rzymskiej historii działalność Lucjusza Licyniusza Lukullusa jest pomijana czy jedynie wspominana niejako na marginesie działalności Sulli czy Pompejusza...

Notka o autorze:

Łukasz Bazentkiewicz (urodzony w roku 1985 w Krośnie), absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Rzeszowskiego. Obecnie mieszka w Stanach Zjednoczonych.
Historia od zawsze była jego wielką pasją; przedmiotem jego naukowych zainteresowań jest głównie tematyka starożytnej i średniowiecznej sztuki wojennej. Niniejsza publikacja jest pierwszą w jego dorobku.

   Elżbieta A. Maj
   "Omne datum optimum.
    Złota bulla zakonu templariuszy (1139)"



ISBN 978-83-64023-88-0
72 str.
  155x214 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp

Rozdział I
Początki Zakonu

Rozdział II
Bohaterowie Omne datum optimum

Rozdział III
Omne datum optimum – blaski i cienie

Omne datum optimum
tekst polski
(tłumaczenie: dr hab. Krzysztof Pawłowski)

Omne datum optimum
tekst łaciński

Bibliografia

Notka o książce:

„Ubodzy Rycerze Chrystusa Świątyni Salomona”, inaczej – owiani mitem legend – „templariusze”. Łączący idee ubóstwa, posłuszeństwa i czystości zakonnej z walecznością wojów. W końcu – średniowieczni pionierzy europejskiej finansjery…
Narastające przez wielki, a spotęgowane w minionym wieku mistyczne opowieści o tajemnych bogactwach, św. Graalu czy masońskich korzeniach dość mocno wtopiły się w wyobraźnię ludzi Zachodu. A jaka była prawda i czy po siedmiu wiekach od upadku zakonu istnieje możliwość jednoznacznego odpowiedzenia na tak postawione pytanie? Nauka nie wykształciła potwierdzającej lub obalającej ów świat mitów jednoznacznej doktryny. Wbrew jednak obiegowej nadzmysłowej tajemniczości, nauki historyczne w sposób mniej lub bardziej spójny nadbudowały tę sferę znaczącą dozą empirycznej pewności historiograficznej. Odchodząc zatem od jakichkolwiek afiliacji ze światem mitu, przyjdzie nam skupić uwagę na tym, co poznawcze, czyli na historii zakonu, jego regule i idei, która z biegiem lat ewoluowała dość znacząco, stanowiąc niwę tyleż kultu (pochwały, atencji, estymy), co krytyki.... (ze Wstępu)

Notka o autorze:

Elżbieta A. Maj – dr nauk prawnych, adiunkt Wyższej Szkoły Finansów i Prawa w Bielsku-Białej oraz Wyższej Szkoły Administracji w Bielsku-Białej. W działalności naukowej i pracy dydaktycznej zainteresowania skupia wokół problematyki prawa administracyjnego, prawa socjalnego i polityki społecznej oraz zagadnień historyczno-prawnych.

   nr 1/2017 (4)
  "DE RE MILITARI. Czasopismo
    miłośników wojskowości"

   ISSN 2392-3911
   188 str.

   200x270 mm

   Okładka miękka



Spis treści:

Witold Biernacki
Bitwa pod Nemeą Bitwa nad Nemeą (394 rok przed Chrystusem)

Tomasz Szeląg
Śmierć cesarza Konstansa

Jakub Juszyński
Rola polskich łuczników w bitwach w epoki wczesnopiastowskiej w X-XIII w.

Marcin Markowicz
Polityka Jerzego II Rakoczego wobec Rzeczypospolitej w latach 1648-1657 (zarys problemu)

Igor Babulin
Kosulicze i Drokow. Dwie bitwy podczas kampanii zimowej Jana Kazimierza w 1663-1664 roku

Damian Płowy
Oblężenie i zdobycie Landau w 1702 roku

Łukasz Pabich
Walki o Petersburg i Kronszlot w 1705 roku

Tomasz Toporowski
Generał Stand Watie i Organizacja Pięciu Cywilizowanych Plemion w służbie Skonfederowanych Stanów Ameryki

Marcin Suchacki
Custoza 1866: bitwa narodów

Łukasz Kowalewski
Opanowanie delty Szatt al-Arab przez Brytyjczyków. Listopad-grudzień 1914 (cz. 1)

Krzysztof Kubiak
Krzyż Wiktorii. Okruchy z dziejów najwyższego brytyjskiego odznaczenia bojowego

Jarosław Dobrzelewski
Wojna w Czadzie 1965-87

Paweł Sz. Skworoda
Obrona terytorialna a doświadczenia historyczne

   Marcin Suchacki
   "Od Náchodu do Wersalu 1866–1871"



ISBN 978-83-64023-86-6
72 str.
Mapy: 4
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2017

Spis treści:

Wstęp
I Náchod 1866: ostatnia bitwa pana pułkownika
II Froeschwiller 1870: żołnierska opowieść
III W marszu i na polu walki: z dziejów żołnierskiej niedoli w latach 1870–1871
IV Czy w rytm Mazurka Dąbrowskiego? Polacy w armii pruskiej podczas wojny francuskiej (1870–1871)
Aneksy
Bibliografia
Spis map

Notka o książce:

Wsparci ogniem artyleryjskim żołnierze 25 batalionu strzelców wdarli się do Wenzelsberga, zajmując otoczony solidnym murem cmentarz ewangelicki i pobliskie sady owocowe.
Z naprzeciwka nadchodzili już jednak Westfalczycy z 37 regimentu fizylierów i Wielkopolanie z Pięćdziesiątki Ósemki, wsparci przez półtora kompanii własnych jegrów, w zielonych uniformach trudnych do dostrzeżenie pośród okolicznych zarośli. Co ważniejsze jednak, obok jegrów przybyły także dwie baterie dział pod majorem Meisznerem. 12 armat pruskich w krótkim czasie stłamsiło ogień Austriaków, mogących wystawić tylko połowę tych luf co przeciwnik. Wśród wybuchających jaszczy rakuska bateria musiała wycofać się paręset metrów w tył. Pojawienie się granatowych mundurów na lizjerach lasów skłoniło wodza austriackiej awangardy, generała majora Moritza Hertwecka von Hauenberstein, do pchnięcia w ich stronę dwóch batalionów Czterdziestki Jedynki, lecz te zawróciły w popłochu, gonione przez zwycięzców. Osłonę zapewnił uciekającym III baon z 56 regimentu, z flanki kontratakujący pewnych swego Prusaków – zanim Niemcy zmienili front, najśmielsi Galicjanie już im siedzieli na karkach...

Notka o autorze:

Marcin Suchacki (1979), historyk z wykształcenia i pisarz z zamiłowania. Od lat podąża śladami wielkich wojen II poł. XIX wieku. W naszym Wydawnictwie opublikował dotąd trzy książki, teraz oddaje do rąk Czytelników czwartą. Opowiada ona o wybranych wątkach z wojennych dziejów Prus. Na jej kartach Autor w oparciu o nieznane sobie wcześniej źródła i opracowania na nowo przedstawia bitwy opisane przezeń uprzednio w „Od Custozzy do Loigny 1866–70. Z dziejów wojen o zjednoczenie Niemiec i Włoch” . Tekst ów tchnie głębokim humanitaryzmem, którego personifikację stanowi osoba ks. Fryderyka Wilhelma, towarzysząca Czytelnikom od samego początku książki.

   Witold Biernacki
   "»Todmarch«”. Kampania wojsk katolickich
    1620 roku (3)"



ISBN 978-83-64023-85-9
88 str.
Mapy: 12
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2016

Spis treści:

Wojna trzydziestoletnia. Powstanie czeskie 1618–1620. Kalendarium
I Od Pilzna do Rakovnika
II Bitwa pod Rakovnikiem
III Od Rakovnika ku Białej Górze
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

W poniedziałek 2 listopada Tilly rozkazał sypać wyższe szańce, tak aby dorównały czeskim i lepiej chroniły jego żołnierzy przed ostrzałem artylerii wroga, a jednocześnie umożliwiły mu ostrzał obozu przeciwnika. Natomiast w budynku kościoła św. Julii, który wypełniono gruzem i ubitą ziemią, ułożono na niej drewniany podest, na którym ustawiono baterię artyleryjską. Wnet działa bawarskie rozpoczęły ostrzał pozycji czeskich. Pociski dolatywały aż do Rakovnika, gdzie granaty zapaliły kilka budynków; pożary zdołano jednak szybko ugasić.
Po obiedzie książę bawarski udał się na wzniesienie, aby zapoznać się z sytuacją na przedpolu Rakovnika. W pewnym momencie przeleciał obok niego pocisk wystrzelony przez królewskiego muszkietera. Nieco wcześniej kula wystrzelona z mniejszego działa przeszła koło hrabiego Hansa von Zollerna, zarządcy bawarskiego miasta Straubing, i uderzyła i zraniła stojących tam czterech ludzi...

Notka o autorze:

Witold Biernacki (1946), częstochowianin. W sferze jego zainteresowań znajduje się historia wojskowości antycznej oraz XVI i XVII w.
Autor wielu opracowań z tej dziedziny, takich jak m.in.: „Żółte Wody – Korsuń 1648” (Warszawa 2004, 2008), „Powstanie Chmielnickiego. Działania wojenne na Litwie w latach 1648–1649” (Zabrze 2006), „Pavstanne Chmjalnitskaga: vaennyja dejanni v Litve v 1648-1649 gg” (Vilnius 2010), „Ajgospotamoj 405 p.n.e.” (Zabrze 2006), „Wojna trzydziestoletnia. Powstanie czeskie i wojna o Palatynat 1618–1623” (Zabrze 2008–2010), „Wojna beocka 379–371 p.n.e. Koniec hegemonii Sparty” (Zabrze 2012) czy „Nieuwpoort 2 lipca 1600. Kampania flandryjska księcia Maurycego Orańskiego” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2013).

   Jarosław Dobrzelewski
   "Wojna Paragwaju z Potrójnym Przymierzem
    1864–1870"



ISBN 978-83-64023-84-2
319 str.
Mapy: 14
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2016

Spis treści:

I Od niepodległości Paragwaju do wojny z Potrójnym Przymierzem (1810-1864)
II Siły zbrojne przeciwników
III Ofensywa paragwajska
IV Pierwsze ofensywy sprzymierzonych
V Walki na podejściach do Humaita (02.05-22.09.1866)
VI Pauza operacyjna (23.09.1866-18.08.1867 r.)
VII Druga ofensywa sprzymierzonych przeciwko umocnieniom „Quadridlateral” (22.07-03.11.1867 r.)
VIII Upadek Humaita (3 listopad 1867- 6 sierpień 1868 r.)
IX Przełamanie linii obrony paragwajskiej nad rzekami Tebicuary i Pikisyry
X Kampania górska sprzymierzonych
XI Skutki wojny
Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

Począwszy od 18 marca 1865 roku, Paragwaj znajdował się w stanie wojny z dwoma największymi państwami Ameryki Południowej. 1 maja stało się jasne, że wojna będzie trwała aż do obalenia Lopeza. Ten ostatni był przekonany o ostatecznym zwycięstwie, ale przeczyła temu zwykła arytmetyka.
Dlaczego zatem zdecydował się na rozpoczęcie wojny w tak fatalnym dla siebie momencie, kiedy jego armia nie zakończyła procesu przezbrajania w nowszą broń, a marynarka wojenna nie otrzymała zamówionych okrętów pancernych?
Wydaje się, że prezydent Paragwaju nie wytrzymał nerwowo. Znany z popędliwości Lopez bał się, że Banda Oriental i – co za tym idzie – dorzecze La Plata wpadnie nieodwołalnie w ręce Brazylijczyków. Kiedy zaczęli oni inwazję na Urugwaj, Lopez wcale nie miał zamiaru wypowiadać im wojny. Przeciwnie, starał się zwlekać jak najdłużej, zwodząc przy tym wysłanników „blancos”. Była to słuszna taktyka. W europejskich portach budowano dla jego floty pięć potężnych okrętów pancernych, które zapewniłyby mu przewagę nad pełnomorskimi, ale drewnianymi okrętami Cesarstwa. Zajęcie przez Brazylijczyków terytorium Banda Oriental nie miałoby wówczas znaczenia. Jego silna armia lądowa, przerzucona na statkach transportowych osłanianych przez okręty pancerne, mogłaby – przy wsparciu „blancos” – wyrzucić nieprzyjaciół. Wątpliwe jest, czy w takiej sytuacji Mitre zaryzykowałby stawianie przeszkód Lopezowi. Prezydent Paragwaju, gdyby wstrzymał się z wypowiedzeniem wojny o rok, miałby duże szanse na jej zwycięskie zakończenie. Lopez junior nie był jednak Lopezem seniorem. Zbyt często w młodości widział, jak jego ojciec, ustępując przed siłą, zawiera kompromisy. Młody Lopez był inny – cenił swój honor osobisty i utożsamiał go z honorem kraju. Jeśli obraziło się obywatela Francisco Solano, obrażało się również wszystkich obywateli Paragwaju...

Notka o autorze:

Jarosław Dobrzelewski (1971), absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego.
Specjalizuje sie w historii wojskowości. Szczególnie interesują go konflikty zbrojne w Ameryce Południowej i na Bliskim Wschodzie. Od kilku lat publikuje teksty w czasopiśmie „Taktyka i Strategia”. Jest autorem kilku książek, m.in. Wojna o Gran Chaco 1932–1935 (Zabrze – Tarnowskie Góry 2012), Wojna iracko-irańska 1980–1988 (Zabrze – Tarnowskie Góry 2014).

   Witalij Pienskoj
   "Mołodia 28 VII – 3 VIII 1572"



ISBN 978-83-64023-83-5
96 str.
Mapy: 10
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2016

Spis treści:

Od Autora
Prolog
I W przeddzień
II Przygotowania do kampanii. Plany rosyjskiego dowództwa
III Siły obu stron
IV Bitwa. Początek
V Obrona pod Mołodią
VI Decydująca bitwa
VII Po bitwie…
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Deszcz ołowiu ostudził zapał Tatarów do walki. Ordyńcy odskoczyli i wycofali się do swoich sił głównych. Chan nie odważył się kontynuować natarcia w kierunku Moskwy, mając na swoich tyłach całą armię rosyjską. Zatrzymał się „siedem wiorst” na południowym brzegu Pachry, wśród „bagien i rozpoczął przygotowania do decydującej bitwy”. Trzecia runda zakończyła się zwycięstwem strony rosyjskiej – Worotyńskiemu udało się narzucić Dewlet-Girejowi bitwę w miejscu, gdzie było mu wygodnie i gdzie armia rosyjska mogła realizować swoją przewagę techniczną. Nocą chan przeniósł swój obóz bliżej Mołodii i stanął „pięć wiorst” od rosyjskich pozycji...

Notka o autorze:

Witalij Pienskoj (ur. 1969 we Frankfurcie nad Odrą), doktor nauk historycznych, profesor Katedry Filozofii i Teologii na Uniwersytecie Biełgorodzkim. Autor wielu książek i artykułów naukowych dotyczących historii wojskowości. W kręgu jego zainteresowań znajdują się m.in. rewolucja militarna w Zachodniej Europie i jej wpływ na sztukę wojenną Rosji (co stanowiło temat jego dysertacji doktorskiej), jak i zagadnienia poszczególnych kampanii i bitew toczonych przez Rosję, zwłaszcza w XVI wieku. Oprócz historii wojskowości zakres jego studiów obejmuje także zagadnienia związane z historią państwa bizantyńskiego i kontaktów rosyjsko-bizantyjskich. Jest także autorem wielu publikacji naukowych z innych dziedzin nauk historycznych.

   Patryk Tomala
   "Emin Pasza. Wieczny tułacz"

   ISBN 978-83-64023-82-8
   210 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2016

Spis treści:

Przedmowa
Wstęp
I Prusy
II Imperium Osmańskie
III Gubernator Ekwatorii
IV Ekwatoria
V Powstanie Mahdiego
VI Pod flagą czarno-biało-czerwoną
VII Epitafium
Aneksy
Bibliografia
Spis ilustracji
Summary
Podziękowania

Notka o książce:

Wiek pary i światła, jak często nazywa się wiek XIX, był czasem ekscentryków i wizjonerów, wielkich wodzów i buntowników, ludzi interesu i awanturników oraz odkrywców, dla których nie istniały żadne granice. XIX stulecie było także wiekiem gwałtownych zmian, czasem kiedy świat, choć nadal wielki, stawał się coraz lepiej poznany i zrozumiały. Był to okres ludzi niepokornych. Jednym z nich był urodzony w Opolu Izaak Schnitzer, który poza innymi jeszcze mianami, najlepiej i najbardziej jest znany jako Emin Pasza, Biały Pasza.

Notka o autorze:

Patryk Tomala (1990). Doktorant Wydziału Historyczno-Pedagogicznego Uniwersytetu Opolskiego. Współpracownik licznych portali historycznych. Zainteresowany historią powszechną długiego wieku dziewiętnastego oraz kolonializmem w jego szerokim znaczeniu. Mieszka w Żyrowej.

   Andrzej Olejko
   "»Wilk« i »Wilczek«. Historia najsłynniejszego
    korsarskiego rejsu Wielkiej Wojny"



ISBN 978-83-64023-81-1
173 str.
Mapy: 1
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2016

Spis treści:

Wstęp
I Hydroplany z czarnym krzyżem czyli lotnictwo morskie Kaizera
II Narodziny duetu „Wilka” i „Wilczka”
III „Morska wataha” rusza na łowy
IV Czarne krzyże nad Pacyfikiem
V Ocena rejsu przez trzy oceany
Aneks
Bibliografia

Notka o książce:

Historia działań wojennych na morzach i oceanach świata w ramach pierwszej wojny światowej nie doczekała sie w Polsce szczególnie wielu opracowań. Tematyka lat 1914-1918 jest dla polskich historyków dużo trudniejsza niż okresu następnej wojny światowej. Przez długie lata po 1945 roku był to temat zapomniany, pomijany, także ze względów politycznych. Po 1989 roku powrócono tu do bardziej otwartych badan. Obecnie można zaobserwować potężny ruch wprowadzania na polski rynek tłumaczeń prac obcojęzycznych, odnoszących sie do losów pierwszej wojny światowej, co prawda często fundamentalnych, ale jednak zasadniczo powstałych 70 lat temu i dawniej. Patrząc na ten ruch, pozytywnie przyjąłem pracę A. Olejki. Uważam, że ta praca oparta o gruntowne badania, korzystająca z całego dorobku historiograficznego, jest dużo lepszym rozwiązaniem, niż kolejne wprowadzane na polski rynek tłumaczenie. A może inaczej, cieszę sie jako historyk wojen morskich, że obok tłumaczeń, zalewających nasz rynek, pojawia sie opracowanie nowe, współczesne... (z recenzji dra hab. Macieja Franza)

Notka o autorze:

Andrzej Artur Olejko (ur. w 1963 r. w Brzozowie) – historyk, doktor habilitowany prof. URz, specjalizujący się w historii wojskowości i problematyce lotniczej, wykładowca historii w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie – „Szkole Orląt”, kierownik Zakładu Historii i Wychowania Patriotycznego. Jest również wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Techniczno-Ekonomicznej im. ks. Bronisława Markiewicza w Jarosławiu.
Wraz z red. Jerzym Pasierbem na falach „Polskiego Radia Rzeszów” prowadzi cykliczny program „Bitwy, Kampanie, Militaria”. Jest również twórcą cyklu programowego „Zakamarki Przeszłości” ukazującego się od 2007 r. w TVP Rzeszów oraz członkiem Stowarzyszenia Kolekcjonerów „Ziemia Pucka” i Stowarzyszenia Morskiego Dywizjonu Lotniczego w Pucku. Autor, współautor, redaktor i współredaktor wielu artykułów i pozycji książkowych.

   Grzegorz Wojciechowski
   "Chiwa 1839–1840"



ISBN 978-83-64023-80-4
88 str.
Mapy: 6
165x235 mm
Okładka miękka

Zabrze – Tarnowskie Góry 2016

Spis treści:

Wstęp
I Chanat Chiwy
II Rosja i państwa Azji Centralnej
III Ekspedycja księcia Bekowicza-Czerkaskiego do Chiwy
IV Pomiędzy pierwszą a drugą klęską
V Zimowa ekspedycja do Chiwy 1839–1840
VI Rosjanie, Kozacy i Polacy maszerują na Chiwę
VII Odwrót
VIII Generał Stanisław Ciołkowski
IX Powrót niewolników i pokój
Zakończenie
Aneksy
Literatura
Spis map

Notka o książce:

Nie wiedząc o obecności nieprzyjaciela w pobliżu, oddział por. Jerofiejewa zatrzymał się w odległości 17 wiorst od Ak-Bułaku. Rozpuściwszy konie i wielbłądy żołnierze i Kozacy zajęli się rozbijaniem obozu na noc, gdy nagle pojawili się chiwańscy jeźdźcy. Zaskoczenie byłoby zupełne, oddział jednak uratowała natura napastników – stepowych złodziei. Zamiast zaatakować Rosjan, wykorzystując niemal zupełne zaskoczenie, zaczęli odpędzać rozpuszczone wcześniej konie i wielbłądy. To umożliwiło zorganizowanie obrony; z wozów, tobołów i kibitek utworzono linię obrony, za którą skryli się żołnierze i Kozacy mogli razić napastników ogniem karabinowym. Po zagarnięciu części koni i wielbłądów, Chiwańczycy przypuścili ataki, które jednak zostały odparte.
Nastała noc, w czasie której napastnicy próbowali podczołgać się do bronionego obozu, lecz za każdym razem byli odpierani bagnetami lub ogniem z karabinów. Widząc brak efektu takiej taktyki, wykopali okopy, z których prowadzili ogień karabinowy w kierunku obrońców. W odpowiedzi na to Rosjanie zrobili wypad i bagnetami wypędzili napastników z ich pozycji...

Notka o autorze:

Grzegorz Wojciechowski (urodzony w roku 1956 we Wrocławiu) z wykształcenia geolog i administratywista. Pracował w Instytucie Nauk Ekonomiczno-Społecznych Politechniki Wrocławskiej, następnie prowadził działalność gospodarczą. Obecnie niezależny dziennikarz, jest z-cą red. nacz. „Odrodzonego Słowa Polskiego” oraz z-cą red. nacz. powstającego Kwartalnika o Historii Sportu „Stadjon”. Zajmuje się publicystyką polityczną, historią i kulturą Azji Centralnej, historią sportu, dziejami politycznymi XIX wieku, a także historią turystyczną Sudetów. Pisze także opowiadania satyryczne.

   Zdzisław Pieńkos
   "Wyprawa Janusza Radziwiłła na Kijów w 1651 roku"



ISBN 978-83-64023-79-8
171 str.
Mapy: 7
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2016

Spis treści:

Wstęp
I Charakterystyka terenu działań wojennych
II Siły zbrojne walczących
III Rozwój sytuacji polityczno-wojskowej w latach 1648-1650
IV Przygotowania Korony i Litwy do wojny
V Wiosenne działania bojowe na pograniczu Litwy z Ukrainą
VI Bitwa pod Łojowem 6 lipca 1651 r. i marsz wojsk litewskich na Kijów
VII Zdobycie Kijowa przez Janusza Radziwiłła i walki o utrzymanie miasta
VIII Działania połączonej armii polsko-litewskiej we wrześniu 1651 r. Bitwa pod Białą Cerkwią i ugoda z Kozakami
Epilog
Aneksy
Bibliografia
Spis map i szkiców

Notka o książce:

Praca ta nie aspiruje do kompletnego i wyczerpującego opisu działalności wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego w kampanii 1651 roku, niemniej autor wyraża nadzieję, że pozwoli ona na pełniejsze poznanie wysiłku militarnego litewskiej armii i jej wpływu na rezultaty wojny. Wiele uwagi poświęcono księciu Januszowi Radziwiłłowi jako głównodowodzącemu litewską armią. W omawianym okresie hetman polny litewski nie był jeszcze uwikłany w kontrowersyjne działania polityczne, które jednoznacznie usytuowały go w obozie zdrady. Autor starał się prezentować jego działalność wojskową i osiągnięcia na tym polu bez odniesień do niechlubnej przyszłości. Czytelnik tej publikacji otrzymuje materiał, który pozwoli mu na wyrobienie sobie oceny wojennych przedsięwzięć tej niepospolitej postaci naszej XVII-wiecznej historii. W przekonaniu autora całokształt wojennych dokonań hetmana Janusza Radziwiłła sytuuje go w gronie wybitnych polskich dowódców tej epoki, takich jak: Jan Karol Chodkiewicz, Stanisław Koniecpolski, Jerzy Sebastian Lubomirski. Tę opinię oddaję pod ocenę czytelników, a lektura niniejszej publikacji powinna ułatwić to zadanie.

Notka o autorze:

Zdzisław Pieńkos (1943), absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Praca magisterska na seminarium z historii wojskowej pod kierunkiem prof. dr. Stanisława Herbsta. Przez 40 lat nauczyciel historii w Liceum Ogólnokształcącym im. Piotra Skargi w Pułtusku. Nauczyciel prowadzący 3 laureatów i 5 finalistów ogólnopolskich olimpiad przedmiotowych.
Pracę dydaktyczną łączył z pasją sportową. Studia trenerskie w AWF w Warszawie – trener podnoszenia ciężarów I klasy: w latach 1989-2000 trener reprezentacji Polski w trójboju siłowym (54 medale Mistrzostw Świat i Europy). Za pracę dydaktyczną i trenerską wielokrotnie nagradzany – 4 nagrody Ministra Edukacji i 12 nagród Ministra Sportu. Zainteresowanie historią łączy z podróżami. Efektem tych podróży i studiów nad architekturą obronną średniowiecza jest wykonana własnoręcznie kolekcja kilkudziesięciu ceramicznych replik zamków Europy i Bliskiego Wschodu w skali 1:300, prezentowanych na wielu wystawach, między innymi na zamkach w Gniewie, Toszku i w Pułtusku.

   Paweł Dziwiński
   "Osadnictwo Franków w Królestwie Jerozolimskim.
    Studium historyczno-prawne stanu bourgeois"



ISBN 978-83-64023-78-1
   171 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2016

Spis treści:

Wprowadzenie

Rozdział I
Historia osadnictwa

Rozdział II
Wolności osadnicze

Rozdział III
Własność osadnicza

Rozdział IV
Organizacja osadników

Zakończenie

Bibliografia

Notka o książce:

W ostatnich dziesięcioleciach jesteśmy świadkami niebywałego zainteresowania wyprawami krzyżowym i zagadnieniami związanymi z wojną świętą w ogóle. Moda ta nie ominęła także naszej Polski, w której już nie tylko wydaje się tłumaczenia prac zagranicznych, ale także coraz częściej powstają publikacje autorstwa rodzimych historyków. Większość wydanych dotychczasowo w kraju pozycji wciąż jednak koncentruje się przede wszystkim na historii politycznej i ideologicznej samego ruchu, w znacznie zaś mniejszym stopniu opowiada o społeczeństwach w utworzonych przez krzyżowców państwach, nie wspominając nawet o ich wyjątkowym systemie prawnym. Niniejsza publikacja stanowi jedynie skromną odpowiedź na rzeczoną lukę i ma niejako za zadanie uchylić rąbka tajemnicy polskiemu czytelnikowi w tej jakże często omijanej kwestii.
W taki tylko sposób można interpretować prezentowane poniżej studium praw osadniczych, którymi legitymował się jeden z domniemanych stanów Królestwa Jerozolimskiego, określany przez współczesnych terminem bourgeois. Zdaniem autora niniejszej pracy jest to bowiem jedno z najważniejszych i najciekawszych zagadnień w społecznych dziejach całego Lewantu, które dodatkowo doskonale koresponduje z powszechnie znanymi problemami polskiej historii prawa, może zatem stanowić doskonałe wprowadzenie dla tej stosunkowo nieznanej polskiemu czytelnikowi dziedziny... (ze Wstępu)

   Konrad Rzepecki
   "Kampania białocerkiewska 1651"



ISBN 978-83-64023-77-4
181 str.
Mapy: 5
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2016

Spis treści:

Wstęp
I Siły zbrojne i taktyka walki przeciwników w połowie XVII wieku
II Narastanie konfliktu
III Kampania zimowo-wiosenna 1651 roku hetmana polnego koronnego Marcina Kalinowskiego
IV Marsz pod Beresteczko
V Bitwa pod Beresteczkiem
VI Pierwsze trudności armii koronnej
VII Ofensywa wojsk koronnych
VIII Kampania kijowska wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego
IX Rokowania polsko-kozackie pod Białą Cerkwią
X Bitwa i ugoda białocerkiewska
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Kampania białocerkiewska wojsk Rzeczpospolitej Obojga Narodów była konsekwencją zwycięstwa odniesionego przez armię koronną na przełomie czerwca i lipca 1651 roku w bitwie pod Beresteczkiem. Miała ona dać odpowiedź na pytanie, czy zwycięstwo to zostanie wykorzystane. Szanse na to były bardzo duże, gdyż po Beresteczku armia kozacko-tatarska była kompletnie rozbita i szybka akcja wojsk polskich pokrzepionych świeżą wiktorią mogła zakończyć powstanie, które trwało z przerwami od 1648 roku. W połowie 1651 roku Rzeczpospolita znalazła się w najkorzystniejszej sytuacji militarnej od początku powstania Chmielnickiego, bowiem aż do bitwy beresteckiej, w starciach z Kozakami wspomaganymi przez Tatarów, nieudolnie dowodzona armia polska ponosiła same klęski. Wystarczy wspomnieć początkową fazę powstania, czyli starcia nad Żółtymi Wodami czy pod Korsuniem, w których wojsko kwarciane zostało całkowicie zniszczone. (...)
Celem niniejszej pracy jest jak najbardziej dokładne odtworzenie wydarzeń z lata 1651 roku i odpowiedź na pytanie, na ile, i czy w ogóle, udało się wykorzystać zwycięstwo odniesione przez armię koronną na przełomie czerwca i lipca. Czytelnik znajdzie tu informacje o taktyce walki obu stron konfliktu, jego narastaniu, a także analizę sytuacji wewnętrznej i międzynarodowej Rzeczypospolitej w omawianym okresie. Oczywiście tematem przewodnim będą wydarzenia rozgrywające się od czerwca do września 1651 roku...

Notka o autorze:

Konrad Rzepecki (ur. 1981 w Krakowie), absolwent Instytutu Historycznego
Uniwersytetu Jagiellońskiego, który ukończył w 2005 r.
Pasjonuje się historią wojskowości, zwłaszcza okresem staropolskim. Szczególnym obiektem jego zainteresowań są czasy panowania w Rzeczypospolitej dynastii Wazów oraz wielkie konflikty, które wtedy wstrząsały państwem polsko-litewskim.
Oprócz zainteresowań historycznych jego hobby to sport i turystyka górska. Obecnie pracuje jako nauczyciel w gimnazjum oraz liceum ogólnokształcącym.

   Marcin Suchacki
   "Od Magenty do Meksyku 1859–1867.
    Z wojennych dziejów Austrii"



ISBN 978-83-64023-76-7
295 str.
Mapy: 9
145x205 mm
Okładka miękka ze skrzydełkami

Zabrze – Tarnowskie Góry 2016

Spis treści:

Wstęp
I Od Solferino do Königgrätz 1859–1866: na drodze ku Austro-Węgrom
II Magenta 1859: w rękach bogini losu
III Od Ober-Selk do Veile 1864: austriacki korpus ekspedycyjny w wojnie duńskiej
IV Custoza 1866: w cieniu ossuarium
V Szarża Bechtolsheima: kontrowersyjny epizod z bitwy pod Custozą w roku 1866

VI W imię Quetzalcóatla: z wojennych dziejów Cesarstwa Meksykańskiego
(1864–1867)
VII Znaki czasu: podróż Autora po krajach korony Habsburgów
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

„Od Magenty do Meksyku 1859–1867” to książka poświęcona wybranym wątkom z wojennych dziejów Austrii. Traktuje ona o czasach wielkich przemian, wiodących do powstania w Europie Środkowej nowej struktury politycznej w postaci Austro–Węgier. Wyłoniła się ona z odmętu krwawych wojen: ze spowitych ciałami poległych winnic Magenty, wzgórz Solferino i Custozy, pól Czeskiej Skalicy, lasów rosnących na przedpolu kenigreckiej twierdzy. Książka ta stanowi wędrówkę śladami owych miejsc, przywoływanymi takimi, jakimi były one przed półtora wiekiem, ale także takimi, jakimi są one obecnie. Podczas owej wędrówki czytelnikowi towarzyszyć będą bohaterowie tamtej epoki. To oni opowiedzą prawdziwą historię tamtych bitew, nierzadko skrywaną w oficjalnych opracowaniach – pisanych na zamówienie rządów i dowództw armii. Z samym Autorem czytający przekroczą mury mauzoleów na Monte Belvedere i w San Martino, gdzie pod jednym dachem złożono kości żołnierzy walczących po przeciwnych stronach. Razem z nim udadzą się ulicami miast dawnej Austrii, wraz z nim na cmentarzu w Grazu zatrzymają się nad pozbawionym płyty nagrobnej miejscem spoczynku jednej z legend wojska rakuskiego. Z bohaterami kolejnych opowieści w karnawałowym szale będą tłukli szklanki w przydrożnych karczmach i tańczyli na balu u „pięknej cesarzowej w przepysznym stroju”. Przemkną paryskimi zaułkami wśród huku bomb, ciskanych rękoma włoskich zamachowców. Z batalionem Galicjan znajdą się w okrążeniu wśród italskich winorośli, gdzie „ludzie padali jak kłosy”. W pewną czerwcową noc będą pili do upadłego pośrodku wesołego obozowiska, by w kilka godzin potem gnać konno w ogniu piechurów księcia Humberta. Ze Stanisławem Wodzickim popłyną do dalekiego Meksyku, aby pośród tamtejszych gór i wyżyn walczyć o pokój dla kraju umęczonego wieloletnią bratobójczą wojną.

Notka o autorze:

Marcin Suchacki (1979), historyk z wykształcenia i pisarz z zamiłowania. Wnuk żołnierza polskiego spod Monte Cassino, od dzieciństwa zasłuchany w opowieści starszych członków swojej rodziny. Z lektury powieści Juliusza Verne’a zaczerpnął inspirację do poznawania dziejów lat 50. i 60. XIX wieku. W okresie studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim zetknął się z tradycjami dawnej armii austriackiej. W ostatnich latach podjął starania o odtworzenie przebiegu i upamiętnienie szarży galicyjskich ułanów w bitwie pod Custozą, nie zgadzając się z jej interpretacją, zaproponowaną przez prof. Michała Baczkowskiego, swojego niegdysiejszego Mistrza. Studiuje źródła i gromadzi niezbędne opracowania bez grantów ze strony instytucji polskich i zagranicznych. Jako pisarz i historyk na nikim się nie wzoruje, jako człowiek pozostaje pod wrażeniem postaci gen. Tomása Mejíi, jednego z paladynów austriackiego Quetzalcóatla.

   Michał A. Piegzik
   "Problem reformy armii Rzeczpospolitej
    w dobie Sejmu Czteroletniego"

   ISBN 978-83-64023-75-0
   109 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2016

Spis treści:

Wstęp
I Problem obronności Rzeczpospolitej w latach 1772-1788
II Zwiększenie liczebności armii Rzeczpospolitej w latach 1788-1792
III Reforma kierownictwa oraz kadr wojskowych
IV Zmiany w regulaminach wojskowych oraz problem przysięgi i karności oddziałów
Zakończenie
Bibliografia

Notka o książce:

Tematem niniejszej pracy są reformy armii Rzeczpospolitej w dobie Sejmu Wielkiego, za które uznaję najważniejsze ustawy, uchwały, zarządzenia oraz inne akty prawa wydane przez ograny władzy ustawodawczej oraz wykonawczej Rzeczpospolitej w czasie działalności Sejmu Czteroletniego, tj. od 8 października 1788 roku do 29 maja 1792 roku, kiedy to zakończył on swoją działalność w związku z toczącą się wojną polsko-rosyjską w obronie Konstytucji 3 Maja. Działalność prawodawcza Sejmu Czteroletniego i pozostałych organów państwa w tej materii stanowiła próbę odbudowy polsko-litewskich sił zbrojnych po okresie upadku, który stopniowo nastąpił za czasów panowania Augusta II, Augusta III, a także częściowo Stanisława Augusta Poniatowskiego, tj. od 1698 do 1772 roku. Zreformowana armia Rzeczpospolitej miała w założeniach spełniać wszystkie europejskie standardy z epoki oświecenia i zapewnić państwu bezpieczeństwo wewnętrzne oraz zewnętrzne...

Notka o autorze:

Michał A. Piegzik (ur. 1991 we Wrocławiu) – prawnik, doktorant na WPAiE Uniwersytetu Wrocławskiego i Tokijskim Uniwersytecie Metropolitarnym, autor trzech monografii z zakresu wojny na Pacyfiku (Guadalcanal 1942-1943, Warszawa 2013; Holenderskie Indie Wschodnie 1941-1942, Warszawa 2014; Morze Koralowe 1942, Warszawa 2016) oraz kilkudziesięciu artykułów poświęconych wojskowości oraz prawu. W swoich badaniach koncentruje się na historii japońskiego prawa cywilnego oraz japońskiej myśli politycznej okresu Shōwa. Niniejsza praca stanowi owoc wieloletniego zainteresowania autora historią upadku Rzeczpospolitej i jej wojskowości w dobie rozbiorów.

   "Studia nad wojnami w Indochinach tom III"
     praca zbiorowa pod redakcją Przemysława Benkena

   ISBN 978-83-64023-74-3
   203 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka



Spis treści:

Wstęp (Przemysław Benken)

Krzysztof Kubiak
Polski wkład w ewakuację oddziałów Viet Minhu z południa Wietnamu w latach 1954–1955

Dr Łukasz Mamert Nadolski
Operacja Rolling Thunder w wybranych relacjach polskiego attaché wojskowego
w Hanoi pułkownika dyplomowanego Jana Kurniewicza

Jarema Słowiak
Zarys działalności Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w Wietnamie w latach 1954–1975

Przemysław Benken
Metody wykorzystania przez Viet Cong/Wietnamską Armię Ludową broni taktycznego wsparcia piechoty w ataku

Katarzyna Gruszka
Rola wietnamskich umocnień i tuneli podczas wojny w Wietnamie w latach 1965–1975

Jarema Słowiak
Trudne początki Wietnamu Południowego

Katarzyna Gruszka
Masakra w wiosce My Lai 16 marca 1968 r.

Piotr Ostaszewski
Wojna generała Vo Nguyen Giapa i wojna Roberta S. McNamary – konfrontacja
dwóch światów

Informacje o autorach

   Patryk Masny
   "Bitwa o Hue 31 I – 24 II 1968"

   ISBN 978-83-64023-73-6
   88 str.

   Mapy i schematy: 8

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Wietnam przed Ofensywą Tet
II Tet!
III Hue
IV Kontratak
V Zdobycie Cytadeli
Zakończenie
Aneks
Bibliografia
Wykaz skrótów
Spis map i schematów

Notka o książce:

W tym samym czasie komunistom udało się przeniknąć na teren sztabu przy budynkach kompani medycznej, lecz zostali odparci w trakcie walki wręcz przez lekarzy i sztabowców. O 4.40 padła brama Huu i ostatnie jednostki komunistów wdarły się do cytadeli. Żołnierze porucznika Hue wyruszyli, a z racji znajomości miasta udało im się dotrzeć do sztabu szybciej niż oddziałom komunistów, które gubiły się w mieście. Zbierali po drodze wszystkich spotkanych żołnierzy ARVN. Po godzinie siódmej 150 zebranych żołnierzy uderzyło na tyły komunistów. Wykorzystali efekt zaskoczenia do zniszczenia wrogich karabinów maszynowych ostrzeliwujących stanowiska dywizji i przedarcia się do oblężonych. Do sztabu udało się także wycofać oddziałowi zwiadowczemu. Przez następne 72 godziny kompania toczyła zażarte walki na terenie cytadeli, zmniejszając swój stan z 240 żołnierzy do 19. Do godziny ósmej, kiedy to wywieszono flagę NFW na maszcie cytadeli, większość miasta była już opanowana przez siły komunistów. Zostały one wzmocnione elementami kolejnych dziesięciu batalionów, które zajęły także pozycje wokół miasta. Jednymi terenami pod kontrolą ARVN w cytadeli były sztab oraz południowo-wschodni kraniec lotniska. Komuniści mogli swobodnie przemieszczać swe siły oraz szukać wrogów „ludu”. Zdobycie miasta zajęło 7,5 tysiącom komunistów kilka godzin. Był to największy sukces militarny ofensywy i drugi pod względem znaczenia politycznego...

Notka o autorze:

Patryk Masny (ur. w 1993 w Krakowie), ukończył studia licencjackie na Uniwersytecie Jagiellońskim na kierunku historia, a obecnie kontynuuje je na stopniu magisterskim. Interesuje się konfliktami zbrojnymi w okresie zimnej wojny, a w szczególności wojną w Wietnamie. Aktualnie pracuje nad monografią o amerykańskiej operacji Cedar Falls ze stycznia 1967 roku przeciw tzw . „żelaznemu trójkątowi”.



   Konrad Filip Komarnicki
   "»Trzecie Przymierze«. Obyczajowość krzyżowców
    a stosunki pomiędzy państwem i Kościołem w świetle
    postanowień synodu w Nablusie (1120)"



ISBN 978-83-64023-72-9
   88 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp

Rozdział I
Źródła do dziejów synodu w Nablusie

Rozdział II
Stan badań

Rozdział III
Zjazd w Nablusie – synod czy coś więcej?

Rozdział IV
Okoliczności powstania

Rozdział V
Rola Jerozolimy i ratio legis

Rozdział VI
Pierwsze trzy kanony i reforma gregoriańska.
„Konkordat z Nablusu”

Rozdział VII
Małżeństwo i obyczajowość w świetle ustawodawstwa synodalnego
w Nablusie

Rozdział VIII
Homoseksualizm

Rozdział IX
Pozostałe kanony

Rozdział X
Wpływy i inspiracje

Podsumowanie

Bibliografia

Notka o książce:

Synod w Nablusie jest jednym z ciekawszych wydarzeń w historii wypraw krzyżowych. Epizod z 16 stycznia 1120 r. w zasadzie nie zostało poddane szczegółowej analizie, niemniej pojawia się na marginesie innych badań.
W swej pracy przyjrzałem się zatem synodowi w nieco innej perspektywie, a to przez pryzmat lokalnej regulacji średniowiecznego prawa kanonicznego, w tym poprzez ukazanie przemian niektórych koncepcji teologicznych, które były owocem szeroko rozumianej reformy gregoriańskiej, jak i w kontekście obyczajowym – głównie przez optykę ich postrzegania w strukturze społecznej niezwykłego tworu, jakim było Królestwo Jerozolimskie. Wspomniany synod i jego postanowienia zrozumieć można najlepiej jedynie w szerokiej perspektywie reformy Kościoła tamtych czasów i kształtowania się ustroju państw krzyżowców.
Ponadto chciałem ukazać ówczesną pozycję króla jerozolimskiego jak i ułożenie jego stosunków z Kościołem poprzez pryzmat nakreślonych na synodzie kanonów. Chodzi o odpowiedź na pytanie - w jaki sposób miała układać się współpraca pomiędzy regnum a sacerdotium w tak specyficznym miejscu, jakim była dla średniowiecznych chrześcijan Ziemia Święta.
Chciałem też zważyć, jakie aksjomaty, systemy prawne stały się wzorem dla twórców kanonów? Do jakich idei zatem się odwoływali?
Wreszcie przyjrzałem się obyczajowości i roli, a także samej wizji seksualności średniowiecznej, w szczególności poprzez określenie pozycji kobiety i traktowanie homoseksualizmu. Jaka była zatem wizja funkcjonowania społeczeństwa u styku kultur: chrześcijańskiej, bizantyńskiej i islamskiej? Czy zredagowane w Nablusie kanony synodalne mogą powiedzieć coś o wizji funkcjonowania Królestwa Jerozolimskiego? Jak wyglądała recepcja podjętych uchwał synodalnych? O tych zagadnieniach traktuje niniejsze opracowanie… (ze Wstępu)

   Jarosław Jastrzębski
   "Wojna na Pacyfiku. Faza przewagi japońskiej
    7 XII 1941 – 6 VI 1942"



ISBN 978-83-64023-71-2
   175 str.

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Przedmowa
Wstęp
I Przyczyny wojny
II Początkowa organizacja japońskiej floty
III Strategia japońska
IV Dowodzenie strategiczne w Japońskiej Marynarce Wojennej
V Strategia amerykańska
VI Porównanie sił morskich głównych przeciwników
VII Kampania hawajska
VIII Kampania malajska
IX Kampania filipińska
X Zmiany w organizacji japońskiej floty
XI Kampania sundajska
XII Kampania birmańska
XIII Potencjał bojowy japońskiej floty 7 grudnia 1941 – 6 czerwca 1942
XIV Kampania nowobrytyjska
XV Bitwa na Morzu Koralowym
XVI Kampania środkowopacyficzna
XVII Bitwa o Midway
XVIII Końcowa organizacja japońskiej floty
Zakończenie
Bibliografia
Spis tabel

Notka o książce:

Wbrew naiwnym oczekiwaniom niektórych polityków oraz politologów upadek muru berlińskiego nie oznaczał ani końca historii, ani nawet końca wojen jako środka prowadzenia polityki. Rozpad Jugosławii, najnowsze wydarzenia wokół Gruzji oraz Ukrainy dowodzą, że konflikty, także na starym kontynencie nie przeszły do historii. Wiele wskazuje na to, że w dającej się przewidzieć przyszłości wciąż będą towarzyszyć ludzkości.
Fakt ten skłania więc do pogłębionych studiów nad dziejami wojen, w tym także konfliktów już odległych, ale stanowiących cenne źródło analiz zarówno dla historyków, jak i politologów. Przypadająca niedawno okrągła setna rocznica wybuchu I wojny światowej oraz 75 lat, które mija od wybuchu II wojny światowej, skłaniają do pogłębionych refleksji nad tymi kataklizmami dziejowymi. Pomimo tysięcy publikacji w wielu językach zainteresowanie tymi konfliktami nie słabnie, a zwiększający się dystans czasowy dzielący nas od obu wydarzeń zwiększa obiektywizm historycznych dociekań.
Refleksja historyczna nie może być zbiorem sztywnych aksjomatów i prawd niepodważalnych. Po raz kolejny przekonuje nas o tym autor niniejszej monografii. Doktor Jarosław Jastrzębski – historyk młodszego pokolenia dziejopisarzy polskich – po raz kolejny przekonuje czytelnika, że II wojna światowa na Dalekim Wschodzie wymaga nowego, świeżego spojrzenia, zwłaszcza – używając bon motu angielskiego znawcy tematu – „z drugiej strony wzgórza”… (z przedmowy Prof. R. Kochnowskiego)

Notka o autorze:

Jarosław Jastrzębski (1975). Doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jest autorem ponad 70 publikacji naukowo-badawczych i popularnonaukowych, w tym kilkunastu książek. Z zakresu wojny na Pacyfiku do jego bardziej znaczących prac należą: Midway, Warszawa 2014; Kuantan 10 XII 1941. Anatomia brytyjskiej klęski, Zabrze – Tarnowskie Góry 2014; Okręty podwodne Japońskiej Marynarki Wojennej 7 XII 1941 – 2 IX 1945. Organizacja i potencjał bojowy, Kraków 2014; Rajd Doolittle’a na Tokio 18 IV 1942. Uwarunkowania polityczne i strategiczne operacji, Zabrze – Tarnowskie Góry 2013; Bitwa na Morzu Koralowym 2-8 V 1942 r., Zabrze – Tarnowskie Góry 2012.
Aktywnie działa społecznie, m.in. jest członkiem władz kilku stowarzyszeń naukowych i sportowych.

   Krzysztof Kubiak, Łukasz Mamert Nadolski
   "Wojna sześciodniowa 1967"



   ISBN 978-83-64023-70-5
   392 str.

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Od autorów
I Od wojny sueskiej do kryzysu majowego w 1967 roku
II Plany
III Synaj
IV Jerozolima
V Zachodni Brzeg Jordanu
VI Wzgórza Golan
VII Wojna sześciodniowa w powietrzu
VIII Incydent Liberty
IX Wojna sześciodniowa na morzu
Podsumowanie
Załączniki
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Wojna sześciodniowa zwana także wojną czerwcową, Wojną 1967 roku, Trzecią Wojną Izraelsko-Arabską, Niepowodzenie (to oczywiście nazwa używana przez Arabów) jest bez wątpienia jednym z najważniejszych starć militarnych ostatnich 65 lat. Była ona także jedną z ostatnich konwencjonalnych wojen po 1945 roku toczonych sprzętem i taktyką pamiętającą II Wojnę Światową. Do dzisiaj tamte sześć dni wpływa w olbrzymim stopniu na politykę w regionie, a także na świecie. Jednocześnie pozostaje ona ciągle mało znana w Polsce. Poza utartymi hasłami o błyskotliwym zwycięstwie Izraela mało kto w naszym kraju potrafi powiedzieć o tej wojnie coś więcej. Nasza publikacja ma na celu zmienić tę sytuację. Należy zaznaczyć, że historyk podejmujący trud odtworzenia przebiegu wojny sześciodniowej napotyka na olbrzymie problemy. Kluczowe archiwa są niedostępne, a częściowo, jak się wydaje, także zniszczone. Staraliśmy się sięgnąć do wartościowych wspomnień, a także opracowań, w tym także najnowszych, tworząc jak najpełniejszy obraz tej wojny.
Naszą książkę rozpoczynamy kreśląc polityczną sytuację na Bliskim Wschodzie po wojnie sueskiej. Ukazujemy, jakie okoliczności doprowadziły do kryzysu politycznego, a następnie militarnego, który stał się zarzewiem, krótkiej, acz dramatycznej wojny. Zanim przechodzimy do działań bojowych prezentujemy plany zaangażowanych państw. W kolejnych rozdziałach opisujemy poszczególne teatry wojny od Synaju, przez walki o Jerozolimę, Zachodni Brzeg Jordanu, aż po zdobycie przez Izrael Wzgórz Golan. Następnie prezentujemy wojnę w powietrzu... (ze Wstępu)

Notka o autorze:

Kmdr por. (rez.) prof. dr hab. Krzysztof Kubiak – absolwent Akademii Marynarki Wojennej i Uniwersytetu Gdańskiego. Przez niemal dwie dekady związany z wyższym szkolnictwem wojskowym. Był szefem Katedry Działań Sił Morskich na Wydziale Strategiczno-Obronnym AON, kierownikiem Zakładu Bezpieczeństwa Międzynarodowego w Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu, prorektorem ds. rozwoju tej uczelni, a następnie dziekanem Wydziału Nauk Technicznych. Obecnie wykłada na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach.
Autor wielu artykułów i monografii opisujących konflikty zbrojne po II wojnie światowej.

Dr Łukasz M. Nadolski – historyk, kustosz w Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy. Specjalizuje się w konfliktach zbrojnych po II wojnie światowej. W centrum jego zainteresowań naukowych znajdują się wojny na Bliskim Wschodzie, walki powietrzne nad Wietnamem Północnym oraz Falklandami. Autor i współautor dziewięciu książek oraz licznych artykułów naukowych i popularnonaukowych. Od 2009 roku jest redaktorem „Militariów Pomorskich. Zbiór studiów”, a od 2015 roku także „Wojen i konfliktów zbrojnych po 1945 roku. Zbiór Studiów”.

   Łukasz Stach
   "Zmarnowany potencjał. Japońska flota podwodna
    w okresie walk na Pacyfiku 1941-1945"



ISBN 978-83-64023-69-9
   422 str.

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Flota podwodna Cesarstwa – od swych początków do Pearl Harbour
II 1941-1942 – czas sukcesów
III Rok 1943 – spadek osiągnięć i straty
IV Misje Yanagi. Kierunek – Niemcy. Japońskie okręty podwodne na Atlantyku
V Rok 1944 – katastrofa
VI 1945 – koniec Imperium
Podsumowanie
Aneksy
Bibliografia

Notka o książce:

Książka ta jest o japońskich okrętach podwodnych walczących w trakcie drugiej wojny światowej. Mógłby ktoś zapytać, całkiem słusznie zresztą – to nie ma już ciekawszych tematów? Zapewne są, najpewniej są też lepsi i bardziej kompetentni autorzy niż politolog piszący o historii. Ale niestety, do dzisiaj nie ma na polskim rynku książki, która w całościowy sposób ujmowała by tematykę podjętą w tej pracy – udziału podwodnego komponentu Cesarskiej Floty w drugiej wojnie światowej. Podejrzewam, że większość ludzi słyszała o Pearl Harbour, Midway i o kamikaze, jednak o japońskich okrętach podwodnych zapewne wiedzę posiadają jedynie miłośnicy historii wojny na Pacyfiku. Uważam, że pora to zmienić.
Inspiracją do napisania tej monografii były moje prywatne zainteresowania dotyczące wojny na Pacyfiku. Najpierw zaczytywałem się w książkach takich autorów jak chociażby Zbigniew Flisowski i jego dwutomowej Burzy nad Pacyfikiem, oglądałem takie klasyki kina wojennego jak Tora! Tora! Tora! czy Bitwa o Midway i stopniowo powiększałem swoją biblioteczkę. Kiedy pojawiły się w niej okręty podwodne Cesarstwa dokładnie nie pamiętam, najpierw były Pearl Harbour, lotniskowce, Midway, Mitsubishi Zero i kamikaze – czyli klasyka. Jednakże w którymś momencie, być może po lekturze książki Claya Blaira Ciche zwycięstwo zacząłem szukać materiałów o japońskich podwodnikach. Pojawiły się nowe informacje i pytania, ale przede wszystkim ciekawość i chęć pogłębienia wiedzy o tym mniej znanym aspekcie wojny na Dalekim Wschodzie. W końcu podjąłem ryzyko napisania kilku tekstów do magazynu „Okręty Wojenne”, który Redakcja i Czytelnicy przyjęli życzliwie (przynajmniej mam taką nadzieję). W pewnym momencie zdałem sobie sprawę, że brakuje całościowego opracowania dokonań sił podwodnych Kraju Kwitnącej Wiśni w latach 1941-1945, a te teksty (których zdania przewijają się i w niniejszej książce) mogą być podstawą takiej monografii. Bazując na tym, co miałem, stopniowo zacząłem swoją podróż przez historię, która mam nadzieję nie dobiegnie końca i zaowocuje kolejnymi publikacjami...

Notka o autorze:

Łukasz Stach (ur. w 1978 roku), adiunkt i nauczyciel akademicki w Instytucie Politologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół współczesnych konfliktów zbrojnych oraz terroryzmu. Jest pasjonatem historii wojskowości, zwłaszcza okresu II wojny światowej, przede wszystkim walk w rejonie Pacyfiku.
Autor artykułów naukowych i popularnonaukowych dotyczących problemów zbrojeń morskich, piractwa morskiego, jak też walk powietrzno-morskich w okresie II wojny światowej.

   Andrzej Krzysztof Bucholz
   "Użycie kawalerii w przyszłej wojnie na łamach
    „Przeglądu Kawaleryjskiego” w latach 1924–1939"

   ISBN 978-83-64023-68-2
   134 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Kawaleria w I wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej
II Organizacja kawalerii
III Motoryzacja kawalerii
IV Współpraca kawalerii z artylerią konną
V Kawaleria a lotnictwo
VI Kolarze w działaniach kawalerii
Uzbrojenie kawalerzysty oraz sprzęt ogniowy kawalerii
Zakończenie
Bibliografia

Notka o książce:

„Przegląd Kawaleryjski” był fachowym periodykiem przeznaczonym dla oficerów jazdy, wydawanym w latach 1924-1939 przez Departament Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. Czasopismo to odegrało istotną rolę w kształtowaniu myśli wojskowej II Rzeczypospolitej, gdyż zamieszczano w nim artykuły dotyczące możliwości operacyjnego i taktycznego użycia jazdy w boju, a także jej współdziałania z innymi rodzajami broni. Wreszcie prowadzono rozważania dotyczące roli, jaką odegrała kawaleria w minionych konfliktach zbrojnych oraz dyskutowano o kierunkach jej rozwoju i miejscu na polu walki w ewentualnej przyszłej wojnie.
Celem niniejszej pracy będzie dokonanie analizy, prezentowanych na łamach „Przeglądu Kawaleryjskiego”, koncepcji bojowego użycia kawalerii w nadchodzącym konflikcie zbrojnym przez siły wojskowe państw europejskich. Szczególny nacisk zostanie położony zwłaszcza na poglądy dotyczące motoryzacji jazdy oraz jej współpracy w boju z nowoczesnymi rodzajami wojsk. Zbadana zostanie również rola, jaką odegrała kawaleria podczas I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej.

Notka o autorze:

Andrzej Krzysztof Bucholz urodzony w 1986 roku w Poznaniu. Doktorant w Instytucie Historii UAM w Poznaniu w Zakładzie Historii Polski XIX i XX wieku.
W kręgu jego zainteresowań badawczych pozostaje problematyka kawalerii oraz dzieje nauki i uniwersytetów, a także historia Polski (a zwłaszcza Poznańskiego) w XIX i XX wieku.

   Tomasz Rogacki
   "Aspern – Essling 21-22 V 1809"

   ISBN 978-83-64023-67-5
   95 str.

   Mapy i schematy: 12

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Położenie wojsk po zajęciu Wiednia
II Azymut na bitwę
III Bitwa pod Aspern – Essling
Aneksy
Bibliografia
Spis map

Notka o książce:

Jednak Austriacy nie zamierzali dać za wygraną. Arcyks. Karol udał się do Hillera, któremu przekazał: Bez względu na koszty Aspern musi być wydarte z rąk wroga.
Toteż straszliwa kanonada dziesiątek austriackich dział dopełniała dzieła zniszczenia obracając w ruiny poszczególne zabudowania. Wybuchłe w wielu miejscach pożary utrudniały zarówno obronę, jak i atak, a sporo rannych żołnierzy, którzy nie mogli o własnych siłach ruszyć z miejsca, ginęło w płomieniach. Zaciekłość austriackich ataków dorównywała determinacji francuskiej obrony.
Hiller pomny rozkazu arcyksięcia zaangażował do natarcia ok. godz. 7.00 kolejne 8 batalionów. Przeciw nim Massena rzucił po batalionie Hesów z leibregimentu i leibregimentu gwardii, które otrzymały wsparcie ogniowe z Gemeinde-Au, gdzie były rozmieszczone 4 pułki Molitora. W chwili, gdy Bellagarde naciskany przez II K Oudinota musiał ustąpić, sam Hiller nie dał rady francuskiemu kontratakowi wymierzonemu na cmentarz i kościół. Zaatakowany ok. godz. 10.00 musiał oddać te punkty.
Zobligowany rozkazami głównodowodzącego nie odpuścił i zaraz przygotował nowe uderzenie. Batalion z pułku Beniowski nr 31 wiedziony przez oficera sztabu por. Ehrensteina odbił cmentarz, podczas gdy pułk Splenyi nr 51 wpadł do Aspern. Wsparty przez kilkanaście innych batalionów zdołał opanować wieś do godz. 11.00. Jednocześnie udało się Austriakom wgryźć w część terenu Gemeinde-Au. Austriacy podpalili kościół a ich kompania pionierów przystąpiła do rozbijania muru cmentarza...

Notka o autorze:

Tomasz Rogacki (XII 1959). Autor 24 książek, głównie dotyczących epoki napoleońskiej. Obecna pozycja opisująca bitwę pod Aspern – Essling jest jak dotąd najszerszym polskim opracowaniem tego tematu. Przybliża Czytelnikowi wiele nieznanych epizodów, jest wzbogacona o 12 mapek oraz o szczegóły związane z budową przepraw, które w dużej mierze zaważyły na przebiegu bitwy. Zawiera też opis wydarzeń na wyspie Lobau po bitwie oraz ciekawostki związane z działaniem służb medycznych w tamtych czasach.

   Krzysztof Kubiak
   "Niemiecka okupacja Wysp Normandzkich 1940-1945"

   ISBN 978-83-64023-66-8
   120 str.

   Mapy i schematy: 9

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Najstarsze posiadłości Korony
II Swastyka nad Wyspami Normandzkimi
III Niemiecki garnizon i umocnienia na Wyspach Normandzkich
IV Brytyjczycy pod okupacją
V Brytyjskie działania specjalne na Wyspach Normandzkich
VI Ostatnie akordy wojny i koniec okupacji
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Położone na francuskich wodach wewnętrznych Wyspy Normandzkie, należące do Wielkiej Brytanii, to nie lada anomalia składająca się z 8 zamieszkałych wysepek o różnej wielkości, kilku mniejszych – niezamieszkałych i kilku skał. Ten archipelag ma na kilku wyspach lotniska, a więc jest swoistym lotniskowcem u wybrzeży francuskich. Z wojskowego punktu widzenia wyspy stanowią wysunięte punkty obserwacyjne i miejsca bazowania okrętów, przydatne do planowania różnorodnych operacji, jeśli zajdzie taka potrzeba. Odległość wysp od lądu francuskiego wynosi zaledwie 13-20 km.
Zawładnięte przez Niemców w 1940 r. wyspy intensywnie fortyfikowano i przygotowywano do obrony przed ew. siłami desantowymi. Ogromny wkład rzeczowy i finansowy Rzeszy nie przyniósł nigdy spodziewanych korzyści bowiem wyspy pozostawały poza głównymi kierunkami działań bojowych stron walczących... (z rec. Prof. dra hab. Antoniego Komorowskiego).

Notka o autorze:

Kmdr por. rez. prof. zw. dr hab. Krzysztof Kubiak (1967) – absolwent Akademii Marynarki Wojennej i Uniwersytetu Gdańskiego. W roku 1998 obronił rozprawę doktorską „Ocena zagrożenia wybrzeża i polskich obszarów morskich działaniami terrorystycznymi i specjalnymi w czasie pokoju i w sytuacji kryzysowej”. W roku 2003 przeprowadził kolokwium habilitacyjne. Tytuł rozprawy habilitacyjnej to „Ewolucja morskiej sztuki wojennej po II wojnie światowej”.
Autor był szefem Katedry Działań Sił Morskich na Wydziale Strategiczno-Obronnym AON, kierownikiem Zakładu Bezpieczeństwa Międzynarodowego w Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu, prorektorem ds. rozwoju tej uczelni, a następnie dziekanem Wydziału Nauk Technicznych. Obecnie wykłada na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach.

   nr 1/2016 (3)
  "DE RE MILITARI. Czasopismo
    miłośników wojskowości"

   ISSN 2392-3911
   160 str.

   200x270 mm

   Okładka miękka



Od Redakcji:

Do rąk Szanownych Czytelników oddajemy trzeci numer kwartalnika De Re Militari. Zgodnie z zasadą interdyscyplinarności na początek oddajemy głos dwójce archeologów, M. Pietrzykowi i D. Wierzbowskiemu, poruszającym kwestie bronioznawcze z czasów starożytnych, jak i z początków wieków średnich. Potem oddajemy głos historykom zawodowym i entuzjastom tematyki militarnej. Pragniemy zwrócić uwagę na dwa obszerne teksty M. Suchackiego, wobec siebie odległe w czasie i przestrzeni. Pierwszy z nich prezentuje wojnę wedle autora rozpoczętą serią nieskoordynowanych incydentów zbrojnych, obfitującą w zacięte bitwy i wymyślne fortele, którym towarzyszyły mordy na jeńcach i wysiedlenia ludności cywilnej, a nierzadko też akty kanibalizmu. Drugi ukazuje batalię, która zdaniem Suchackiego stanowiła „tragiczny finał gry pozorów, prowadzonej przez króla i radę ministrów Włoch z rządami i opinią publiczną innych państw Europy”.
Równie odległe w czasie i przestrzeni pozostają inne artykuły zgromadzone w niniejszym wolumenie. T. Szeląg zaprasza bowiem Czytelników na wyprawę do świata stepowych wojowników, walczących po obu stronach w bitwie pod bliskowschodnią Darą; gdy K. Kubiak maluje perypetie W. Churchilla w roli korespondenta wojennego podczas II konfliktu burskiego. W myśl popularyzacji na gruncie polskim dorobku badaczy zagranicznych prezentujemy także artykuł historyka ukraińskiego, E. Gorba, o batalii będącej częścią największego konfliktu lądowego Anglii doby elżbietańskiej. Gościowi zza wschodniej granicy towarzyszą uznani autorzy rodzimi, prezentujący wybrane aspekty II wojny północnej. Obfitujący w interesujące militaria przełom XVI i XVII stulecia uzupełnia tekst P. Skworody o ówczesnej wojskowości japońskiej.
Zamykamy numer artykułami poświęconymi XIX i XX wiekowi. M. Rychter ukazuje jeden z epizodów krwawej wojny secesyjnej, gdy J. Dobrzelewski przenosi Czytelników na niemniej krwawe pobojowisko w dalekiej Ameryce Południowej. Za sprawą nowych włodarzy Kremla Rostów nad Donem od dłuższego czasu gości na ekranach polskich telewizorów i komputerów jako rosyjska baza wypadowa do akcji na terenie Ukrainy. K. Marcinek postanowił zatem przypomnieć wydarzenia, które legły u źródeł ukształtowania się władzy bolszewickiej, której epigonami pozostają obecni przywódcy moskiewscy. Miejscem tych wydarzeń stał się ten sam Rostów.
Żywimy nadzieję, że zgromadzone tutaj teksty pozwolą Czytelnikom rozszerzyć ich wiedzę i rozbudzą w nich chęć do dalszego zgłębiania poruszonej na łamach czasopisma tematyki. Wychodząc naprzeciw owej nadziei pragniemy poinformować, że w kolejnym numerze będziemy kontynuować wątki poświęcone wojnie secesyjnej, konfliktom indiańskim i niepokojom targającym Rosją po rewolucji październikowej.

Spis treści:

Marcin Pietrzyk
Między starym a nowym światem. Przemiany w technice walki na terenie Grecji na przełomie późnej epoki brązu i wczesnej epoki żelaza

Tomasz Szeląg
Dara 530 n.e. Niewykorzystane zwycięstwo Rzymian

Dobrosław Wierzbowski
Awarski(?) hełm i grot włóczni z Verden

Paweł Szymon Skworoda
Wojskowość japońska w XVI stuleciu i na początku wieku następnego

Evgenij Gorb
Od wypraw łupieżczych do zorganizowanego oporu. Irlandczycy w bitwie pod Clontibret w 1595 r.

Witold Biernacki, Michał Paradowski
Bitwa pod Nowym Dworem 30 września 1655 roku

Damian Płowy
Szwedzi w Danii. Zdobycie zamku Kronborg w 1658 roku

Marcin Suchacki
Wojna o Nową Francję 1752-1763

Jarosław Dobrzelewski
Tuyuty, 24 maja 1866. Jedna z największych bitew Ameryki Południowej

Mariusz Rychter
Bolesna i nieoczekiwana strata. Śmierć generała Johna Sedgwicka – 9 maja 1864 roku

Marcin Suchacki
Mentana 1867. W obronie Państwa Kościelnego

Krzysztof Kubiak
Winston Churchill w Afryce Południowej albo epizod z życia przyszłego premiera

Krzysztof Marcinek
Doński prolog: atamana Kaledina „marsz” na Rostów (listopad – grudzień 1917)

Rafał Igielski
Uwagi związane z nowym wydaniem wspomnień Józefa Miłkowskiego o wyprawie dahomejskiej w 1892 roku

Notki o książkach (oprac. P. Skworoda)

   Piotr Borawski
   "Ziemska służba wojskowa Tatarów
    Wielkiego Księstwa Litewskiego w XV–XVII wieku"

   ISBN 978-83-64023-65-1
   431 str.

   Mapa: 1
   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Geneza organizacji chorągiewnej Tatarów hospodarskich (XIV-XV w.)
II Organizacja chorągiewna Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego w XVI w.
III Służba wojskowa ordyńskich sołtanów
IV Organizacja chorągiewna Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego w świetle rewizji 1631 roku
V Tatarzy-kozacy w ziemskich chorągwiach tatarskich
VI Zwierzchnicy wojskowi Tatarów hospodarskich
VII Służba wojskowa i położenie prawne Tatarów-ziemian w dobrach Radziwiłłów
VIII Położenie prawne Tatarów hospodarskich w Wielkim Księstwie Litewskim
IX Uzbrojenie chorągwi tatarskich: ziemskich, prywatnych i komputowych
w Wielkim Księstwie Litewskim (XVI-XVII w.)
Epilog
Aneksy
Bibliografia

Notka o książce:

Praca niniejsza jest pierwszą próbą całościowego przedstawienia ziemskiej służby wojskowej Tatarów zamieszkujących Wielkie Księstwo Litewskie od początków jej powstania aż do 1662 roku. W monografii tej dosyć często przekraczam nakreślone ramy chronologiczne, szczególnie tam, gdzie staram się przedstawić genezę organizacji Tatarów litewskich, bądź porównuję jej funkcjonowanie z wojskowością ludów turecko-mongolskich Europy Wschodniej i Azji Centralnej. Ograniczenie badań do okresu przybycia na ziemie Wielkiego Księstwa ludności tatarskiej uniemożliwiłoby należyte wyjaśnienie wielu istotnych zagadnień wojskowości tej grupy etnicznej, bowiem znajdujemy wyraźne wpływy Złotej Ordy i Chanatu Krymskiego w organizacji chorągiewnej Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego. Dlatego też szczególnie często odwołuję się do wojskowości tych dwóch państw tatarskich w pierwszym rozdziale pracy, poświęconym genezie ziemskiej służby Tatarów litewskich.
Ziemska służba Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego nie doczekała się całościowego opracowania. Wokół tego zagadnienia nagromadziło się wiele uproszczeń i nieporozumień. Do takiego stanu rzeczy przyczynili się przede wszystkim historycy badający dzieje i sytuację prawną osadnictwa tatarskiego w Wielkim Księstwie Litewskim. Ich tezy dotyczące ziemskiej służby tej ludności, bazujące na dotychczasowej literaturze przedmiotu i nieumiejętnie wykorzystanych, chociaż powszechnie znanych przekazach źródłowych w zasadzie, niewiele wniosły do naszej wiedzy o wojskowości tatarskiej na Litwie... (ze Wstępu)

Notka o autorze:

Piotr Borawski (ur. 1951 r.) jest doktorem nauk historycznych. Od 1991 r. pracuje w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1994 r. jako chargé d'affaires zakładał Ambasadę RP w Kazachstanie. W latach 1996-1997 przedstawiciel Ministra Spraw Zagranicznych RP w Gruzji ds. powołania ambasady polskiej w Tbilisi. W latach 1997-2000 jako chargé d'affaires kierował Ambasadą RP w Gruzji. W latach 2003-2007 był konsulem w ambasadzie polskiej w Mołdawii. W latach 2009-2010 przewodniczący NSZZ „Solidarność” Pracowników Służby Zagranicznej. W latach 2010-2015 radca w Ambasadzie RP w Moskwie. Obecnie konsul w Konsulacie Generalnym w Petersburgu.
Jego zainteresowania naukowe wiążą się z kilkunastoletnim pobytem w Azji Środkowej, Rosji oraz na Kaukazie. Koncentrują się wokół zagadnień etniczno-politycznych i wyznaniowych Azji Środkowej i Kaukazu, a także wokół dziejów ludności tatarskiej zamieszkującej Wielkie Księstwo Litewskie.
Jest autorem kilkudziesięciu artykułów naukowych zamieszczonych w polskich, gruzińskich, saudyjskich i tureckich czasopismach. Napisał także dwie popularno-naukowe książki poświęcone dziejom i kulturze Tatarów zamieszkujących dawne polskie Kresy. Obecnie pracuje nad monografią „Dzieje wojenne Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego”.

   Grzegorz Szymborski
   "Wyprawa Fryderyka Augusta I do Inflant 1700–1701
    w świetle wojny domowej na Litwie"

   ISBN 978-83-64023-64-4
   295 str.

   Mapy i schematy: 10
   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Ku wojnie
II Inwazja
III Rzeczpospolita wobec wojny inflanckiej
IV Bitwa pod Probstinghof (Jungfernhof)
V Od Rygi do Kokenhausen – działania wojenne od sierpnia do października 1700 roku
VI Wojna domowa na Litwie
VII Zjazd w Birżach
VIII Bitwa nad Dźwiną
Zakończenie. Koniec marzeń o hegemonii Wettynów
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów
Streszczenie/Summary
Indeks osób

Notka o książce:

Prezentowana książka to pierwsza próba przedstawienia wydarzeń z lat 1698-1701, które rozegrały się na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego, a przede wszystkim na północ od nich, w ramach rozpoczynających się saską inicjatywą, zmagań Ligi Północnej z Karolem XII. Praca ta zarysowuje problem przygotowań Fryderyka Augusta I do wojny i okoliczności pojawienia się wojsk elektorskich na Litwie. Trwający dwa lata konflikt w Liwonii osadzony jest głęboko w kontekście niepokojów i wojny domowej pomiędzy Sapiehami a pomniejszymi rodami magnackimi. Podkreślony zostaje problem złożoności podjętego przez elektora przedsięwzięcia i jego bezpośredni wpływ na ziemie Rzeczypospolitej jeszcze przed wtargnięciem Szwedów na Żmudź. Autor, publikując tę książkę, daje wyraz swej życiowej pasji, którą jest właśnie historia, a także ma nadzieję na przyszłe kompleksowe badania specjalistów z zakresu dziejów nowożytnych w kontekście tej zapomnianej kampanii wojennej...

Notka o autorze:

Grzegorz Szymborski ur. w 1995 roku w Olsztynie, student prawa na Uniwersytecie Warszawskim, od wielu lat zafascynowany historią nowożytną, w szczególności czasami saskimi. W latach 2013-2014 publikował dla Kwartalnika Sarmackiego, a także portalu wnas.pl oraz KRESY.pl. Jest autorem powieści historycznej pt. „Wolność niejedno ma imię”.
Prawo wybrał z rozsądku, historię z miłości. Przyszłość zamierza wiązać z piórem i dziedzictwem Polski szlacheckiej.

   Tomasz Rogacki
   "I wojna polska 1806-1807. Tom I: Od manewru
    pułtuskiego do kampanii zimowej
    w Prusach Wschodnich"

   ISBN 978-83-64023-63-7
   387 str.

   Mapy i schematy: 48
   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Przed nową kampanią
II Manewr pułtuski
III W walkach z korpusem Lestoqa
IV Kampania zimowa w Prusach Wschodnich
V Pruska Iława (7–8 lutego 1807 r.)
Aneksy
Spis map i szkiców
Bibliografia
Nakło nad Notecią w okresie I wojny polskiej 1806–1807

Notka o książce:

Oficer inżynierii VII K kpt. Paulin tak przedstawił natarcie: VII korpus zajął pozycje na południe od Eylau, ale nie widział lewego skrzydła zajmowanego przez IV korpus, bo pogoda była fatalna (śnieżyca). Nagle przybył generał Bertrand i polecił z rozkazu cesarza, by Augereau ruszał do natarcia. Zaczął się akurat silny północny wiatr, śnieżyca smagała twarze atakujących, oślepiając ich. Dywizje idące w kolumnach atakowych nie zdążyły się rozwinąć. Nagle w szeregi uderzyła potężna bateria, po czym zaatakowali kozacy. Generał Desjardins został ugodzony pociskiem w głowę, Heudelet dostał kartaczem w brzuch, pułkownik Macchei, Irlandczyk z pochodzenia, zastępca szefa sztabu, trzymał cugle swego konia, gdy ten sam pocisk ugodził go w przeguby dłoni.(…) Byłem w tym czasie obok marszałka Augereau, po jego prawej stronie; rozgorączkowany nie mówił ani słowa (…) Nagle sam marszałek zwalił się wraz z koniem, który go przygniótł. Wszyscy, którzy go otaczali, usiłowali go wydobyć (...). Doznał on bardzo silnej kontuzji lewego biodra.
Szczątki VII K zdołały odpłynąć w kierunku iławskiego cmentarza ścigane przez przeciwnika. To wtedy żółci huzarzy grodzieńscy przedarli się aż do samego niemal stanowiska dowodzenia Napoleona. Nad cesarskim sztabem zawisło po raz pierwszy w tej bitwie bezpośrednie niebezpieczeństwo. Cesarz, nie tracąc głowy, pchnął natychmiast na nich szwadron konnych strzelców gwardii, a z flanki kilka szwadronów dragonów, które zlikwidowały zagrożenie...

Notka o autorze:

Tomasz Rogacki (XII 1959). Autor 23 książek i szeregu artykułów historycznych i społecznościowych. Wśród książek są też opracowania lokalne jak: Nakielskie bractwo kurkowe pw. św. Jerzego, Parafia pw. św. Stanisława, Atlas Miasta i Gminy Nakło nad Notecią. Jest również książka zaliczana do niepoprawnie politycznych – Mord na carskiej rodzinie. Kto i dlaczego?
Jednak trzon zainteresowań autora stanowi epoka napoleońska. I wojna polska 1806–1807 jest pierwszą polską próbą całościowego przedstawienia kampanii, która przekreśliła rozbiory i przyczyniła się do odrodzenia namiastki polskiej państwowości w postaci Księstwa Warszawskiego.

   Benedykt Żurek
   "Obrońcy słusznej sprawy czy krwiożerczy żołdacy?
    Działalność białych najemników na tle postkolonialnej
    rzeczywistości Afryki Subsaharyjskiej"

   ISBN 978-83-64023-62-0
   156 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Europejskie imperia kolonialne w Afryce i ich demontaż
II Czarny Ląd i jego problemy po dekolonizacji
III Biali żołnierze najemni w Afryce w czasach zimnej wojny
IV Żołnierze najemni w Afryce po zimnej wojnie
Podsumowanie
Bibliografia

Notka o książce:

Autor podjął próbę dania pewnej wizji przeszłości w sposób spójny i przekonywujący przedstawiając niepowodzenie niepodległych państw afrykańskich (szczęśliwych wyjątków jest niewiele) oraz przyczyny fenomenu wojny najemnej w Afryce. Na uwagę zasługuje nieczęsto spotykana argumentacja ekonomiczna, sprzeciwiająca się wielu obiegowym sądom o sytuacji gospodarczej w Afryce. W swoich ocenach i interpretacjach autor w przekonywujący sposób przeciwstawić się dominującym w historiografii – także polskiej – schematycznym sądom, nie popadając jednak w publicystyczną przesadę.
dr hab. Jakub Polit, Uniwersytet Jagielloński

Autor wykorzystał bardzo szeroką literaturę przedmiotu, w sporym stopniu anglojęzyczną, do której dotarł podczas kwerend przeprowadzonych w British Library. Spożytkował również kilka dokumentów z zasobów The National Archives w Londynie. Zaprezentował bardzo dobrą znajomość realiów, a swoją obszerną wiedzę pokazał również w rozbudowanych erudycyjnych przypisach. W efekcie otrzymaliśmy twórczą i oryginalną pracę, logicznie skonstruowaną i spisaną dobrym językiem.
prof. dr hab. Artur Patek, Uniwersytet Jagielloński

Notka o autorze:

Benedykt Żurek – (ur. 1990 r.) doktorant w Zakładzie Historii Powszechnej Najnowszej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończył studia magisterskie z zakresu historii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest także absolwentem Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, gdzie studiował finanse i rachunkowość. Obecnie jest pracownikiem międzynarodowej instytucji finansowej. Jego zainteresowania badawcze dotyczą dziejów imperiów kolonialnych w Afryce i w Azji, historii gospodarczej oraz historii myśli politycznej.

   Margus Laidre
   "Bitwa pod Narwą 1700. Początek upadku
    szwedzkiego mocarstwa"

   ISBN 978-83-64023-61-3
   230 str.

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Wojna puka do bram
II Początek wielkiej wojny północnej
III Nowy teatr wojny
IV Wtorek 20 listopada
V Ku nieznanej przyszłości
Aneks
Źródła i opracowania

Notka o książce:

Bateria dział dowodzona przez Granatenhielma ustawiona na lewym skrzydle zadała Rosjanom ciężkie straty. W tym miejscu zdobywanie rosyjskich redut przebiegało dosyć łatwo. Wielu rosyjskich żołnierzy wspinało się na ochronny wał – można powiedzieć, że na „szwedzką stronę” – i próbowało uciekać w kierunku Vepsekyll. Niestety, stała tam szwedzka kawaleria, która natychmiast ich zaatakowała i zmusiła do powrotu do aproszy. Karol XII, który do tego momentu obserwował akcję piechoty z miejsca zajmowanego przez artylerię, włączył się w końcu do walki i razem z drabantami ruszył na uciekających Rosjan. Ci strzelali do Szwedów z muszkietów i dział, ale nie powstrzymało to ani króla, ani jego gwardzistów. W tym samym czasie Maydell naciskał na Rosjan i starał się zapędzić ich w stronę rzeki. Z powodu ciał zalegających pole walki dotarcie do okopów było utrudnione. Później okazało się, że wielu Rosjan, widząc rzeź, jaką ich towarzyszom urządzili Szwedzi, rzuciło się na ziemię udając martwych. Ledwo Szwedzi ich minęli, zerwali się na równe nogi i rzucili do ucieczki. W reakcji na ten podstęp Szwedzi zaczęli dźgać bagnetami tych, którzy nadal leżeli na ziemi. Rosyjski pułk, który rozproszył się po ataku Szwedów, wpadł w panikę i rzucił się na łeb na szyję w stronę mostu prowadzącego na wyspę Kamperholm, żeby dostać się po nim na drugi brzeg. Razem z nimi próbowało to samo uczynić wielu innych żołnierzy, którzy nie brali udziału w bitwie, a teraz próbowali wydostać się z obozu i przedostać na drugi brzeg. Zapanował kompletny chaos. Hallart, który był wtedy na placu boju, stwierdził później, że rosyjskie wojsko przypominało mu stado zwierząt, które straciły przewodnika i biegały bez ładu we wszystkie strony...

Notka o autorze:

Margus Laidre urodził się w 1959 roku w Tartu (Dorpat). Jest uznanym historykiem estońskim i dyplomatą. Pracę doktorską z historii obronił na Uniwersytecie w Tartu. Jest członkiem Royal Swedish Academy of War Sciences.
Przeprowadził wszechstronne badania naukowe dotyczące historii Estonii w XVII wieku. Jest autorem kilku książek poświęconych wojskowej, politycznej i dyplomatycznej historii Europy w okresie od XVI do XVIII wieku.
Był ambasadorem Estonii w Szwecji, Niemczech. w Stolicy Apostolskiej i w Wielkiej Brytanii. Od 2014 roku jest ambasadorem swojego kraju w Finlandii. Przed tą nominacją zajmował stanowisko doradcy Prezydenta Estonii do spraw politycznych.

Margus Laidre (b. 1959 in Tartu) is a renowned Estonian historian and diplomat holding PhD in History from Tartu University. He is a member of the Royal Swedish Academy of War Sciences.
Margus Laidre has done extensive research in the history of Estonia in the 17th century and has written several books on the military, political and diplomatic history of Europe in the 16th-18th centuries.
He has served as the Ambassador of Estonia to Sweden, Germany, the Holy See and the United Kingdom. Before his appointment as an ambassador of Estonia to Finland in 2014 he worked as a foreign policy adviser of the President of Estonia.

   nr 2/2015 (2)
  "DE RE MILITARI. Czasopismo
    miłośników wojskowości"

   ISSN 2392-3911
   140 str.

   200x270 mm

   Okładka miękka



Od Redakcji:

Z nadzieją oddajemy do rąk Szanownych Czytelników drugi numer Czasopisma Miłośników Wojskowości – De Re Militari, licząc na jego łaskawe przyjęcie. Nadziei towarzyszy obawa, czy podołaliśmy oczekiwaniom tych, którzy zdecydowali się na zakup pierwszego numeru czasopisma, jak też i nowych Czytelników.
Dziękujemy tym, którzy pochlebnie wyrazili się o naszym debiucie. Wychodząc naprzeciw wyrażanym przez Czytelników oczekiwaniom, w nowym wolumenie zajdą oni więcej mapek i ilustracji. W dalszym jednak ciągu oczekujemy na uwagi i propozycje dotyczące treści zamieszczonych artykułów, jak i szaty graficznej czasopisma. Każdy Wasz głos, nawet najbardziej krytyczny, jest cenny i nie pozostanie bez echa.
Liczymy, że na naszych łamach zagoszczą nowi autorzy, zarówno ci znani i cenieni, jak również i debiutanci. Czekamy na ciekawe prace z ich strony. Wszelakie spostrzeżenia i propozycje prosimy kierować na adres Wydawnictwa Infort Editions.

Spis treści:

Witold Biernacki
Bitwa pod Haliartos (395 rok przed Chrystusem)

Tomasz Szeląg
Crimen laesae maiestatis w okresie panowania Oktawiana Augusta

Łukasz Różycki
Στρατοκῆρυξ oraz καντάτωρ a obecność mów przed bitwą we wczesnobizantyńskich traktatach wojskowych

Dobrosław Wierzbowski
Azjatyckie korzenie czekana z Łubowa

Paweł Szymon Skworoda
Walki o Smoleńsk na przestrzeni XVI i XVII wieku

Evgenij Gorb, Yurij Ryabucha
Ekspedycja na Polesie. Zdobycie Lublina przez wojska moskiewsko-kozackie 1655

Tomasz Toporowski
Wojna króla Filipa (1675-1676)

Marcin Markowicz
Oblężenie i zdobycie Ostrzyhomia w 1683 roku

Tomasz Rogacki
Koniec eskadry wiceadm. de Rosily

Michał Jakliński
II bitwa pod Nową Wsią 26 kwietnia 1863

Marcin Suchacki
Chickamauga 1863. Ostatnie zwycięstwo Stanów Skonfederowanych

Paweł R. Glugla
Walki pułku Józefa Piłsudskiego na Sądecczyźnie w 1914 roku

Krzysztof Kubiak
Marynarka Wojenna Państwa Wietnamskiego i Republiki Wietnamu w latach 1952–1962

   Witold J. Chrzanowski
   "Wojna Pyrrusa z Rzymem i Kartaginą 280-275 p.n.e.
     Mity, źródła i numizmatyka"

   ISBN 978-83-64023-59-0
   247 str.

   Mapy i schematy: 5
   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Sen o zachodnim królestwie
I Italia i Sycylia przed 282 r. p.n.e.
II Tarent i jego najemnicy
III Wojna potomka Achillesa
IV Bitwa nad Sirisem (Heraclea) – lipiec 280 r. p.n.e.
V W stronę Rzymu
VI Święty gniew Appiusza Klaudiusza
VII Ausculum 279 r. p.n.e.
VIII Król Sycylii
IX Afrykańska iluzja
X Beneventum i koniec świata kondotierów
Wykaz literatury cytowanej

Spis map i planów

Notka o książce:

„Jedna jest wróżba najlepsza – bić się u boku Pyrrusa”. Te oto słowa, będące nawiasem parafrazą cytatu z Iliady, miał ongiś skierować Pyrrus do swych żołnierzy, których wiara w boskie przeznaczenia ich króla, nieco ostygła. Rzecz jednak miała już miejsce po „awanturze italskiej”, a król po raz kolejny odzyskując Macedonię, prowadził swych Chaonów i Mollosów na Peloponez, przeciw Sparcie. Zostawmy jednak tę kampanię na karty innej pracy, skupiając się na owych słowach „wróżby”, wszak w niej znajdujemy istotę planów Pyrrusa. Albo raczej ich brak. Genialny wódz, doskonały taktyk, orzeł – Aetos, jak zwali go jego żołnierze, jawiący się w źródłach jako kolejne wcielenie Aleksandra Wielkiego, za którym stoi cały panteon bóstw, a nade wszystko ziemska, doskonale wyćwiczona falanga hellenistyczna. Wszystko to prawda. Źródła zgodnie przedstawiają Pyrrusa jako nieustraszonego wojownika, obdarzonego zawarowanym tylko dla nielicznych, geniuszem taktycznym na polu walki, ale i też zmysłem przewidywania w obliczu zbliżającej się kampanii. Nawet jego wrogowie doceniali kunszt Epiroty. „...Antygonas zapytany raz, kto jest najlepszym strategiem, odpowiedział: „Pyrrus – o ile dożyje pełniejszego wieku.”
Ten niewątpliwy komplement ze strony wroga, kryje w sobie zawoalowany przytyk, co więcej jest wyjątkowo trafnym spostrzeżeniem, o tyle prawdziwym, że przeciętny wojownik jakim był Antygonos Gonatas, utrzymał się na tronie macedońskim do swej śmierci w 239 roku p.n.e., tj. przez 37 lat, natomiast Pyrrus, król Epiru, Macedonii, Italii i Sycylii stracił wszystko podczas swych, podkreślmy, zwycięskich kampanii, w lat osiem! (280–272 p.n.e.)...

Notka o autorze:

Witold J. Chrzanowski ur. w 1963 roku w Krakowie. Ukończył krakowski Uniwersytet Pedagogiczny (wtenczas WSP). Publikuje od 1995 roku (Pyrrus, król Epiru). Jest autorem 19 książek naukowych i popularnonaukowych oraz licznych artykułów. Poszukiwania badawcze autora koncentrują się wokół dziejów republikańskiego Rzymu w III w. p.n.e. oraz początków Słowiańszczyzny i jej kontaktach z kulturą skandynawską. Popularność autorowi przyniosła trylogia Kronika Słowian (t. I – Rzesza wielkomorawska i kraj Wiślan, t. II – Polanie, t. III – Ruś Kijowska w czasach pierwszych Rurykowiczów, wyd. 2008-2009). Sporym zainteresowaniem Czytelników cieszyły się również Rzym i Kartagina 280-241 p.n.e., wyd. 1997; Słowianie i wikingowie, wyd. 2007, 2010; Świętopełk I Wielki, król wielkomorawski (ok. 844-894), wyd. 2008, 2010.
Prezentowana obecnie praca, poświęcona italskiej i sycylijskiej wyprawie Pyrrusa jest powrotem do podjętego przed 20 laty tematu, jednak w całkiem nowym ujęciu, wzbogaconym materiałem archeologicznym, szczególnie numizmatyką tamtego okresu.

   Damian Płowy
   "Od Ponieca do Bełcza Wielkiego.
    Działania pościgowe Karola XII jesienią 1704"

   ISBN 978-83-64023-58-3
   112 str.

   Mapy i schematy: 6

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Działania armii saskiej i szwedzkiej od bitwy pod Poniecem do przeprawy pod Ryczeniem 7/8 XI 1704 roku
II Przeprawa Sasów przez Odrę oraz bitwa pod Bełczem Wielkim 9/10 XI 1704 roku – wygaszenie działań wojennych na Dolnym Śląsku
III Działania operacyjne zgrupowania szwedzkiego gen. Vellingka do bitwy pod Tylewicami 9 XI 1704 roku
IV Działania rosyjskiego korpusu posiłkowego oraz bitwa pod Tylewicami 9 XI 1704 roku
V Résumé szwedzkich działań pościgowych prowadzonych jesienią 1704 roku
Bibliografia
Spis map i schematów
Powiat Gostyński
Stowarzyszenie Zielona Kohorta

Notka o książce:

Żołnierze szwedzcy zaczęli podpalać strzechy wiejskich chałup. Wystarczyło odczekać kilka minut, by ogień zaczął z dużą szybkością rozprzestrzeniać się na całe powierzchnie dachów. Pole bitwy spowiły gęste, duszące kłęby czarnego dymu. Z poszczególnych chałup zaczęli wybiegać krztuszący się rosyjscy żołnierze, którzy stali się bardzo łatwym celem dla Szwedów, którzy postanowili nie brać jeńców. Spieszeni szwedzcy kawalerzyści nie docenili jednak determinacji rosyjskich obrońców, którzy mimo płomieni oraz duszącego dymu kontynuowali rozpaczliwą obronę w płonących chałupach. Opór nie mógł jednak trwać długo, bowiem płonące strzechy oraz sufity zaczęły zawalać się, grzebiąc ostatnich obrońców, ci którzy nie chcieli spłonąć żywcem, próbowali uciec, na próżno jednak, ponieważ Szwedzi „rozlali” się po całej wsi, polując na rosyjskich piechurów i nie dając im pardonu...

Notka o autorze:

Damian Płowy urodził się w 1987 roku w Gostyniu. Doktorant w Instytucie Historii UAM w Zakładzie Historii Wojskowej. Zajmuje się historią wojskowości nowożytnej. W kręgu jego zainteresowań znajdują się również dzieje wojskowości szwedzkiej (zwłaszcza w XVIII w .) oraz dzieje ziemi gostyńskiej.
Jest autorem książek „Od Konstantynowa do Piławiec. Działania wojenne na ziemiach ukrainnych od czerwca do września 1648 roku” i „Poniec 7 XI 1704. Kampania jesienna Karola XII”, które ukazały się nakładem naszego Wydawnictwa. W dorobku posiada szereg artykułów publikowanych w Polsce i zagranicą. Współpracuje z redakcją „Rocznika Gostyńskiego”.

   Tomasz Rogacki
   "Ligny – Quatre Bras 16 VI 1815"

   ISBN 978-83-64023-57-6
   86 str.

   Mapy i schematy: 9

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Dlaczego Belgia?
II Przeciwnicy
III 15 czerwca
IV 16 czerwca. Przed wielkimi starciami
V Bitwa pod Quatre Bras
VI Bitwa pod Ligny
VII 17 czerwca. Dzień straconych okazji
Aneksy
Bibliografia
Wykaz map

Notka o książce:

Solidna, duża wieś z murowanymi zabudowaniami, krytymi strzechą, których było 175, i zamkiem osadzonym na wschodnim krańcu Ligny, stanowiła silny punkt oparcia. Zamieszkiwały ją wtedy 443 osoby, w większości rolnicy i pracownicy kamieniołomów (gros z nich, z chwilą przybycia Prusaków, zdecydowała się opuścić wieś i tylko nieliczni postanowili przetrwać w piwnicach). Cmentarz był otoczony wysokim, kamiennym murem, natomiast niemal naprzeciw kościoła stała oberża zwana du Cerf. Stary zamek, choć wówczas już w ruinie, mógł stanowić dobry punkt oparcia (zniknął z krajobrazu w latach 80. XIX wieku). Po obu stronach strumienia równolegle biegły dwie ulice: na południu En-Haut, na północy En-Bas. Między nimi leżało kilka luźno rozrzuconych chat, kościół oraz rozległa łąka komunalna opadająca po pochyłości aż do strumienia la Ligne. Liczne opłotki, ogrody i winnice, wraz z zabarykadowanymi ulicami, dawały dodatkowe wzmocnienie. Obronę zasilały ponadto 32 działa wobec na razie 24 wspierających działania Gerarda...

Notka o autorze:

Tomasz Rogacki (XII 1959). Autor dwudziestu książek w większości poświęconych wojnom napoleońskim oraz szeregu publikacji. Historią zainteresowany od najmłodszych lat, na co niepośledni wpływ wywarły uczestnictwo dziadka w wojnie 1920 r. oraz ojca w wojnie 1939 r. Współzałożyciel Nakielskiego Bractwa Kurkowego. Jest pracownikiem Urzędu Miasta i Gminy w Nakle nad Notecią.

   Roman Kochnowski
   "Niemieckie działania krążownicze
    w latach 1939-1942"

   ISBN 978-83-64023-56-9
   391 str.

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Doświadczenia I wojny światowej
II Wojna krążownicza w planach strategicznych niemieckiej marynarki wojennej lat 1919-1939 a doktryna wojenna Royal Navy okresu międzywojennego
III Rajd „Admiral Graf Spee” i „Deutschlanda” (wrzesień-grudzień 1939 r.)
IV Kampania norweska i francuska 1940 roku a niemieckie działania krążownicze
V Działalność krążowników pomocniczych tzw. pierwszej fali
VI Rajdy dwu admirałów „Admiral Scheer” i „Admiral Hipper” w akcji 1940/1941
VII Operacje „Berlin” i „Rheinübung”
VIII Krążowniki Pomocnicze „II FALI”
IX Działania krążownicze Kriegsmarine w Arktyce 1942 roku
Epilog
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Summary
Zusammenfassung

Notka o książce:

Działania niemieckich dużych okrętów nawodnych doby II wojny światowej budzą nieustanne zainteresowanie historyków wojskowości i marynistów. Nic dziwnego, bowiem dramatyzm wydarzeń z nimi związanych tworzy częstokroć scenariusz godny scenariusza filmowego, co zresztą w wypadku bitwy u ujścia La Platy zostało zrealizowane w rzeczywistości.
Niemieckie działania krążownicze w pierwszych latach drugiej wojny światowej opierały się w znacznej mierze na sukcesach cesarskiej marynarki z czasów pierwszego globalnego konfliktu. Wyczyny takich okrętów jak SMS „Emden” czy SMS „Wolf” były przedmiotem zainteresowań sztabowców wielu flot świata i zostały szczegółowo opisane w monumentalnym dziele autorstwa admirała Ericha M. Raedera. Jest zatem rzeczą zdumiewającą, że działania krążownicze prowadzone przez Kriegsmarine w czasie II wojny światowej nie zostały opisane w jednej monografii. O ile nie brakuje opracowań dotyczących akcji pojedynczych okrętów, o tyle ujęcia syntetyczne powstały wyłącznie w odniesieniu do akcji okrętów pancernych i zamaskowanych krążowników pomocniczych.
W literaturze przedmiotu brakuje monografii ujmującej temat całościowo, a przecież działania jednostek regularnych Kriegsmarine i krążowników pomocniczych wzajemnie się uzupełniały. Ich akcje w wymiarze operacyjnym i strategicznym miały bowiem sparaliżować aliancką żeglugę między koloniami, a brytyjską i francuską metropolią...

Notka o autorze:

Roman Kochnowski (ur. 1960 r. w Gliwicach), profesor w Instytucie Politologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
Jego główne zainteresowania badawcze to marynistyka i dzieje Austrii i Niemiec w XX stuleciu.
Najważniejsze publikacje książkowe to m.in.: „Spór o Niemcy. Problem niemiecki w myśli politycznej Konrada Adenauera i Kurta Schumachera w latach 1945–1952” (Katowice 1999), „»Przy Tobie Najjaśniejszy Panie stoimy i stać chcemy...«.Monarchia habsburska w polskiej myśli politycznej lat 1860–1914” (Kraków 2009), „Pojedynek koło Zatoki Rekina 19 XI 1941” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2012) i „Bitwa u ujścia La Platy 13 XII 1939” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2013).

   Augustus Simon Frazer
   "Listy z kampanii Waterloo 1815"
    (tłum. i oprac. Tadeusz Klupczyński)

   ISBN 978-83-64023-55-2
   88 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp

O Autorze

Kampania Waterloo
Listy

Notka o książce:

Oddajemy w ręce czytelnika pewien szczególny dokument Są to listy Sir Augusta Szymona Frazera, opisujące jego udział w kampanii Waterloo. Mijająca właśnie dwusetna rocznica tych dla jednych bolesnych, a dla innych chwalebnych wydarzeń związanych z końcem Epoki Napoleońskiej, stanie się zapewne powodem wielu publikacji. Część z nich zapewne tylko przypomni rok 1815, inne będą próbowały rzucić nowe światło na epizody 100 dni Napoleona, przewracając do góry nogami wszystko to, co do tej pory wiemy. Jednak one wszystkie nie powstałyby bez metodologicznego umocowania w dokumentach. Źródła: dokumenty, pamiętniki, korespondencje i inne, są w dużej mierze traktowane przez badaczy selektywnie – służą przede wszystkim autorowi tekstu – i nie są znane w całości przeciętnemu czytelnikowi. Z reguły możemy znaleźć w przypisach pewne odnośniki potwierdzające dany fakt, czy też pewne cytaty zaczerpnięte z dokumentu epoki. Dopiero jednak zestawienie czytanej pracy naukowej, bądź popularnonaukowej z publikowanym w całości materiałem źródłowym, pozwala czytelnikowi na wyciągnięcie samodzielnych wniosków i weryfikację wiedzy. W tym aspekcie listy Frazera są wspaniałym uzupełnieniem tego wszystkiego, co mogliśmy do tej pory przeczytać na temat Kampanii Waterloo. Są one także fascynującym świadectwem zdarzeń opisanych poprzez ich uczestnika, a co najważniejsze – ich naocznego świadka...

   Piotr Derdej
   "Konstantynopol 29 V 1453"

   ISBN 978-83-64023-54-5
   94 str.

   Mapy i schematy: 2

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp
I Chwała i zmierzch cesarskiej stolicy nad brzegami Bosforu
II Geopolityka i wojskowość bizantyjska od tryumfu do upadku (IV-XV w.)
III Turcy osmańscy. Ich państwo, armia i podboje
IV Europa łacińska idzie na ratunek Bizancjum (Unia florencka - 1439 i bitwa pod Warną - 1444)
V Dwaj główni bohaterowie dramatu (Konstantyn XI Paleolog i Mehmed II)
VI Budowa zamku Boghaz-Kesen (początek końca Bizancjum)
VII Ostatnie dni cesarskiego Konstantynopola
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Spoza fosy sułtan dostrzegł panikę w szeregach chrześcijan. Wołał w uniesieniu: „Miasto jest nasze!!!” i kazał janczarom znowu szarżować. Teraz rzucił do boju swą kompanię przyboczną, prowadzoną przez oficera olbrzymiego wzrostu imieniem Hasan. Ów Hasan przerąbał się po szczycie połamanej palisady na wały i później powszechnie uważano, że to on zdobył przyrzeczoną nagrodę za zdobycie miasta. Trzydziestu janczarów szło za nim, rąbiąc na prawo i lewo. Grecy ich odpierali. W końcu Hasana powalił na kolana cios kamieniem i został zabity. Siedemnastu jego kolegów zginęło wraz z nim. Reszta jednak utrzymała swe pozycje na palisadzie, a następni janczarzy tłoczyli się wokół, aby się do nich przyłączyć. Grecy opierali się wytrwale. Liczebniejsze siły nieprzyjaciela zmusiły ich jednak do cofania się w kierunku muru wewnętrznego. Przed nim znajdował się drugi rów, miejscami pogłębiony wskutek wybierania ziemi do umacniania palisady. Liczni Grecy zmuszeni byli cofnąć się właśnie w te doły i nie mogli wygramolić się z nich, mając za sobą wznoszący się wielki mur wewnętrzny. Turcy, którzy teraz znajdowali się na szczycie palisady, strzelali do nich i masakrowali masowo. Niebawem wielu janczarów dotarło także do wewnętrznego muru i wspięło się nań, nie napotykając oporu. Nagle ktoś z obrońców spojrzał w górę i zobaczył tureckie chorągwie powiewające na wieży nad Kerkoportą. Podniósł się okrzyk rozpaczy: „Miasto wzięte!!!”...

Notka o autorze:

Piotr Derdej (1969) ukończył Wydział Historii, Wydział Prawa i Administracji oraz Podyplomowe Studium Religioznawstwa przy Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 2004 roku obronił doktorat na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Pracownik Sądu Najwyższego RP.
Interesuje się historią wojskowości europejskiej od XV do XX wieku, stosunkami polsko-tureckimi i polsko-rosyjskimi w tym okresie. Jest specjalistą w zakresie prawa wyznaniowego, konstytucyjnego, filozofii prawa, praw człowieka, a także od teorii doktryn politycznych i prawnych. Jest autorem ośmiu książek, wydanych głównie w serii „Historyczne bitwy”. Ma ponadto wieloletnią praktykę dziennikarską jako publicysta. W jego dorobku publicystycznym znajduje się ponad 100 artykułów i esejów o tematyce historycznej, prawniczej, filozoficznej, religioznawczej i kulturalnej.

   Krzysztof Mroczkowski
   "Płynny Ołów. Izraelska operacja wojskowa
    w strefie Gazy 2008–2009"

   ISBN 978-83-64023-52-1
   275 str.

   Mapy i schematy: 4

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:

Wstęp
I Tło konfliktu – w zarysie
II Strony walczące
III Operacja „Płynny Ołów” – dzień po dniu
IV Prawdy, półprawdy, propaganda i odbiór społeczny
V Po podpisaniu rozejmu – zakończenie
Wykaz literatury cytowanej
Spis map i schematów

Notka o książce:

Operacja „Płynny Ołów” rozpoczęła się w sobotę przed południem 27 grudnia 2008 r, kiedy to 60 izraelskich samolotów i śmigłowców przeprowadziło jednoczesny atak na blisko 50 celów należących do rządzącego Strefą Gazy islamskiej organizacji palestyńskiej Hamas. 17 stycznia 2009 r., po 22 dniach ciężkich walk pomiędzy oddziałami palestyńskimi a Izraelskimi Siłami Obrony podpisano niesatysfakcjonujące żadną ze stron zawieszenie broni. Walki pochłonęły 1453 zabitych, w tym 1440 Palestyńczyków, po stronie Izraela było to tylko 13 osób. Liczba palestyńskich ataków rakietowych wymierzonych w Państwo Izraela znacznie spadła, jednak strona izraelska nie osiągnęła głównego celu operacji – nie udało się zlikwidować infrastruktury należącej do Hamas. Operacja nie przyniosła poważnego zwrotu w stosunkach izraelsko-palestyńskich. W dniu 19 stycznia 2009 r. swoje zwycięstwo w operacji ogłosił zarówno Izrael jak i strona palestyńska, a jeszcze kilka dni po wejściu w życie zawieszenia broni Hamas kontynuował ostrzał wymierzony w tereny przygraniczne – jednak już o relatywnie niskiej intensywności.
Polityczne skutki operacji były daleko bardziej ważne niż wojskowe, premier Izraela Benjamin Netanjahu dał się poznać jako energiczny i brawurowy mąż stanu walczący o bezpieczeństwo współobywateli. Jednak poza krótkoterminowymi celami, nic innego nie udało się mu osiągnąć. Hamas umocnił swoją pozycję międzynarodową oraz nie zaprzestał dalszych zbrojeń i antyizraelskiej propagandy. W kampanii medialnej Hamas wykreował się jako jedyna ofiara zbrodniczej polityki izraelskiej równocześnie grożąc rządowi izraelskiemu dalszą eskalacją przemocy...

Notka o autorze:

Dr Krzysztof Mroczkowski (1974) – adiunkt w zakładzie Historii Wojskowej Instytutu Historii Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz Główny Inwentaryzator Zbiorów i Kierownik Działu Inwentaryzacji Muzealiów Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.
Autor i współautor licznych publikacji zwartych oraz artykułów naukowych i popularnych z zakresu historii i muzealnictwa: m.in.: „Szachownice nad okupowaną Europą” (z A. Olejko) – Rzeszów 2010, „Nocnych lotów świadectwa. Polskie dywizjony bombowe w latach drugiej wojny światowej we wspomnieniach” (z A. Olejko) – Kraków 2011, „Powroty z nad domu. 1585 Eskadra Specjalnego Przeznaczenia” – Kraków 2013. Kurator wystaw w muzeach w Polsce i za granicą.
Specjalizuje się w kwestiach badawczych poświęconych lotnictwu ze szczególnym naciskiem na dzieje Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie i ich udziału w operacjach specjalnych. Drugim obszarem zainteresowań są konflikty międzynarodowe i wewnętrzne w XX i XXI wieku ze szczególnym uwzględnieniem okresu Wielkiej Wojny oraz Bliskiego Wschodu.
Za zasługi dla kultury polskiej odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

   nr 1/2015 (1)
  "DE RE MILITARI. Czasopismo
    miłośników wojskowości"

   ISSN 2392-3911
   168 str.

   200x270 mm

   Okładka miękka



Od redakcji:

Pierwszego wstępniaka wypada chyba zacząć dość tradycyjnie. A więc...
Po długich miesiącach przygotowań, oczekiwań, ale i zwątpienia (za co najmocniej przepraszamy) oddajemy do rąk naszych Czytelników pierwszy numer nowego czasopisma o tematyce wojskowo-historycznej planowanego, przynajmniej na razie, jako kwartalnik.
Numer ten nie będzie miał tematu przewodniego ale, aby zadowolić naszych odbiorców, staraliśmy się tak dobrać tematykę, by każdy znalazł dla siebie coś atrakcyjnego. Będzie więc dużo ciekawego zarówno dla miłośników starożytności i średniowiecza, ale i dla sympatyków czasów nowożytnych i najnowszych. Całość została podana, mamy nadzieję, w ciekawej formie edytorskiej.
Grono Autorów to zarówno uznane nazwiska w „branży” wojskowej, jak i osoby traktujące swoją działalność pisarską bardziej hobbystycznie. Ufamy, że z tej mieszanki powstał ciekawy konglomerat.
Mamy przy tym świadomość, że periodyk dopiero się kształtuje, a jego charakter zależeć będzie w głównej mierze od Czytelników i współpracowników. Pozostajemy więc otwarci na nowe pomysły. Oczekujemy zatem na Wasze opinie, sugestie i propozycje kolejnych tematów. Przede wszystkim jednak czekamy na ciekawe teksty od Was. Liczymy przy tym na udział nie tylko zawodowych historyków, ale i wszystkich zainteresowanych szeroko pojętą tematyką wojskową i historyczną.
Życząc miłej lektury serdecznie zapraszamy do współpracy.
Wasza Redakcja

Spis treści:

Od redakcji

Krzysztof Kubiak
Kampania Cezara przeciwko Wenetom
w świetle zasad sztuki wojennej

Łukasz Schreiber
Q. Fufius Kalenus (cos. 47)

Tomasz Toporowski
Próba zjednoczenia Irlandii przez Briana Boru

Łukasz Pabich
Bitwa pod Turnhout, 24 stycznia 1597 roku

Witold Biernacki
Od Rakovnik ku Białej Górze

Karol Kościelniak
Zarobki oficerów piechoty armii koronnej
w pierwszej połowie XVII wieku

Mirosław Nagielski
Konrad Bobiatyński
Jan III Sobieski i Karol Lotaryński
w kampanii wiedeńskiej 1683 roku

Maciej Franz
Próba charakterystyki geograficznomilitarnej
polskiej granicy południowej
i południowo-wschodniej w XVII wieku

Paweł Szymon Skworoda
Walki o supremację na morzach w XVII wieku
(geneza, zmiany w taktyce walki, skutki)

Marcin Suchacki
Obchody austriackich świąt wojskowych
w Galicji w dobie konstytucyjnej (1867 – 1914)

Rafał Mazur
Obrona Zamościa 1920 r.

Szymon Nowak
Tajemnica śmierci majora „Okonia”

Maciej Franz
Książka lepsza od filmu

  "Studia historyczno-wojskowe. Tom V"
    pod redakcją Mirosława Nagielskiego,
    Konrada Bobiatyńskiego i Przemysława Gawrona

   ISBN 978-83-64023-53-8
   362 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2015

Spis treści:

Wstęp

Iryna Krywoszeja (Państwowy Pedagogiczny Uniwersytet im. M. Dragomanowa w Kijowie)
Польський інститут „товаришів хоругв” і запорозька традиція другої половини xvi - першої половини xvii століть як чинники формування неурядової старшини козацької держави

Zbigniew Chmiel (Instytut Historyczny Uniwersytet Warszawski)
Wyprawa Zygmunta III Wazy na Smoleńsk w 1609 r.

Jacek Wilamowski (Muzeum Ziemi Zawkrzeńskiej w Mławie)
Szlachta województwa płockiego wobec wojny z Moskwą za panowania Zygmunta III Wazy

Taras Kovalets (Instytut Historyczny, Uniwersytet Warszawski)
„A było pustych horodyszcz (…) siła wielka”. Dawne umocnienia obronne Ukrainy i fortyfikacja polowa Kozaków zaporoskich w czasie powstań w latach 20 i 30-tych XVII wieku

Iwan Gawryliuk (Akademia Kijowsko-Mohylańska/Instytut Historyczny, Uniwersytet Warszawski)
Wojska nadworne księcia Władysława Dominika Zasławskiego na Ukrainie w początkowym okresie powstania B. Chmielnickiego (r. 1648)

Albert Borowiak (Warszawa)
Sprawa przekazania dowództwa nad armią koronną na sejmie konwokacyjnym w 1648 roku

Maciej Adam Pieńkowski (Wydział Nauk Historycznych i Społecznych, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie)
Opinia szlachecka wobec wojska koronnego w latach 1648-1655. Stan badań oraz postulaty badawcze

Karol Żojdź (Instytut Historyczny, Uniwersytet Warszawski)
Traktat z Radnot i udział Bogusława Radziwiłła w planach podziału Rzeczypospolitej

Robert Jankowski (Warszawa), Paweł Szymon Skworoda (Warszawa)
Bitwa pod Kaliszem w świetle polskiej historiografii lat 1954–2013 i wątpliwości z nią związane

Tomasz Karpiński (Poznań)
Wyprawa generała Platena do Wielkopolski we wrześniu 1761 r. i bitwa pod Gostyniem 15 IX 1761 r.

Aleksander Smoliński (Instytut Historii i Archiwistyki Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu)
Obraz Kozaka i kawalerzysty Armii Rosyjskiej z okresu Wielkiej Wojny w wybranych pamiętnikach żołnierzy Legionów Polskich

Dariusz Milewski (Wydział Nauk Historycznych i Społecznych, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie)
Listy dotyczące rywalizacji polsko-kozackiej o Mołdawię w dobie powstania Bohdana Chmielnickiego (1648-1653)

Zbigniew Hundert (Wydział Nauk Historycznych i Społecznych, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie)
Wykaz koronnych chorągwi i regimentów w okresie od 1 V 1679 do 30 IV 1683. Przyczynek do organizacji wojska koronnego w dobie pokoju 1677-1683

Marek Wagner (Instytut Historii i Stosunków Międzynarodowych, Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach)
Wojciecha Jerzego Kunaszowskiego diariusz wyprawy wiedeńskiej 1683 roku

Mariusz Kaczka (European University Institut, Florencja)
„Stada WMM Pana...w...respekcie zostają i zostawać będą”. Kilka listów hospodarów i bojarów mołdawskich do Adama Mikołaja Sieniawskiego (1696-1710)

Mikołaj Piotr Borkowski (Instytut Historyczny Uniwersytet Warszawski)
Przyczynek do sporu o regimentarstwo województw wielkopolskich w czasie Konfederacji Barskiej pomiędzy Antonim Sieroszewskim i Pawłem Skórzewskim

Karol Żojdź (Instytut Historyczny Uniwersytet Warszawski)
M. Balcerek, Księstwo Kurlandii i Semigalii w wojnie Rzeczypospolitej ze Szwecją w latach 1600–1629, Poznań 2012 (recenzja)

Albert Borowiak (Warszawa)
Damian Płowy, Od Konstantynowa do Piławiec. Działania wojenne na ziemiach ukrainnych od czerwca do września 1648 roku, Zabrze-Tarnowskie Góry 2012 (recenzja)

Spis skrótów

Notka o książce:

Kolejny V tom „Studiów Historyczno-Wojskowych” jest wydawany przez środowisko historyków warszawskich i poświęcony tematyce historii wojen i wojskowości czasów nowożytnych i najnowszych. Stanowi on kontynuację wcześniejszych tomów wydawanych od 2007 r. przez ośrodki naukowe z Siedlec i Opola.
Niniejszy tom obejmuje 11 artykułów naukowych, pięć publikacji źródłowych oraz dwie recenzje. Większość z publikowanych studiów jest autorstwa młodych badaczy, zarówno z kraju, jak i zagranicy (Ukrainy), którzy przygotowują prace doktorskie związane z dziejami wojen i wojskowości (...)
Przekazując niniejszy tom w ręce Czytelników, redaktorzy wyrażają nadzieję, że nie tylko pogłębi on wiedzę na temat prezentowanych zagadnień, lecz również przyczyni się do dalszych badań nad tematami, które do dziś stanowią białe plamy w naszej historiografii. Jednocześnie chcemy zaprosić do współpracy młodych historyków zajmujących się dziejami wojskowości nowożytnej i najnowszej do publikowania swoich prac na łamach naszego Wydawnictwa...

   Marek Woźniak
   "Termopile i Artemizjon 480 p.n.e.
     Pierwsza linia obrony Hellady"

   ISBN 978-83-64023-51-4
   88 str.

   Mapy i schematy: 4

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:

Wstęp
I Geografia
II Armie
III Strategia
IV Bitwa
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Mimo upływu niemal 2500 lat bitwy stoczone przez siły koalicji greckich państw-miast ze zmierzającą na podbój ich ziem ogromną armią Imperium Achemenidów stanowią jedną z najsławniejszych, niemal legendarnych kart nie tylko historii starożytnej Europy, ale głównie dzięki wspaniałemu dziełu Herodota, również dziejów ludzkości. Słyszał o nich (zwłaszcza o bohaterskiej obronie przejścia termopilskiego) każdy, kto przynajmniej trochę interesuje się historią, a zapewne także i wielu nią niezainteresowanych. Choć znaczenie walk na tej „pierwszej linii obrony” nie było dla losów kampanii Kserksesa w Helladzie kluczowe, w przypadku utrzymania przez sprzymierzonych pozycji obronnych i powstania strategicznego pata bezwzględnie mogło się takim stać. Nawet ich klęska w ważny sposób wpłynęła na kształt strategii, jaką siły greckie przyjęły w miesiącach następnych, w czasie decydujących o losach ich państewek bitew pod Salaminą i Platejami...

Notka o autorze:

Marek Adam Woźniak (1976). Magister archeologii UW, doktorant w IAE PAN, pracownik Centrum Nauki Kopernik w Warszawie. Archeolog terenowy i uczestnik misji archeologicznych w Mele Hairan w Turkmenistanie, w Aleksandrii, Sakkara i Berenike w Egipcie oraz Nea Paphos na Cyprze. Archeolog i historyk wojskowości specjalizujący się w badaniach uzbrojenia i technik walki armii starożytnych, głównie wschodnich.

   Witold Biernacki
   "Łojów 31 lipca 1649. Działania wojenne na Litwie
    w latach 1648-1649"

   ISBN 978-83-64023-50-7
   422 str.

   Mapy i schematy: 27

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:

Wstęp
I Powstanie Chmielnickiego. Pierwsze walki z powstańcami
na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego
II Działania strażnika Wielkiego Księstwa Litewskiego Hrehorego Mirskiego
III Wojsko i dowódcy litewscy w pierwszej połowie XVII wieku
IV Wojsko i dowódcy kozaccy
V Kampania zimowa na Litwie w 1649 roku
VI Sytuacja polityczna i militarna na pograniczu litewsko-ukraińskim na wiosnę 1649 roku
VII Wojna 1649 roku
VIII Kampania litewska 1649 roku
IX Bitwa pod Łojowem 31 lipca 1649
X Po bitwie. Dlaczego nie na Kijów?
Zakończenie
Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

Praca koncentruje się na działaniach wojennych toczonych w latach 1648–1649 przede wszystkim na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego, ale siłą rzeczy Autor nie mógł nie wspomnieć o walkach toczonych na ziemiach Korony. Wszak na te ziemie skierowany był główny wysiłek zbrojny Bohdana Chmielnickiego. Kontekst polityczny, który nie sposób pominąć, występuje jedynie w tle.
Praktycznie dysponujemy źródłami pochodzącymi tylko z jednej strony – polskimi. Nawet te powstałe poza granicami Rzeczypospolitej, takie jak relacja zawarta w Theatrum Europaeum, czy też narracja w dziele Pierre Chevalera pochodzą z obozu litewskiego. W zachowanych nielicznych przekazach moskiewskich i ukraińskich znajdujemy jedynie nieliczne wzmianki o tym co działo się na terenach Wielkiego Księstwa Litewskiego w latach 1648–1649. Zwłaszcza listy pochodzące z dworu moskiewskiego nieznacznie poszerzają lub tylko potwierdzają niektóre epizody wojny, jeszcze wówczas traktowaną, jako wojnę domową. Tak więc musimy zmagać się z materią nader delikatną, opierając się w zasadzie na relacjach wychodzących ze zwycięskiego – litewskiego obozu, bez możliwości ich weryfikacji. Dotyczy to nie tylko chronologii wydarzeń (zwłaszcza działań wojennych prowadzonych latem i jesienią na terenie Wielkiego Księstwa), ale także, a może przede wszystkim do oceny liczebności sił przeciwnika i zadanych mu strat. Śledzenie biegu wypadków przypomina układanie puzzli, przy czym często brakuje niektórych elementów, lub – jak wydaje się autorowi – nie jest pewne czy dany element (elementy) zostały umieszczone na właściwym miejscu. A być może autor zwyczajnie ich nie znalazł...

Notka o autorze:

Witold Biernacki, (1946), częstochowianin. W sferze jego zainteresowań znajduje się historia wojskowości antycznej oraz XVI i XVII w. Autor wielu opracowań z tej dziedziny, takich jak m.in.: „Żółte Wody – Korsuń 1648” (Warszawa 2004, 2008), „Powstanie Chmielnickiego. Działania wojenne na Litwie w latach 1648–1649” (Zabrze 2006), „Pavstanne Chmjalnitskaga: vaennyja dejanni v Litve v 1648–1649 gg” (Vilnius 2010), „Ajgospotamoj 405 p.n.e.” (Zabrze 2006), „Wojna trzydziestoletnia. Powstanie czeskie i wojna o Palatynat 1618–1623” (Zabrze 2008–2010), „Wojna beocka 379–371 p.n.e. Koniec hegemonii Sparty” (Zabrze 2012)”,
Nieuwpoort 2 lipca 1600. Kampania flandryjska księcia Maurycego Orańskiego” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2013) czy „Todmarch. Kampania wojsk katolickich 1620 roku” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2013–2014).

   "Spes in virtute, salus in victoria"
     praca zbiorowa pod redakcją Joanny Gładysz,
     Dominiki Lipskiej i Andrzeja Gładysza

   ISBN 978-83-64023-49-1
   392 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka



Spis treści:

Przedmowa

Wstęp

Sebastian Długoborski
Asyryjskie techniki zdobywania miast w świetle „Pytań do Szamasza”

Bartłomiej Proc
Trzy listy wodzów w „Persach” Ajschylosa

Daniel Gosk
Wygląd i uzbrojenie strażników grobu Chrystusa w średniowiecznej ikonografii z ziem polskich

Andrzej Gładysz
Dworzanie Zygmunta I w wojnie z Mołdawią (1530-1532)

Piotr Głowacki
Kozacy Zaporoscy w wojnie smoleńskiej 1632-1634

Michał Sierba
Tykocin podczas „potopu” szwedzkiego

Marek Groszkowski
Służba wojskowa Jana Stachurskiego od września 1655 do maja 1657 roku

Zbigniew Hundert
Chorągiew husarska Jana Sobieskiego w latach 1673-1676. Aspekty organizacyjne, społeczne i finansowe

Krzysztof Figa
Rola kawalerii w działaniach dywizji generała Jana Henryka Dąbrowskiego na Białorusi (lipiec-październik 1812 roku)

Damian Machaj
Andersonville. Przyczynek do funkcjonowania obozów jenieckich z okresu wojny secesyjnej

Marek Sadecki
Walki na Przełęczy Szypczeńskiej w 1877 roku

Marcin Jędrysiak
Pojęcie czynnej służby wojskowej w prawie polskim (1918-1924)

Krzysztof Fudalej
Dyskusje na temat broni pancernej na łamach wybranych czasopism niemieckojęzycznych w latach 1918-1933

Marcin Markowski
Wizerunki wodzów na banknotach polskich z lat 1918 – 1939

Artur Wodzyński
Żołnierze narodowości niemieckiej w szeregach Wojska Polskiego podczas kampanii 1939 roku

Ewelina Klimczak
Skradzione dzieciństwo, utracona młodość. Wojna obronna Polski we wrześniu 1939 roku z perspektywy dzieci i młodzieży na podstawie literatury wspomnieniowej

Bogusław Kosel
Przemiany w Wojsku Litewskim w pierwszym okresie okupacji sowieckiej. Wprowadzenie do tematu

Mateusz Nowikiewicz
Zjawisko zbierania łupów i trofeów wojennych wśród żołnierzy amerykańskich w trakcie kampanii na Guadalcanal (1942-1943) w świetle relacji z konfliktu

Daniel Chraniuk
Węgrzy, Włosi i Rumuni w bitwie stalingradzkiej we wspomnieniach Niemców

Ludwika Borzymek
Zrzuty lotnicze cichociemnych w latach 1942 – 1943 na terenie Ośrodka III Wyszków Obwodu „Rajski Ptak”

Anna Kraus
Spalona ziemia. Pacyfikacja wsi Prehoryłe na tle konfliktu polsko-ukraińskiego w czasie II wojny światowej

Magdalena Gajda
Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych w Powstaniu Warszawskim

Michał Bednarczyk
Służba sanitarna w 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej w świetle wspomnień Grzegorza Fedorowskiego pseudonim „Gryf” i innych partyzantów

Maciej Stanecki
Schyłek brytyjskiego mocarstwa w oczach amerykańskich analityków. Defence White Paper 1966 w świetle analiz RAND Corporation

Kamil Szubart
Zaangażowanie Republiki Federalnej Niemiec w I wojnę w Zatoce Perskiej 1990–1991

Notka o książce:

Dzieje wojen i wojskowości od dawna cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem wśród historyków. Zjawisko to jest wyraźnie widoczne w problematyce badań podejmowanych przez wielu przedstawicieli młodego pokolenia, którzy poświęcają się tej dziedzinie na etapie studiów magisterskich i doktorskich. Okazją do prezentacji efektów ich dociekań badawczych coraz częściej stają się sympozja i konferencje, organizowane bądź okazjonalnie, na przykład z okazji ważnych rocznic, bądź też cyklicznie, w ramach porozumień między kołami naukowymi działającymi w różnych ośrodkach akademickich. Do takich regularnie odbywających się spotkań o zasięgu ogólnopolskim należy Ogólnopolska Konferencja Studentów Historyków Wojskowości, której dziewiąta edycja miała miejsce na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II w Lublinie w dniach 8-10 grudnia 2011 roku. Jej gospodarzem było Koło Naukowe Historyków Wojskowości KUL, a funkcję przewodniczącego komitetu organizacyjnego sprawował mgr Andrzej Gładysz.
Referaty wygłoszone w trakcie tego spotkania przyniosły wiele interesującego materiału, który został przez organizatorów przygotowany do druku w tomie noszącym tytuł „Spes in virtute, salus in victoria”, Opublikowane w nim teksty, będące owocem wystąpień uczestników konferencji, stanowią bez wątpienia doskonałe odbicie szerokiego spektrum problemów, jakie starają się realizować ich autorzy w podejmowanych przez siebie badaniach. Już na pierwszy rzut oka można dostrzec, jak bardzo rozległa jest tematyka ich prac, zarówno pod względem chronologicznym i przestrzennym, jak i problemowym. (z Przedmowy)

   Krzysztof Kubiak
  "Brytyjsko-islandzkie »wojny dorszowe« 1958-1976"

   ISBN 978-83-64023-48-4
   230 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka



Spis treści:

Kilka zdań wprowadzenia

Rozdział I
Islandia

Rozdział II
W kierunku konfrontacji

Rozdział III
Pierwsza „wojna dorszowa”

Rozdział IV
Lata spokoju i ponowne narastanie napięcia

Rozdział V
Druga „wojna dorszowa”

Rozdział VI
Trzecia „wojna dorszowa”

Zakończenie

Aneksy

Bibliografia

Notka o książce:

Dzieje tak zwanych „wojen dorszowych”, czyli brytyjsko-islandzkich zatargów o łowiska, które na niemal dwie dekady zrujnowały relacje nie tylko polityczne i gospodarcze, ale również społeczne między dwoma wyspiarskimi nacjami, są w dziejach współczesnej Europy wydarzeniem bez precedensu. Oto bowiem naród, który w momencie wybuchu pierwszej „wojny dorszowej” był mniej liczny niż populacja współczesnej mu Gdyni, w sposób absolutnie świadomy, a jednocześnie pełen zaciętej determinacji, rzucił wyzwanie osłabionemu już co prawda, ale nadal potężnemu imperium. Podkreślić przy tym należy, że mimo tego, iż przedmiotem sporu były „zaledwie” ryby (co zupełnie podświadomie skłania większość naszych rodaków do bagatelizowania całego zagadnienia), to Islandczycy de facto walczyli o wszystko: o powodzenie swojego państwa, o możliwość kontynuowania budowy rozwiniętego społeczeństwa – słowem, o przyszłość swoją i swoich dzieci...

Notka o autorze:

Kmdr por. (rez.) dr hab. Krzysztof Kubiak (ur. 1967 w Gdańsku). Absolwent Akademii Marynarki Wojennej i Uniwersytetu Gdańskiego. Przez niemal dwie dekady związany z wyższym szkolnictwem wojskowym. Obecnie profesor Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach.

Przez lata jego zainteresowanie obejmowały konflikty zbrojne po II wojnie światowej oraz niewojenne zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa, w tym problematykę bezpieczeństwa energetycznego. Aktualnie jego uwaga skierowała się również ku obszarom biegunowym, zarówno Arktyce, jak i Antarktyce, co wbrew pobieżnemu oglądowi wcale nie koliduje z głównym nurtem jego badań i dociekań.

   Janusz Lizut
   "Pustynna Burza. Pierwsza wojna
     nad Zatoką Perską 1991"

   ISBN 978-83-64023-47-7
   470 str.

   13 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:

Wstęp
I Burza nadciąga
II Wykuwanie tarczy
III Burza nad Bagdadem
IV Miecz opada
V Po burzy
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Od operacji „Pustynna Burza” minęło ponad dwadzieścia lat. To zarazem długo i krótko. Upłynęło już dość czasu, by móc na ówczesne sprawy spoglądać bez emocji, lecz zarazem każdy dzień uświadamia nam – w bolesny nieraz sposób – że trwające wówczas procesy mają swoją kontynuację we współczesnej rzeczywistości. Na przestrzeni blisko ćwierćwiecza zmienił się świat i warunki, w jakich przyszło toczyć wojny. Lekcja Zatoki Perskiej wciąż jednak dostarcza materiału do przemyśleń, a płynące z niej wnioski nie przestają być pouczające.
„Pustynna Burza” była bez wątpienia jednym z największych i najbardziej spektakularnych konfliktów zbrojnych drugiej połowy obfitującego w wojny XX stulecia. Zarówno pod względem militarnym, jak i politycznym, a nawet kulturowym stanowiła ona niezwykły fenomen. Nagromadzenie nowoczesnych środków walki było bezprecedensowe. Na polu bitwy użyto „inteligentnych” broni o wielkiej sile rażenia i zabójczej precyzji, wykorzystano najnowsze rozwiązania taktyczne i osiągnięcia techniki. Była to również pierwsza w historii „wojna medialna”, relacjonowana 24 godziny na dobę przez światowe agencje informacyjne. Mimo to okazała się raczej ostatnim konfliktem odchodzącej ery niż pierwszą wojną nowej epoki. Jest mało prawdopodobne, by kiedykolwiek jeszcze doszło do podobnego starcia, choćby dlatego, że bardzo niewiele państw utrzymuje arsenał porównywalny z tym, jakim dysponował Irak Saddama Husajna...

Notka o autorze:

Janusz Lizut, (ur. 1979 we Wrocławiu), absolwent Wydziału Historii tutejszego Uniwersytetu, doktor nauk humanistycznych.
Zajmuje się historią i teraźniejszością konfliktów zbrojnych oraz historią mediów.
Publikuje m.in. w „Przeglądzie Bezpieczeństwa Międzynarodowego” i „Nowej Technice Wojskowej”.

   "Reguła zakonu templariuszy"
    oprac. Marian Małecki, tłum. Joanna Zaremba

   ISBN 978-83-64023-45-3
   120 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka



Spis treści:

Wstęp

Stan badań

Prymitywna reguła

Règle primitive
(Reguła prymitywna – wersja francuska)

Reguła łacińska prymitywna
(według opracowania: Basnage de Beauval 1721)

Notka o książce:

W kolejnym, piątym tomie serii „Szlakiem krucjat”, ukazana została reguła zakonu templariuszy – najbardziej znanego zakonu rycerskiego w Ziemi Świętej. Przedstawiona została ona w wersji pełnej, tzw. francuskiej. Ukazuje ona życie rycerzy-mnichów przez pryzmat przepisów prawnych w niej zawartych. Życie templariusza wyznaczały godziny liturgiczne, a czas dzielono pomiędzy walkę w obronie wiary, pobyt w kaplicy na modlitwie i wykonywanie codziennych obowiązków. Reguła ukazuje prostotę życia elity rycerskiej zrzeszonej w tym zakonie. Zalecała życie wstrzemięźliwe i bogobojne, przy jednoczesnym zrozumieniu realiów życia człowieka średniowiecznego. Stanowi dowód humanizowania wojownika i przekształcania go w rycerza z całym zapleczem ideałów i poczuciem dobrze pojmowanej godności. Omówione zostały też, zachowane do dzisiejszych czasów, teksty reguły oraz przedstawiono ich krótką charakterystykę. Tłumaczenie zostało wzbogacone oryginalnymi tekstami w języku starofrancuskim i łacińskim.

   "Studia nad wojnami w Indochinach tom II"
     praca zbiorowa pod redakcją Przemysława Benken
     i Jaremy Słowiaka

   ISBN 978-83-64023-44-6
   183 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka



Spis treści:

Wstęp

Mgr Jarema Słowiak
I wojna indochińska

Dr Łukasz Mamert Nadolski
Kronika zapowiedzianej klęski – Lima Site85

Dr Andrew Wiest
Inna wojna – próba obiektywnej oceny Armii Republiki Wietnamu

Dr Przemysław Benken
Pomoc Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dla Wietnamu Północnego podczas II wojny indochińskiej – zarys problematyki

Ph.D. Candidate Robert J. Thompson
Stany Zjednoczone wobec problemu pacyfikacji Republiki Wietnamu

Mgr Katarzyna Gruszka
Kampania powietrzna Linebacker I

Dr hab. Krzysztof Kubiak
Amerykańskie Mobilne Siły Rzeczne w Republice Wietnamu. Od powstania do Ofensywy Tet

Dr Przemysław Benken
Obchody 25. rocznicy powstania Demokratycznej Republiki Wietnamu w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej – przemówienie wicepremiera Mieczysława Jagielskiego

Bibliografia

Noty o autorach

   Miron Kosowski
   "Chełm 8 VI 1794"

   ISBN 978-83-64023-43-9
   72 str.

   3 mapy i schematy

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:

Wstęp
I Targowica – spisek – insurekcja
II Lubelskie w pierwszym okresie powstania kościuszkowskiego
III Organizacja obrony linii Bugu
IV Bitwa pod Chełmem 8 czerwca 1794 roku
V Po bitwie. Odwrót za Wisłę
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Bitwa pod Chełmem jest jedną z mniej znanych batalii Powstania Kościuszkowskiego. Wtedy to dowodzona przez Józefa Zajączka powstańcza dywizja wspierana przez ok. 2 tys. kosynierów, próbowała powstrzymać nadciągający z Wołynia dwukrotnie liczniejszy rosyjski korpus gen. Derfeldena. W niniejszym opracowaniu autor postarał się o jak najszersze przedstawienie zarówno samej bitwy, jak i tła militarno-politycznego towarzyszącego temu wydarzeniu. Całość obrazu dopełniają relacje bezpośrednich uczestników opisywanych wydarzeń, co czyni książkę atrakcyjną zarówno dla osób o szerokiej wiedzy historycznej, jak i dla tych, którzy po tego typu publikacje sięgają okazjonalnie.

Notka o autorze:

Miron Kosowski (1962), absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Na studiach zajmował się historią nowożytną ze szczególnym uwzględnieniem dziejów wojskowości powszechnej i polskiej w omawianym okresie. Uczestnik seminarium nowożytnej historii Polski, prowadzonego przez wybitnego znawcę tematu prof. dr. hab. Tadeusza Wasilewskiego, promotora pracy magisterskiej autora.
Obecnie nie pracuje w zawodzie historyka, ale nadal historia zajmuje znaczące miejsce wśród jego zainteresowań. Niniejsza książka jest drugą publikacją autora; poprzednia – „Chorągwie wołoskie w wojsku koronnym w II połowie XVII w.” ukazała się w naszym Wydawnictwie w 2007 roku.
Aktualnie autor pracuje nad monografią dotyczącą szturmu i rzezi warszawskiej Pragi, dokonanych przez wojska rosyjskie 4 listopada 1794 roku.

   Paweł Szymon Skworoda
   "Wojny w XVII-wiecznej Europie.
    Zarys problematyki"

   ISBN 978-83-64023-41-5
   495 str.

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:

Przemiany w wojskowości armii państw europejskich w XVII wieku
I Szwecja na przestrzeni XVII wieku
II Moskwa w XVII wieku
III Wojna trzydziestoletnia w Niemczech (1618-1648)
IV Twierdze – „żelazna granica” w dziejach Europy
V Musztra i wynalazki
VI Wojny z Indianami
VII Turcja Osmańska
VIII Japonia, Chiny i Indie
IX Propaganda królewska
X Państwo absolutne
XI Hiszpańskie paradoksy
XII Merkantylizm
XIII Francja
XIV Państwo militarne – Brandenburgia-Prusy
XV Austria
XVI Rosja imperatora Piotra I
XVII Anglia w XVII wieku
XVIII Rzeczpospolita Obojga Narodów na przestrzeni XVII-XVIII wieku
XIX Walki o supremację na morzach w XVII wieku
XX Walka o Morze Śródziemne 1565-1699
Wojskowość europejska i nowe wyzwania
Bibliografia

Notka o książce:

Prezentowana Czytelnikom praca dotyczy głównych wydarzeń z zakresu historii wojskowości, jakie rozegrały się na przestrzeni siedemnastego stulecia. Autor nie poprzestał tylko na przedstawieniu wybranych batalii czy organizacji armii poszczególnych państw, ale ukazał też ramy toczącej się nadal w historiografii polskiej i europejskiej ważnej dyskusji, ogniskującej się wokół problematyki „rewolucji” albo „ewolucji militarnej”. Praca ze względu na swoją udaną konstrukcję stanowić może interesujący głos w tej dyskusji. Jej mocną stroną jest materiał ilustracyjny, jak zamieszczone grafiki z epoki, wyobrażające szereg bitew i działań oblężniczych. Autor sformułował też interesujące i skłaniające do dyskusji oceny armii państw europejskich. Ciekawie prezentują się poglądy na temat werbunku, rekrutacji zaciągu cudzoziemskiego i życia codziennego żołnierzy. Autor przybliżył także sztukę fortyfikacji twierdz, przebieg walki o supremację na morzach i rywalizację kolonialną. Dla porównania przedstawiono zarys wojskowości nowożytnych Indii, Chin i Japonii. Praca dotyczy więc dziejów niemal wszystkich znaczących państw tej epoki, ukazując działania sił zbrojnych, funkcjonowanie ekonomii, budowę struktur administracji, metody podbojów, zmiany liczebności sił zbrojnych i uzbrojenia armii. Autor prezentuje więc temat, który nie doczekał się dotąd w polskiej literaturze popularnonaukowej syntetycznego opracowania, opartego na tak rozległej bazie źródłowej i opracowaniach.

Notka o autorze:

Paweł Szymon Skworoda, ur. w 1978 r. w Warszawie.
Autor książek o charakterze popularnonaukowym: „Warka – Gniezno 1656” (2003), „Hammerstein 1627” (2006) i „Wojny Rzeczypospolitej Obojga Narodów ze Szwecją” (2007). Publikował artykuły na łamach Teki Historyka, Mówią Wieki, Focus Historia, Materiały do Historii Wojskowości (Pułtusk), Studia i Materiały do Historii Wojskowości (Białystok).
Uczestnik konferencji naukowych m.in. Z dziejów stosunków Rzeczypospolitej ze Szwecją w XVII wieku (Instytut Historyczny UW).
Obecnie pracuje nad monografiami i znaczeniem sejmów z lat 1658-1659, jak też nad monografią bitwy pod Kaliszem 1706 r. (współautor: Robert Jankowski), która ma się ukazać nakładem naszego Wydawnictwa.
Jego hobby to turystyka i modelarstwo okrętowe. Wolny czas najchętniej spędza z rodziną nad Bałtykiem lub w Beskidach.

   Łukasz Pabich
   "Bitwa pod Koniecpolem 21 listopada 1708"

   ISBN 978-83-64023-40-8
   175 str.

   9 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:

Wstęp
I Kampania listopad 1706 – listopad 1708
II Wojsko i dowódcy
III Bitwa pod Koniecpolem
IV Po Koniecpolu
Zakończenie
Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia
Indeks osobowy

Notka o książce:

Bitwa koniecpolska niewątpliwie niechlubnie zapisała się na kartach historii I Rzeczypospolitej. Słowa starego polskiego przysłowia, Jedni do Sasa, drudzy do Lasa, nie mogły zabrzmieć dobitniej w żadnym innym miejscu i czasie niż na polach pod Koniecpolem w dniu 21 listopada 1708 roku. Swoista bratobójcza wojna domowa z lat 1704–1709 nie tylko wyniszczyła kraj gospodarczo, ale doprowadziła do pogłębienia się już – cechującej społeczeństwo szlacheckie – dezorientacji w fundamentalnych sprawach dotyczących wewnętrznej polityki państwa. Wojna nie dość że "zdemolowała" system ustrojowy kraju, prowadząc go do politycznej zapaści, to również doprowadziła do utraty znaczenia Rzeczpospolitej na arenie międzynarodowej. Konflikt pomiędzy obiema zwaśnionymi stronami nasilił się szczególnie w latach 1708–1709. Po opuszczeniu kraju przez główne armie cara Rosji Piotra I Wielkiego i króla Szwecji Karola XII Wittelsbacha, stał się on polem zmagań politycznych i militarnych, których celem było nie tylko opanowanie Małopolski jako bazy operacyjnej dla obu wojsk; każda ze stron konfliktu dążyła również do zdobycia przewagi nad przeciwnikiem, która pozwoliłaby jej na opanowanie całego kraju. Szczególną rolę w czasie tegoż sporu odegrała bitwa pod Koniecpolem, gdzie po jednej stronie stanęli stronnicy Augusta II, podkomorzy chełmiński Jakub Zygmunt Rybiński oraz podskarbi Wielkiego Księstwa Litewskiego Ludwik Konstanty Pociej, regimentarze hetmana wielkiego koronnego Adama Mikołaja Sieniawskiego, a po drugiej wojewoda kijowski, hetman wielki koronny, Józef Stanisław Potocki, nominowany na ten urząd przez Stanisława Leszczyńskiego w sierpniu 1706 roku.

Notka o autorze:

Łukasz Pabich, rocznik 1980. Doktorant w Zakładzie Historii Wojskowej Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Jego zainteresowania koncentrują się wokół historii wojskowej XVI–XVIII wieku.
Na co dzień pracuje w Dziale Historii Muzeum Częstochowskiego.
Jest autorem książek „Krajobraz górniczy ziemi częstochowskiej” i „Zenta 11 IX 1697”.

   Anna Pastorek
   "Holenderska flota wojenna 1639-1667.
    Organizacja i znaczenie"

   ISBN 978-83-64023-39-2
   431 str.

   12 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:

Wstęp

I Organizacja i znaczenie floty wojennej Republiki Zjednoczonych Prowincji w latach 1568-1639
1. Początki floty wojennej Republiki Zjednoczonych Prowincji
2. Zadania floty wojennej Republiki Zjednoczonych Prowincji

II Republika Zjednoczonych Prowincji włącza się do walki o panowanie na morzach (1639)
1. Organizacja floty wojennej Republiki Zjednoczonych Prowincji
2.Przyczyny i konsekwencje
wojny z Hiszpanią (1639)

III Światowa potęga? Flota wojenna Republiki Zjednoczonych Prowincji w latach 1652-1654
1. Przyczyny I wojny angielsko-holenderskiej
2. I wojna angielsko-holenderska (1652-1654)

IV Reforma floty wojennej Republiki Zjednoczonych Prowincji i jej skutki
1. „Nowa flota” Republiki Zjednoczonych Prowincji
2. II wojna angielsko-holenderska (1665-1667)

Zakończenie
Bibliografia
Spis ilustracji
Spis map i schematów
Spis tabel

Notka o książce:

Lata 1639-1667 to niezwykle interesujący i ważny z punktu widzenia wojen morskich, a także historii gospodarczej, okres w historii Republiki Zjednoczonych Prowincji i Europy. Po ostatecznym złamaniu potęgi Hiszpanii w bitwie pod Downs (1639) Republika Zjednoczonych Prowincji mogła wreszcie zająć jej miejsce i stać się pierwszą potęgą morską ówczesnego świata. Rok 1648/49 uważany jest za szczytowy punkt supremacji handlowej małej kupieckiej republiki na morzach. Po pokonaniu Hiszpanii mogło wydawać się, że jej pozycja jest niezagrożona. Przewaga Republiki Zjednoczonych Prowincji w ilości posiadanych jednostek handlowych i rybackich nad innymi państwami była miażdżąca. Szybko okazało się jednak, że dobrze rozwijająca się gospodarczo Anglia, stanie się nowym, groźnym przeciwnikiem. Rywalizacja handlowa obu państw miała znaleźć kontynuację w szeregu wyniszczających wojen morskich. W książce, którą oddajemy Czytelnikowi do rąk omówiono organizację holenderskiej floty wojennej (admiralicje, korpus oficerski, załogi, okręty) oraz rolę floty w polityce państwa. Najlepszą miarą skuteczności floty wojennej jest konfrontacja z przeciwnikiem, dlatego też w książce przedstawiono najważniejsze działania wojenne na morzu w latach 1639-1667, miedzy innymi bitwę pod Downs (1639), będącą wielkim zwycięstwem Anglików bitwę pod Lowestoft (1665), słynne zwycięstwo Holendrów w najdłuższej bitwie epoki żagla - bitwie czterodniowej (1666), czy wyprawę admirała De Ruytera do Chatham (1667).

Notka o autorze:

Anna Pastorek (1984) – doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Pracę doktorską obroniła z wyróżnieniem na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (Zakład Historii Wojskowej). Specjalizuje się w historii Holandii oraz dziejach wojen morskich. Badania nad historią Holandii rozpoczęła w trakcie studiów magisterskich, wówczas zdała sobie sprawę z konieczności opanowania języka niderlandzkiego. Studia na kierunku filologia niderlandzka, udział w kursach języka i kultury niderlandzkiej organizowanych przez Nederlandse Taalunie (Zeist 2011, Gent 2012), a także liczne podróże do krajów obszaru niderlandzkojęzycznego i prowadzone podczas nich kwerendy biblioteczno-archiwalne pozwoliły jej na zgłębienie historii Holandii i badanie źródeł niewykorzystywanych dotychczas w Polsce.
Współautorka książki Texel 1673 (Warszawa 2013) oraz autorka licznych artykułów naukowych i popularnonaukowych.

   Maciej Maciejak
   "Bitwa pod Szczekocinami 6 czerwca 1794"

   ISBN 978-83-64023-38-5
   348 str.

   11 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:

Wstęp
I Unia personalna Saksonii z Polską. Moc Augusta II
II August III Sas Otyły
III Piast na tronie
IV Sytuacja Rzeczypospolitej po zmianie koniunktury międzynarodowej
V Wielka Brytania a Polska
VI Próba pacyfikacji Rosji przez Aliantów
VII Konstytucja
VIII Wojna 1792 roku
IX Anatomia drugiego rozbioru Polski
X Stosunek Prus do insurekcji kościuszkowskiej
XI Polskie założenia operacyjne
XII Wizualizacja armii – mundury, broń, taktyka
XIII Bitwa pod Szczekocinami
XIV Sytuacja operacyjna po Szczekocinach
Zakończenie
Postscriptum
Bibliografia
Spis map i schematów
Wykaz tabel

Notka o książce:

6 czerwca 1794 roku na wschód od Szczekocin doszło do jednej z największych bitew w historii XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej. Armia powstańcza dowodzona osobiście przez Najwyższego Naczelnika narzuciła bitwę połączonym wojskom prusko-rosyjskim. Tadeusz Kościuszko zaryzykował i rzucił wyzwanie samemu władcy Prus Fryderykowi Wilhelmowi II, którego armia miała opinię najlepszej w Europie. Postawa i waleczność polskich żołnierzy zaskoczyła doświadczony pruski establishment. Kościuszko zmuszony był jednak uznać przewagę adwersarzy. Czy istniała szansa na pobicie Aliantów? Mało brakowało, a nieco wcześniej koło historii mogło potoczyć się zupełnie inaczej. To granatowy kolor mundurów wojsk prusko-polskich miał stanąć zjednoczony przeciw rosyjskiej zieleni. Czy istniała możliwość uratowania sojuszu Warszawy z Berlinem? Książka, którą Czytelnik trzyma w ręku, oprócz wątków militarnych zawiera równie mocny pierwiastek polityczny. Przybliża historię Rzeczypospolitej na przestrzeni całego XVIII wieku, jej upadek, rozbiory, odrodzenie, a w końcu heroiczną walkę o przetrwanie. Dotyka tematów szansy zaistnienia Polski w „Potrójnej Koalicji” oraz obrony Konstytucji 3 Maja. Jest w niej miejsce zarówno na ekonomię, zdradę, jak i niespełnioną miłość, która tak mocno odbiła się na losach Polaków.

Notka o autorze:

Maciej Maciejak, rocznik 1980 – rodowity gdynianin. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Gdyni oraz Instytutu Politologii Uniwersytetu Gdańskiego. Aktualnie doktorant na tej uczelni.
Niniejsza książka jest jego debiutem. Na życie zarabia pracując w mundurze w jednym z resortów budżetówki. Zarówno do pracy, jak i w czasie wolnym lubi jeździć na rowerze. Obecnie pracuje nad kolejną pozycją literacką.

   Jerzy Myszor
   "Pobożny Ślązak idzie na wojnę
     z Francuzami 1870-1871"

   ISBN 978-83-64023-37-8
   380 str.

   2 mapy

   165x238 mm

   Okładka miękka

   Katowice 2014

Spis treści:
Skróty
Wprowadzenie
Wojna z Francuzami
    Wojna religijna a wojny nowożytne
    Wojna państwowa i jej religijne oblicza
    Wobec niemieckiej ojczyzny
    Katolicy w protestanckim państwie
Wojna francusko-pruska
    Wojna – przedłużenie dyplomacji
    Ślązak zmobilizowany
    Sprawy uzbrojenia i komunikacji
Wojna oczyma prasy
    Prasa dzielnicy pruskiej i galicyjska
    „Zwiastun” i „Katolik”, czyli kto jest lepszym patriotą?
    Sprawa państwa kościelnego
    Zjednoczenie Niemiec, aneksja Alzacji i Lotaryngii
Żołnierz pobożny
    Duszpasterstwo wojskowe
    Modlitewniki
    Kazania
    Pobożność osobista
Ofiary wojny
    Polegli, zaginieni, zmarli
    Ranni i pomoc duchowieństwa
    Francuscy jeńcy
    Cywile – partyzanci – okupanci
Mapki
Aneksy
    Kalendarium
    Kapelani wojskowi
    Miejsca bitew i postoju
    Trudniejsze wyrażenia
Spis dokumentów
Źródła 191
    Źródła różne: 1864–1871 (Nr 1–27)
    Listy z pola walki: 1870–1871 (Nr 28–71)
Zdjęcia
Spis mapek
Bibliografia
Streszczenia
    Der fromme Schlesier zieht in den Krieg gegen die Franzosen 1870/71
    Un pieux Silésien part à la guerre contre les Français 1870/71
Indeks osób i nazw geograficznych

Notka o książce:
Wojnę francusko-pruską analizowali i opisywali w swoich pamiętnikach politycy, żołnierze najwyższej i niższej rangi, lekarze wojskowi, niemieccy jak Daffner, literaci, korespondenci najważniejszych gazet Europy i świata. Niektórzy z nich, jak marszałek Moltke (starszy), byli głównymi aktorami dramatu. Inni, wśród nich kapelani wojskowi i pielęgniarze, znajdowali się pośród żołnierzy, ale nie brali udziału w bezpośredniej walce. Cywile, którzy szli wraz z armią, śledzili z bliska teatr wojny, jak Hans Wachenhusen, bystry obserwator i skrupulatny kronikarz. Nas jednak interesują świadectwa zwykłych ludzi, którzy zwykle milczą na kartach historii – będą to listy frontowe żołnierzy, na ogół szeregowców i podoficerów z Górnego Śląska. Przeżyli w pamięci, bo korespondencje żołnierzy z frontu publikowała ówczesna prasa. Podpisywane na ogół z imienia i nazwiska, kierowane były do rodzin, przyjaciół, niektóre wprost do redakcji gazety, którą czytał i abonował autor listu. Okazali się na tyle nieważni dla historii, że – nawet kiedy znamy ich nazwiska i parafie z których pochodzili – poza miejscem, datą urodzenia nic o nich nie wiemy. Można się tylko domyślać, że – jeśli przeżyli – to wrócili do domu, jak opisuje Karol Miarka we współczesnej powieści „Odpuść nam”. Zapewne wielu skorzystało z ożywienia spowodowanego przez wojnę i osiedliło się w jednym z krajów niemieckich, jak Westfalia, do której przyciągało polską emigrację Zagłębie Ruhry. Tam znaleźli pracę, wielu z nich było przecież górnikami i hutnikami. Nie piszemy więc historii wojny francusko-pruskiej, nie zajmujemy się także aspektami militarnymi udziału Ślązaków w tej wojnie. Przede wszystkim chodzi nam Górnoślązaków, czyli mieszkańców Górnego Śląska... (ze Wstępu)

Notka o autorze:

Jerzy Myszor (1950) – polski duchowny katolicki. Prof. dr hab. nauk humanistycznych w zakresie historii nowożytnej i współczesnej. Zajmuje się m.in. historią Kościoła na Śląsku oraz stosunkami Państwo-Kościół po II wojnie światowej. Doktor teologii. Obecnie pełni funkcję kierownika zakładu Teologii Patrystycznej i Historii Kościoła na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.
Autor m.in. takich monografii jak: „Stosunki Kościół-państwo okupacyjne w diecezji katowickiej 1939-1945” (Katowice 1992), „Historia diecezji katowickiej” (Katowice 1999) czy „Kościoły i związki wyznaniowe a konflikt polsko-niemiecki na Górnym Śląsku w latach 1919-1921” (Bytom 2005).



   Tomasz Rogacki
   "Adua 1 III 1896"

   ISBN 978-83-64023-36-1
   104 str.

   9 map

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:
Wstęp
I Chrześcijański kraj na czarnym lądzie
II Okres mesafyntu i rządów Teodora II
III Rządy Jana IV
IV Powstanie mahdystów i schyłek rządów Jana IV. Początki włoskiej penetracji
V Włoskie ambicje kolonialne
VI Menelik negusem negesti. Umocnienie Włochów w Erytrei i Somali
VIII Wojna włosko-etiopska (18941896)
VIII Amba Alagie i Mekelie
IX Bitwa pod Aduą (1 marca 1896 r.)
Aneksy
Ważniejsza bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:
Pierwszego marca Menelik II i niemal wszyscy główni dowódcy zebrali się w kościele św . Jerzego w Adui. Był to bowiem dzień wielkiego święta dla Etiopczyków – dzień ich wojennego patrona św. Jerzego. Uroczystości rozpoczęto już od godz. 4.00 rano. Ich przebieg zakłóciła wieść o nadciąganiu Włochów. Biskup, wziąwszy krzyż w ręce, zwrócił się do zgromadzonych w te słowa: »Dziś, moje dzieci, zapadnie wyrok Boży. Idźcie więc i brońcie waszej wiary i waszego cesarza. Udzielam wam pełnego odpustu za wasze grzechy«. Tesehafi Tezaz Gabre Selassie tak opisał moment wejścia Etiopczyków do bitwy: »Wszyscy zebrali się do bitwy, gotowi umrzeć za swój kraj i za króla. Wszystkich, bez względu na status społeczny i dystynkcje, połączyła bitwa i powszechna obojętność wobec wrażej broni. Ci, którzy padli ranni, zachęcali swoich towarzyszy broni do dalszej walki, zamiast niesienia im pomocy, a ci, którym skończyła się amunicja, brali ją od rannych i kontynuowali walkę. Bitwa toczyła się z niezrównanym heroizmem«...

Notka o autorze:

Tomasz Rogacki (1959). Od lat zawodowo związany z Nakłem nad Notecią. Pracuje w tutejszym magistracie. Współzałożyciel Nakielskiego Bractwa Kurkowego pw. św. Jerzego i Kapituły Generalnej Matki Bożej Góreckiej Królowej na Krajnie. Poza okresem napoleońskim, stanowiącym jądro jego zainteresowań, interesuje się też wybranymi epizodami z historii powszechnej. Takim właśnie jest prezentowana wojna włosko-etiopska 1896 r.
Od kilku lat zajmuje się biblistyką. Uważa, że minimum wiedzy religijnej jest niezbędne, aby zrozumieć nie tylko przeszłość, ale także teraźniejszość.

   Marcin Suchacki
   "Od Cedar Run do Sharpsburga 1862.
     Z dziejów walk w Wirginii i Marylandzie"

   ISBN 978-83-64023-35-4
   181 str.

   6 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:

Wstęp

I Nastał czas wojny
II Gorące lato w Wirginii
III O wolność Marylandu i względy Anglii
IV Środa, 17 września 1862
Zakończenie

Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

„Od Cedar Run do Sharpsburga 1862” stanowi zwieńczenie młodzieńczych zainteresowań Autora wielką wojną, która w II połowie XIX wieku wstrząsnęła Ameryką. Autor w książce tej snuje opowieść o kluczowych dla dziejów USA kilku tygodniach trwania szeroko zakrojonej kontrofensywy wojsk Stanów Skonfederowanych, mającej w zamyśle przywódców amerykańskiego Południa przechylić szalę zwycięstwa na stronę Gwiaździstego Krzyża.
Autor prowadzi Czytelnika poprzez kolejne pola bitewne – znaczone aktami bohaterstwa, jak też mordem i pożogą. Opowiada o strategicznych decyzjach wielkich tego świata, a także o losie tysięcy szeregowych żołnierzy, uwikłanych w okrutne tryby wojennej Historii. Tekst tchnie momentami bólem rannych i konających, nie szczędząc naturalistycznych opisów okropności, które niesie ze sobą wojna. Marcin Suchacki świadomie zrezygnował w książce tej z wszelkich barwnych ilustracji, w tym z bogatego zbioru zdjęć z wielkiej imprezy rekonstrukcyjnej, zorganizowanej w Sharpsburgu z okazji 150 rocznicy bitwy tam stoczonej. Wojna, pokazana na kartach jego książki, nie ma bowiem w sobie nic z kolorowej parady pięknych mundurów i równie barwnych kwiatów, sypanych u nóg żołnierzy. Pozostały tylko czarno-białe fotografie, uczynione ręką Aleksandra Gardnera, który wzorem swoich poprzedników z doby wojny austro-sardo-francuskiej roku 1859 zarejestrował marylandzkie pobojowisko, usłane ciałami poległych. Fotografiom tym towarzyszą równie czarno-białe wizerunki mniej lub bardziej znanych bohaterów tamtego wilczego w dziejach Ameryki okresu.

Notka o autorze:

Marcin Suchacki, urodzony w Kielcach w roku 1979.
Z wykształcenia historyk, z zamiłowania pisarz. Od przeszło 10 lat podąża śladami wielkich konfliktów zbrojnych, które w XIX wieku targały Europą i Ameryką Północną.
W roku 2013 nakładem naszego Wydawnictwa opublikował książkę „Od Custozzy do Loigny 1866–70. Z dziejów wojen o zjednoczenie Niemiec i Włoch”. Teraz oddaje Czytelnikowi do rąk tekst poświęcony wojnie secesyjnej, od dawna leżący w jego szufladzie.
W zaciszu swego świętokrzyskiego domu, jak też podczas podróży po terenach dawnej monarchii habsburskiej, pracuje nad książką kolejną, opowiadającą wojenne dzieje Austrii z lat 1859–1867.

   Przemysław Grzymski
   "Bitwa Łódzka 1914. Geneza – przebieg – znaczenie"

   ISBN 978-83-64023-34-7
   77 str.

   1 mapa

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:
Wstęp

I Geneza
    Sytuacja międzynarodowa w przededniu wybuchu I wojny światowej
    Wybuch I wojny światowej i sytuacja na froncie wschodnim w pierwszych
    tygodniach wojny oraz stan armii rosyjskiej i niemieckiej
    Ofensywa rosyjska w Prusach Wschodnich i pierwsze działania wojenne
    na ziemi łódzkiej
II Przebieg
    Sytuacja na ziemi łódzkiej od wybuchu wojny do początku listopada 1914 roku.
    Walki w Galicji
    Niemieckie i rosyjskie przygotowania do ofensyw. Sytuacja Łodzi
    w przededniu Operacji Łódzkiej
    Ofensywa niemiecka i rozpoczęcie Bitwy Łódzkiej
III Znaczenie Bitwy Łódzkiej
    Znaczenie militarne bitwy oraz jej wpływ na dalsze działania wojenne
    na froncie wschodnim
    Skutki gospodarcze i społeczne bitwy dla Łodzi i regionu
Zakończenie
Bibliografia

Notka o książce:
Recenzowana praca napisana jest dobrym, przejrzystym stylem. Autor umie postawić problem i jasno go opisać, a to zaleta, a w przypadku monografii odnoszącej się do kwestii wojskowych to rzecz szczególnie cenna. Praca wzbudzi zainteresowanie nie tylko wśród historyków, regionalistów, ale także wśród ogromnej rzeszy czytelników, interesujących się historią I wojny światowej. Niezwykle istotne, że ukazuje się ona w przededniu okrągłej rocznicy – 100-lecia bitwy łódzkiej.
W związku z powyższym pracę Pana Przemysława Grzymskiego pt. „Bitwa Łódzka 1914. Geneza – przebieg – znaczenie” oceniam, jako ważną dla badań nad dziejami I wojny światowej, nad dziejami walk na froncie wschodnim, bojami na ziemiach polskich. Dobrze się stało, że taka praca została napisana i właśnie teraz u progu 2014 roku będzie opublikowaną... (fragment recenzji Prof. Rafała Kowalczyka)

Notka o autorze:
Przemysław Grzymski (1984) absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego oraz Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego. W obszarze jego zainteresowań, poza okresem I wojny światowej, znajduje się również historia wojen XVII i XVIII wieku oraz rozwój państwa pruskiego w czasie rządów Fryderyka Wielkiego. Poza zainteresowaniami historycznymi autor zajmuje się również tematyką Bezpieczeństwa i Higieny Pracy oraz Ochrony Przeciwpożarowej.

   Jarosław Dobrzelewski
   "Wojna iracko-irańska 1980–1988"

   ISBN 978-83-64023-33-0
   326 str.

   30 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2014

Spis treści:

Słowo od autora

I Irak i Iran po zakończeniu drugiej wojny światowej
II Wybuch wojny i załamanie się „blitzkriegu” irackiego
(22 września – koniec października 1980 roku)
III Wojna pozycyjna (październik 1980 – marzec 1982)
IV Uderzenia armii irańskiej Okres przewagi Iranu na froncie (1982–1987)
V Siły zbrojne państw walczących i dostawy broni dla Iraku i Iranu (1984–1988)
VI Działania na froncie w latach 1984–1987
VII Groźba przekształcenia konfliktu lokalnego w regionalny – konflikt między
Stanami Zjednoczonymi a Iranem (22 lipca 1987 – 20 sierpnia 1988 roku)
VIII Polityka zagraniczna i gospodarcza krajów Zatoki oraz supermocarstw
wobec konfliktu
w latach 1984–1988
IX Końcowe operacje militarne (1988 rok). Skutki pierwszej wojny w Zatoce
X Ocena militarna pierwszej wojny w Zatoce Perskiej

Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

Wojnę iracko-irańską rozpoczął w 1980 roku Irak, zakładając, że będzie to błyskawiczna konfrontacja. Iracka armia nie była jednak do niej przygotowana, gdyż jednostki wojskowe szkolono do działań na zupełnie innych frontach i przeciwko innym przeciwnikom. Irackie siły zbrojne nie posiadały wystarczającego do prowadzenia długich i intensywnych walk zabezpieczenia logistycznego – stosunkowo niewielkie były bowiem zapasy amunicji i części zamiennych. Cały plan wojny z Iranem, a właściwie, jak zakładano w Bagdadzie, akcji przeciwko Iranowi, opierał się na fałszywych przesłankach, mówiących o możliwości wewnętrznego rozpadu tego kraju i o słabości jego sił zbrojnych. Iracki wywiad, koncentrujący się na czynnikach politycznych, zupełnie nie zauważył wzmacniania potencjału militarnego nieprzyjaciela. Fałszywe raporty wywiadu i oparte na nich wnioski irackich analityków spowodowały karygodne lekceważenie przeciwnika – armia iracka nie przeprowadziła mobilizacji rezerwistów ani nie rozwinęła skadrowanych dywizji. Samą zaś ofensywę poprowadzono na szerokim froncie, w rozbieżnych kierunkach, a cenne jednostki pancerne i zmechanizowane uwikłano w walki w terenie zurbanizowanym. Niedocenianie przeciwnika zemściło się – zamiast jednego druzgocącego ciosu całą potęgą dokonano szeregu drobnych uderzeń, zamiast uderzyć pięścią, uderzono palcami, zamiast „blitzkriegu” uwikłano się w ciężką wojnę na wyczerpanie, której oczekiwał przeciwnik.

Notka o autorze:

Jarosław Dobrzelewski, (1970), absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego.
Specjalizuje się w historii wojskowości, a szczególnie interesują go konflikty zbrojne w Ameryce Południowej i na Bliskim Wschodzie. Od kilku lat publikuje teksty w czasopiśmie „Taktyka i Strategia”.
Jest autorem książki Wojna o Gran Chaco 1932–1935.

   Jarosław Jastrzębski
   "Kuantan 10 XII 1941. Anatomia brytyjskiej klęski"

   ISBN 978-83-64023-32-3
   64 str.

   2 mapy

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:
Wstęp
I Ku wojnie na Pacyfiku
II Japonia w natarciu
III Ameryka i Brytania w obronie
IV Kulisy misji zespołu Z
V Prince of Wales – duma Churchilla
VI Flota Wschodnia – pozory potęgi
VII Krążownik liniowy Repulse – złudzenia admirała Fishera
VIII Starania o przegraną
IX Pierwszy dzień wojny – wyjście w morze
X 22. Flotylla lotnicza – misja specjalna
XI Samolot bombowo-torpedowy G3M – wielka nadzieja admirała Yamamoto
XII Drugi dzień wojny – poszukiwanie wroga
XIII Samolot bombowo-torpedowy G4M – zabójca pancerników
XIV Trzeci dzień wojny – Kuantan
XV Przyczyny brytyjskiej klęski
Wnioski
Bibliografia
Spis map i tabel

Notka o książce:
Tuż po północy 10 grudnia Phillips otrzymał informację, jak się okazało fałszywą, o kolejnym desancie pod Kuantanem, a więc coraz bliżej Singapuru. Wydawało się, że ponownie nadarza się okazja zadania przeciwnikowi poważnych strat. O godzinie 00.50 Phillips nakazał dokonanie zwrotu do bitwy. O godzinie 02.10 Zespół Z został wykryty przez okręt podwodny I-58. Także i on nie zdołał wykonać ataku torpedowego, ale wieść o odkryciu popłynęła w świat z godziną 02.30. Była to bardzo cenna informacja dla 22. Flotylli Lotniczej, która rozpoczęła szykowanie porannego ataku. O godzinie 03.40 ponownie wykrył Force Z okręt podwodny I-65, tym razem zdołał wystrzelić torpedy, lecz niecelnie. Brytyjczycy nawet nie zorientowali się, że byli na celowniku...

Notka o autorze:
Jarosław Jastrzębski (1975). Doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jest autorem ponad sześćdziesięciu publikacji naukowobadawczych i popularnonaukowych, w tym sześciu książkowych. W naszym Wydawnictwie wydał „Bitwę na Morzu Koralowym 2–8 V 1942” oraz „Rajd Doolittle’a na Tokio 18 IV 1942. Uwarunkowania polityczne i strategiczne operacji”.
Stały współpracownik czasopisma „Okręty Wojenne”. Aktywnie działa społecznie, będąc m.in. członkiem władz kilku stowarzyszeń naukowych i sportowych.

   Marcin Gawęda
   "Od Beresteczka do Cudnowa. Działalność wojskowa
     Jerzego Sebastiana Lubomirskiego
     w latach 1651–1660"

   ISBN 978-83-64023-29-3
   359 str.

   8 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Spis treści
I Młodość i wykształcenie wojskowe
II Pierwsze doświadczenia wojenne
III Kampania w widłach Wisły i Sanu
IV Bitwa pod Warką
V Kampania w Wielkopolsce i blokada Krakowa
VI Najazd Rakoczego
VII Oblężenie Torunia
VIII Kampania w Prusach
IX Kampania na Ukrainie
Zakończenie
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

Postać Jerzego Sebastiana Lubomirskiego odcisnęła wyraźne piętno na historii politycznej I Rzeczypospolitej. Uwaga ta odnosi się także do dokonań Śreniawity w sferze wojskowości, chociaż ten aspekt aktywności Lubomirskiego do niedawna był mocno zaniedbany.
Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, ma na celu ukazanie właśnie militarnych osiągnięć marszałka i hetmana polnego koronnego. Działania Lubomirskiego – jako żołnierza i dowódcy – przedstawione zostały na szerokim tle działań wojennych połowy XVII wieku, ze szczególnym uwzględnieniem organizacji i historii bojowej jednostek jego szefostwa. Czytając monografię Gawędy, towarzyszymy Lubomirskiemu na wszystkich polach bitew z jego udziałem – zaczynając od nieudanego debiutu pod Beresteczkiem, poprzez bitwy i oblężenia „potopu”, aż po kampanię cudnowską, gdzie ambitny magnat był głównym architektem zwycięstwa.

„Gratuluję Autorowi bardzo dobrej pracy, głęboko osadzonej w epoce staropolskiej i obiektywnie prezentującej osobę J. S. Lubomirskiego” – czytamy w recenzji prof. M. Nagielskiego.

Autor ma nadzieję, że z opinią Recenzenta zgodzą się także Czytelnicy.

Notka o autorze:

Marcin Gawęda, ur. 1974 w Bochni, absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Historyk wojskowości, publicysta wojskowy i autor powieści militarnych. Pasjonuje się różnymi aspektami historii wojskowości, w szczególności okresem staropolskim i współczesnymi konfliktami.
Debiutował książkami „Połonka-Basia 1660” (Warszawa 2005) i „Powstanie kozackie 1637” (Zabrze 2007).
Ma na koncie artykuły w czasopismach historyczno-wojskowych (Komandos, Armia, Nowa Technika Wojskowa, Lotnictwo) oraz trzy powieści militarne w poczytnej serii WarBook („Kaukaskie epicentrum”, „Rebelia” i „IX zmiana”, Ustroń 2010–2012).

   "Crucem signati. Krzyżowcy na przestrzeni dziejów
     w nowej perspektywie badawczej"
     praca zbiorowa pod redakcją Mariana Małeckiego

   ISBN 978-83-64023-28-6
   160 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp

Paweł Czubik
Charakter prawno międzynarodowy podmiotowości
Zakonu Maltańskiego – zarys problemu

Grzegorz Madej
Książęta Sułkowscy na Bielsku i ich związki
z Zakonem Kawalerów Maltańskich

Vilém Knoll
Komendy řádu německých rytířů v Čechách. Příspěvek
ke správní organizaci rytířského řádu ve střední Evropě

Ján Sombati
Spoločnosť a súdny systém Jeruzalemského kráľovstva

Marzena Kupczak
Crucem signati w sądach mieszczańskich
w Outremer

Patrycja Bednarska
Mutylacje i tortury. O okrucieństwie
czasów wypraw krzyżowych

Błażej Skaziński
Angielskie kościoły rotundowe templariuszy

Maciej Sałański
Szlak Templariuszy jako forma promowania
idei zakonów rycerskich

Wojciech Chaciński
Zarys dziejów Krzyżaków z Czerwoną Gwiazdą
na Śląsku

Notka o książce:

Oddajemy w ręce Czytelników kolejny, czwarty już tom serii „Szlakiem krucjat”, który tym razem został poświęcony wybranym zagadnieniom związanym z wyprawami krzyżowymi, jak i zakonami rycerskimi. Większość publikacji ma charakter nowatorski i dotyczy kwestii słabo poznanych w literaturze krucjatowej. Prace są wynikiem monograficznych studiów ich autorów, w większości młodych historyków, czy historyków prawa a nawet sztuki, z których część niniejszym tomikiem nabywa swoje ostrogi naukowe. Oddają też różnorodność spojrzenia na zdawałoby się dobrze już poznane zagadnienia.
Z tym większą przyjemnością mamy zamiar ukazać wyniki ich pracy. Prace poświęcono poszczególnym zakonom rycerskim i krzyżowym jak joannici, templariusze, Krzyżacy czy krzyżowcy z czerwoną gwiazdą, jak i szerszej problematyce krucjatowej, jak ustrój Królestwa Jerozolimskiego czy prawo w nim obowiązujące (...).
Życząc ciekawej lektury, żywimy nadzieję, że wspomniane prace przybliżą mało znane epizody z życia krzyżowców i rycerstwa zakonnego.
(ze Wstępu)

   Witold Biernacki
   "»Todmarch«. Kampania wojsk katolickich
     1620 roku (2)"

   ISBN 978-83-64023-24-8
   104 str.

   18 map

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

I Od Budziejowic do Piska
II Działania zaczepne hrabiego Mansfelda
III Marsz armii czeskiej. Przyjazd króla do obozu
IV Z Piska pod Pilzno
V Pilzneński akord
VI Walki wokół Pilzna
VII Kampania palatynacka Spinoli
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Już w nocy 26 sierpnia usłyszano w obozie protestanckim pod Frankfurtem wystrzał armatni, który sugerował, że Hiszpanie podjęli jakąś akcję. Margrabia von Ansbach wyprawił na drugą stronę kornety jazdy, aby rozpoznały sytuację. Powracające podjazdy informowały, że armia katolicka opuściła swoje leża pod Hochst i ciągnie w kierunku Moguncji. Kiedy książęta protestanccy dowiedzieli się o zamiarze sforsowania Renu przez Spinolę, rankiem 27 sierpnia w pośpiechu opuścili obszar wokół Frankfurtu i udali się ku Oppenheim, aby osłonić miasto i most. Piechurzy przed wymarszem, gotując się do walki, zabierali jak największe zapasy prochu. W tym zamieszaniu jednemu z muszkieterów upadł zapalony lont na beczkę prochu, której eksplozja zabiła 20 knechtów protestanckich. Dotarłszy pod Oppenheim generalleutnant sił Unii, margrabia von Ansbach, przeprawił natychmiast swoje regimenty przez rzekę, i wyprawił na północ 2000 kawalerzystów i 1000 muszkieterów..

Notka o autorze:

Witold Biernacki (1946), częstochowianin. W sferze jego zainteresowań znajduje się historia wojskowości antycznej oraz XVI i XVII w.
Autor wielu opracowań z tej dziedziny, takich jak m.in.: „Żółte Wody – Korsuń 1648” (Warszawa 2004, 2008), „Powstanie Chmielnickiego. Działania wojenne na Litwie w latach 1648–1649” (Zabrze 2006), „Pavstanne Chmjalnitskaga: vaennyja dejanni v Litve v 1648–1649 gg” (Vilnius 2010), „Ajgospotamoj 405 p.n.e.” (Zabrze 2006), „Wojna trzydziestoletnia. Powstanie czeskie i wojna o Palatynat 1618–1623” (Zabrze 2008–2010), „Wojna beocka 379–371 p.n.e. Koniec hegemonii Sparty” (Zabrze 2012) czy „Nieuwpoort 2 lipca 1600. Kampania flandryjska księcia Maurycego Orańskiego” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2013).

   Łukasz Schreiber
   "Sulla 138–78 p.n.e."

   ISBN 978-83-64023-21-7
   399 str.

   8 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Przedmowa
Prolog: Republika Rzymska

CZĘŚĆ I:
W IMIĘ RZYMU – CZTERY WOJNY
NA TRZECH KONTYNENTACH

I Zrujnowany arystokrata
II Oficer Mariusza
III Senator
IV Bohater wojenny
V Konsul
VI Prokonsul – wojna z Pontem

CZĘŚĆ II:
WOJNA DOMOWA I DYKTATURA

VII Prokonsul – porządki w Azji
VIII Wróg publiczny
IX Tyran
X Kontrrewolucjonista
XI Amicus, Felix i pater familias
XII Niezwyciężony
Epilog: Życie po życiu

Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

Już przez starożytnych był postrzegany jako człowiek sprzeczności. Okrutnik, który bez mrugnięcia okiem wydawał wyroki śmierci z uśmiechem na twarzy, potrafił przejść obojętnie wobec publicznych ubliżeń po złożeniu wszystkich urzędów. Polityk, który do celów szedł – dosłownie i w przenośni – po trupach, a jednak zawsze dotrzymywał słowa. Arystokrata, który mniemał, że cofa czas o sto kilkadziesiąt lat wstecz, przez całe życie utrzymywał intymne kontakty – w tym i seksualne – z mężczyzną z nizin społecznych. Nadzwyczaj leniwy i wiecznie szukający okazji do dobrej zabawy, potrafił pracować miesiącami bez ustanku, dokonując największej reformy ustrojowej w dziejach Rzymskiej Republiki. Genialny wódz, niepokonany w żadnej bitwie, wolał oddawać splendor chwały bogom i nazwać się u kresu życia Felix, co znaczy szczęśliwy. Głęboko religijny wierzył, że posiada nadzwyczajne kontakty z bogami, a z drugiej strony zapominał o ustawowych modłach. Biseksualny rozpustnik i ulubieniec kobiet, dziwkarz pięciokrotnie żonaty, który wprowadził elementy polityki prorodzinnej. Mario Puzo w swojej najsłynniejszej powieści napisał, że „wielcy ludzie nie rodzą się wielkimi, tylko się nimi stają” – i rzeczywiście – tak też było w przypadku Lucjusza Korneliusza Sulli.

Notka o autorze:

Łukasz Schreiber, rocznik 1987, absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy.
Głównym przedmiotem jego zainteresowań jest okres schyłku Republiki Rzymskiej. Niniejsza książka stanowi jego pierwszą publikację. Był mistrzem Polski juniorów w szachach. Jest rodowitym bydgoszczaninem, od wielu lat zaangażowanym w życie publiczne oraz społeczne swojego miasta. Zawodowo jest m.in. współwłaścicielem antykwariatu i księgarni.

   Tomasz Rogacki
   "Marengo 14 VI 1800"

   ISBN 978-83-64023-20-0
   87 str.

   15 kolorowych map

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp
I Sytuacja polityczna w Europie po 18 brumaire'a
II Zarys kampanii 1800 r. we Włoszech do 8 czerwca
III Manewr na Stradellę (9–13 czerwca)
IV Bitwa pod Marengo (14 czerwca 1800 r.)
- Plany przeciwników. Siły obu stron
- Pole bitwy
- I faza: uderzenie Austriaków – walki o przeprawy i Marengo
- II faza: odwrót Francuzów
- III faza: walka na przetrwanie
- IV faza: kontratak Francuzów – klęska Austriaków
- Ocena
- Konwencja w Alessandrii
Aneksy
Bibliografia
Spis map i szkiców

Notka o książce:

Gdy tylko Ott zauważył francuskich gwardzistów zbliżających się do jego stanowisk, polecił zebrać pułk dragonów Lobkowitza i szarżować. Ponieważ nie można było odszukać płk. ks. Taxis, wykonanie zadania powierzono ppłk. hr . Harrachowi. Stutterheim odnotował: »(...) Ott polecił podpułkownikowi Harrachowi przeprowadzić szarżę przeciw gwardii. Po dość długich przygotowaniach dragoni poszli stępa, kłusem, wreszcie galopem.« Oba bataliony gwardii przyjęły linię bojową przy drodze, umiesz czając 4 działa między batalionami. W momencie gdy dragoni przeszli w galop, działa plunęły ogniem kartaczowym powstrzymując dalszy atak. Część brygady jazdy gen. Champeaux ruszyła w pościg, zaś gwardia wznowiła swój marsz. Generał Gottesheim ruszył naprzód na równinie, rozwinąwszy w linię pułk Spleny nr 51, który przeciwstawił się francuskiej jeździe, wstrzymując kilku salwami dalszy jej ruch. Generał Champeaux, szarżując na czele 1. i 8. pułków dragonów, dostał śmiertelny postrzał...

Notka o autorze:

Tomasz Rogacki (XII 1959). Marengo jest osiemnastą książką tego autora. Oparta na szerokiej analizie materiałów źródłowych i relacji pokazuje po raz pierwszy w Polsce tak głęboki opis bitwy, która okazała się decydująca dla dalszej kariery politycznej i wojskowej Bonapartego.
Autor, od lat związany zawodowo z Nakłem nad Notecią, pracuje na stanowisku inspektora w tutejszym magistracie. Członek-założyciel Nakielskiego Bractwa Kurkowego pw. św. Jerzego. Poza historią, a zwłaszcza epoką napoleońską, interesuje się także biblistyką.

   Krzysztof Kubiak
   "Wojna o niepodległość Izraela 1947–1949"

   ISBN 978-83-64023-19-4
   317 str.

   15 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp
I U źródeł konfliktu palestyńskiego
II Od końca II wojny światowej do rezolucji o podziale Palestyny
III Pierwsza wojna arabsko-izraelska. Bez rozstrzygnięcia
IV Pierwsza wojna arabsko-izraelska. Decydujące operacje izraelskie
V Wojna palestyńska – rozgrywka polityczna
Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

Konflikt bliskowschodni, a zwłaszcza będący jego swoistą egzemplifikacją konflikt palestyński, przez kilkadziesiąt ostatnich lat jest jednym z zasadniczych czynników konstytuujących współczesne stosunki międzynarodowe. Swoistym fenomenem jest przy tym to, że ma on „ponadepokowy” niejako charakter. Rozpoczął się w końcowej fazie ery kolonialnej, dynamiki nabrał w okresie dwubiegunowego podziału świata zwanego zimną wojną, trwa nadal po upadku muru berlińskiego. Wskazuje to jednoznacznie na jego samoistny, determinowany względami etnicznymi, religijnymi, ekonomicznymi i politycznymi charakter – nie był on, i nie jest nadal, prostym odbiciem rywalizacji między mocarstwami lub blokami mocarstw. Owa „samonapędzająca” motoryka, czyni ów spór (a właściwie kompleks sporów międzynarodowych) fenomenem szczególnym, umykającym łatwym uogólnieniom i prostym sądom. Zasadniczym tematem niniejszego opracowania są działania zbrojne, które rozgorzały w Palestynie w końcowym okresie mandatu brytyjskiego oraz w pierwszej fazie istnienia niepodległego Izraela. Ponieważ jednak problematyka owej „pierwszej” wojny bliskowschodniej stanowi niejako wprowadzenie w niezwykle złożoną materię, autor pozwolił sobie sięgnąć nieco dalej w przeszłość niż wynikałoby to z potrzeb rozumianego w sposób literalny tytułu niniejszego opracowania.

Notka o autorze:

Kmdr por. rez. dr hab. Krzysztof Kubiak (1967) – w 1989 roku ukończył studia w Akademii Marynarki Wojennej, a w 1992 roku studia na Uniwersytecie Gdańskim (politologia). W roku 1994 objął obowiązki asystenta w Katedrze Sztuki Operacyjnej i Taktyki Marynarki Wojennej na Wydziale Dowódczo-Sztabowym Akademii Marynarki Wojennej. Następnie odbył podyplomowe studia dowódczo-sztabowe w specjalności operacyjno-taktycznej marynarki wojennej. W roku 1998 obronił przed Radą Wydziału Dowódczo-Sztabowego AMW rozprawę doktorską na temat „Ocena zagrożenia wybrzeża i polskich obszarów morskich działaniami terrorystycznymi i specjalnymi w czasie pokoju i w sytuacji kryzysowej”. Efektem jego dalszych badań było kolokwium habilitacyjne przeprowadzone w 2003 roku przed Radą Wydziału Strategiczno-Obronnego Akademii Obrony Narodowej. Tytuł rozprawy habilitacyjnej to „Ewolucja morskiej sztuki wojennej po II wojnie światowej”. W roku 2004 został szefem Katedry Działań Sił Morskich na Wydziale Strategiczno-Obronnym AON.
W roku 2005 zakończył pełnienie służby wojskowej i rozpoczął pracę, w charakterze kierownika Zakładu Bezpieczeństwa Międzynarodowego, w Dolnośląskiej Szkole Wyższej Towarzystwa Wiedzy Powszechnej we Wrocławiu (obecnie Dolnośląska Szkoła Wyższa).
W roku 2007 objął w tejże uczelni funkcję prorektora ds. rozwoju, a w roku 2012 funkcję dziekana Wydziału Nauk Technicznych.

   Roman Kochnowski
   "Bitwa u ujścia La Platy 13 XII 1939"

   ISBN 978-83-64023-18-7
   110 str.

   2 mapy

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp
I Patron niemieckiego pancernika
II Pancernik kieszonkowy – geneza specyficznego typu okrętu
III Plany strategiczne niemieckiej marynarki 1928–1939
IV Royal Navy i jej koncepcje strategiczne 1919–1939
V Admiral Graf Spee wychodzi w morze
VI Korsarski rajd Admiral Graf Spee i alianckie poszukwania
VII Bitwa
VIII Bez alternatywy
Epilog
Zakończenie
Bibliografia
Spis map
Summary

Notka o książce:

Pomimo tej trudnej sytuacji, artylerzyści ostatniej czynnej wieży Exetera odnieśli duży sukces. W Admiral Graf Spee uderzyły dwa pociski. Jeden z nich wybuchł w kadłubie pod pomostem bojowym, demolując kilka pomieszczeń i zabijając bądź raniąc kilkunastu marynarzy. Uszkodził też część instalacji głównego dalocelownika. Drugi przebił na wylot pomost bojowy (co udowadnia ponownie, że pancerz 150 mm nie był wystarczającą ochroną przed pociskami 203 mm) i eksplodował w powietrzu. Odłamki docierając na bocianie gniazdo, raniąc kilka osób, w tym kmdr. Langsdorffa, który odniósł rany prawego ramienia oraz pleców, a co gorsza uderzył głową o ścianę pancerną, tracąc na chwilę przytomność. Najprawdopodobniej doznał wtedy wstrząsu mózgu. Obsada pomostu wezwała natychmiast z zapasowego stanowiska dowodzenia zastępcę kmdr. Waltera Kaya. Lecz zanim pierwszy oficer dotarł do bocianiego gniazda, Langsdorff doszedł do siebie i choć silnie krwawił, pozwolił tylko na prowizoryczne opatrzenie ran, nie przekazując dowodzenia. Jak się wydaje, był to krytyczny moment bitwy...

Notka o autorze:

Roman Kochnowski (ur. w 1960 r. w Gliwicach), profesor w Instytucie Politologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
Jego główne zainteresowania badawcze to dzieje Austrii i Niemiec w XX stuleciu. Najważniejsze publikacje książkowe to m.in.: „Spór o Niemcy. Problem niemiecki w myśli politycznej Konrada Adenauera i Kurta Schumachera w latach 1945–1952” (Katowice 1999), „»Przy Tobie Najjaśniejszy Panie stoimy i stać chcemy...«. Monarchia habsburska w polskiej myśli politycznej lat 1860–1914” (Kraków 2009). Obecnie pracuje nad monografią opisującą niemieckie działania krążownicze w latach 1939–1942, która ukaże się nakładem naszego Wydawnictwa.

   Krzysztof Marcinek
   "Izera i Ypres. Kampania we Flandrii 1914"

   ISBN 978-83-64023-17-0
   391 str.

   30 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp
I „Mała waleczna Belgia”
II Strategiczne szachy: „Wyścig do morza”
III Antwerpia, Lille, Ypres
IV Melée des Flandres – armie przeciwników
V Przyczółki nad Izerą
VI Ypres: rzeź korpusów rezerwowych
VII Potop we Flandrii
VIII Między Lys a La Bassée
IX „Pięść uderzeniowa” Fabecka – druga próba
przełamania (28 października – 5 listopada)
X Akt ostatni – Ypres poza zasięgiem
XI Bilans, opinie, reminiscencje
Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

Pierwsza bitwa we Flandrii, stoczona jesienią 1914 r. z udziałem armii czterech państw (Belgii, Francji, Wielkiej Brytanii i Niemiec) zaliczana jest do najważniejszych, największych i pod wieloma względami najciekawszych („wielowymiarowych”) operacji pierwszej wojny światowej. „Wyścig do morza”, obrona miasteczka Dixmude, otwarcie śluz na kanałach pod Nieuport, Kindermord, „występ Ypres” – to tylko kilka encyklopedycznych haseł wywoławczych, pod którymi kampania ta, lub pojedyncze jej epizody, znane są w zachodniej historiografii. Choć walki nad rzeką Izerą (Yser) i pod murami historycznego miasta Ypres pozostają nadal w cieniu wcześniejszych wydarzeń z sierpnia i września (bitwy graniczne, „cud nad Marną”), ich znaczenie trudno jest przecenić. „Ostatnia bitwa wojny manewrowej i pierwsza bitwa wojny pozycyjnej” – napisał o niej francuski historyk Jean Ratinaud. Uściślając nieco ten wywód, „Flandria 1914” zwieńczała proces przechodzenia od wojny mobilnej do statycznej, była niejako klamrą spinającą te dwa, jakże odmienne okresy zmagań na froncie zachodnim. Tu – mówiąc w pewnym uproszczeniu – „umarła” kawaleria, a narodził się okop. Jeszcze prymitywny, płytki i krótki, znamionujący już jednak okres wojny pozycyjnej, która położyć się miała cieniem na historii tego konfliktu i kosztować życie i zdrowie milionów żołnierzy. (ze Wstępu)

Notka o autorze:

Krzysztof Marcinek, rocznik 1977, absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego, współzałożyciel szczecińskiej Legii Akademickiej (2000 r.), związany obecnie z Trzebiechowem.
Pasjonat historii militarnej XX w., w szczególności frontu zachodniego Wielkiej Wojny, ale także rosyjskiej wojny domowej i wojny koreańskiej.
Autor „Passchendaele. Kampania we Flandrii 1917” (Zabrze 2009) oraz artykułu „»Górnośląskie« jednostki Ententy: organizacja, dowódcy, tradycje bojowe podczas Wielkiej Wojny” [w:] S. Rosenbaum (red.) „W obcym kraju... Wojska sprzymierzone na Górnym Śląsku 1920–1922” (Katowice 2011).

   Michał Norbert Faszcza
   "Rzymskie zmagania o Hiszpanię Dalszą 49–45 p.n.e."

   ISBN 978-83-64023-16-3
   191 str.

   10 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp
I Rzymskie zmagania o Hiszpanię Dalszą
w optyce antycznych autorów
II Armia rzymska w I w. p.n.e.
III Teatr działań wojennych
IV Pierwsza kampania hiszpańska
(kwiecień – sierpień 49 p.n.e.)
V Bunty legionów w Hiszpanii Dalszej (48–46 p.n.e.)
VI Druga kampania hiszpańska (46–45 p.n.e.)
VII Munda. Ostatnia bitwa Juliusza Cezara
VIII Zakończenie działań wojennych
Zakończenie
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

Choć wydawało się, że po zwycięstwie odniesionym w 49 r. p.n.e. nad pompejańskimi legatami Gajusz Juliusz Cezar zdołał na trwałe opanować Półwysep Iberyjski, to począwszy od 47 r. p.n.e. w Hiszpanii Dalszej narastał opór skierowany przeciwko wyznaczonym przez niego namiestnikom. Zakończył się on wypowiedzeniem posłuszeństwa przez stacjonujące na jej terenie legiony, co z czasem przerodziło się w regularną wojnę. Sprawujący formalne dowództwo Gnejusz Pompejusz Młodszy mógł liczyć na wsparcie zastępcy Cezara z okresu podboju Galii – Tytusa Labienusa – co w znacznym stopniu przyczyniło się do początkowych sukcesów stronnictwa pompejańskiego. Decydująca bitwa stoczona w 45 r. p.n.e. pod Mundą stanowiła więc konfrontację dwóch dawnych współpracowników, podczas której to nie Labienus okazał się być wodzem, któremu zabrakło pomysłu na jej pomyślne rozstrzygnięcie.

Notka o autorze:

Michał Norbert Faszcza (1985), doktorant na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Głównym przedmiotem jego zainteresowań jest historia wojskowości republikańskiego Rzymu, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień związanych z dyscypliną wojskową oraz wojnami domowymi toczonymi w I w. p.n.e. Autor kilkunastu artykułów o charakterze naukowym i popularnonaukowym, jak również uczestnik ponad 20 konferencji naukowych.
W 2012 r. nakładem Infort Editions ukazała się jego pierwsza książka pt. „Rzymskie inwazje na Brytanię 55–54 p.n.e.”.

   Jarosław Jastrzębski
   "Rajd Doolittle’a na Tokio 18 IV 1942.
     Uwarunkowania polityczne i strategiczne operacji"

   ISBN 978-83-64023-15-6
   72 str.

   2 mapy

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:
Wstęp
I Japonia w natarciu
II Ameryka w obronie
III Działania wojenne do 17 kwietnia 1942 roku
IV Geneza
V Plan
VI Wyspy Japońskie
VII Siły amerykańskie
VIII Siły japońskie
IX Początek operacji
X Nalot na Tokio, Nagoję i Kobe
XI Wnioski
XII Największy mit wojny na Pacyfiku
Bibliografia
Spis map i tabel

Notka o książce:
Amerykański nalot na Japonię z 18 kwietnia 1942 roku należy do najgłośniejszych wydarzeń wojny na Pacyfiku. 16 bombowców B-25, którymi dowodził podpułkownik James Doolittle, wystartowało z pokładu lotniskowca Hornet i zbombardowało Tokio, Nagoję oraz Kobe. Niewiele jest faktów historycznych, których sława i rozgłos stałyby w tak rażącej sprzeczności z ich rzeczywistym znaczeniem dla przyszłego biegu zdarzeń. Stało się tak przede wszystkim za sprawą amerykańskiej propagandy wojennej, starającej się za wszelką cenę przedstawić tę akcję, niewątpliwie pomysłową i spektakularną – można by wręcz rzec bezczelną – jako niemal równoważącą klęski ponoszone od początku wojny z upokorzeniem w Pearl Harbor na czele. Rajd Doolittle’a, za którym nie stał nawet cień racji militarnych, miał bowiem przekonać Amerykanów, że ich przywódcy są w stanie poprowadzić naród do ostatecznego zwycięstwa. Zabieg marketingowy był tak skuteczny, że od ponad pół wieku historiografia musi się zmagać z półprawdami czy zgoła mitami, jakie narosły wokół tej operacji amerykańskich sił zbrojnych...

Notka o autorze:
Jarosław Jastrzębski (1975). Doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jest autorem ponad pięćdziesięciu publikacji naukowo-badawczych i popularnonaukowych, w tym sześciu książkowych.
Stały współpracownik czasopisma „Okręty Wojenne”. Aktywnie działa społecznie, będąc m.in. członkiem władz kilku stowarzyszeń naukowych i sportowych.

   Mariusz Rychter
   "Las Śmierci. Działania w Wilderness 5–6 maja 1864"

   ISBN 978-83-64023-14-9
   438 str.

   13 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Od Autora
Wstęp. Clark’s Mountain, poniedziałek, 2 maja 1864 roku
I Przeciwnicy
II Dowódcy
III Armie wojny secesyjnej – organizacja, taktyka i sprzęt
IV Wyprawa gen. Longstreeta do Tennessee
V Działania w północnej Wirginii jesień 1863 – wiosna 1864
VI Wirginia i Wilderness – rejon operacji
VII Cisza przed burzą. Grant Naczelnym Wodzem
VIII Bitwa w lasach Wilderness
IX Straty
X Ocena bitwy
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

Rozgrywająca się w czasie amerykańskiej wojny secesyjnej kampania wiosenna 1864 roku, znana w historiografii anglojęzycznej pod nazwą kampanii Overland, stanowi jedno z najważniejszych wydarzeń długotrwałego konfliktu, jaki na początku lat 60. XIX wieku trawił ówczesne Stany Zjednoczone. Po trzech latach wojny, w której żadna ze stron nie osiągnęła znaczącej przewagi, starcie Roberta E. Lee i Ulyssesa S. Granta – dwóch najlepszych dowódców obu stron konfliktu miało ostatecznie zadecydować o finale wojny. Przez dwa krwawe dni obie armie zmagały się ze sobą, walcząc w dzikim, porastającym Wirginię Północną lesie, słusznie zwanym Wilderness – „Puszcza”. Bitwa ta, choć ostatecznie nie rozstrzygnięta, obfitowała w wiele dramatycznych momentów i była preludium do najkrwawszej, trwającej nieco ponad miesiąc kampanii wojny secesyjnej.
Prócz samej bitwy, niniejsza praca przedstawia też inne działania wojenne mające miejsce pomiędzy końcem kampanii gettysburskiej, a początkiem ofensywy wiosennej Granta, by w szerszy sposób przedstawić perspektywę wydarzeń rozgrywających się w wyjątkowo niegościnnym miejscu Wirginii.
Bitwa w Wilderness była do tej pory – mimo swego znaczenia dla przebiegu zmagań – tematem całkowicie w Polsce pomijanym. Nie doczekała się w naszym kraju żadnego oddzielnego opracowania. Tym bardziej zachęcamy do lektury, ufając, że stanie się ona bodźcem do dalszego odkrywania kart amerykańskiej historii.

Notka o autorze:

Mariusz Rychter. Urodzony w 1968 roku w Toruniu. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej (obecnie Uniwersytet Kazimierza Wielkiego) w Bydgoszczy. Z wykształcenia politolog, z zamiłowania historyk. W przeszłości dziennikarz związany z lokalną prasą. Obecnie lektor j. angielskiego.
Jego zainteresowania historyczne to wojskowość XVIII i XIX wieku oraz po 1945 roku, ze szczególnym uwzględnieniem wojny secesyjnej w USA i wojny francusko-indiańskiej 1754–1763 oraz wszelkich działań zbrojnych na morzu i w powietrzu. Jest też laureatem teleturnieju „Wielka Gra”. To jego pierwsza książka w wydawnictwie Infort Editions.



   Damian Płowy
   "Poniec 7 XI 1704. Kampania jesienna Karola XII"

   ISBN 978-83-64023-13-2
   120 str.

   6 map

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:
Wstęp
I Od Lwowa do Kalisza. Działania wojsk saskich i szwedzkich jesienią 1704 roku
II Saksonia w szwedzkich planach wojennych
III Od Kalisza do Ponieca. Kampania jesienna Karola XII
IV Armia saska
V Armia szwedzka
VI Bitwa
VII Odwrót Schulenburga i koniec kampanii
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i schematów
Gmina Poniec
Muzeum w Gostyniu

Notka o książce:
Wystrzelone kule dosięgnęły celu. Dało słyszeć się charakterystyczny dźwięk pocisków trafiających w metalowe części uzbrojenia i wyposażenia dragonów. Kule zrywały jeźdźcom kapelusze, raniły głowy i twarze, gruchotały kości nóg. Najkrwawsze żniwo saski ogień zebrał w koniach. Kule świstały wszędzie raniąc wierzchowce w piersi, brzuch i głowy. Ranne i oszołomione wierzchowce wypadały z pola bitwy, zawracając w kierunku stanowisk szwedzkich. Niektóre konie wracały z pustym siodłem, inne, otrzymawszy śmiertelne trafienie, padały, przygniatając jeźdźca. Szwedzka linia została „skoszona”, dziesiątki wierzchowców wraz z kawalerzystami padło na ziemię. Impet uderzenia załamał się. Jednak w tym całym zamieszaniu, grupce szwedzkich żołnierzy udało się przedrzeć do wnętrza czworoboku Sasów...

Notka o autorze:
Damian Płowy urodzony w 1987 roku w Gostyniu. Doktorant w Instytucie Historii UAM w Poznaniu w Zakładzie Historii Wojskowej.
Zajmuje się historią wojskowości nowożytnej, zwłaszcza wojskowością Rzeczypospolitej w XVI–XVIII wieku. W kręgu jego zainteresowań znajdują się również dzieje nowożytnej Szwecji ze szczególnym uwzględnieniem XVIII-wiecznej wojskowości szwedzkiej. Aktualnie pracuje nad monografią bitwy pod Gostyniem z 1761 roku.
W 2012 roku nakładem wydawnictwa Infort Editions ukazała się jego książka "Od Konstantynowa do Piławiec. Działania wojenne na ziemiach ukrainnych od czerwca do września 1648 roku".

   "Studia z dziejów stosunków Rzeczypospolitej
      z Państwem Moskiewskim w XVI-XVII wieku"
     pod redakcją Mirosława Nagielskiego, Konrada
     Bobiatyńskiego i Przemysława Gawrona

   ISBN 978-83-64023-12-5
   413 str.

   6 map

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp

Hieronim Grala
Od „bellum defensivum” do „bellum externum”.
Ewolucja poglądów szlachty polsko-litewskiej na wojnę
z Państwem Moskiewskim w drugiej połowie XVI w.

Gediminas Lesmaitis
Schemat przeglądu wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego
w Radoszkowicach (1567)

Dmitrij Karnauchow
Описание истории Московского государства на рубеже
XVI и XVII вв. в Хронике Европейской Сарматии
Александра Гваньини

Przemysław Gawron
Państwo moskiewskie w świetle pamiętników
polsko-litewskich z okresu Smuty (1603-1618)

Andrzej Grzegorz Przepiórka
Bitwa pod Kłuszynem (4 VII 1610) – wątpliwości i hipotezy

Tomasz Bohun
Najemnicy z Wysp Brytyjskich w armii szwedzkiej
na początku XVII wieku

Valentin Constantinov
The Political and Military Realities
Northward Danube in 1612

Maciej Franz
Piotr Konaszewicz-Sahajdaczny z odsieczą
pod Moskwą w 1618 roku

Wiktor Brechunenko
Московія очима українських козаків
у першій половині XVII ст.

Andrzej Haratym
Obrona Smoleńska 1632-1633 – wybrane problemy

Dariusz Milewski
Siedmiogród i księstwa naddunajskie wobec
sojuszu kozacko-moskiewskiego w 1654 r.

Piotr Kroll
Działania wojenne na Ukrainie w latach 1658-1659
w świetle najnowszych badań

Andrzej Rachuba
Odzyskanie Brześcia Litewskiego
jako ostatni akord „Szczęśliwego Roku” 1660

Jerzy Maroń
Kłuszyn i Cudnów a operacyjny wymiar wojny
w epoce wczesnonowożytnej

Mirosław Nagielski
Kampania cudnowska 1660 roku

Krzysztof Kossarzecki
Kampania letnio-jesienna 1661 roku nad Dźwiną
i bitwa pod Kuszlikami

Andrzej A. Majewski
Zagon Aleksandra Hilarego Połubińskiego

Tomasz Ciesielski
Kronika Surty i Trubnickich jako źródło do dziejów Mohylewa
w okresie wojny polsko-moskiewskiej 1654-1667.
Studium historyczno-źródłoznawcze

Konrad Bobiatyński
Militarne uwarunkowania negocjacji polsko-moskiewskich
w Andruszowie w latach 1666-1667

Marek Wagner
Poselstwo Konstantyna Tomickiego do Moskwy
w 1680 roku. Zarys problematyki

Wykaz skrótów

Notka o książce:
Tom artykułów „Studia z dziejów stosunków Rzeczypospolitej z Państwem Moskiewskim w XVI-XVII wieku” zawiera 20 tekstów autorstwa historyków polskich i zagranicznych. Łączy je problematyka poświęcona zmaganiom państw jagiellońskich (Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego), połączonych w XVI w. w polsko-litewską Rzeczpospolitą, z Państwem Moskiewskim o dominację w Europie Środkowo-Wschodniej. Na przestrzeni XVI i XVII w. rozgrywały się zasadnicze wydarzenia, w wyniku których podejmowanie strategicznych decyzji co do dalszych losów tego obszaru, zarówno w wymiarze politycznym, jak i militarnym, przesunęło się z tradycyjnych centrów Jagiellonów – Krakowa i Wilna, potem Warszawy, na wschód Europy ku Moskwie. Lektura poszczególnych esejów dostarcza nowych interesujących ujęć oraz interpretacji faktów i procesów historycznych. Sporo uwagi autorzy poświęcili też naświetleniu wydarzeń z zakresu historii militarnej, jak chociażby wspaniałemu zwycięstwu hetmana Żółkiewskiego pod Kłuszynem (4 lipca 1610 r.) czy kampanii pod Cudnowem (1660 r.). (prof. H. Lulewicz)

Przeszłość stosunków polsko-rosyjskich staje się w coraz mniejszym stopniu areną politycznych harców, w coraz większym zaś – naukowych dyskusji sine ira et studio. W nurcie tym należy też sytuować ten tom. Moskwa od końca XV wieku znajdowała się w ofensywie, zdobywając ziemie ruskie Wielkiego Księstwa Litewskiego, któremu jednak pomocy udzieliła Korona. Obrona przed carem stała się więc podstawową przyczyną zacieśnienia w Lublinie w 1569 r. związku między tymi dwoma państwami. Wraz z powiększeniem Korony o ziemie ukrainne i uzyskaniem przez nią wspólnej granicy z Moskwą – konflikt moskiewsko-litewski przekształcił się w wojnę z Rzecząpospolitą.
Rozprawy pomieszczone w tomie obejmują pierwsze dwa wieki konfliktu, ukazując jego odmienne aspekty i oblicza. Autorzy reprezentują różne kraje i ich historiograficzne tradycje: Rosję, Litwę, Ukrainę, Mołdawię, z przewagą jednak Polski. (prof. A. Zakrzewski)

   Witold Biernacki
   "»Todmarch«. Kampania wojsk katolickich
     1620 roku (1)"

   ISBN 978-83-64023-11-8
   72 str.

   13 map

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

I Bawarskie entrée
II Ku granicy Królestwa czeskiego
III „Wyzwolenie Dolnej Austrii”
IV Walki w południowych Czechach latem 1620 roku
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:
Tymczasem wojska bawarskie stanęły pod dobrze umocnionym klasztorem benedyktynów w Altenburgu (czes. Staré Hrady). Jednakże jego załoga nie stawiła oporu; poddała się i zaciągnęła się na służbę u księcia bawarskiego. Wcześniej Maksymilian wysłał feldmarschallleutnanta von Anholta pod Waldberg z kilkoma chorągwiami piechoty i działami, aby zablokować zamek i zmusić załogę do poddania się. Jego właściciel, chory na podagrę baron von Puchheim (Buchheim), początkowo odmówił poddania się, oświadczając, iż chce zachować neutralność – na co otrzymał odpowiedź, że jeśli nie uzna władzy cesarza, zostanie powieszony za nogi, gdyż »jest to świetne lekarstwo na podagrę«. Wobec takiej argumentacji baron zmienił zdanie i skapitulował. Żołnierze czescy mogli swobodnie odejść, zamek został obsadzony przez oddział bawarski...

Notka o autorze:
Witold Biernacki (1946), częstochowianin. W sferze jego zainteresowań znajduje się historia wojskowości antycznej oraz XVI i XVII w.
Autor wielu opracowań z tej dziedziny, takich jak m.in.: „Żółte Wody – Korsuń 1648” (Warszawa 2004, 2008), „Powstanie Chmielnickiego. Działania wojenne na Litwie w latach 1648–1649” (Zabrze 2006), „Pavstanne Chmjalnitskaga: vaennyja dejanni v Litve v 1648–1649 gg” (Vilnius 2010), „Ajgospotamoj 405 p.n.e.” (Zabrze 2006), „Wojna trzydziestoletnia. Powstanie czeskie i wojna o Palatynat 1618–1623” (Zabrze 2008–2010), „Wojna beocka 379–371 p.n.e. Koniec hegemonii Sparty” (Zabrze 2012) czy „Nieuwpoort 2 lipca 1600. Kampania flandryjska księcia Maurycego Orańskiego” (Zabrze – Tarnowskie Góry 2013).



   "Militarne tradycje Kędzierzyna-Koźla, Śląska
     i Rzeczypospolitej. T. I"
     Praca zbiorowa pod redakcją Tomasza Ciesielskiego
     i Janusza Dorobisza przy współpracy Roberta Słoty

   ISBN 978-83-89943-60-6
   262 str.

   145x205 mm

   Okładka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

I. Dzieje militarne Koźla w średniowieczu i okresie nowożytnym

Marcin Böhm
Koźle w czasie wojen husyckich
Tomasz Ciesielski
Koźle w okresie wojny trzydziestoletniej
Robert Słota
Twierdza kozielska w okresie II wojny śląskiej
Grzegorz Podruczny
Budynki garnizonowe w dawnej Twierdzy Koźle
Agata Matysiok
Samuel Mikovíni – budowniczy twierdzy w Koźlu: maj-sierpień 1745

II. Varia historyczno-wojskowe

Ireneusz Łoza
Samuel Łaszcz. Żołnierz i awanturnik
Mariusz Sawicki
Artyleria i cekhauz twierdzy żółkiewskiej w 1699 roku
Krzysztof Stecki
Śląskie nieśmiertelniki

III. Grupy rekonstrukcyjne i towarzystwa historyczno-archeologiczne

Petr Dostál
Činnost Klubu vojenské historie Josefov
Michał Mańka
Grupa rekonstrukcji historycznej.
Garnizon Regiment nr VI von Lattorf
Mirosław Klimkiewicz
Grupa rekonstrukcji historycznej – Pruski Pułk Piechoty nr 47
Tadeusz Zdanowicz
Garnizon Twierdzy Nysa i jego udział w promocji miasta
Kazimierz Gondek
Srebrnogórski Garnizon. Infanterie Regiment von Alvensleben No 33
Krzysztof Czarnecki
Sudeckie Towarzystwo Rekonstrukcji Historycznej.
Königlich Preußisches Infanterie Regiment Alt Kreytzen

IV. Ochrona dziedzictwa kulturowego w Kędzierzynie-Koźlu

Dariusz Kantor
Rekonstrukcje historyczne wspólnym produktem turystycznym
polsko-czeskiego pogranicza jako projekt współfinansowany
ze środków Unii Europejskiej w ramach
Programu Operacyjnego Współpracy Transgranicznej
Republika Czeska – Rzeczpospolita Polska 2007-2013
Arkadiusz Kałużyński, Krzysztof Ligenza
Pamiętajmy o tym by pamiętać, bo sami możemy zostać zapomniani
Kamil Nowak
Stowarzyszenie Blechhammer - 1944

Fotografie

Notka o książce:

W 1743 roku król Prus Fryderyk II Hohenzollern po zwizytowaniu środkowego Śląska postanowił wstrzymać prace fortyfikacyjne przy ujściu Nysy Kłodzkiej do Odry koło Skorogoszczy, a w zamian rozpocząć budowę twierdzy w Koźlu. Wola monarchy zadecydowała o losach miasta, które na kolejnych 130 lat stało się kluczowym punktem w systemie fortyfikacyjnym ochraniającym południowo-zachodnią część Śląska. Zapewniło to miastu trwałe miejsce w historii militarnej nie tylko prowincji śląskiej, ale też całych Prus, głównie za sprawą odparcia czterech oblężeń austriackich w trakcie wojny siedmioletniej i dzielnej obrony w trakcie kampanii wojsk napoleońskich w 1807 roku. Z drugiej strony w wyniku działań wojennych kilkakrotnie ucierpieli mieszkańcy i zabudowa „cywilna” Koźla, w największym stopniu latem 1745 roku. Najpoważniejszym skutkiem decyzji Fryderyka II przekształcającej „otwarte” miasto w twierdzę były daleko idące ograniczenia w możliwości jego rozwoju nie tylko przestrzennego, ale też funkcjonalnego i gospodarczego. Związane ze statusem twierdzy hamulce rozwojowe dały o sobie szczególnie silnie znać w drugiej i trzeciej ćwierci XIX wieku, kiedy to Koźle wiele straciło na znaczeniu jako ośrodek miejski na rzecz dynamicznie rozwijającego się w jego pobliżu Kędzierzyna. Rola twierdzy zaczęła ciążyć, co wpływało na sposób postrzegania przez cywilnych mieszkańców miasta garnizonu i fortyfikacji... (fragment Wstępu)

   Marek Plewczyński
   "Wojny i wojskowość polska XVI wieku.
     Tom III. Lata 1576–1599"

   ISBN 978-83-64023-10-1
   446 str.

   16 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

ORGANIZACJA SIŁ ZBROJNYCH
I Liczebność i koszt wojska
II Organizacja wojska
III Uzbrojenie i wyposażenie wojska
IV Pochodzenie i struktura społeczna
V Wyszkolenie i piśmiennictwo wojskowe
VI Fortyfikacje

DZIAŁANIA WOJENNE
VII Wojna gdańska 1576–1577 r.
VIII Najazdy tatarskie i wyprawy kozackie
w latach 1576–1594
IX Wojna inflancka 1575–1582
X Wojna z Habsburgami
o tron polski 1587–1588 r.
XI Pierwsze powstania kozackie 1591–1596 r.
XII Interwencja mołdawska Jana Zamoyskiego
(sierpień – grudzień 1595 r.)
XIII Wyprawa króla Zygmunta IIII
do Szwecji w 1598 r.

CHARAKTERYSTYKA
SZTUKI WOJENNEJ
XIV Strategia
XV Taktyka
Zakończenie

Bibliografia
Spis map i schematów
Indeks osobowy
Indeks nazw
geograficznych

Notka o książce:

Opracowanie „Wojny i wojskowość polska XVI wieku” to pierwsza w krajowej historiografii synteza dotycząca problematyki historyczno-wojskowej „złotego wieku” dziejów polskich.
W szczegółowym opisie działań zbrojnych Autor uwzględnił wpływ warunków terenowych i sposobu użycia ówczesnej broni. Zmieniający się obraz polskiego wojska wzbogacił charakterystyką dowódców średniego i niższego szczebla. Uchwycił też zalety i wady staropolskiej sztuki wojennej.
Praca oparta jest na dotychczasowym dorobku naukowym Autora z uwzględnieniem stanu obecnej historiografii dotyczącej XVI wieku. Została ona podzielona na trzy tomy – pierwszy dotyczy lat 1500–1548, drugi 1548–1575, a trzeci 1576–1599.

Notka o autorze:

Marek Plewczyński (ur. 1946), profesor doktor habilitowany, kierownik Zakładu Historii Średniowiecznej w Instytucie Historii Akademii Podlaskiej w Siedlcach oraz pracownik Akademii Obrony Narodowej w Warszawie.
W kręgu jego szczególnych zainteresowań znajdują się dzieje wojskowości XV–XVI w. oraz historia dawnego Mazowsza.
Autor 12 książek i ponad 100 artykułów zamieszczonych w czasopismach polskich i zagranicznych. Do najważniejszych jego publikacji należą: „Żołnierz jazdy obrony potocznej za panowania Zygmunta Augusta. Studia nad zawodem wojskowym w XVI w.”, „W służbie polskiego króla. Z zagadnień struktury narodowościowej armii koronnej w latach 1500–1574” i „Wojny Jagiellonów z wschodnimi i południowymi sąsiadami Królestwa Polskiego w XV wieku”.

   Andrzej Dubicki
   "Wojny dackie 101–106 n.e."

   ISBN 978-83-64023-09-5
   175 str.

   5 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp

I Dakowie
II Rzymianie
III Najstarsze dzieje plemion dackich
IV Uwertura
V I wojna dacka (101–102 r.)
VI II wojna dacka (105–106 r.)
VII Organizacja nowej prowincji

Zakończenie
Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

Wojny dackie to szczególnie istotne wydarzenie zarówno w dziejach Imperium Rzymskiego, jak i Dacji. Czytelnik otrzymuje wynik badań oparty zarówno na dostępnym materiale: źródłowym, choć jest on w stosunku do znaczenia tych operacji wojskowych zupełnie niewspółmierny; ikonograficznym oraz rzadko cytowanych w Polsce ustaleniach badaczy rumuńskich. Autor nie ogranicza się jedynie do wojen dackich cesarza Trajana. Przedstawione zostały okoliczności w jakich powstało państwo dackie i jego ewolucję do stanu istotnego gracza na ówczesnej arenie międzynarodowej, którego siła musiała w końcu zwrócić na siebie uwagę Rzymian będących w nieustannym konflikcie z Partami. W takiej sytuacji tolerowanie silnego scentralizowanego państwa dackiego było dla Rzymian rzeczą niedopuszczalną. Z racji przyczynowego powiązania kampanii dackich i kampanii partyjskiej również ona została przedstawiona na łamach niniejszego opracowania. Wojny dackie poza położeniem kresu zarówno ekspansji rzymskiej (Dacja była przecież ostatnią na dłużej przyłączoną prowincją do Imperium) rozpoczęły również nieustającą do dnia dzisiejszego dyskusję o etnogenezę narodu rumuńskiego i jego powiązania ze starożytnymi Dakami i Rzymianami.

Notka o autorze:

Andrzej Dubicki (ur. 1978). Adiunkt w Zakładzie Teorii Polityki i Myśli Politycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Swoje badania koncentruje na szeroko pojmowanej tematyce rumuńskiej zarówno w aspekcie militarnym, jak i politycznym.
Autor dwóch książek („Kampania letnia na froncie rumuńskim w 1917 roku” i „Nicolae Titulescu portret polityka i dyplomaty”) oraz ponad dwudziestu artykułów. Aktualnie pracuje nad książką dotyczącą ewolucji systemu partyjnego Królestwa Rumunii.

   Tomasz Rogacki
   "Castiglione 5 VIII 1796"

   ISBN 978-83-64023-08-8
   72 str.

   10 map

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp
I Przed nową kampanią
II Plany i siły stron
III Ofensywa Wurmsera (29 lipca–2 sierpnia)
IV Działania kolumny Quosdanovica (27–31 lipca)
V Decyzje Bonapartego
VI Operacje przeciw kolumnie Quosdanovica (1–4 sierpnia)
VII Przeciw Wurmserowi (3–4 sierpnia)
VIII Klęska Austriaków (5–12 sierpnia)
Aneksy
Bibliografia
Spis map

Notka o książce:
Tymczasem Otskay von Ocsko opuścił Desenzano o świcie 3 sierpnia (do tej miejscowości z kolei kierowała się brygada Otta-Bathorkeza) i zmierzając na Ponte di San Marco podszedł pod Lonato, gdzie nadział się na Francuzów gen. Pijona. Ten nierozważnie rzucił się do ataku. Uległ jednak przewadze przeciwnika i dostał się do niewoli wraz z wielu żołnierzami swej 18 półbrygady lekkiej oraz 3 lekkimi działami. Reszcie 18 półbrygady udało się szczęśliwie wycofać za kanał i łańcuch wzniesień, co zniechęciło Austriaków do pościgu.
Zaalarmowany o tej porażce Bonaparte przyspieszył marsz dywizji Masseny idącej właśnie na Lonato. 32 półbrygada liniowa i będąca około 800 m za nią 18 liniowa zostały uformowane w kolumny batalionowe i rzucone centralnie do natarcia na ustawionych na równinie Austriaków. Wsparcie miał im zapewnić 15 pułk dragonów. Na skrzydła rozciągnięto 4 i 18 półbrygady lekkie, zostawiając w rezerwie 11 półbrygadę liniową oraz 25 pułk strzelców konnych. Francuzi uderzyli na Otskaya von Ocsko kombinowanym atakiem z dwóch stron....

Notka o autorze:
Tomasz Rogacki (XII 1959). Członek-założyciel Nakielskiego Bractwa Kurkowego pw. św. Jerzego. Obecnie pracownik Urzędu Miasta i Gminy w Nakle nad Notecią. Autor szeregu książek i artykułów historycznych, przede wszystkim dotyczących epoki napoleońskiej. Poszerzył swoje zainteresowania o biblistykę. Uważa, że minimum wiedzy religijnej jest niezbędne, aby zrozumieć nie tylko przeszłość, ale też teraźniejszość.



   Michał Chlipała
   "Wojskowość królestwa Armenii cylicyjskiej
     w czasach wypraw krzyżowych"

   ISBN 978-83-64023-07-1
   128 str.

   145x205 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp

Rozdział I
Dzieje Cylicyjskiej Armenii

Rozdział II
Wojskowość ludów Outremer

Rozdział III
Wojskowość Królestwa Cylicyjskiej Armenii

Bibliografia

Notka o książce:

Autor podejmuje pierwszą w polskiej literaturze historycznej próbę opisania wojskowości Królestwa Cylicyjskiej Armenii, istniejącego od końca XI wieku do końca trzeciej ćwierci XIV wieku, kiedy najazd mamelucki ostateczni zniszczył ormiańską państwowość w Outremer.
Ormianie, których potomkowie po wielu stuleciach tułaczki dotarli również do Polski, mają za sobą barwną, niezwykle dramatyczną historię walk, wędrówek i prób utworzenia własnej państwowości. Jedna z tych prób miała miejsce na terenach Azji Mniejszej w czasach, gdy ścierały się tam armie chrześcijaństwa i islamu.
Bitny naród, odróżniający się zarówno od Bizantyjczyków, jak i otaczającego ich żywiołu islamskiego potrafił znaleźć język porozumienia z rycerzami wypraw krzyżowych, zaś jego władcy zawierali mariaże i sojusze również z łacińskimi władcami Outremer. Ormiańscy książęta i królowie handlowali z genueńskimi kupcami, przyjmowali na swym dworze legatów Cesarza Niemieckiego i posłów Cesarza Bizancjum, odwiedzali Wielkiego Chana oraz mameluckich sułtanów, nadawali lenna krzyżakom czy templariuszom. Stworzyli ciekawą i bogatą kulturę, której nikłe okruchy przetrwały do dziś w kolorowych miniaturach Ewangeliarza Lwowskiego czy kamiennym obliczu spoglądającym z sarkofagu Lewona V, ostatniego króla Cylicji, pochowanego w paryskiej bazylice Saint-Denis.

Notka o autorze:

Michał Chlipała – rocznik 1981, absolwent prawa i historii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Interesuje się historią prawa i historią wojskowości. Fascynuje się rekonstrukcją historyczną oraz wargamingiem.

   Marcin Suchacki
   "Od Custozzy do Loigny 1866–70.
    Z dziejów wojen o zjednoczenie Niemiec i Włoch"

   ISBN 978-83-64023-06-4
   253 str.

   12 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp

I Custozza 1866: ułańska fantazja
II Náchod 1866: prawdziwa historia Bartka zwycięzcy
III Froeschwiller 1870: chwała zwyciężonym
IV Sedan 1870: gehenna Armii Châlons
V Loigny 1870: krew na śniegu

Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

„Od Custozzy do Loigny 1866–70” stanowi owoc przygody Autora w odkrywaniu tajemnic Eingungskriege i Risorgimento. Książka ta składa się z rozdziałów poświęconych 5 wybranym bataliom z wojen o zjednoczenie Niemiec i Włoch. Każdy z nich posiada motyw przewodni. Dla Custozzy Autor wybrał wątek kawaleryjskiej fantazji, ziszczony w sylwetce żołnierzy 13 galicyjskiego regimentu ułanów, fascynującego oddziału stanowiącego element rycerskiej sztafety polskich pokoleń. Náchod posłużył mu za pretekst do podążenia śladami legendy o bohaterskich Polakach w mundurach armii państw zaborczych, ucieleśnionej w postaci sienkiewiczowskiego Bartka zwycięzcy, którego kuzynów Marcin Suchacki poszukiwał. Bitwa pod Froeschwiller dała sposobność do ukazania bogatej mozaiki herosów francuskich tamtego okresu. Sedan pozwolił przedstawić ogrom cierpienia, jakie wojna zawsze ze sobą niesie. Loigny uwypukliło historię spadkobierców szuańskiej tradycji, ofiarnie służących Bogu i ludziom na pobojowiskach II połowy XIX wieku. Rozdziałom tym towarzyszą liczne mapy i zdjęcia z epoki.

Notka o autorze:

Marcin Suchacki, rocznik 1979. Syn ziemi świętokrzyskiej, absolwent II LO im. Jana Śniadeckiego w Kielcach. Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, tematem swojej pracy magisterskiej uczynił obchody austriackich świąt wojskowych w Galicji w dobie konstytucyjnej (1867–1914).
W latach 2006–2010 moderator działu „Historia XIX wieku” na internetowym forum dyskusyjnym historycy.org.
W roku 2011 wziął udział w realizacji programu telewizyjnego „Rodzina Jarońskich i Gropplerów”, ukazującego karty z dziejów wychodźstwa polskiego do Turcji w XIX stuleciu.

   Witold Biernacki
   "Nieuwpoort 2 lipca 1600.
     Kampania flandryjska księcia Maurycego Orańskiego"

   ISBN 978-83-64023-05-7
   327 str.

   15 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2013

Spis treści:

Wstęp

I Wprowadzenie
II Przeciwnicy
III Plany
IV Kampania flandryjska 1600 roku
V Armia holenderska w Oudenburgu
VI 30 czerwca – Maurycy, czyli tam i z powrotem
VII Drugi marsz Holendrów pod Nieuwpoort
VIII 1 lipca 1600 – przygotowania do oblężenia Nieuwpoort. Nocna rada
IX Armia Flandrii wkracza do akcji
X Starcie pod Mariakerke
XI Hiszpanie ruszają pod Nieuwpoort
XII Bitwa pod Nieuwpoort
XIII Po bitwie: co dalej?
XIV Drugie oblężenie Nieuwpoort
XV Walki o forty wokół Ostendy. Odwrót
Zakończenie

Aneks
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

Tytułowa batalia stoczona 2 lipca 1600 r. była tylko epizodem w bardzo długiej wojnie, jaką toczyli Holendrzy, aby zrzucić zwierzchnictwo króla Hiszpanii; jest ona nazywana „Bitwą po Nieuwpoort” lub „Bitwą na Wydmach”. Mimo iż wymieniana jest przez prawie wszystkie podręczniki jako jedna z tych batalii, które stanowią milowy krok w rozwoju sztuki wojennej, jej przebieg praktycznie jest nieznany. Nie tylko w literaturze polskiej. Brakuje szczegółowej, nowoczesnej analizy tej batalii w literaturze światowej. Większość opisów opiera się w głównej mierze na pracy niemieckiego historyka wojskowości Wilhelma Rüstowa. Natomiast bardzo pomocna, mimo upływu czasu i pewnych nieścisłości, jest książka sir Charlesa Omana. W drugiej połowie XX wieku powstała doskonała książka Bena Coxa, ale autor zwraca uwagę głównie na logistykę wyprawy, poświęcając samej kampanii i bitwie zaledwie kilkanaście stron. Znacznie obszerniejszy obraz daje wydana w 2001 roku praca C.E.H.J. Verhoefa…
Bez pokazania przyczyn i przebiegu wojny osiemdziesięcioletniej od zarania konfliktu oraz przedstawienia organizacji i taktyki walki obu wrogich armii, tj. hiszpańskiej i holenderskiej, ze szczególnym uwzględnieniem reform wojskowych wprowadzonych przez księcia Maurycego Orańskiego i jego brata Ludwika van Nassau, książka byłaby ułomna.
Do rąk Czytelnika Autor oddaje taki obraz zdarzeń, jaki wydał mu się najbardziej prawdopodobny.

Notka o autorze:

Witold Biernacki (1946), częstochowianin. W sferze jego zainteresowań znajduje się historia wojskowości antycznej oraz XVI i XVII w.
Autor wielu opracowań z tej dziedziny, takich jak m.in.: „Żółte Wody – Korsuń 1648” (Warszawa 2004, 2008), „Powstanie Chmielnickiego. Działania wojenne na Litwie w latach 1648–1649” (Zabrze 2006), „Pavstanne Chmjalnitskaga: vaennyja dejanni v Litve v 1648–1649 gg” (Vilnius 2010), „Ajgospotamoj 405 p.n.e.” (Zabrze 2006), „Wojna trzydziestoletnia. Powstanie czeskie i wojna o Palatynat 1618–1623” (Zabrze 2008–2010) czy „Wojna beocka 379–371 p.n.e. Koniec hegemonii Sparty” (Zabrze 2012).

   Damian Płowy
   "Od Konstantynowa do Piławiec. Działania wojenne
     na ziemiach ukrainnych od czerwca do września
     1648 roku"

   ISBN 978-83-64023-03-3
   223 str.

   17 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

I Działania wojenne od przeprawy nad Desną (4 czerwca)
do upadku Baru (4 sierpnia)
II Sejm konwokacyjny (16 lipca – 1 sierpnia)
III Odbudowa armii koronnej od klęski pod Korsuniem do momentu
koncentracji pod Czołhańskim Kamieniem (maj – wrzesień)
IV Od koncentracji wojska pod Glinianami
do bitwy pod Piławcami (14 sierpnia – 23 września)
V XVII-wieczny obraz księcia Jeremiego Wiśniowieckiego
Zakończenie

Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:

O dziejach powstania Chmielnickiego napisano już setki stron i chociażby z tego względu należy zadać sobie pytanie czy słusznym jest wydawanie kolejnej książki o wydarzeniach, które zdawać by się mogło są doskonale znane. Nic bardziej mylnego. Autor, skupiając się na relatywnie krótkim odcinku czasu: czerwiec – wrzesień 1648 roku, bardzo dokładnie zagłębia się w wydarzenia, które stały się kluczowymi dla dalszych losów powstania. Po klęskach pod Korsuniem i Żółtymi Wodami Rzeczypospolita została pozbawiona państwowej armii, która w krótkim czasie mogła opanować sytuacje na ziemiach ukrainnych. Poprzez dokładną analizę źródeł Autor ukazuje nam mechanizmy odbudowywania armii koronnej, jej koncentracji i działań wojennych. Sporo miejsca zostało poświęcone działaniom wojennym oraz analizie wydarzeń, które doprowadziły do katastrofy pod Piławcami. Bardzo interesująca wydaje się również próba nowego spojrzenia na postać wojewody ruskiego księcia Jeremiego Wiśniowieckiego. Metodologiczne podejście oraz znajomość XVII-wiecznych realiów Rzeczypospolitej, w połączeniu z szeroką bazą źródłową, w tym barokową poezją okolicznościową, pozwoliły wyłonić obraz wojewody ruskiego, który daleki jest od sienkiewiczowskiego przekazu. Książka ta stanowi próbę nowego spojrzenia na wydarzenia z okresu czerwiec – wrzesień 1648 roku, opartą na szerokiej podstawie źródłowej i dogłębnej analizie. Szerokie spektrum poruszanych spraw począwszy od militarnych aspektów, poprzez politykę wewnętrzną Rzeczypospolitej, a skończywszy na analizie XVII-wiecznej mentalności szlachty, pozwala w holistyczny sposób spojrzeć Czytelnikowi na wydarzenia pierwszego okresu powstania Chmielnickiego.

Notka o autorze:

Damian Płowy urodzony w 1987 roku w Gostyniu. Absolwent Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 2012 roku doktorant w Instytucie Historii UAM w Zakładzie Historii Wojskowej. Zajmuje się historią wojskowości nowożytnej, zwłaszcza wojskowością Rzeczypospolitej w XVI–XVIII wieku. W kręgu jego zainteresowań znajdują się również dzieje nowożytnej Szwecji ze szczególnym uwzględnieniem XVIII-wiecznej wojskowości szwedzkiej. Aktualnie pracuje nad monografią bitwy pod Poniecem z 1704 r.
Autor kilku artykułów popularnonaukowych dotyczącej historii ziemi gostyńskiej. Aktywnie współpracuje z Muzeum w Gostyniu, redakcją „Grabonoskich Zapisków Regionalnych” oraz z Zamkiem SIMP w Rydzynie.

   Jarosław Jastrzębski
   "Bitwa na Morzu Koralowym 2–8 V 1942"

   ISBN 978-83-64023-02-6
   294 str.

   6 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Przedmowa
Wstęp

I U źródeł wojny
II Wojna na Pacyfiku do kwietnia 1942 roku
III Droga do bitwy
IV Przygotowania japońskie
V Przygotowania alianckie
VI Bitwa
Zakończenie

Bibliografia
Spis map i schematów
Wykaz tabel
Indeks osobowy

Notka o książce:

Bitwa na Morzu Koralowym jest jednym z najistotniejszych wydarzeń w rozwoju morskiej sztuki wojennej. Ta kilkudniowa batalia, stoczona w maju 1942 roku, przez siły morskie Japonii i Stanów Zjednoczonych Ameryki, zakończyła się zwycięstwem Kraju Kwitnącej Wiśni. W jej trakcie doszło do pierwszego w historii starcia lotniskowców połączonego z wymianą uderzeń przy użyciu bazujących na nich samolotów pokładowych. Dla kształtującej się doktryny użycia tej klasy okrętów bitwa na Morzu Koralowym miała znaczenie ogromne i bezprecedensowe, przewyższające o miesiąc późniejszą bitwę o Midway. Ta ostatnia przyćmiła ją jednak w historiografii swymi rozmiarami i znaczeniem strategicznym dla przebiegu wojny na Pacyfiku. A jednak, to właśnie na Morzu Koralowym po raz pierwszy w dziejach wszechstronnie sprawdzono przedwojenne teorie dotyczące operacji lotniczych i użycia lotniskowców oraz skonfrontowano ich treść z praktyką bojową. Zaskakujący i obfitujący w wiele zwrotów akcji przebieg bitwy pozwolił na wypracowanie optymalnych metod działania lotniskowców, zarówno poprzez analizę popełnionych przez obie strony błędów, jak i potwierdzenie, a czasem zakwestionowanie, przedwojennych prognoz. Książka niniejsza ma za zadanie odświeżyć pamięć o tej niezwykłej bitwie i przedstawić jej rzeczywisty przebieg dotąd dość bałamutnie opisywany przez większość polskiej literatury historycznej i marynistycznej.

Notka o autorze:

Jarosław Jastrzębski (1975). Doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jest autorem ponad piędziesięciu publikacji naukowo-badawczych i popularnonaukowych, w tym sześciu książkowych. Z zakresu wojny na Pacyfiku do bardziej znaczących prac należą: Pearl Harbor 1941 (Kraków 2011) oraz Wojna na Pacyfiku. Kampania hawajska 7-23 XII 1941 roku (Kraków 2010). Stały współpracownik czasopisma „Okręty Wojenne”, m.in. redaktor prowadzący numeru specjalnego zatytułowanego Z dziejów floty japońskiej.
Aktywnie działa społecznie, będąc m.in. członkiem władz kilku stowarzyszeń naukowych i sportowych.

   Wacław Lipiński
   "Wojna smoleńska 1632–1634"

   ISBN 978-83-64023-01-9
   261 str.

   21 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

I Materjały i źródła do
wojny smoleńskiej 1632–1634
II Stosunki polsko-rosyjskie w przededniu
wojny smoleńskiej 1632–1634
i obustronne przygotowania wojskowe
III Początek działań rosyjskich
w wojnie smoleńskiej (1632–1634)
IV Działania wojenne polsko-rosyjskie
pod Smoleńskiem od października 1632
do września 1633 r.
V Organizacja odsieczy i działania
wrześniowe pod Smoleńskiem w r. 1633
VI Bój o Żaworonkowe Wzgórza i osaczenie
Szeina pod Smoleńskiem (16–30 październik 1633 r.)
VII Kampanja zimowa 1633/34 i kapitulacja Szeina

Posłowie (prof. dr hab. Mirosław Nagielski)
Spis map i schematów

Notka o książce:

„Naprzód Kniaź Prozorowski Okolniczy i Wojewoda, przyjechawszy i z konia zsiadszy z pułku swego, który przodkiem szedł z chorągwiami na przybycie Szeina i Izmajłowa, i Białosielskiego, Wojewodów towarzyszów swoich oczekiwał. Po tym następował Charle d’Ebert, pułkownik rajtarski. Ten 15 kornetów rajtarskich z czołobiciem swoim pod nogi JKM. podrzucił, które, gdy czas niejaki na ziemi leżały, a z rozkazania JKM. podniesione były, przystąpili bliżej Szein, Prozorowski, Izmajłow, wojewodowie i czołem bili Królowi Jego Mości, a Białosielski chory na saniach leżący toż czynił (...). Po nim następujący pułk Szeinów bojarski chorągwi ośm. Po nim Dońców chorągwi trzy, a kozacka jedna. Po tych strzelecki pułk chorągwi sześć. Po nim pułku oberstera Jerzego Mattissona chorągwi ośm. Po nim oberstera Rozwornachorągwi ośm. Po nim oberstera Charley’a Jakóba chorągwi ośm. Po nim pułku nieboszczyka Sandersona, oberstera od Lesley’a zabitego, chorągwi ośm. Po nim Kitta oberstera pułku chorągwi ośm. Po nim oberstera Lesley’a pułku niemieckiego chorągwi siedm. A ruskich żołdatów chorągwi ośm pod nogami JKM. na ziemi leżały. Claudebat agmen chorągiew bojarska konna, nad którą głową Lepiana, a kozacka jedna. I te debita reverentia KJM. pod nogi JKM. podrzucone. Po odprawieniu tej ceremonji poszli wszyscy w drogę swoją cicho...”
Wślad za długą kolumną nieprzyjacielską – ruszyły następnego dnia dwie chorągwie kozackie rotmistrzów Moczarskiego i Piotrowskiego oraz rajtarski kornet Seja z zadaniem konwojowania Szeina aż pod Wiaźmę, skąd do Moskwy dalszy konwój, poprowadzić mają chorągwie hetmana koronnego Marcina Kazanowskiego. W obozie polskim tymczasem przy tryumfalnym huku dział z tysięcy piersi żołnierskich uderzał w niebo ogromny, dziękczynny śpiew: Te Deum laudamus.

Notka o autorze:

Wacław Lipiński (ur. 1896 w Łodzi, zm. 1949 we Wronkach), ps. „obywatel Socha”, „Aleksander”.
Dr hab. historii, podpułkownik Wojska Polskiego, działacz antykomunistycznego podziemia niepodległościowego.
Organizator tajnego skautingu w Łodzi (1911), członek Polskich Drużyn Strzeleckich (1912), żołnierz Legionów Polskich (1914–1917) i POW. Od 1918 żołnierz Wojska Polskiego. Uczestnik walk o Lwów oraz wojny polsko-bolszewickiej (1919–1921).
Od 1927 pracownik Samodzielnego Referatu Formacji Polskich w Wojskowym Biurze Historycznym w Warszawie, a od 1932 czasopisma „Niepodległość” – organu Instytutu Badania Najnowszej Historii Polski, którego został dyrektorem (1936).
Brał udział w kampanii wrześniowej i obronie Warszawy (1939). Do 1942 r. przebywał na Węgrzech. Po powrocie do kraju współtworzył Konwent Organizacji Niepodległościowych. Więziony przez Niemców (1944). Stał na czele Komitetu Porozumiewawczego Organizacji Polski Podziemnej (1946). Aresztowany (1947) i skazany na karę śmierci, zamienioną następnie na dożywotnie więzienie. Najprawdopodobniej zamordowany przez komunistów w więzieniu we Wronkach.

   Jarosław Dobrzelewski
   "Wojna o Gran Chaco 1932–1935"

   ISBN 978-83-64023-00-2
   173 str.

   14 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

I Trudna niepodległość
II Siły zbrojne przeciwników i plany działań wojennych
III Wojna o Chaco
IV Lotnictwo w wojnie w Chaco
V Paragwajska marynarka rzeczna w czasie wojny
VI Koniec wojny. Próba podsumowania

Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

W 1932 roku w Ameryce Południowej rozpoczęła się jedna z najkrwawszych wojen, jakie miały miejsce na tym kontynencie – wojna o Gran Chaco. Paragwaj i Boliwia przez trzy lata walczyły ze sobą o niegościnną ziemię, nawet dzisiaj nazywaną „zielonym piekłem”. Walczyły w imię mirażu: zarówno w Asunción, jak i w La Paz sądzono bowiem, że znajdują się tam bogate złoża ropy naftowej, których wydobycie rozwiąże finansowe problemy tych dwóch skonfliktowanych państw. Kiedy wreszcie w 1935 roku wyczerpane kraje zgodziły się na przerwanie ognia liczba zabitych po obu stronach przekraczała 80 000 ludzi. Bogatych złóż ropy naftowej nie znaleziono w Chaco do dnia dzisiejszego.
Niniejsza książka jest pierwszą w Polsce próbą opisania tej niezwykle krwawej wojny. Autor, zgodnie ze swoimi zainteresowaniami, koncentruje się na opisie działań militarnych, ale Czytelnik znajdzie tu również krótki opis fascynującej historii Paragwaju i Boliwii.

Notka o autorze:

Jarosław Dobrzelewski (1971), absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego.
Specjalizuje się w historii wojskowości, a w szczególności konfliktami zbrojnymi w Ameryce Południowej i na Bliskim Wschodzie. Od kilku lat publikuje teksty w czasopiśmie „Taktyka i Strategia”.
Mieszka i pracuje w Poddębicach.

   Marian Małecki
   "Prawo karne krzyżowców.
     Kodeks karny z Nabulusu 1120"


   ISBN 978-83-89943-99-6
   96 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

Rozdział I
Czas powstania, okoliczności temu towarzyszące
i osoby obecne przy sporządzaniu
kodeksu karnego z Nabulusu

Rozdział II
Wpływ kodyfikacji
justyniańskiej na kodeks karny z Nabulusu

Rozdział III
Twórcy kodeksu

Rozdział IV
Kodeks karny z Nabulusu (tekst polski)

Rozdział V
Kodeks karny z Nabulusu (tekst łaciński)

Notka o książce:

Przedstawiona praca prezentuje po raz pierwszy w Polsce prawno-karnistyczne ujęcie krucjat z perspektywy tzw. kodeksu z Nabulusu (1120). Opracowany przez grupę najbliższych zaufanych doradców króla Jerozolimy Baldwina II Małego zbiór ustaw dotyczył w szczególności przestępstw na tle obyczajowym, skierowanych przeciwko seksualności – o podtekście homoseksualnym czy sodomistycznym, dalej norm zakazujących łączenia się środowisk muzułmańskich z chrześcijańskimi, dyskryminujących osoby pragnące w takich związkach żyć. Kodeks wprowadzał także restrykcyjne przepisy dotyczące obowiązku noszenia szat wyróżniających ludność miejscową od przybyszów z Europy, wreszcie regulował przestępstwa dotyczące kradzieży, a także pozostawania w związku bigamistycznym. Jeśli do tego dodać surowe kary grożące za poszczególne rodzaje przestępstw, a także widoczne elementy postępowania dowodowego w postaci irracjonalnych środków dowodowych, to prawo karne z Nabulusu jawi się jako wyjątkowo ciekawy materiał do badań i studiów. Przez wieki kodeks uległ zapomnieniu, a współcześnie zajęło się nim niewielu naukowców na świecie. Wydobycie na światło dzienne zasad, którymi kierowali się przybysze z Zachodu w Ziemi Świętej i poszukiwanie źródeł tak rygorystycznego prawa stało się celem niniejszego opracowania.
Praca podzielona jest na dwie części: pierwsza ukazuje aspekty prawne tworzenia się kodeksu z Nabulusu, uwarunkowania historyczne, w jakich powstawał i dokonuje rozbioru poszczególnych przepisów ukazując ich pierwotne wzorce z których powstawał oraz czerpał swe istnienie, druga to tekst kodeksu – w wersji przetłumaczonej na język polski i oryginalnej – łacińskiej.

Notka o autorze:

Dr Marian Małecki jest adiunktem w Katedrze Powszechnej Historii Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, autorem siedmiu książek i ponad czterdziestu artykułów naukowych. Zajmuje się historią, historią prawa oraz prawem dogmatycznym. Jest członkiem kilku stowarzyszeń i organizacji międzynarodowych z zakresu prawa, historii i historii ustroju, w tym współuczestniczy w międzynarodowych projektach badawczych z tego okresu.

   Łukasz Pabich
   "Zenta 11 IX 1697"

   ISBN 978-83-89943-98-9
   96 str.

   5 map

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp
I Od Wiednia do Zenty
II Kampania roku 1697
III Wojska i dowódcy obu armii
IV Bitwa pod Zentą
V Po bitwie
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów
Spis ilustracji

Notka o książce:
Po półgodzinnym ostrzale pole bitwy okryła ogromna chmura dymu, w której żołnierze nie mogli dostrzec nawet stojących naprzeciwko swoich nieprzyjaciół. Bezustanny ogień krzyżowy prowadzony na most, jak i ten, który kierowany był ze wszystkich pozycji cesarskich na umocnienia tureckie sprawiał, że niebo za kryły płonące kule ognia, przez co nie można było nawet dostrzec słońca. W tym czasie generał artylerii hrabia Guido Starhemberg, który rozporządzał największą siłą ognia, podciągnął swoją artylerię lewego skrzydła ku pierwszemu skrajowi obrony osmańskiej prawej flanki i przy wsparciu piechoty uderzył jako pierwszy. Turcy początkowo stanęli do obrony, sądząc, że Austriacy jej nie przełamią i wydawało się, że początek natarcia nie przyniesie sukcesu i gdy lewe skrzydło armii cesarskiej ruszyło do ataku, wróg nabrał odwagi, żeby rzeczywiście uderzyć. Równocześnie turecki dowódca kawalerii wykonał, jak miało okazać się w niedalekiej przyszłości, katastrofalny błąd....

Notka o autorze:
Łukasz Pabich (1980) absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Obecnie doktorant w Zakładzie Historii Wojskowej Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Jego zainteresowania koncentrują się wokół historii wojskowej XVI i XVII wieku, a szczególnie historii wojen polsko-tureckich oraz austriacko-tureckich. Na co dzień pracuje jako adiunkt w Dziale Historii Muzeum Częstochowskiego.
Jest autorem kilku artykułów związanych z regionem częstochowskim oraz książki „Krajobraz górniczy ziemi częstochowskiej”.

   Oskar Sjöström
   "Bitwa pod Wschową 1706. A potem pole bitwy
    zabarwiło się na czerwono..."

   ISBN 978-83-89943-97-2
   343 str.

   15 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Słowo wstępne. Skąd pomysł na napisanie książki?
Prolog. Na ziemi wśród zabitych

I Augustus Rex
II Diabeł w Krakowie
III Jest nas tak niewielu, a przeciwnik silny
IV Jakże nędzną istotą jest żołnierz
V Zdradziecki, kruchy lód i ruchomy most
VI „...zamierza puścić się przez las na otwarte pole”
VII Omen o poranku
VIII Ordre de bataille
IX Szybki i śmiały atak
X Całkowita masakra
XI Mordercza walka
XII Rozstrzygnięcie pod Ober Pritschen
XIII Tacy, jakimi stworzył ich Bóg
XIV Szok w Europie
XV Tłum jeńców
XVI Inwazja na Saksonię
XVII Bitwa pod Wschową w opinii potomnych
XVIII Epilog. Niezwykłe spotkanie

Spis map i schematów
Bibliografia
Dodatek

Notka o książce:

Bitwa pod Fraustadt (obecnie Wschowa w Polsce) to bez wątpienia jeden z najbardziej niezwykłych wyczynów w historii szwedzkich wojen. Mimo to bitwa ta jest stosunkowo mało znana i słabo zbadana. Kiedy w styczniu 2006 roku, jeszcze przed napisaniem tekstu, który w zamyśle miał się stać krótkim artykułem opublikowanym z okazji trzechsetnej rocznicy bitwy, zacząłem czytać na jej temat, szybko uświadomiłem sobie, że istniejąca literatura obarczona jest wieloma brakami i lukami. Okazało się bowiem, że przebieg bitwy przestudiowano dość powierzchownie, przez co wcześniejsze badania pełne są sprzeczności i przesadnych wniosków. Jako przykład można wymienić masakrę rosyjskich żołnierzy, której Szwedzi dopuścili się w końcowej fazie bitwy. Według tradycyjnej wersji Szwedzi mieli wtedy wymordować od 500 do 6000 bezbronnych rosyjskich jeńców. Jeden z historyków nazwał to wydarzenie w 2007 roku „czystką etniczną”. Teza ta jest nie tylko całkowicie anachroniczna – bo „czystka etniczna” to pojęcie współczesne – ale i błędna, ponieważ owi „Rosjanie” to nie określenie etniczne jakiejś grupy narodowościowej, tylko nazwa żołnierzy różnego pochodzenia będących na carskim żołdzie... (fragment „Słowa wstępnego”).

Notka o autorze:

Oskar Sjöström (ur. 1979 r.) jest doktorem nauk historycznych na uniwersytecie w Sztokholmie, pracuje też jako wykładowca w Muzeum Wojskowym.
Jest autorem wielu artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych i popularnonaukowych. Interesuje się historią głównie w jej kontekście kulturowym. W swojej pracy doktorskiej opisywał przyczyny nieudanych wojen zaborczych Szwecji w XVIII wieku właśnie z tej perspektywy. Jego książka o bitwie pod Wschową była w 2008 roku nominowana w Szwecji do historycznej książki roku.

   Krzysztof Kubiak
   "Epizody >wojny o pogodę<. Niemieckie załogowe
     stacje meteorologiczne w Arktyce 1941–1945"

   ISBN 978-83-89943-96-5
   122 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wprowadzenie

Rozdział I
Niemieckie załogowe stacje meteorologiczne na Grenlandii

Rozdział II
Niemieckie załogowe stacje meteorologiczne na Svalbardzie

Rozdział III
Wojna o pogodę na wyspie Jan Mayen

Rozdział IV
Niemieckie załogowe stacje meteorologiczne
na Wyspie Niedźwiedziej i Wyspie Nadziei

Rozdział V
Niemiecka załogowa stacja meteorologiczna na Nowej Ziemi

Próba podsumowania

Aneksy

Bibliografia

Notka o książce:
Z uwagi na znaczenie obszarów arktycznych dla kształtowania pogody w całej Europie i na przyległych akwenach morskich podczas drugiej wojny światowej toczyła się więc na północy nie tylko śmiertelna konfrontacja między u-bootami i aliancką żeglugą, ale również bezpardonowa rywalizacja o dane meteo. Niniejsze opracowanie poświęcone jest właśnie jednemu z obszarów „wojny o pogodę”, a mianowicie podejmowanym przez Niemców próbom zakładania załogowych stacji meteorologicznych oraz alianckim wysiłkom zmierzającym do uniemożliwienia ich działań. Autor w sposób absolutnie celowy zrezygnował przy tym z eksploracji innych wątków, takich jak geneza i organizacja służb meteorologicznych niemieckiej marynarki i lotnictwa, sygnalnie tylko traktując trawlery meteorologiczne, prowadzenie obserwacji pogodowych przez u-booty czy obloty pogody realizowane przez samoloty. Przyczyną takiego podejścia było dążenie do maksymalnego zachowania przejrzystości wywodu i wyeksponowania tytułowej problematyki, która, jak dotąd, nie doczekała się w literaturze polskiej całościowego omówienia.

Notka o autorze:
Kmdr por. (rez.) dr hab. Krzysztof Kubiak (ur. 1967 w Gdańsku). Absolwent Akademii Marynarki Wojennej i Uniwersytetu Gdańskiego. Przez niemal dwie dekady związany z wyższym szkolnictwem wojskowym. Obecnie profesor Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu. Przez lata jego zainteresowanie obejmowały konflikty zbrojne po II wojnie światowej oraz niewojenne zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa, w tym problematykę bezpieczeństwa energetycznego. Obecnie jego uwaga skierowała się również ku obszarom biegunowym, zarówno Arktyce, jak i Antarktyce, co wbrew pobieżnemu oglądowi wcale nie koliduje z głównym nurtem jego badań i dociekań.

   Roman Kochnowski
   "Pojedynek koło Zatoki Rekina 19 XI 1941"

   ISBN 978-83-89943-95-8
   96 str.

   2 mapy

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Przedmowa
Wstęp
Prolog

I Wojna krążownicza. Idea i praktyka do pierwszej wojny światowej
II Wojna krążownicza w planach strategicznych Niemieckiej Marynarki Wojennej lat 1919-1939
III Strategiczne koncepcje Royal Navy a rozwój marynarki australijskiej w latach 1919-1939
IV Niemieckie działania krążownicze u progu II wojny światowej
V Brytyjskie przeciwdziałania

VI Kormoran – okręt i jego dowódca
VII Sydney – okręt i jego dowódca
VIII Samobójcze starcie
Epilog
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i tabel

Summary

Notka o książce:
Druga salwa Kormorana trafiła wszystkimi pociskami w australijski okręt. Dwa pierwsze trafiły w dziób zakleszczając wieżę działową „A” i zdzierając dach z wieży „B”. Połowa artylerii Sydneya została najprawdopodobniej już wtedy wyłączona z akcji. Dwa kolejne pociski grzmotnęły w rufę krążownika, ale natrafiły na pas pancerza burtowego i eksplodowały na nim nie wyrządzając większych szkód. Wieże rufowe „X” i „Y”, które były ich celem pozostały nietknięte. Pociski kalibru 37 mm zdemolowały pomost bojowy i główne stanowisko kierowania ogniem australijskiego krążownika. Jest wielce prawdopodobne, że zarówno komandor Burnett jak i większość oficerów Sydney zgrupowana wokół dowódcy poległa w tej pierwszej, feralnej minucie walki. Broń maszynowa rajdera skoncentrowała ogień na śródokręciu krążownika. Obsady dział przeciwlotniczych kalibru 102 mm na nieosłoniętych stanowiskach zginęły podobnie jak obsługa wyrzutni torpedowych. Stojący na katapulcie wodnosamolot eksplodował a płonąca benzyna lotnicza pokryła śródokręcie okrętu morzem ognia....

Notka o autorze:
Roman Kochnowski (ur. w 1960 r. w Gliwicach), profesor w Instytucie Politologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
Jego główne zainteresowania badawcze to dzieje Austrii i Niemiec w XX stuleciu.
Najważniejsze publikacje książkowe: „Spór o Niemcy. Problem niemiecki w myśli politycznej Konrada Adenauera i Kurta Schumachera w latach 1945–1952”, Katowice 1999, „»Przy Tobie Najjaśniejszy Panie stoimy i stać chcemy...«. Monarchia habsburska w polskiej myśli politycznej lat 1860–1914”, Kraków 2009, „Państwo stanowe czy dyktatura proletariatu? Geneza upadku austriackiej demokracji 1927–1934”, Kraków 2012.

   Marian Małecki
   "Aljubarrota 14 VIII 1385. Obroniona
    niepodległość Portugalii"

   ISBN 978-83-89943-94-1
   72 str.

   5 map i schematów

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

I W drodze na pola Aljubarroty – zwięzły rys
dziejów Portugalii i Kastylii XIII–XIV w.
II Uzbrojenie i dowódcy stron
III Bitwa pod Aljubarrotą 14 sierpnia 1385 r.
IV Obroniona niepodległość.
Skutki bitwy dla dziejów Portugalii
V Pole bitwy dzisiaj

Kalendarium
Wybrana bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:
Portugalczycy wybrali pole bitwy i to oni oczekiwali na nieprzyjaciela. Ustawili się na wrzosowisku w połowie drogi, którą mieli przejeżdżać Kastylijczycy w dwóch formacjach. Stali na niewielkim płaskowyżu, osłonięci palisadą i wilczymi dołami. To wzgórze, na którym stanęli po bokach dość stromo opadało na dół w stronę dwóch rzek. Portugalczycy wyrzucili przed piechotą małe kotwy, które wbijając się w kopyta końskie ranić miały konie, które zrzucały jeźdźców. Potwierdziły to badania archeologiczne. Z tyłu stały odwody osobiście dowodzone przez Jana z Avis. Taktyka ta była znana w szczególności Anglikom prowadzącym wojnę stuletnią z Francuzami. Naprzód stał konetabl z rozwieszoną chorągwią i dwoma giermkami po bokach. Za nim ariergarda portugalska – nie więcej jak sześćset włóczni. Na lewym skrzydle dowodzonym przez Mema Rodriquesa i Rui Mendesa de Vasconcelos prowadzono dwieście włóczni pod wielkim zielonym sztandarem. Skrzydło to nazywano skrzydłem „zalotników” („Ala dos namorados)” z powodu młodego wieku portugalskich rycerzy, którzy je tworzyli. Na prawym skrzydle dowodzonym przez Antao Vasquesa oprócz Portugalczyków ustawieni byli cudzoziemcy, wśród nich Jean de Monferrara, Martin Paul, czy Bernardo Solla. Wspomagali ich na tym skrzydle angielscy łucznicy w liczbie stu. Zwano ich skrzydłem „wiciokrzewu”...

Notka o autorze:
Marian Małecki (1969 r.), Doktor nauk prawnych, adiunkt w Katedrze Powszechnej Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Autor książek i artykułów naukowych z dziedziny historii, historii państwa i prawa, ustroju i prawa dogmatycznego. Swoje zainteresowania historyczne skupia wokół problematyki wypraw krzyżowych, zakonów rycerskich, historii Śląska i Galicji oraz Września 1939 r., a także archeologii prawa i kultury prawnej.

   Maciej Stanecki
   "Amerykańskie lotnictwo pokładowe podczas wojny
    w Wietnamie 1964-1973 i powstanie szkoły TOP GUN"

   ISBN 978-83-89943-93-4
   132 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

Rozdział I
Zaskakujący początek

Rozdział II
Raport Franka Aulta
i powstanie szkoły TOP GUN

Rozdział III
Przez ciernie do gwiazd

Zakończenie
Aneks
Summary
Bibliografia

Notka o książce:
Pod pojęciem szkolenia lotniczego kryje się przede wszystkim szkolenie pilotów, operatorów systemów uzbrojenia oraz personelu naziemnego. Zdecydowanie najwięcej miejsca w dysertacji zostało poświęcone szkoleniu pilotów, ponieważ w tej sferze doszło do największych zmian. Następnym krokiem jest analiza procesu powstawania i funkcjonowania US NAVY Fighter’s Weapons School – Zaawansowanego Centrum Szkolenia Myśliwskiego Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych z naciskiem na przedstawienie i charakterystykę nowych rozwiązań w procesie szkolenia. Ostatnim elementem są badania efektywności nowego systemu szkolenia poprzez doświadczenia pilotów szkolonych według nowych schematów. Celem pracy jest zdiagnozowanie przyczyn niekorzystnego współczynnika zestrzeleń do strat w pierwszej fazie konfliktu oraz zapoznanie się z nowymi metodami szkolenia, zastosowanymi celem poprawienia zaistniałej sytuacji.

Notka o autorze:
Maciej Stanecki (ur. 1984 ). Autor jest doktorantem na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, absolwentem Instytutu Historycznego UW, Wydziału Lotnictwa i Obrony Powietrznej Akademii Obrony Narodowej, a także podyplomowego Studium Bezpieczeństwa Narodowego. Dodatkowe doświadczenie w obszarze problematyki stosunków międzynarodowych i dyplomacji zdobywał w Europejskiej Akademii Dyplomacji.
Jego zainteresowania badawcze obejmują zagadnienia polityki bezpieczeństwa Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych po 1945 roku oraz koncepcje strategiczne z tego okresu. Od 2007 roku publikuje artykuły w czasopismach: Aircraft, Combat Aircraft, World Air News, Nowa Technika Wojskowa, Lotnictwo, Polska Zbrojna, Defence Systems.

   Tomasz Rogacki
   "Cingtao 2 IX – 7 XI 1914"

   ISBN 978-83-89943-92-7
   80 str.

   10 map i schematów

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

I Rejon Kiauczou
II Wybuch wojny. Kto przeciw komu?
III Pierwsze starcia i blokada wybrzeża
IV Lądowanie sił ekspedycyjnych
V Oblężenie
VI Bój o twierdzę (18–30 października)
VII Straty i wyniki
VIII Epizody

Aneksy
Ważniejsza bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:
O godz. 0.15 w odległości ok. 20 kabli dostrzeżono sylwetę okrętu idącego kontrkursem. S 90 przyjął kurs równoległy i po chwili dostrzegł drugą jednostkę. Jak się okazało, były to krążownik Tacachiho oraz kanonierka Saga, pełniące dozór na drugiej linii blokady. Kpt. Brunner zdecydował się na atak. Przeszedł na południe, niknąc na tle ciemnego horyzontu, po czym z odległości 900 m odpalił pierwszą torpedę, z 500 m drugą i z 300 jeszcze jedną. Pierwsza ugodziła krążownik w dziób, dwie następne trafiły w śródokręcie, przy czym ostatnia spowodowała przełamanie okrętu na pół. Krążownik szybko poszedł na dno, pociągając za sobą 28 oficerów i 243 marynarzy (271). Brunner natychmiast wykonał zwrot na południe i rozwinąwszy maksymalną prędkość, liczył, że uda się mu ujść. Wprawdzie Tacachiho nie zdołał nadać żadnego komunikatu, lecz huki wybuchów i potężny stumetrowy płomień zostały dostrzeżone przez inne japońskie okręty. Japończycy rozpoczęli intensywne penetrowanie morza.

Notka o autorze:
Tomasz Rogacki (XII 1959). Członek-założyciel Nakielskiego Bractwa Kurkowego pw. św. Jerzego. Obecnie pracownik Urzędu Miasta i Gminy w Nakle nad Notecią.

Historią zainteresowany od najmłodszych lat. Wyspecjalizowany w epoce napoleońskiej, choć nieobce są mu wybrane zagadnienia z innych przestrzeni historycznych. Od pewnego czasu sfera jego zainteresowań poszerzyła się o biblistykę. Uważa, że minimum wiedzy religijnej jest niezbędne, aby zrozumieć nie tylko przeszłość, ale również teraźniejszość.

Autor 13 książek historycznych i szeregu artykułów.

   św. Bernard z Clairvaux
   "Pochwała nowego rycerstwa"
    oprac. Marian Małecki, tłum. Iwona Kowalska-Nawrocka



   ISBN 978-83-89943-91-0
   124 str.

   155x214 mm

   Okładka miękka

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

Św. Bernard z Clairvaux
Pochwała nowego rycerstwa
(tekst polski)

Prolog

Rozdział I
Pochwała nowego rycerstwa

Rozdział II
O rycerstwie świeckim

Rozdział III
O rycerzach Chrystusa

Rozdział IV
Życie rycerzy Chrystusa

Rozdział V
Świątynia

Rozdział VI
Betlejem

Rozdział VII
Nazaret

Rozdział VIII
Góra Oliwna i dolina Jozafata

Rozdział IX
Jordan

Rozdział X
Kalwaria

Rozdział XI
Grób Pański

Rozdział XII
Betfage

Rozdział XIII
Betania

S. Bernardi abbatis
De laude novae militiae
ad milites templi liber
(tekst łaciński)

Notka o książce:

Stowarzyszenie „Szlak templariuszy” przedstawia nową serię wydawniczą podjętą przez Wydawnictwo „INFORT EDITIONS”.
Celem niniejszego przedsięwzięcia jest ukazanie tematyki krucjatowej i okołokrucjatowej, co do której istnieje spore zainteresowanie w naszym kraju. Chcemy przedstawić zarówno monograficzne aspekty wypraw kierowanych do Ziemi Świętej, umownie nazywanych krucjatami, jak i zagadnienia powiązane powyższą problematyką (architekturą, sztuką czy uzbrojeniem).
W ramach niniejszej serii przedstawione zostaną także teksty źródłowe, poczet władców Królestwa Jerozolimskiego, poczet mistrzów zakonów rycerskich, a także problematyka obecności zakonów rycerskich na ziemiach polskich.
Jako pierwszy tom zostało opracowane przez dra Mariana Małeckiego z Uniwersytetu Jagiellońskiego znakomite dzieło średniowiecznego teologa, filozofa, męża stanu i ascety św. Bernarda z Clairvaux.
Następny tom poświęcony zostanie prawu karnemu w pierwszym etapie istnienia państw krzyżowych w Ziemi Świętej – w postaci kodeksu karnego z Nabulusu.
Należy mieć nadzieję, że seria ta wypełni lukę w polskiej historiografii, wzbudzi zainteresowanie i pogłębi wiedzę na ten temat.
Prezes Stowarzyszenia „Szlak templariuszy”
Maciej Sałański

   Michał Norbert Faszcza
   "Rzymskie inwazje na Brytanię 55–54 p.n.e."

   ISBN 978-83-89943-90-3
   205 str.

   12 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

I Przyczyny inwazji na Brytanię
II Teatr działań wojennych
III Siły zbrojne Brytów
IV Rzymskie legiony
V Pierwsza inwazja na Brytanię (55 r. p.n.e.)
VI Druga inwazja na Brytanię (54 r. p.n.e.)
VII Skutki wydarzeń z lat 55–54 p.n.e.
Zakończenie

Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:

Książka ta stanowi pierwszą na polskim rynku wydawniczym monografię opisującą nieudaną próbę opanowania Brytanii przez Gajusza Juliusza Cezara. Wykorzystując zachowane przekazy źródłowe oraz znaleziska archeologiczne autor nakreślił obraz rzymskiej oraz brytońskiej wojskowości w I w. p.n.e., starając się udzielić odpowiedzi na pytanie do jakiego stopnia fiasko planów prokonsula miało swoje źródło w odmiennych koncepcjach prowadzenia wojny. Charakterystyka przebiegu działań wojennych w latach 55–54 p.n.e. została wzbogacona o analizę przyczyn oraz, przede wszystkim, skutków, jakie rzymska inwazja wywarła na historię polityczną i gospodarczą wyspy aż do podboju dokonanego przez legiony Klaudiusza w 43 r. n.e. Rozłożona na dwa lata kampania przeciwko Brytom stanowiła pierwszą, a zarazem jedyną porażkę w karierze militarnej Cezara, który rozstrzygnął na swoją korzyść wszystkie pozostałe konflikty, nie wyłączając wojny domowej toczonej w latach 49–45 p.n.e. Co stało się przyczyną fiaska „pogoni za horyzontem”? Wyczerpującą odpowiedź znajdzie Czytelnik właśnie na łamach niniejszego opracowania.

Notka o autorze:

Michał Norbert Faszcza (1985), doktorant na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Głównym przedmiotem jego zainteresowań jest historia wojskowości republikańskiego Rzymu, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień związanych z dyscypliną wojskową oraz wojnami domowymi toczonymi w I w. p.n.e. Autor kilkunastu artykułów o charakterze naukowym i popularnonaukowym, jak również uczestnik ponad 20 konferencji naukowych.
Obecnie przygotowuje rozprawę doktorską poświęconą zagadnieniu buntów w późnorepublikańskiej armii rzymskiej.

   Edward Rymar
   "Wojny i spory pomorsko-brandenburskie
     w XV–XVI wieku"

   ISBN 978-83-89943-89-7
   215 str.

   16 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wprowadzenie. Pomorze Zachodnie
i brandenburski sąsiad do 1373 r.

I Księstwa pomorskie wobec Brandenburgii
Luksemburgów (1373–1411)
II Pierwsza wojna XV wieku.
Bitwa na Krzemskiej Grobli
III Wojna Księstwa szczecińskiego
z Brandenburgią 1419–1420
IV Wojna wkrzańska o Przęcław 1425–1427
V Wojna o Pozdawilk i Turzegłowy
VI Wojny o sukcesję szczecińską
VII Dyplomacja i incydenty (1480–1570)

Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:
Księstwa pomorskie, od czasu pojawienia się na widowni dziejowej w XI w., toczyły liczne wojny z sąsiadami. Wśród nich była Polska i polskie księstwa dzielnicowe (wielkopolskie, śląskie), księstwa meklemburskie, księstwo rugijskie, dopóki istniało (tj. do 1325 r.), ale i zamorskie królestwo duńskie, zwłaszcza gdy w XII–XIII rywalizowało z Polską i Marchią Brandenburską o zwierzchnictwo nad Pomorzem. Jednak najważniejsze były spory i wojny z sąsiadem południowo-zachodnim, Marchią Brandenburską. Ich początki sięgają XII w., bo margrabiowie, będący spadkobiercami niemieckich margrabiów Marchii Północnej, posiadali kompetencje nadzorcze wobec terenów dawniej lucickich w dorzeczu rzeki Piany na zachód od dolnej Odry, a te po 1124 r. znalazły się w księstwie pomorskim Warcisława I i jego potomków. Stąd obecność margrabiego Ottona I w operacji księcia saskiego Henryka Lwa na Pomorzu w 1177 r., śmierć księcia Kazimierza I dymińskiego na polu bitwy z tymże margrabią w jesieni 1180 r. w ramach wspierania osaczanego tego spotężniałego księcia saskiego przez cesarza Fryderyka I i jego sojuszników . Na terenie zaodrzańskim dochodziło też potem do wojennych zdarzeń pomiędzy Brandenburgią a Danią, która z woli Rzeszy od 1185 r. zluzowała Polskę (między Wisła i Odrą) i księstwo saskie (na zachód od Odry) w sprawowaniu zwierzchnictwa nad księstwami pomorskimi. Takie wojenne zdarzenia miały miejsce w latach 1198 i 1214... (fragment Wstępu)

Notka o autorze:
Edward Rymar (ur. 1936). Historyk, mediewista, specjalista w dziedzinie historii Nowej Marchii, Pomorza i genealogii dynastycznej. Był profesorem nadzwyczajnym Instytutu Historii i Stosunków Międzynarodowych w Zakładzie Historii Średniowiecznej Uniwersytetu Szczecińskiego.
Jego ważniejsze publikacje i rozprawy naukowe to m.in.: „Z dawnych dziejów przyodrzańskiej Nowej Marchii” (2012), „Strzelce (Krajeńskie) na przestrzeni wieków (do 1945)” (2011),„Danków na przestrzeni wieków” (2009), „Pyrzyce i okolice poprzez wieki” (2008), „Klucz do ziem polskich czyli dzieje Ziemi Lubuskiej aż po jej utratę przez Piastów i ugruntowanie władzy margrabiów brandenburskich” (2007), „Rodowód książąt pomorskich” (wyd. II 2005), „Wielka podróż wielkiego księcia” (2004), „Biskupi – mnisi – reformatorzy. Studia z dziejów diecezji kamieńskiej” (2002), „Studia i materiały z dziejów Nowej Marchii i Gorzowa. Szkice historyczne” (1999), „Banie nad Tywą. Z dziejów ziemi bańsko-swobnickiej” (1999) oraz „Widuchowa nad Odrą. Z dziejów dawnych i nowych” (1997).

   Przemysław Benken
   "Wojna zuluska 1879"

   ISBN 978-83-89943-88-0
   277 str.

   10 map i schematów

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

I Geneza wojny
II Armie stron konfliktu
III Pierwsza inwazja na Zululand
IV Druga inwazja na Zululand

Zakończenie
Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:
W polskich badaniach naukowych, a co się z tym wiąże, także publikacjach z zakresu historii wojen i wojskowości, nie można znaleźć zbyt wielu opracowań, które zajmują się aspektami militarnych zmagań Brytyjczyków z jednym z najbardziej wojowniczych plemion afrykańskich jakim byli Zulusi. Wydarzenie to należy do tzw. małych wojen kolonialnych o których w polskiej literaturze pisze się niewiele lub wcale. […]
Tymczasem zmagania Brytyjczyków z Zulusami to niezwykle interesujące zjawisko od strony rozwoju sztuki wojennej dla wszystkich analizujących konflikty kolonialne. Powinno być ono również badane przez socjologów, szczególnie gdy chodzi o znaczenie wpływu i reperkusji tych wydarzeń na losy Królestwa Zulusów. Był to dla tego narodu okrutny najazd i podbój. Tymczasem dla żądnych nowych terenów Europejczyków wojna ta była tylko niewielkim konfliktem „gdzieś na krańcach imperium”.
Książka Pana Przemysława Benkena niesie w sobie ogromną wartość poznawczą oraz edukacyjną. Otóż przedstawione wydarzenia pokazały, że zdawałoby się „prymitywna armia” afrykańskiego królestwa jest w stanie pokonać doskonale wyposażoną armię światowego imperium. Armia Zulusów udowodniła to w bitwie pod Isandlwaną.

(Fragmenty recenzji książki autorstwa dr hab. Prof. US Andrzeja Aksamitowskiego)

Notka o autorze:
Przemysław Benken (ur. 1985 w Szczecinie). Doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Interesuje się przede wszystkim historią wojskową XIX-XX wieku (ze szczególnym uwzględnieniem wojny w Wietnamie) oraz współczesną polityką. Wydał dotąd dwie książki: Ofensywa Tet 1968 (Warszawa 2010) i Ap Bac 1963 (Warszawa 2011); jest także autorem kilku artykułów naukowych i popularnonaukowych.
Wojną zuluską zainteresowany od czasu studiów – m.in. w ramach odskoczni od kwestii Wietnamu.

   Witold Marcoń
   "Instytut Śląski w latach 1934-1939"

   ISBN 978-83-89943-87-3
   71 str.

   155x214 mm
   Okładka miękka
   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

Rozdział I
Środowisko śląskie pod względem kulturalnym
i naukowym w latach 1922-1939

Rozdział II
Geneza, powstanie i program działania
Instytutu Śląskiego

Rozdział III
Problemy organizacyjne Instytutu Śląskiego
w latach 1934-1939

Rozdział IV
Osiągnięcia Instytutu Śląskiego
na polu naukowym

Rozdział V
Działalność popularyzatorska

Zakończenie

Aneksy
Bibliografia
Indeks nazwisk

Notka o książce:
Celem pracy jest przedstawienie działalności Instytutu Śląskiego jako placówki kulturalno-naukowej, specjalizującej się w dziedzinie nauk humanistycznych.
Zamiarem piszącego jest ukazanie roli tego stowarzyszenia w odniesieniu do kultury województwa śląskiego w okresie międzywojennym. W pracy starano się udzielić odpowiedzi na kwestię związaną z działalnością prowadzoną przez Instytut Śląski, wypływającą ze statutu i programu. W pracy przyjęto układ problemowy. Obejmuje ona pięć rozdziałów. Celem pierwszego rozdziału jest nakreślenie ogólnej sytuacji w środowisku regionalnym pod względem kulturalnym i naukowym, a także krótka charakterystyka
innych placówek badawczych, działających w województwie śląskim. W drugim rozdziale przedstawiono genezę powstania i program działania Instytutu Śląskiego jako placówki naukowo- badawczej. Trzeci rozdział ukazuje sprawy organizacyjne stowarzyszenia, w konfrontacji z placówkami podobnego typu. Celem czwartego rozdziału była analiza osiągnięć naukowych Instytutu Śląskiego. Rozdział piąty omawia inne formy działalności tej placówki, mianowicie akcję wydawniczą oraz odczytową. Zakończenie stanowi ogólną refleksję na temat działalności i roli Instytutu Śląskiego w życiu regionu.

Notka o autorze:
Witold Marcoń – historyk w Instytucie Historii, adiunkt w Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie.
Jego zainteresowania naukowe dotyczą historii najnowszej. Autor książek: Unifikacja województwa śląskiego z II Rzeczpospolitą (2007), Autonomia śląska 1922-1939 (wybrane zagadnienia), (2009). Przyczynił się do opracowania i wydania dwóch źródeł historycznych- pamiętników: Anna Benisz, Nie przegrałam życia. (Pamiętnik Ślązaczki), (2010), Jan Szuścik, Pamiętnik „Życiorys nauczyciela” (2011).

   Tomasz Rogacki
   "Wagram 5–6 VII 1809"

   ISBN 978-83-89943-85-9
   87 str.

   11 map i schematów

   165x235 mm

   Okładka miękka

   Zabrze – Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

I Przed wielką bitwą

II Bitwa pod Wagram (5–6 lipca 1809 r.)
1. Przygotowania
2. Położenie i siły Austriaków
3. Zamiary Napoleona i Karola. Krystalizacja planów. Przeprawa
4. 5 lipca. Bitwa o teren
5. Noc na 6 lipca w obozie francuskim i austriackim
6. 6 lipca. Decydujące starcie
7. Walki nad Russbach
8. Bój o Aderklaa
9. Natarcie prawego skrzydła Austriaków
10. Szarże Bessiéres`a. Ogień i żelazo
11. Manewr obchodzący Davouta
12. Natarcie przełamujące
13. Koniec bitwy

Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:
Napoleon już o godz. 9 otrzymał pierwsze meldunki o załamaniu się oporu lewego skrzydła i wołaniu o pomoc. Dla pełniejszej oceny sytuacji udał się tam osobiście z kilku oficerami sztabu. Po drodze spotkał uciekających Sasów, którzy nie dawali się zatrzymać i Bernadotte’a. Zapytał go więc z przekąsem, czy to jest ów znakomity manewr, którego wykonanie proponował mu marszałek, zamiast jego projektu rozegrania bitwy. Wściekły rzucił mu jeszcze: – Zejdź mi z oczu i opuść armię w dwadzieścia cztery godziny.
Udał się jednak zaraz dalej – do Masseny, który był niedaleko Aderklaa, gdzie trwała właśnie zawzięta walka i który wcześniej również bezskutecznie usiłował powstrzymać uciekających Sasów. Napoleon podjechawszy do kolasy Masseny powiedział do niego: – Masz tu niezły bałagan. Na co marszałek odparł: – Jak widzisz, Sire, ale to nie moja wina. Cesarz skwitował to krótko: – Wiem, to ten blagier Bernadotte, który od wczoraj robi same głupstwa.

Notka o autorze:
Tomasz Rogacki (XII 1959). Członek-założyciel Nakielskiego Bractwa Kurkowego pw. św. Jerzego. Obecnie podinspektor w Urzędzie Miasta i Gminy Nakło nad Notecią.
Historią zainteresowany od najmłodszych lat. Od pewnego czasu sfera jego zainteresowań poszerzyła się o biblistykę. Autor 12 książek historycznych i szeregu artykułów.
Wyspecjalizowany w epoce napoleońskiej, choć nieobce są mu wybrane zagadnienia z innych przestrzeni historycznych.

   Grzegorz Lach
   "Wojny diadochów 323–281 p.n.e."

   ISBN 978-83-89943-84-2
   287 str.

   24 mapy i schematy

   145x205 mm

   Okładka miękka ze skrzydełkami

   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

I Imperium po śmierci Aleksandra Wielkiego
II Sztuka wojenna
III Pierwsza wojna diadochów 321–320 p.n.e.
IV Druga wojna diadochów 319–315 p.n.e.
V Trzecia wojna diadochów 314–311 p.n.e.
VI Wojna cypryjska 306 p.n.e.
VII Wojna z Rodos 305–304 p.n.e.
VIII Czwarta wojna diadochów 302–301 p.n.e.
IX Piąta i szósta wojna diadochów 287–281 p.n.e.

Zakończenie
Tablica synchronistyczna
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:
Prezentowana książka to dzieje rywalizacji, pomiędzy jego następcami Aleksandra Wielkiego, czyli diadochami. Zmagania te, obecnie prawie zapomniane i mało spopularyzowane, były starciem prawdziwych gigantów owych czasów. Zadecydowały one w znacznej mierze o kształcie, jaki przybrał późniejszy świat. Jednocześnie stanowią one fascynujący temat rozważań, porywający swoją niezwykłą egzotyką wynikającą z faktu, iż wojny te obejmowały swoim zasięgiem ogromne obszary Europy i Azji. W poszczególnych kampaniach i bitwach, brały udział armie w skład których, wchodzili żołnierze pochodzący zarówno z Grecji, jak i z Indii. Oprócz piechoty i jazdy, tworzyły je również oddziały rydwanów i słoni bojowych. W oparciu o zachowane teksty źródłowe i wyniki najnowszych badań, autor zrekonstruował dzieje wojen diadochów, a na ich tle ukazał poziom i ewolucję ówczesnej sztuki wojennej. Czytelnik zainteresowany tematyką znajdzie na kartach niniejszego opracowania przekonujące wyjaśnienia problemów militarnych wczesnego hellenizmu, nurtujących badaczy od dziesiątków lat, zarówno technicznych (kwestia hypaspistów, użycie sarissy przez oddziały jazdy, rozmiary ruchomych wież oblężniczych, konstrukcja okrętów wielorzędowych itp.) jak i taktycznych (rekonstrukcja przebiegu różnych bitew, a w tym bitwy morskiej koło Salaminy Cypryjskiej i bitwy pod Ipsos). Z kolei czytelnik, który po raz pierwszy styka się z niniejszą problematyką, otrzymuje do ręki solidne kompendium wiedzy w odniesieniu do dziejów i militarnych aspektów wojen diadochów.

Notka o autorze:
Grzegorz Lach (1967) jest doktorem nauk humanistycznych, absolwentem Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oraz wychowankiem prof. zw. dra hab. Wiesława Kaczanowicza.
Specjalizuje się w dziejach wojskowości starożytnej Grecji okresu klasycznego i wczesnego hellenizmu. Jego zainteresowania koncentrują się na historii wojen oraz ewolucji sztuki wojennej. Wyniki swoich badań publikuje na bieżąco w kolejnych opracowaniach, ukazujących się sukcesywnie od roku 2007: „Wyprawa sycylijska 415–413 p.n.e., „Sztuka wojenna starożytnej Grecji. Od zakończenia wojen perskich do wojny korynckiej.”, „Salamina-Plateje 480–479 p.n.e.”. Jest także autorem biografii naukowej Alkibiadesa, która ukazała się w roku 2011 nakładem naszego Wydawnictwa.

   Witold Biernacki
   "Wojna beocka 379–371 p.n.e.
     Koniec hegemonii Sparty"

   ISBN 978-83-89943-83-5
   191 str.

   30 map i schematów

   Ilustracje kolorowe: 5 (mal. Velimir Vuksic)

   145x205 mm
                          Okładka miękka ze skrzydełkami
                          Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Prolog

I Wojna z Olintem
II Wyzwolenie Teb
III Kampania 378 roku
IV Kampania 377 roku
V Kampania 376 roku
VI Wojna na Morzu Jońskim
VII Starcie pod Tegyrą
VIII Wojna na Korkyrze
IX Zdobycie Platejów przez Beotów
X Pokój 371 roku
XI Bitwa pod Leuktrami

Epilog
Zamiast zakończenia
Aneksy
Spis map i schematów
Podstawowa bibliografia
Indeks osobowy

Notka o książce:
Linia spartańska wygięła się do tyłu, spychana przez napierających w 25 zwartych szeregach Tebańczyków. W „strefie śmierci” panował dziki chaos. Większość włóczni pękała z trzaskiem na dwoje już w czasie pierwszego starcia, uderzając w tarcze przeciwników: „oszczepów łamanych rozlega się trzask” (Ajschylos, Agamemnon, 63). Wówczas hoplici chwytali za ich ułamki i walczyli dolnymi ostrzami; inni chwytali za swoje krótkie miecze, starając się ciąć przeciwnika w nieosłonięte tarczą nogi. Mimo iż obie strony starały się za wszelką cenę utrzymać linię i nie dopuścić do rozerwania muru z tarcz, walka w pierwszych szeregach przeobraziła się w szereg pojedynków. Na polu walki zapanował taki ścisk, że włócznie stały się praktycznie bezużyteczne. Spartańscy promachoi, ci, którzy walczyli w pierwszym szeregu, starali się zbliżyć jak najbliżej do przeciwnika, aby zadać mu krótkim xiphos mordercze pchnięcie w brzuch. Niektórzy jako broni używali tarcz, by ich pchnięciem zwalić przeciwnika z nóg. Inni uderzali kolanami w krocze przeciwnika lub zadawali razy swymi łokciami w odsłoniętą przypadkiem skroń lub gardło. Ci, którzy padli, byli tratowani przez nieprzyjaciela lub swoich towarzyszy. Jednak siła impetu Tebańczyków nie malała i parli oni niepowstrzymanie do przodu, po ciałach zabitych i rannych nieprzyjaciół. Następne szeregi kroczyły po ciałach nieprzyjaciół, dźgając leżących Spartan tylnymi szpikulcami swych włóczni i dobijając ich rannych... (fragment opisu bitwy pod Leuktrami).

Notka o autorze:
Witold Biernacki (1946), częstochowianin.
W sferze jego zainteresowań znajduje się historia wojskowości antycznej oraz XVI i XVII w.
Autor wielu opracowań z tej dziedziny, takich jak m.in.: „Żółte Wody – Korsuń 1648”, „Wojna w Afryce. Ostatni akt drugiej wojny punickiej 204–202 p.n.e.”, „Powstanie Chmielnickiego. Działania wojenne na Litwie w latach 1648–1649”, „Ajgospotamoj 405 p.n.e.”, „Biała Góra 1620” czy „Wojna trzydziestoletnia. Powstanie czeskie i wojna o Palatynat 1618–1623” oraz współautor „Courtrai 1302”.

   Marek Plewczyński
   "Wojny i wojskowość polska w XVI wieku.
    Tom II. Lata 1548–1575"

   ISBN 978-83-89943-82-8
   424 str.

   21 map i schematów

   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
                          Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

ORGANIZACJA SIŁ ZBROJNYCH
I Sposoby finansowania wojska
II Sposób rekrutacji
III Liczebność wojska
IV Struktura organizacyjna
V Uzbrojenie i wyposażenie wojsk
VI Skład narodowościowy
VII Pochodzenie terytorialne
VIII Skład społeczny i sytuacja materialna żołnierzy
IX Wyszkolenie i piśmiennictwo wojskowe
X Fortyfikacje

DZIAŁANIA WOJENNE
XI Walki z Tatarami w latach 1548–1567
XII Interwencje polskie w Mołdawii (1551–1563)
XIII Wojna z zakonem inflanckim 1556–1557
XIV Pierwsza wojna inflancka (północna)
z Moskwą 1560–1570
XV Wojna inflancka ze Szwecją
w latach 1561–1568
XVI Walki z Niemcami i Duńczykami
w czasie I wojny północnej
XVII Walki z Tatarami w latach 1568–1575
XVIII Najazdy mołdawskie i interwencje
polskie w Mołdawii (1566–1574)

CHARAKTERYSTYKA
SZTUKI WOJENNEJ
XIX Strategia
XX Taktyka

Aneksy
Spis map i schematów

Notka o książce:
Opracowanie „Wojny i wojskowość polska XVI wieku” to pierwsza w krajowej historiografii synteza dotycząca problematyki historyczno-wojskowej „złotego wieku” dziejów polskich.
W szczegółowym opisie działań zbrojnych Autor uwzględnił wpływ warunków terenowych i sposobu użycia ówczesnej broni. Zmieniający się obraz polskiego wojska wzbogacił charakterystyką dowódców średniego i niższego szczebla. Uchwycił też zalety i wady staropolskiej sztuki wojennej.
Praca oparta jest na dotychczasowym dorobku naukowym Autora z uwzględnieniem stanu obecnej historiografii dotyczącej XVI wieku. Została ona podzielona na trzy tomy – pierwszy dotyczy lat 1500–1548, drugi 1548–1575, a trzeci 1576–1600.

Notka o autorze:
Marek Plewczyński (ur. 1946), profesor doktor habilitowany, kierownik Zakładu Historii Średniowiecznej w Instytucie Historii Akademii Podlaskiej w Siedlcach oraz pracownik Akademii Obrony Narodowej w Warszawie.
W kręgu jego szczególnych zainteresowań znajdują się dzieje wojskowości XV–XVI w. oraz historia dawnego Mazowsza.
Autor 12 książek i ponad 100 artykułów zamieszczonych w czasopismach polskich i zagranicznych. Do najważniejszych jego publikacji należą: „Żołnierz jazdy obrony potocznej za panowania Zygmunta Augusta. Studia nad zawodem wojskowym w XVI w.”, „W służbie polskiego króla. Z zagadnień struktury narodowościowej armii koronnej w latach 1500–1574” i „Wojny Jagiellonów z wschodnimi i południowymi sąsiadami Królestwa Polskiego w XV wieku”.

   Ulf Sundberg
   "Bitwa pod Stäket 13 VIII 1719"

   ISBN 978-83-89943-81-1
   64 str.

   7 map

   165x235 mm
   Okładka miękka
   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:
Wstęp
Wprowadzenie
I Wielka wojna północna
II Dyplomacja i galery
III Szwecja i Sztokholm w niebezpieczeństwie
IV Na miesiąc przed bitwą
V Bitwa
VI Po bitwie
Galeria postaci
Spis map
Bibliografia

Notka o książce:
13 sierpnia 1719 roku w pobliżu Baggenstäket, prawie na oczach mieszkańców Sztokholmu do szło do bitwy. Rosyjskie wojska, które przez całe lato pustoszyły wybrzeże Szwecji, próbowały zdobyć jej stolicę.
Było to jedno z ostatnich starć, do których doszło w czasie wielkiej wojny północnej. Zaczęła się ona w 1700 roku, kiedy Rosja, Dania i Saksonia zaatakowały Szwecję, aby wydrzeć jej niektóre prowincje.
Car Piotr I dążył do zakończenia wojny na warunkach korzystnych dla Rosji.
Rosyjska ofensywa rozpoczęła się na początku lata 1719 roku. Armia szwedzka nie była w stanie przeszkodzić oddziałom rosyjskim w pustoszeniu wschodniego wybrzeża, ale udało jej się obronić stolicę, chociaż przeciwko ok. 6000 żołnierzy rosyjskich Szwedzi skierowali do walki zaledwie kilkaset swoich.
Ulf Sundberg opisuje w interesujący sposób, jak Szwedom udało się powstrzymać Rosjan w tamten gorący, sierpniowy dzień przed 300 laty, kiedy to ważyły się losy Sztokholmu.

Notka o autorze:
Ulf Sundberg jest ekonomistą o szerokich zainteresowaniach historycznych. Wcześniej wydał m.in. „Kungliga släktband” (2004), „Svenska freder och stillestånd” (1997) oraz „Svenska krig 1521-1814” (1998).

   Maciej Trąbski
   "Pułki przedniej straży wojska koronnego
     w latach 1768–1794"

   ISBN 978-83-89943-80-4
   201 str.

   155x214 mm
   Okładka miękka
   Zabrze - Tarnowskie Góry 2012

Spis treści:

Wstęp

Rozdział I
Lekka jazda wojska koronnego w epoce saskiej (1699 – 1763)

Rozdział II
Organizacja pułków przedniej straży

Rozdział III
Charakterystyka szefów pułków, dowódców
i wybranych oficerów

Rozdział IV
Wyszkolenie i służba pułków przedniej straży

Rozdział V
Uzbrojenie, umundurowanie i wyposażenie
w latach 1768 – 1794

Rozdział VI
Pułki przedniej straży wojska koronnego
w działaniach wojennych

Rozdział VII
Lekka kawaleria typu polskiego
w osiemnastowiecznych armiach europejskich

Zakończenie

Bibliografia
Słownik wybranych terminów
Spis ilustracji i map

Notka o książce:
W pierwszej połowie XVIII w. w Europie nastąpiło przewartościowanie podejścia do poszczególnych rodzajów wojsk. Było to spowodowane upowszechnieniem się taktyki liniowej, zwiększaniem możliwości bojowych piechoty oraz użyciem na szerszą skalę artylerii polowej. Ówczesne armie zachodnioeuropejskie stawały się coraz liczniejsze, zwiększając przede wszystkim procentowy udział piechoty w swoich strukturach. W efekcie w połowie tego stulecia jazda stanowiła zazwyczaj tylko ok. 1/4 wojska liniowego. W tym samym czasie w armii Rzeczypospolitej Obojga Narodów nadal utrzymywano anachroniczne mechanizmy organizacji wojska, a kawaleria oparta na ochotniczym zaciągu stanowiła niemal połowę sił zbrojnych. Próby zmiany tego stanu rzeczy, podejmowane za panowania Augusta III, ze względów politycznych nie zostały zrealizowane. Dopiero po objęciu władzy przez Stanisława Augusta Poniatowskiego udało się przeprowadzić niezbędne reformy armii. Wówczas to sformowano pułki przedniej straży – jednostki łączące w sobie polskie tradycje z zachodnioeuropejską organizacją. Zostały one zorganizowane w latach 1768–1775, w trakcie konfederacji barskiej oraz buntu chłopskiego na Ukrainie. Ich ewolucja, pod względem struktury organizacyjnej, miała miejsce w latach 1776–1786, a ostateczna forma nadana im została postanowieniami Sejmu Czteroletniego. Pułki przedniej straży w okresie pokoju wypełniały różnorodny zakres obowiązków, natomiast w latach 1792–1794 miały znaczący udział w działaniach wojennych.

Notka o autorze:
Maciej Trąbski (ur. 1974 r.) – historyk, doktor nauk humanistycznych, pracuje w Zakładzie Historii XIX Wieku, Instytutu Historii Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Do jego obszaru zainteresowań należy historia wojskowości lat 1764–1831. Swoją uwagę koncentruje na zagadnieniach związanych z organizacją, dyscypliną, wyszkoleniem i funkcjonowaniem oddziałów w czasie pokoju oraz na działaniach militarnych w okresie powstania kościuszkowskiego, wojen napoleońskich i powstania listopadowego. Jest autorem książki „Kawaleria Królestwa Polskiego 1815–1830” oraz kilkudziesięciu artykułów dotyczących wspomnianych zagadnień.

Mariusz Mróz
"Sedan 12–15 maja 1940"

ISBN 978-83-89943-79-8
175 str.

   11 map
   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
   Zabrze – Tarnowskie Góry 2011

Spis treści:

Wstęp
I Sytuacja polityczna, społeczna oraz militarna
Francji i Niemiec do wiosny 1940 r.
II Sytuacja na froncie zachodnim w maju 1940 r.
Początek niemieckiej ofensywy
III Sforsowanie Mozy w Sedanie.
Przełamanie frontu francuskiego
IV Działania wojenne po przełamaniu
francuskich linii obronnych
Zakończenie
Aneksy
Wykaz skrótów
Spis map
Bibliografia

Notka o książce:
Sedan 1940 – przełomowa bitwa o przełamanie frontu. Sforsowanie Mozy pod Sedanem przez XIX Korpus Pancerny Guderiana było kwintesencją Blitzkriegu. W ciągu zaledwie 6 dni niemieckie siły pancerne przeszły przez Belgię, pokonały, jak się zdawało, niemożliwy do przebycia dla dużych ilości pojazdów zalesiony masyw ardeński, zepchnęły belgijskie i francuskie oddziały na linię rzeki Mozy, a następnie po niecałym 8 godzinnym bombardowaniu lotniczym sforsowały rzekę, aby później całkowicie przełamać wszystkie francuskie linie oporu i wejść na tyły wojsk przeciwnika. „Cud” przerwania linii frontu o jakim myślano na froncie zachodnim w latach 1914–1918 ziścił się w zaledwie kilka dni. Bitwa, która do tego doprowadziła kosztowała stronę atakującą około 120 zabitych i 400 rannych. Jakże inna była to walka w porównaniu do wielkich operacji przełamujących I wojny światowej, kiedy nieprzynoszące żadnego rozstrzygnięcia boje potrafiły pochłonąć dziennie nawet 50 000 ludzkich istnień.
Sedan 1940 – bitwa ta obrosła w wiele mitów: nacierające przez rzekę niemieckie czołgi? uciekający w panice na samą myśl o nich francuscy żołnierze? Opis działań wojennych pozwala zapoznać się z przebiegiem całej operacji przełamującej, a zamieszczone liczne relacje osobiste zarówno dowódców jak i zwykłych żołnierzy pozwalają lepiej zrozumieć charakter tej niezwykłej bitwy.

Notka o autorze:
Mariusz Mróz (ur. w 1984 r.) absolwent Wydziału Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Aktualnie realizuje podwójny polsko-francuski doktorat na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika oraz na Université de Lorraine w Metz. Stypendysta Rządu Republiki Francuskiej.
Jego zainteresowania koncentrują się wokół historii wojskowej oraz historii Francji w XIX i XX wieku. Autor artykułów naukowych poświęconych tym tematom. Niniejsza praca powstała z połączenia tych dwóch głównych kierunków badawczych.

Tomasz Rogacki
"Japońsko-rosyjska wojna morska 1904–1905

ISBN 978-83-89943-78-1
219 str.

   29 map
   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
   Zabrze – Tarnowskie Góry 2011

Spis treści:

Wstęp

I Okręty wojenne przełomu wieków
II Sytuacja polityczna na Dalekim Wschodzie
przed wybuchem wojny rosyjsko-japońskiej
III Siły morskie stron i plany wojenne
IV Pierwsza faza bitwy o morze – zaskoczenie
V Druga faza bitwy o morze – sukcesy i porażki
VI Pogrom I Eskadry Dalekiego Wschodu
VII Cuszima (Tsu-shi-ma)
Zakończenie

Aneksy
Spis map i szkiców
Bibliografia

Notka o książce:
Przez wieki w Europie o kraju wschodzącego słońca myślano w kategoriach zdecydowanie bardziej egzotycznych, aniżeli gospodarczo-militarnych. Na zmianę takiego sposobu myślenia nie pozwalała zresztą sama Japonia, która szczelnie odizolowała się od świata zewnętrznego. Dopiero cesarz Matshuhito w drugiej połowie XIX w. przełamał tę barierę, otwierając swój kraj na zewnątrz i zupełnie przebudowując go. Zapoczątkował tym okres niesamowitego wzrostu potęgi Japonii i rozbudzenia jej mocarstwowych apetytów, które przerodziły się w wielką ekspansję na Azję południowo-wschodnią. Trwała ona przez 50 lat i zakończyła zupełną klęską (1945). Jednak początki wcale tego nie zapowiadały. Zwycięska wojna z Chinami, a następnie wspaniałe zwycięstwo nad carską Rosją utwierdzały przekonanie o dziejowej misji, jaką Japonia ma do spełnienia.
Warto w tym miejscu zauważyć, jak zadziwiająco zbieżne są okresy dochodzenia do potęgi przez państwa, które wcześniej w świecie się nie liczyły. Kajzerowskie Niemcy potrzebowały 40 lat (1870-1910), aby stać się światową potęgą i zagrozić starym mocarstwom; Japonia potrzebowała dokładnie tyle samo czasu (1860-1900).
Opisana w tej książce wojna morska między Japonią a Rosją ukazuje wpływ działań morskich na wyniki operacji na lądzie. Powodzenie na morzu w przypadku wyspiarskiej Japonii miało kapitalne znaczenie dla wyniku wojny lądowej, choć jej nie przesądzało. Nie odpowiada jednak na pytanie, dlaczego potężna Rosja uległa małej Japonii. By na nie odpowiedzieć potrzebny byłby oddzielny traktat ukazujący międzynarodowe relacje tamtych czasów oraz ujawniający źródła finansowania japońskich przemian, nie zapominając przy tym o zadziwiającej czasowej zbieżności rewolucyjnego wrzenia w Rosji z wybuchem samej wojny.

Notka o autorze:
Tomasz Rogacki (ur. 1959). Członek-założyciel Nakielskiego Bractwa Kurkowego p.w. św. Jerzego. Obecnie podinspektor w Urzędzie Miasta i Gminy Nakło nad Notecią. Historią zainteresowany od najmłodszych lat. Od pewnego czasu sfera jego zainteresowań poszerzyła się o biblistykę. Autor 11 książek historycznych i szeregu artykułów. Wyspecjalizowany w epoce napoleońskiej, choć nieobce są mu wybrane zagadnienia z innych przestrzeni historycznych. Obecna pozycja jest właśnie jedną z pozanapoleońskich.

   Mirosław Łukomski
   "Kwestia turecka jako czynnik polityki wewnętrznej
     Rzeczpospolitej w latach 1587-1606"

   ISBN 978-83-89943-77-4
   124 str.

   155x214 mm
   Okładka miękka
   Zabrze - Tarnowskie Góry 2011

Spis treści:

Wprowadzenie

Rozdział I
Działalność stronnictw politycznych
w czasie bezkrólewia po śmierci
Stefana Batorego

Rozdział II
Stosunki polsko-tureckie w latach 1588-1592
w opinii szlacheckiej

Rozdział III
Próby włączenia Rzeczpospolitej
do ligi antytureckiej

Rozdział IV
Kwestia mołdawska w polskiej
polityce zagranicznej
na przełomie 1595-1596 roku

Rozdział V
Wokół rokowań w sprawie ligi antytureckiej

Rozdział VI
Interwencja Polska w Mołdawii
i Wołoszczyźnie w 1600 roku

Rozdział VII
Próby utworzenia sojuszu
polsko-moskiewskiego
skierowanego przeciwko Turcji
w latach 1605-1606

Zakończenie

Bibliografia

Notka o książce:
Ekspansja turecka w kierunku południowych granic Rzeczpospolitej była w wieku XVI jednym z jej najważniejszych problemów politycznych. Tureckie niebezpieczeństwo odsunięto, zawierając w roku 1533 pokój „wieczysty”, to znaczy do śmierci sułtana Solimana i Zygmunta Starego. Traktat ten oznaczał zdecydowany krok w kierunku nowożytnej i nowoczesnej polityki zagranicznej. Zrywał z dotychczasowymi zasadami rządzącymi polityką europejskich krajów chrześcijańskich, z wyjątkiem Francji, spośród których walka z Turkami, wyznawcami islamu, pod ideowym przewodnictwem papieża była najważniejszym zadaniem. Według tych zasad z uznanymi za "pogan" Turkami władcy chrześcijańscy nie powinni zawierać traktatów akceptujących ich stan posiadania i zobowiązujących do niepodejmowania działań wojennych przeciw Porcie. Ideowym nakazem chrześcijan miało być odzyskanie Ziemi Świętej i wyzwolenie współwyznawców z półwyspu bałkańskiego z pod jarzma „niewiernych”.

Notka o autorze:
Mirosław Łukomski (ur. 1955), doktor nauk humanistycznych, studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, pracownik naukowy Wyższej Szkoły Techniczno-Ekonomicznej.
Opublikował pracę "Stefan Wyszyński. Myśl historyczna jako element walki z totalitaryzmem w działalności prymasa", Warszawa 2011.

Marcin Markowicz
"Najazd Rakoczego na Polskę 1657"

ISBN 978-83-89943-75-0
176 str.

   7 map
   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
   Zabrze – Tarnowskie Góry 2011

Spis treści:

Wstęp

I Siedmiogród – zarys historii
II Międzynarodowe położenie Rzeczypospolitej
w przededniu najazdu
III Marsz na Kraków
IV Współdziałanie wojsk szwedzko-brandenburskich
i siedmiogrodzkich
V Wycofanie się wojsk Rakoczego z Polski
VI Wyzwolenie Krakowa
Zakończenie

Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Notka o książce:
Grudzień roku 1656 przyniósł podpisanie w Radnot antypolskiego układu pomiędzy największymi ówczesnymi wrogami Rzeczypospolitej – Karolem Gustawem, Bohdanem Chmielnickim oraz Jerzym II Rakoczym. Efektem tego porozumienia był najazd na Rzeczpospolitą w 1657 r. wojsk siedmiogrodzkich wspieranych przez oddziały kozackie. Rzeczpospolita stanęła wówczas w obliczu zagrożenia jej ziem rozbiorem. Mimo pierwszych sukcesów nowych najeźdźców i ich współpracy z siłami szwedzkimi oraz brandenburskimi nie udało im się zrealizować planów zapisanych w układzie z Radnot.
W niniejszej książce przedstawione zostały wydarzenia roku 1657, które w polskiej historiografii dotychczas nie doczekały się właściwego opracowania poza nieco przestarzałą już pracą Ludwika Kubali. Autor starał się w miarę dokładnie prześledzić dzieje wyprawy Rakoczego w Rzeczypospolitej, począwszy od przejścia Przełęczy Wereckiej aż po kapitulację pod Międzybożem.
Praca ta nie ogranicza się tylko do prezentacji wydarzeń militarnych pierwszej połowy 1657 r., które były udziałem armii siedmiogrodzkiej, ale przedstawia je także w szerszym kontekście międzynarodowym.

Notka o autorze:
Marcin Markowicz (ur. 1976 r.). Absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego.
Obecnie pracuje jako nauczyciel w jednym z radomskich liceów. Zajmuje się historią staropolskiej sztuki wojennej, a także stosunkami Rzeczypospolitej z księstwami naddunajskimi.
Autor kilku artykułów popularnonaukowych i współautor wydawnictw o charakterze edukacyjnym.
Członek Radomskiego Towarzystwa Naukowego.

Paweł Borawski
"Wojna rosyjsko-perska 1826–1828"

ISBN 978-83-89943-74-3
232 str.

   5 map
   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
   Zabrze – Tarnowskie Góry 2011

Spis treści:

Wstęp

I Przyczyny wojny rosyjsko-perskiej 1826–1828
II Armia perska w epoce panowania Kadżarów
III Samodzielny Korpus Kaukaski
IV Początek wojny
V Najazd armii Abbas-mirzy na Karabach.
Oblężenie Szuszy
VI Bunt Gandży. Bitwa nad rzeką Szamchor
VII Bitwa pod Jelizawietpolem i jej następstwa
VIII Operacja erywańska
Zakończenie

Aneks
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:
Wojna rosyjsko-perska 1826–1828 należy do kluczowych problemów historii nie tylko Rosji i Persji, ale również Azerbejdżanu i Armenii. Wynik zmagań rosyjsko-perskich ukształtował bowiem na dziesięciolecia granicę państwową między carską Rosją a Persją dynastii Kadżarów. Wytyczona została ona właśnie na mocy traktatu w Turkmanczaju, kończącego wojnę. Granica ta przetrwała do dziś jako granica państwowa między Islamską Republiką Iranu a Republiką Azerbejdżanu.
Wojna rosyjsko-perska 1826–1828 jest bardzo ważnym zagadnieniem dla dziejów Iranu i Rosji oraz trzech współczesnych państw, leżących na Zakaukaziu: Azerbejdżanu, Armenii i Gruzji. Mimo to do tej pory nie doczekała się ona rzetelnej monografii. Najczęściej zagadnienie to poruszali historycy rosyjscy i sowieccy przy okazji badań nad stosunkami rosyjsko-perskimi w XIX stuleciu. Niestety, interesował ich przede wszystkim aspekt dyplomatyczny w relacjach między Petersburgiem a Teheranem.
Wojna rosyjsko-perska z lat 1826–1828, która jest przedmiotem niniejszej pracy, nie doczekała się poważniejszego opracowania, szczególnie w aspekcie wojskowym, tak w literaturze rosyjskiej, jak i brytyjskiej, nie mówiąc już o polskiej historiografii.

Notka o autorze:
Paweł Borawski (ur. 1983 r.) absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Aktualnie jest funkcjonariuszem Nadwiślańskiego Oddziału Straży Granicznej.
Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół historii wojennej ludów Kaukazu oraz Iranu, a także przestępczości zorganizowanej na Kaukazie i Bałkanach. Jest autorem artykułów: „Konflikt zbrojny w Abchazji” (Mars 2004), „Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej jako element sił zbrojnych Iranu” (Przegląd Historyczno-Wojskowy 3/2010). Niebawem ukaże się w dwumiesięczniku Arcana jego artykuł „Albańska przestępczość zorganizowana”.
Jego zainteresowania badawcze wiążą się z kilkuletnim pobytem na Zakaukaziu oraz w Azji Środkowej.
Aktualnie przygotowuje doktorat z nowożytnej historii Kaukazu.

   Agnieszka Bartnik
   "Powstanie Cywilisa 69–70 n.e."

   ISBN 978-83-89943-73-6
   88 str.

   9 map
   165x235 mm
   Okładka miękka
   Zabrze - Tarnowskie Góry 2011

Spis treści:

Wstęp
I Sytuacja w Imperium Rzymskim w 2 połowie I wieku
II Rok Czterech Cesarzy
III Powstanie Gajusza Juliusza Cywilisa
IV Przywrócenie Pax Romana
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów

Notka o książce:
Około tygodnia później doszło do ataku wojsk germańskich i galijskich na stacjonujące w pobliżu miasta legiony. Powstańcy zajęli pozycję w pobliżu mostu odcinając obóz od miasta. Przebywający w mieście Cerialis z murów mógł zobaczyć batawskie wojska atakujące jego legion. Nie tracąc czasu stanął na czele żołnierzy których był w stanie zebrać w mieście i ruszył w kierunku mostu. Z wielkim wysiłkiem udało im się odbić most z rąk powstańców. Pozostawiwszy część żołnierzy, by pilnowali mostu, sam z resztą podwładnych zaczął się przebijać w kierunku obozu, gdzie toczyła się bitwa. W obozie znajdowali się Klassykus, Tutor i Cywilis zachęcając wojska do walki. Legion XXI walczył zaciekle natomiast wojska które dopiero niedawno przeszły na stronę Rzymu znajdowały się w totalnej rozsypce. Powrót Cerialisa i wydane przez niego rozkazy pozwoliły przezwyciężyć szok i zaskoczenie jakim był atak. Rzymianom udało się odbić obóz i ruszyć za powstańcami tak, że jeszcze tego samego dnia ich siły zostały pokonane i rozbite…

Notka o autorze:
Agnieszka Bartnik. Doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Wykładowca w Instytucie Historii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Zajmuje się historią starożytną. Specjalizuje się w tematyce celtyckiej ze szczególnym uwzględnieniem wierzeń plemion celtyckich oraz celtyckich wystąpień zbrojnych. Jest autorką kilkunastu artykułów oraz przekładu sagi celtyckiej pt. „Opowieść o świni króla Mac Dathó”.

   Jakub Kozłowski
   "Konstantyn Wielki. Walka o władzę
     w latach 306-324"

   ISBN 978-83-89943-72-9
   124 str.

   155x214 mm
   Okładka miękka
   Zabrze - Tarnowskie Góry 2011

Spis treści:

Wstęp

Literatura

Rozdział I
Krytyka źródeł

Rozdział II
Konstantyn a tetrarchia

Rozdział III
Walka o pozycję polityczną

Rozdział IV
Wojna z Maksencjuszem

Rozdział V
Wojna o imperium

Zakończenie

Appendix

Bibliografia

Notka o książce:
Konstantyn, jak każda z wybitnych osobowości, wzbudzał skrajne emocje już u sobie współczesnych, bądź tworzących niedługo po jego śmierci. Nie powinno nas to jednak dziwić. Z tych samych powodów, dla których historiografowie chrześcijańscy widzą w Konstantynie wybawiciela i „odnowiciela świata”, autorzy pogańscy postrzegają go jako burzyciela starego porządku, sprzeniewierzającego się zasadom (mos maiorum) usankcjonowanym przez tradycję przodków. Te przeciwstawne stanowiska, żarliwie bronione przez zainteresowane strony, dają czytelnikowi fascynującą możliwość konfrontacji idei i poglądów reprezentowanych przez odchodzący, lecz wciąż nie godzący się na nieuchronne zmiany świat pogański, a nowy chrześcijański ład jaki zapanuje w Cesarstwie Rzymskim w nadchodzących dziesięcioleciach. Być może właśnie to sprawia, że postać cesarza należy do najlepiej rozpoznawalnych sylwetek władców rzymskich, również dla ludzi spoza ścisłego kręgu specjalistów. Jego postać pasjonuje również kolejne pokolenia badaczy, pragnących zrozumieć przemiany jakie nastały w Cesarstwie wraz z objęciem rządów jedynowładczych przez pierwszego chrześcijańskiego imperatora.

Notka o autorze:
Jakub Kozłowski. Ukończył historię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w 2008 roku. Jest uczniem prof. dra hab. Leszka Mrozewicza, pod którego kierunkiem pracuje nad dysertacją doktorską pt. „Wschód rzymski pod panowaniem Flawiuszów: reformy administracyjne i polityka zewnętrzna”.
Jego zainteresowania naukowe skupiają się na zagadnieniach transformacji Cesarstwa rzymskiego doby panowania Wespazjana, Tytusa i Domicjana (w szczególności kwestia państw wasalnych oraz polityki względem królestwa Arsacydów) oraz problematyki Nowego Cesarstwa (dominat).
Uczestnik licznych konferencji naukowych (Toruń 2006, Białystok 2006, Kraków 2008, Łódź 2008, Poznań 2008, 2010). Stypendysta Johannes Gutenberg Universität Mainz (2008) oraz Rządu Włoskiego (La Sapienza, Roma 2010).

   Sławomir Skowronek
   "Guttstadt i Heilsberg. Działania wojenne
     w rejonie Dobrego Miasta i Lidzbarka Warmińskiego
     4–12 czerwca 1807"

ISBN 978-83-89943-71-2
280 str.

   9 map
   145x205 mm
                          Okładka miękka ze skrzydełkami
                          Zabrze 2011

Spis treści:

Wstęp
I Wojna Napoleona z IV koalicją.
Zarys wydarzeń do wiosny 1807
II Wiosenna ofensywa sprzymierzonych
i jej załamanie 4–6 czerwca 1807
III Kontrnatarcie Francuzów
IV Bitwa pod Lidzbarkiem Warmińskim
(Heilsbergiem) 10–11 czerwca 1807
V Polacy w działaniach 4–12 czerwca 1807 r.
VI Propaganda o wojnie 1806–1807 (wybrane zagadnienia)
VII Walki 4–12 czerwca 1807 roku w sztuce
i literaturze (wybrane zagadnienia)
VIII Wydarzenia 1807 roku w pamięci
współczesnych Lidzbarczan
Zakończenie
Aneks
Bibliografia
Spis map i schematów
Summary/Riassunto

Notka o książce:
Praca „Guttstadt i Heilsberg. Działania wojenne w rejonie Dobrego Miasta i Lidzbarka Warmińskiego 4–12 czerwca 1807” to adaptacja dysertacji doktorskiej Sławomira Skowronka. Autor przedstawia w niej słabo znany szerokiemu odbiorcy wycinek wojny Napoleona z IV koalicją: walki na terenie międzyrzecza Łyny i Pasłęki w okresie bezpośrednio poprzedzającym wielką batalię pod Frydlandem (14 czerwca 1807), stanowiące jej preludium. Wydarzenia te były i są ukazywane w skrajnie odmienny sposób. Przez całe dwa stulecia walczono pod Guttstadt i Heilsbergiem, najpierw na polach bitew, później na kartach dzieł historiograficznych. Autor stara się opisać wiosenną kampanię 1807 roku w sposób godzący stanowiska ówczesnych przeciwników. Obie strony wystawiły sobie bowiem po tych walkach pomniki zwycięstwa. Skrajnie odmienne wizje wydarzeń lansowała głównie propaganda obu stron, stąd – poza opisem działań wojennych i dyplomatycznych – autor zamieszcza rozdział o niektórych aspektach tej propagandy. W innym miejscu pisze o inspiracjach literackich i plastycznych zrodzonych przez wydarzenia 4–12 czerwca 1807 roku. Porusza też problem udziału Polaków w walkach pod Dobrym Miastem i Lidzbarkiem Warmińskim oraz ukazuje współczesne działania na rzecz ożywienia tradycji napoleońskich w tych miejscowościach.

Notka o autorze:
Sławomir Skowronek: lidzbarczanin, doktor historii (stopień uzyskany na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim), nauczyciel Liceum Ogólnokształcącego im. Kazimierza Jagiellończyka w Lidzbarku Warmińskim, regionalista, reneaktor. Większość swego życia (ur. 1962), poza okresem studiów, spędził w rodzinnym mieście. Żonaty, ma dorosłą córkę. Lubi zgłębiać historyczną wiedzę o regionie i przekazywać ją innym. Udało mu się uruchomić działania powstrzymujące degradację dużego zabytkowego cmentarza z I wojny światowej. Aktywnie działa w grupie rekonstrukcji historycznej epoki napoleońskiej: Wileńskim Pułku Muszkieterskim. Jest współautorem (wraz z prof. Januszem Jasińskim) książki popularnonaukowej „Wschodniopruskie kampanie Napoleona”. W zamierzeniu autora praca „Guttstadt i Heilsberg…” ma stanowić podarunek dla turystów, przewodników i mieszkańców regionu; narzędzie głębszego poznania fascynujących, dziś nieco zapomnianych epizodów wielkiej epopei napoleońskiej. Czasów, kiedy na ziemi warmińsko-mazurskiej decydowały się losy Polski, Europy i świata.

   Robert Primke, Maciej Szczerepa
   "Kock 2–5 X 1939. Ostatnia bitwa Września
     i jej dowódca"

ISBN 978-83-89943-70-5
72 str.

   12 map
   165x235 mm
   Okładka miękka
                          Zabrze 2011

Spis treści:

Wstęp
I Młodość i służba w armii austriackiej
oraz Legionach
II W wojsku II RP
III Ostatni akord – kampania wrześniowa
IV Generał Kleeberg z bliska
V Publikacje
VI Pamięć o generale
Aneksy
Spis map i schematów
Przypisy
Bibliografia

Notka o książce:
Rano 2 października oddziały kawalerii generała Zygmunta Podhorskiego z Dywizji „Zaza”, które po forsownym, wyczerpującym nocnym marszu rozlokowały się w Serokomli, zostały zaalarmowane. Okazało się, że od południa, traktem z Przytoczna, zbliża się do Serokomli niemiecka kolumna zmotoryzowana. Dochodzi do starcia z piechotą wroga wspieraną przez samochody pancerne. Ta pierwsza, zwycięska zresztą potyczka, w trakcie której zniszczono dwa niemieckie wozy pancerne, przeradza się w przewlekłą walkę ogniową. W decydującym momencie, gdy hitlerowcy zaczęli się umacniać na osiągniętych pozycjach, a nawet zdobywać teren, z marszu uderzyła reszta szwadronów 5. Pułku Ułanów Zasławskich. Gwałtowny atak zakończył się powodzeniem, nieprzyjaciel został odrzucony.
Szybko jednak okazało się, iż Niemcy tak łatwo nie zrezygnują. Do ataku ruszył hitlerowski 33. pułk piechoty wsparty artylerią. W wyniku krwawej walki piechota wroga została zatrzymana i zadano jej duże straty.
W tym samym czasie doszło do starcia oddziałów wchodzących w skład Dywizji „Brzoza” (50. DP) broniącej Kocka z niemieckim 66. pułkiem piechoty. Także i na tym kierunku, pomimo ponawiania ataków, nieprzyjacielowi nie udało się złamać obrony…

Notka o autorach:
Robert Primke ur. w 1965 r. w Paczkowie. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Nauczyciel, historyk i publicysta. Współautor kilkunastu książek dotyczących szeroko pojętych dziejów Śląska.
Maciej Szczerepa ur. w 1972 r. w Lwówku Śląskim. Ukończył historię na Uniwersytecie Wrocławskim. Regionalista i publicysta. Autor i współautor kilkudziesięciu publikacji i artykułów poświęconych przeszłości Dolnego Śląska.

   Dariusz Milewski
   "Rywalizacja polsko-kozacka o Mołdawię w dobie
     powstania Bohdana Chmielnickiego (1648-1653)"

ISBN 978-83-89943-69-9
320 str.

   6 map
   155x214 mm
   Okładka miękka
                         Zabrze 2011

Spis treści:

WSTĘP

Rozdział I
MOŁDAWIA MIĘDZY RZECZĄPOSPOLITĄ
A KOZACZYZNĄ OD POCZĄTKU KONFLIKTU
NA UKRAINIE DO NAJAZDU TATARSKO-KOZACKIEGO
NA MOŁDAWIĘ (1648-1650)

Rozdział II
SPRAWA MAŁŻEŃSTWA TYMOFIEJA CHMIELNICKIEGO
Z ROZANDĄ LUPULÓWNĄ

Rozdział III
WALKA ZBROJNA O WPŁYWY
W MOŁDAWII (1652-1653)

ZAKOŃCZENIE

ANEKS
URZĘDY MOŁDAWSKIE W XVII W.

BIBLIOGRAFIA

SPIS MAP

INDEKS OSOBOWY

Notka o książce:
Mołdawia przez pierwsze trzy stulecia swej państwowości (XIV-XVII w.) była krajem, w którym ścierały się wpływy polskie, węgierskie (później siedmiogrodzkie) i wreszcie tureckie. Jej władcy lawirowali pomiędzy sąsiednimi potęgami, usiłując zachować niezależność. Z czasem dominującą pozycję uzyskało Imperium Osmańskie. Jego przejściowe osłabienie w połowie XVII w. dopuściło do gry o wpływy w Mołdawii nie tylko Rzeczpospolitą Obojga Narodów i Siedmiogród, ale także Kozaczyznę. Bohdan Chmielnicki, uwalniając w 1648 r. Ukrainę spod władzy polskiej, podjął działania w celu zdominowania Mołdawii, pozostającej wówczas w dobrych relacjach z Polską. Dyplomatyczny i militarny nacisk Kozaków na Mołdawię spowodował reakcję Rzeczypospolitej i Siedmiogrodu, które, przezwyciężywszy wzajemną wrogość, połączyły się w 1653 r. sojuszem wojskowym przeciw Kozakom. Ich wspólna akcja doprowadziła do wyrugowania wpływów kozackich z Mołdawii i poddania jej faktycznemu zwierzchnictwu Siedmiogrodu. Koleje tego dyplomatyczno-militarnego konfliktu, toczącego się w latach 1648-1653, omawia prezentowana książka.

Notka o autorze:
Dariusz Milewski (1974), doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego i wykładowca w Instytucie Nauk Historycznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Zajmuje się historią nowożytną, specjalizując się w zakresie dziejów wojskowości staropolskiej i stosunków Rzeczypospolitej z jej południowo-wschodnimi sąsiadami. Współpracuje z magazynem historycznym „Mówią wieki”, a także ośrodkami naukowymi w Wilanowie, Jassach i Kiszyniowie. Jest autorem i redaktorem kilku monografii naukowych i kilkunastu artykułów, a także edycji źródłowych.

   "Organizacja armii w nowożytnej Europie:
     struktura – urzędy – prawo – finanse"
     praca zbiorowa pod red. Karola Łopateckiego

   ISBN 978-83-89943-68-2
   534 str.
   155x214 mm
   Okładka miękka
   Zabrze 2011

Spis treści:

Przedmowa

Marcin Gawęda, Sipahiowie lenni. System timariocki

Piotr Tafiłowski, Armie osmańska i węgierska w dobie bitwy pod Mohácsem (1526)

Bogdan Bruliga, „Ordunki” versus „arkebuzy dymiące”: tradycja i nowoczesność w Księgach o rycerskich rzeczach (Kriegsordnung) księcia Albrechta von Hohenzollerna

Karol Łopatecki, Artykuły rotmistrzowskie. Z badań nad kształtowaniem się wojsk zaciężnych w Koronie i WKsL

Dariusz Makiłła, Artykuły wojskowe hetmana Jana Zamoyskiego (1580)

Vital Kalyada, Mobilizacja służby ziemskiej w Wielkim Księstwie Litewskim w XVI stuleciu

Mariusz Balcerek, Siły zbrojne księstwa Kurlandii i Semigalii na przełomie XVI i XVII wieku

Piotr Florek, Stan przygotowania armii Wielkiego Księstwa Litewskiego do wojny ze Szwecją (1600-1601)

Karol Kościelniak, Źródła dochodów oficerów jazdy polskiej w pierwszej połowie XVII wieku

Paweł Skworoda, Przemiany wojskowości staropolskiej w XVII wieku. Przyczyny, uwarunkowania, skutki

Mirosław Nagielski, Organizacja rajtarii i arkabuzerii koronnej w XVII wieku

Andrzej Grzegorz Przepiórka, Od wolontariuszy do żołnierzy zaciężnych. Ewolucja formacji lisowczyków w dobie wojny z Moskwą (1615-1618)

Przemysław Gawron, Proces tworzenia kadry oficerskiej armii koronnej w czasach Zygmunta III Wazy (1587-1632)

Zbigniew Anusik, Gustaw II Adolf i reformy wojskowe w Szwecji

Wojciech Krawczuk, Wódz czy wojownik; Karol X Gustaw na polu bitwy

Anna Pastorek, Organizacja floty wojennej Republiki Zjednoczonych Prowincji w XVII wieku. Admiralicje, korpus oficerski, załogi

Mariusz Sawicki, Artyleria i cekhauz smoleński w 1654 roku

Krzysztof Kossarzecki, Działania wojenne nad Dźwiną w latach 1662-1667

Magdalena Ujma, Latyfundium Jana Sobieskiego a wojsko. Wybrane problemy wojskowości koronnej w drugiej połowie XVII wieku

Paweł Krokosz, Rosyjskie ustawodawstwo wojskowe doby panowania Piotra I

Tomasz Ciesielski, Generałowie wojska koronnego w latach 1717-1763

Wojciech Organiściak, O niektórych problemach kodyfikacji prawa wojskowego w Rzeczypospolitej szlacheckiej z 1775 roku

Wykaz skrótów

Indeks osobowy

Notka o książce:
Karol Koranyi w pracy Żołnierz najemny a żołnierz zaciężny z 1948 r. zwrócił uwagę na różnorodność organizacji sił zbrojnych w nowożytnej Europie. Wraz z upadkiem et(h)osu i wartości bojowej rycerstwa, państwa przystąpiły do kształtowania nowych struktur wojskowych. Stworzono przy tym szereg unikalnych rozwiązań. Włoscy kondotierzy, niemieccy landsknechci, hiszpańskie tercios, polsko-litewski autorament narodowy, rosyjskie oddziały starego i nowego ładu – to rodzaje wojsk posługujące się różnymi zasadami werbunku, struktury urzędniczej, prawem wojskowym. Był to również czas wielkich reformatorów i wizjonerów sztuki wojskowej: Jana Tarnowskiego, Maurycego Orańskiego, Gustawa Adolfa. Te wszystkie zagadnienia i tematy, zasługują na nowe spojrzenie. (z Przedmowy)

Grzegorz Lach
"Alkibiades. Wódz i polityk"

   ISBN 978-83-89943-67-5
   178 str.
   3 mapy
   155x214 mm
   Okładka miękka
   Zabrze 2011

Spis treści:

Spis treści:

Wstęp

Rozdział I
Pod dachem Peryklesa

Rozdział II
Pod okiem Sokratesa

Rozdział III
Pierwsze walki

Rozdział IV
Wstąpienie na scenę publiczną

Rozdział V
Biada wam Spartanie

Rozdział VI
Pola Mantinei

Rozdział VII
W sojuszu z Nikiaszem

Rozdział VIII
Laur olimpijski

Rozdział IX
Sycylijski miraż

Rozdział X
W cieniu herm

Rozdział XI
A ja wam pokażę, że żyję

Rozdział XII
Demon zemsty

Rozdział XIII
Śladami Temistoklesa

Rozdział XIV
Mezalians z oligarchią

Rozdział XV
W obronie demokracji

Rozdział XVI
Wojna w Hellesponcie

Rozdział XVII
Krach peloponeskiej floty

Rozdział XVIII
Opanowanie w cieśninach

Rozdział XIX
Tryumfalny powrót

Rozdział XX
Koło fortuny

Rozdział XXI
Ostatnie lata

Zakończenie
Źródła
Bibliografia

Notka o książce:
Osoba Alkibiadesa, w starożytności niezwykle popularna i kontrowersyjna, obecnie jest prawie nieznana, za wyjątkiem wąskiego grona specjalistów i pasjonatów. Tymczasem Alkibiades, uczeń Sokratesa i wychowanek Peryklesa, był mężem stanu i wodzem, który prawie przez całe swoje życie decydująco wpływał na losy wojny peloponeskiej oraz politykę największych mocarstw swoich czasów. Chwalony i stawiany za wzór przez starożytnych Greków i Rzymian, w czasach nowożytnych stał się przedmiotem niezasłużonej krytyki i stopniowo popadał w niełaskę i zapomnienie. Jednakże jego biografia dostarcza przykładów tak niezwykłych zmian losu, nagłych upadków i niewiarygodnych wzlotów, iż trudno byłoby znaleźć drugą postać, która mogłaby mu dorównać w tym przedmiocie. Czytelnik, który dotychczas nie zetknął się z osobą Alkibiadesa, może odnieść wrażenie, iż opis jego życia i dokonań jest scenariuszem filmu sensacyjnego, a nie zapisem faktów sprzed prawie dwóch i pół tysiąca lat.

Notka o autorze:

Grzegorz Lach (ur. 1967 r.) jest doktorem nauk humanistycznych, absolwentem Wydziału Historycznego Uniwersytetu Śląskiego i wychowankiem prof. zw. dra hab. Wiesława Kaczanowicza. Specjalizuje się w dziejach wojskowości starożytnej Grecji, przy czym jego zainteresowania obejmują głównie okres V-III w. p.n.e.
Jego największą pasją są badania nad ewolucją helleńskiej sztuki wojennej i rolą, jaką odegrały w tym procesie wybitne jednostki. Stara się na bieżąco publikować wyniki swoich badań, czego wynikiem są kolejne opracowania ukazujące się od roku 2007: „Wyprawa sycylijska 415-413 p.n.e.”, „Sztuka wojenna starożytnej Grecji. Od zakończenia wojen perskich do wojny korynckiej”, „Salamina-Plateje 480-479 p.n.e.”.

   Grzegorz Podruczny
   "Twierdza od wewnątrz. Budownictwo wojskowe
    na Śląsku w latach 1740–1806"

   ISBN 978-83-89943-66-8
   364 str.
   321 zdjęć i planów
   155x214 mm
   Okładka miękka
   Zabrze 2011

Spis treści:

Spis treści:

Wstęp

Literatura i źródła

Rozdział I
Okoliczności towarzyszące rozwojowi
architektury wojskowej na Śląsku

Rozdział II
Organizacja budownictwa cywilnego
i wojskowego na Śląsku

Rozdział III
Koszary

Rozdział IV
Budowle zaplecza technicznego

Rozdział V
Bramy forteczne

Rozdział VI
Wartownie

Rozdział VII
Kościoły garnizonowe

Rozdział VIII
Budynki bomboodporne

Rozdział IX
Specyfika architektury wojskowej na Śląsku

Rozdział X
Analiza zagadnień urbanistycznych
związanych z obiektami wojskowymi

Zakończenie

Bibliografia

Spis ilustracji

Notka o autorze i książce:
Grzegorz Podruczny, ur. 1977 r. w Zgorzelcu. Historyk sztuki specjalizujący się w badaniach architektury militarnej. Autor i współautor książek o twierdzach w Srebrnej Górze i Wrocławiu, redaktor i współredaktor tomów zbiorowych poświęconych fortyfikacjom Srebrnej Góry i Drezdenka oraz bitwie pod Kunowicami. Pracownik naukowy Collegium Polonicum w Słubicach.
Jego najnowsza książka jest poświęcona architekturze garnizonowej, specyficznemu fenomenowi z pogranicza dziejów wojskowości, architektury i urbanistyki. Mimo tytułu odwołującego się do Śląska, Czytelnik znajdzie tu także informacje dotyczące rozwoju różnych typów architektury wojskowej w epoce nowożytnej. Zamiarem autora było bowiem pokazanie śląskich koszar, kazamat, wartowni, magazynów prochowych i innych tego rodzaju obiektów jako wyniku długiego, czasem skomplikowanego procesu rozwojowego, którego poprzednie etapy toczyły się w całej Europie.

Szymon Nowak
"Przyczółek Czerniakowski 1944"

   ISBN 978-83-89943-65-1
   280 str.
   22 mapy
   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
   Zabrze 2011

Spis treści:

Wstęp

I Wojna w Polsce we wrześniu 1939r. i pierwsze konspiracje
II Plany powstania powszechnego przeciwko okupantowi
III Sowiety podchodzą do Wisły
IV „Burza”, ostatnie ustalenia i wybuch powstania w Warszawie
V Powstanie na Czerniakowie
VI Przybywa „Radosław”, napór niemiecki wzmaga się
VII Uzbrojenie przeciwników
VIII Przeprawa pododdziałów 3 DP (15/16, 16.09.1944)
IX Bitwa o przyczółek (17–20.09.1944)
X Walka o przetrwanie i agonia (21–23.09.1944)
XI Podsumowanie walk na Górnym Czerniakowie

Zakończenie
Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Opis książki:

Książka, którą przedstawiamy, to próba przybliżenia Czytelnikom walk na Górnym Czerniakowie podczas Powstania Warszawskiego w 1944 r. W początkowej części pracy otrzymujemy wprowadzenie dotyczące m. in. planowania powstania zbrojnego w okupowanej Polsce, wybuchu Powstania Warszawskiego oraz zatrzymania pod Warszawą frontu sowieckiego. Najważniejszym elementem książki jest bez wątpienia przeprawa oddziałów 3 DP ze składu 1 Armii WP gen. Berlinga oraz wspólna walka Powstańców i „Berlingowców” (jedyny taki przypadek w historii) przeciwko Niemcom. Oceniając powyższy projekt, Józef Margules w 2005 r. napisał: „W porównaniu z dotychczas opublikowanymi pracami o przyczółkach w czasie Powstania Warszawskiego, praca mgr. Nowaka jest stosunkowo najpełniejsza, gdyż zawiera dość szczegółowo opisaną problematykę działalności bojowej głównie żołnierzy Armii Krajowej i 1 Armii Wojska Polskiego. Jest to nowatorskie potraktowanie tematu, z elementami prostowania niesprawiedliwych, zafałszowanych ocen działań bojowych na Czerniakowie.” Rekonstruując wydarzenia na przyczółku czerniakowskim, autor spróbował podważyć niektóre dogmaty, stawiając nowe hipotezy dotyczące np. śmierci Andrzeja Romockiego „Morro”, przyczółka „między mostami” oraz ostatecznej daty zajęcia przez Niemców Górnego Czerniakowa.

O autorze:

Szymon Nowak. Urodzony w 1973 r. w Skierniewicach.
Absolwent Wydziału Historii Wyższej Szkoły Humanistyczno-Pedagogicznej w Łowiczu.
Jest autorem kilku artykułów popularno-naukowych w czasopismach historyczno-wojskowych.
Główne punkty jego zainteresowań to epoka napoleońska oraz czasy II wojny światowej z podkreśleniem tematu Powstania Warszawskiego.
Wyrazem tychże pasji jest niniejsza debiutancka książka Autora.

   Marek Plewczyński
   "Wojny i wojskowość polska w XVI wieku.
    Tom I. Lata 1500–1548"

   ISBN 978-83-89943-64-4
   460 str.
   45 map
   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
                        Zabrze 2011

Spis treści:

Wstęp

ORGANIZACJA SIŁ ZBROJNYCH
I Sposoby finansowania wojska
II Rodzaje sił zbrojnych
III Sposób rekrutacji
IV Liczebność wojska
V Struktura organizacyjna
VI Uzbrojenie i wyposażenie wojsk
VII Skład narodowościowy
VIII Pochodzenie terytorialne
IX Skład społeczny i życie codzienne żołnierzy
X Wyszkolenie i piśmiennictwo wojskowe
XI Fortyfikacje

DZIAŁANIA WOJENNE
XII Walki z Tatarami w latach 1500–1519
XIII Wojny z Mołdawią w latach 1501–1509
XIV Wojny z Wielkim Księstwem
Moskiewskim w latach 1500–1522
XV „Wojna pruska” z Zakonem
Krzyżackim 1519–1521
XVI Udział w wojnach z Turcją
i Habsburgami w latach 1521–1547
XVII Walki z Tatarami w latach 1520–1547
Udział w wojnach z Turcją
i Habsburgami w latach 1521–1547
XVIII Wojny z Mołdawią w latach 1530–1538
XIX Wojna z Wielkim Księstwem
Moskiewskim 1534–1537

CHARAKTERYSTYKA SZTUKI WOJENNEJ
XX Strategia
XXI Taktyka

Spis map i schematów

Opis książki:

Opracowanie „Wojny i wojskowość polska XVI wieku” to pierwsza w krajowej historiografii synteza dotycząca problematyki historyczno-wojskowej „złotego wieku” dziejów polskich.
W szczegółowym opisie działań zbrojnych Autor uwzględnił wpływ warunków terenowych i sposobu użycia ówczesnej broni. Zmieniający się obraz polskiego wojska wzbogacił charakterystyką dowódców średniego i niższego szczebla. Uchwycił też zalety i wady staropolskiej sztuki wojennej.
Praca oparta jest na dotychczasowym dorobku naukowym Autora z uwzględnieniem stanu obecnej historiografii dotyczącej XVI wieku. Została ona podzielona na trzy tomy – pierwszy dotyczy lat 1500-1548, drugi 1549-1575, a trzeci 1576-1600.

O autorze:

Marek Plewczyński (ur. 1946), profesor doktor habilitowany, kierownik Zakładu Historii Średniowiecznej w Instytucie Historii Akademii Podlaskiej w Siedlcach oraz pracownik Akademii Obrony Narodowej w Warszawie.
W kręgu jego szczególnych zainteresowań znajdują się dzieje wojskowości XV-XVI w. oraz historia dawnego Mazowsza.
Autor 12 książek i ponad 100 artykułów zamieszczonych w czasopismach polskich i zagranicznych. Do najważniejszych jego publikacji należą: „Żołnierz jazdy obrony potocznej za panowania Zygmunta Augusta. Studia nad zawodem wojskowym w XVI w.”, „W służbie polskiego króla. Z zagadnień struktury narodowościowej armii koronnej w latach 1500-1574” i „Wojny Jagiellonów z wschodnimi i południowymi sąsiadami Królestwa Polskiego w XV wieku”.

   "Na z góry upatrzonych pozycjach"
   pod redakcją B. Międzybrodzkiego, M. Gajdy,
   K. Fudaleja i M. Przeperskiego

   ISBN 978-83-89943-63-7
   450 str.
   155x214 mm
   Okładka miękka
   Warszawa-Zabrze 2011

Spis treści:

Przedmowa

Wstęp

Michał Norbert Faszcza
Antesignani – oddziały specjalne późnorepublikańskiej
armii rzymskiej?

Agnieszka Piątkowska
Gladiatorka to gladiator.
Semper sexus masculinus etiam femininum sexum continet

Mateusz Łobacz
Upadek czy ewolucja? Wybrane aspekty taktyki rzymskiej
w bitwach polowych IV w. n.e.

Łukasz Smorczewski
Restituo imperatorem auctoritatem w świetle pism
Sydoniusza Apolinarego

Szymon Modzelewski
Armia rzymska w działaniu. Historia badań i recepcji.
Wizja współczesna

Zbigniew Witczak
Niektóre aspekty strategii i taktyki walk Bolesława Chrobrego
z Henrykiem II w świetle relacji Thietmara

Marek Kawczyński
Wyprawy Bolesława Chrobrego na Ruś – rozważania
na podstawie kronik z epoki

Joanna Napierała
Andrzej I Górka. Przyczynek do biografii wojskowej

Andrzej Gładysz
Jedna, czy dwie chorągwie nadworne Zygmunta I
w kampanii mołdawskiej 1509 r.?

Zbigniew Chmiel
Militarne uwarunkowania interwencji Zygmunta III Wazy
w państwie moskiewskim

Michał Wasiucionek
Przemiany w wojskowości a bandytyzm na pograniczu
osmańskim nad dolnym Dunajem w XVII w

Karol Żojdź
Wywiad Rzeczypospolitej na terenie księstw naddunajskich
w latach 1632-1646

Maciej Adam Pieńkowski
Polskie przygotowania do wojny ze Szwecją w 1635 r.

Piotr Konieczny
Powstanie Pawluka – bitwa pod Kumejkami

Łukasz Gołaszewski
Żołnierze a mieszczanie w siedemnastowiecznej Polsce
– obrazki ze stosunków mieszkańców Knyszyna
z wojskiem koronnym w latach 1650-1651

Zbigniew Hundert
Władysław Wilczkowski, porucznik husarski
i pułkownik królewski

Katarzyna Wagner
Szwedzka okupacja Starej Warszawy
w źródłach narracyjnych 1702–1705

Tomasz Malczewski
Bitwa pod Fuengirolą: 1810-2010

Krzysztof Figa
Służba zdrowia Wielkiej Armii w kampanii 1812 r.

Konrad Krzyżewski
Sądy wojskowe w korpusie gen. Jana Nepomucena Umińskiego
(16 marca-23 maja 1831 r.)

Michał Staniszewski
Zwierzyna w roli myśliwego

Mikołaj Kubacki
Ostatnia nadzieja południa.
Kampania Nashville, wrzesień-grudzień 1864 r.

Mateusz Nowikiewicz
Dać odpór Zachodowi – wysiłki Chin na rzecz modernizacji
armii lądowej na przełomie XIX i XX wieku (1895-1912)

Mateusz Drozdowski
Działalność zaplecza logistyczno-organizacyjnego
Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego

Daniel Fidala
Obraz oficera brytyjskiego doby Wielkiej wojny
w „Gallipoli Diary” sir Iana Hamiltona

Krzysztof Władysław Kaźmierczak
Działania sił nawodnych Austro-Węgier przeciw blokadzie
cieśniny Otranto w latach 1915-1918

Łukasz Dryblak
Wpływ francuski na rozwój Wojska Polskiego
w latach 1919-1921

Filip Gończyński-Jussis
„Biuletyn Polsko-Ukraiński” (1932–1938) – prometejski
projekt Oddziału II Sztabu Głównego Wojska Polskiego

Michał Przeperski
Wojna, przeciwnik, konsolidacja. Przyczynek do badań
nad publicystyką miesięcznika „Ruch Młodych”

Piotr Ogiński
28 sierpnia 1939 r. na dworcu kolejowym w Tarnowie.
Studium przypadku niemieckiej dywersji pozafrontowej
w 1939 r.

Krzysztof Fudalej
Znaczenie polskiej prasy wojskowej okresu międzywojennego
dla badań nad wojną polsko-bolszewicką 1919-1920

Artur Wodzyński
Taktyka walki polskiej baterii artylerii w 1939 roku

Paweł Sulich
Bitwa pod Falenicą 19 września 1939 r.

Adam Araszkiewicz
Upadek Luftwaffe widziany oczyma Adolfa Gallanda

Paweł Garstka
Rola łączności radiowej i rozpoznania w taktyce „Wilczego
Stada” stosowanej przez niemieckie okręty podwodne
w czasie II wojny światowej podczas Bitwy o Atlantyk

Paweł Zalewski
„Drugie oblicze wojny”. Działania wojskowe i dyplomatyczne
sojuszników III Rzeszy oraz aliantów w Europie,
na rzecz szybszego zakończenia II wojny światowej

Krzysztof Gajda
Raport Stroopa jako źródło wiedzy o powstaniu
w warszawskim getcie

Magdalena Gajda
„Gęsiówka” w Powstaniu Warszawskim

Marcin Milczarek
Walki schwere Panzerabteilung 503 na przyczółku Szolnok

Natalia Agnieszka Hapek
Geneza saudyjskich sił zbrojnych. Istnienie dwóch armii
jako efekt uwarunkowań historycznych Królestwa
Arabii Saudyjskiej

Przemysław Mrówka
„Przysięgam stać nieugięcie na straży władzy ludowej.
Przysięgam mężnie walczyć o świętą sprawę niepodległości,
wolności i szczęścia ludu”. Wojsko Polskie w Poznaniu ’56

Piotr Fedas
Siły Powietrzne Katangi 1960-1963

Jarema Słowiak
Bitwa o osadę Bac – Klęska, porażka,
czy nieistotna potyczka Armii Republiki Wietnamu?

Václav Šmidrkal
Propaganda specjalna armii socjalistycznych
na przykładzie ćwiczeń „Lato-67”

Bartłomiej Międzybrodzki
Przestępstwa żołnierzy Armii Radzieckiej
stacjonujących w Polsce w latach 1990-1993

Kamil Kaliszuk
Socjologia wojska jako nauka pomocn(icz)a historii

Opis książki:

W dniach 19-21 listopada 2010 roku odbyła się na Uniwersytecie Warszawskim VIII Ogólnopolska Konferencja Studentów Historyków Wojskowości organizowana w Instytucie Historycznym UW. W jej obradach wzięło udział ponad stu uczestników wygłaszając referaty, które znalazły się w niniejszym wydawnictwie. Wyniki swoich badań przedstawiali studenci i doktoranci z kilkunastu ośrodków naukowych z całej Polski, a nawet z zagranicy. Nie dziwi obecność przyszłych badaczy wojskowości z takich ośrodków jak Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytet Wrocławskiego, Uniwersytet Gdański i Uniwersytet Warszawski, gdyż są to ośrodki w których od dawna prowadzone są badania nad historią wojen i wojskowości. Bardzo cieszy fakt, że wśród uczestników konferencji znajdujemy adeptów wojskowości z takich ośrodków jak: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej, Uniwersytet Łódzki, Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie czy Akademia Humanistyczna w Pułtusku, gdzie dotąd nie prowadzono w szerszym wymiarze zajęć z historii wojskowości. Być może ci młodzi badacze, których teksty odnajdujemy w prezentowanym wydawnictwie zapoczątkują rozwój tej tematyki w swych ośrodkach naukowych.
W niniejszym wydawnictwie znajdzie czytelnik pełne spektrum problematyki wojskowej począwszy od czasów najdawniejszych, od starożytności po czasy nam współczesne... (ze Wstępu)

Mateusz Byra
"Powstanie w Judei 66–74 n.e."

   ISBN 978-83-89943-62-0
   280 str.
   17 map
   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
   Zabrze 2011

Spis treści:

Wstęp
I Geneza i wybuch powstania w Judei
II Przeciwnicy – organizacja i uzbrojenie
III Działania wojenne w 66 r.
IV Ofensywa armii Wespazjana w 67 r.
V Odroczony wyrok – powstanie
w latach 68–70
VI Oblężenie Jerozolimy w 70 r.
VII Działania wojenne 71–74 r.
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i schematów

Opis książki:

Wybuch wielkiego powstania żydowskiego w 66 r. był tragicznym – choć niekoniecznie nieuniknionym – zwieńczeniem rzymskich rządów w Judei. Był również początkiem krwawej wojny, wojny o której opowiada niniejsza książka. Z jednej strony walczyła w niej najlepsza armia starożytności, stojąca niemal u szczytu swej potęgi. Z drugiej desperacko odważni powstańcy, nieraz zdecydowani poświęcić wszystko dla zwycięstwa.
W trakcie lektury Czytelnik będzie miał okazję poznać przebieg rzymsko-żydowskich zmagań, odtworzony na podstawie zachowanych źródeł literackich i archeologicznych. Ale nie tylko. Będzie mógł ocenić potencjał zawodowej armii rzymskiego Imperium, szeroko opisanej w jednym z pierwszych rozdziałów, oraz zrozumieć motywacje i cele różnych odłamów ruchu powstańczego.
Być może – taką przynajmniej nadzieję żywi autor – zdoła też uzyskać odpowiedź na pytanie: czy Żydzi mieli jakiekolwiek szanse na zwycięstwo, a jeśli tak, to dlaczego je zaprzepaścili?

O autorze:

Mateusz Byra (ur. 1975) – absolwent wydziałów Prawa i Administracji oraz Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
Autor artykułów publikowanych na łamach magazynu „Taktyka i Strategia” oraz czasopism studenckiego ruchu naukowego.
Swoje obecne badania koncentruje na historii wojskowości rzymskiej w okresie pryncypatu.

"Rzeczpospolita wobec Orientu
w epoce nowożytnej" pod red. Dariusza Milewskiego

   ISBN 978-83-89943-61-3
   174 str.
   155x214 mm
   Okładka miękka
   Zabrze 2011

Spis treści:

Wstęp

POLITYKA I WOJSKOWOŚĆ

Valentin Constantinov
Mołdawia w stosunkach międzynarodowych
w końcu XVI i na początku XVII wieku

Dariusz Skorupa
Czy poddani Zygmunta III zaciągali się do armii tureckiej
na początku XVII wieku?

Gáspár Katkó
Campaigns of Zaporozhian Cossacks against
the Ottoman Empire between 1492 and 1642

Dariusz Milewski
Wyjście hetmanów koronnych z niewoli tatarskiej w 1650 r.

Piotr Kroll
Czynnik tatarski w polityce Iwana Wyhowskiego

Mirosław Nagielski
Wpływ Orientu na społeczeństwo szlacheckiej
Rzeczypospolitej w kontekście kampanii wiedeńskiej 1683 r.

KULTURA I SPOŁECZEŃSTWO

Kazimierz Łatak
Orient w „Kronice” Stefana Ranatowicza

Jacek Kobus
Po konie i kaftany. Przyczynek do opisu ceremonialnomajątkowego
aspektu poselstw do Wysokiej Porty

Przemysław Nowogórski
Kontakty Polski z Ziemią Świętą w XVI – XVIII w.

Michał Bogdan Nowak
Wybrani świeccy podróżnicy polscy w świecie muzułmańskim
XVIII wieku a prawosławni podróżnicy arabscy w Europie
i Ameryce Łacińskiej – zarys duchowości oraz hierarchii
zainteresowań poznawczych w spotkaniu z „innym światem”

Radosław Lolo
Tatarzy poddanymi króla pruskiego

Wykaz skrótów

The Polish-Lithuanian Commonwealth
and Orient in the Modern Era – Contents

Opis książki:

Niniejsza książka wpisuje się w tradycje badań nad Orientem i jego kontaktami
z Polską. Jest ona owocem pracy grona historyków polskich i zagranicznych.
Asumpt do podjęcia wysiłku badawczego dała konferencja „Polska – Orient
w epoce nowożytnej”, zorganizowana w październiku 2009 r. w Instytucie Nauk
Historycznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
Wygłoszone wówczas referaty oraz dyskusja wokół nich stały się podstawą do
podjęcia dalszych, ponad rocznych studiów w wybranych fragmentach dziejów
Rzeczypospolitej i Orientu, które zaowocowały przygotowaniem jedenastu artykułów
naukowych. Zgrupowaliśmy je w dwa duże działy: „Polityka i wojskowość”
oraz „Kultura i społeczeństwo”. Omówiona w nich problematyka zamyka
się w trzystuletnich ramach czasowych, od końca XV stulecia aż po pierwsze lata
po upadku Rzeczypospolitej w końcu XVIII w. Poruszona w nich problematyka
ukazuje, jak wielopłaszczyznowe i barwne były wówczas kontakty między Rzecząpospolitą
a mieszkańcami Orientu. Pokazuje ona też, jak wiele spraw pozostaje
jeszcze do zbadania i jak ciekawa i bogata jest historia kontaktów Zachodu
ze Wschodem, Krzyża z Półksiężycem.
(ze Wstępu)

   Peter From
   "Klęska pod Połtawą. Kampania Karola XII
     w Rosji w latach 1707–1709"

   ISBN 978-83-89943-59-0
   432 str.
   15 map
   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
                        Zabrze 2010

Spis treści:

Słowo wstępne
Wprowadzenie. Historyczny portret Karola XII
I Od Zelandii do Saksonii (1700–1706)
II Kampania w Rosji i jej uwarunkowania
III Walka może się zacząć (sierpień 1707 – kwiecień 1708)
IV Nadchodzi Lewenhaupt (czerwiec – wrzesień 1708)
V Bitwa pod Leśną (28–29 czerwca 1708)
VI Przygotowania do letniej ofensywy (maj – czerwiec 1708)
VII Bitwa pod Hołowczynem (4 lipca 1708)
VIII Kampania Lybeckera w Ingermanlandzie
(lato – jesień 1708)
IX Wiatr zmienia kierunek (lipiec – październik 1708)
X Stanisław Leszczyński i von Krassow w Polsce
(wiosna 1708 – czerwiec 1709)
XI Ukraina i Mazepa (październik 1708 – kwiecień 1709)
XII Oblężenie Połtawy (kwiecień – czerwiec 1709)
XIII Bitwa pod Połtawą (28 czerwca 1709)
XIV Kapitulacja pod Perewołoczną (1 lipca 1709)
XV Epilog. Szkodliwe skutki władzy absolutnej
i gorzkie owoce urazy
Źródła i opracowania
Spis map i schematów

Opis książki:

Tymczasem dla Lewenhaupta stawało się coraz bardziej jasne, że nie zdoła powstrzymać piechoty z lewego skrzydła przed ucieczką. Zrezygnował więc z kolejnych prób i chciał udać się na prawe skrzydło, aby stamtąd dowodzić piechotą. Jednak prawe skrzydło było już całkowicie otoczone przez rosyjskie oddziały, z których wiele znajdowało się między nim a resztką wojsk szwedzkich, jakie pozostały jeszcze na polu walki. Nie mogąc przedrzeć się na prawe skrzydło Lewenhaupt postanowił przyłączyć się do żołnierzy uciekających w stronę małego lasu budyszczańskiego i dopiero tam podjąć próbę zebrania ich do dalszej walki. Nie udało mu się jednak powstrzymać ani ogarniętej paniką piechoty, ani kawalerii z prawego skrzydła, która już znajdowała się w lesie. Później okazało się, że w panikę wpadł także Lagercrona, który w decydującej fazie bitwy wydawał
rozkazy prowadzące do poluzowania dyscypliny wśród kilku cofających się oddziałów.
Lewenhaupt z rezygnacją przyglądał się tłumom uciekających i krzyczących żołnierzy i nagle zauważył dowódcę drabantów, płk. Hårda. Podjechał więc szybko do niego, a Hård, widząc generała, zawołał: „Panie generale, czy nie możemy powstrzymać żołnierzy? Przecież oni całkowicie opuścili króla”. Wykonał przy tym zamaszysty ruch ręką wskazując na uciekających. Lewenhaupt odpowiedział mu krótko: „Uczyniłem wszystko, co w mojej mocy, ale nie udało się. Gdzie jest Jego Królewska Mość?” (fragment książki)

O autorze:

Peter From jest specjalistą od informatyki, marketingu i designu. Od dwudziestu lat interesuje się historią Szwecji, a w szczególności okresem, kiedy państwo to było europejskim mocarstwem.
Napisał wiele artykułów do fachowej prasy poświęconych tej tematyce. Jest przewodniczącym Szwedzkiego Towarzystwa Badań Historycznych (Föreningen Svensk Historisk Forsking).
W 2005 roku zadebiutował książką pt. „Karl XII:s död” („Śmierć Karola XII”), dwa lata później ukazała się „Klęska pod Połtawą”, a w 2009 roku „Kalabaliken i Bender”
(„Karol XII w Turcji”).

Marian Małecki
Rogi Hittinu 1187. Z dziejów obecności krzyżowców
w Lewancie. Polityka – wojna – prawo – obyczaje

   ISBN 978-83-89943-58-3
   336 str.
   10 map
   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
   Zabrze 2010

Spis treści:

Wstęp
I Od synodu w Clermont do drugiej krucjaty
II Szczęśliwe lata królestwa – sława,
która przeminie (1149–1174)
III Szaleństwa Renalda de Châtillon
IV Źródła Cresson (1187)
V Rogi Hittinu
VI Ku trzeciej krucjacie
VII Na marginesie wypraw krzyżowych.
Spojrzenie na krucjaty w świetle
nowszych badań
VIII Aspekty prawne
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i schematów
Indeks osób

Opis książki:

Prezentowana książka to dokumentacja działalności krzyżowców w pierwszym etapie ich funkcjonowania w Ziemi Świętej. Autor ukazuje na szerokim tle przyczyny, które doprowadziły krzyżowców do największej ich klęski w dziejach, nie stroniąc od anegdot i ciekawostek. Dokonuje też własnej analizy wypraw krzyżowych, idąc niejako pod prąd poprawności politycznej z jaką dziś ukazuje się ten problem.
W niezwykle szczegółowy sposób przedstawiona została sama bitwa na Rogach Hittinu, a autor – uczestnik wyprawy „Szlakiem krucjat w Ziemi Świętej” (2009) zna zarówno pole bitwy, jak i wiele miejsc związanych z obecnością krzyżowców z autopsji.
Ukazuje też wkład cywilizacyjny krzyżowców w rozwój tej części świata – problem do niedawna marginalizowany i przemilczany. Osobne miejsce poświęca zakonom rycerskim, rysuje też psychologiczne postawy głównych bohaterów zmagań w Outremer.
Książka wypełnia lukę w polskiej literaturze historycznej w tej dziedzinie.

O autorze:

Dr Marian Małecki jest adiunktem w Katedrze Powszechnej Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, autorem 5 książek i kilkudziesięciu artykułów naukowych z dziedziny historii, historii państwa i prawa, ustroju i prawa dogmatycznego a także współautorem 12-tomowej Encyklopedii Powszechnej. Swoje zainteresowania historyczne skupia wokół problematyki wypraw krzyżowych, zakonów rycerskich, historii Śląska i Galicji, Września 1939 r., a także archeologii prawa i kultury prawnej. Jest członkiem kilku organizacji i stowarzyszeń naukowych – krajowych i zagranicznych z zakresu prawa, historii i historii ustroju, w tym współuczestniczy w międzynarodowych projektach badawczych z zakresu historii prawa i ustroju.

Sławomir Jędraszek
Armia Lagidów. Organizacja i struktura

   ISBN 978-83-89943-57-6
   96 str.
   165x235 mm
   Okładka miękka
   Zabrze 2010

Spis treści:

Wstęp
I Armia Aleksandra Wielkiego
II Początki armii Lagidów
III Ptolemejska armia w II w.
Osadnicy wojskowi i najemnicy
IV Egipcjanie w armii Lagidów
V Flota wojenna Lagidów
VI Słonie bojowe w armii Lagidów
VII Oddziały wojskowe pod rządami
ostatnich Ptolemeuszy
VIII Okres rzymski
IX Inżynieria wojskowa
w armii Lagidów
Podsumowanie
Summary
Aneksy
Bibliografia

Opis książki:

Na wstępie należy zaznaczyć, że recenzowane studium to niezwykle erudycyjne opracowanie, demonstrujące bardzo dobry warsztat archeologiczny. Struktura pracy jest dobrze przemyślana, łącząc diachroniczny przekrój rozwoju armii Lagidów z zagadnieniami szczegółowymi (kwestie osadnictwa wojskowego, roli najemników i Egipcjan, inżynieria, flota). Jako że armia Lagidów wzorowana była w dużym stopniu na macedońskiej armii Aleksandra Wielkiego, Autor przedstawia zwięzły opis tej ostatniej w części 1 pracy. W części 2 ukazane są początki armii Lagidów. Część 3 opisuje armię ptolemejską w II wieku. S. Jędraszek poddaje tutaj dogłębnej analizie kwestię osadnictwa wojskowego i kleruchów oraz najemników. Część 4 analizuje rolę Egipcjan w armii Lagidów, a dalsze części opisują słonie bojowe i flotę, armię ostatnich Ptolemeuszy, armię epoki rzymskiej i inżynierię. Ostatni, 10. rozdział, to podsumowanie. (z recenzji prof. Marka J. Olbrychta)

O autorze:

Sławomir Jędraszek jest adiunktem w Zakładzie Archeologii Śródziemnomorskiej na Uniwersytecie Gdańskim.
Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na zagadnieniach związanych z wojskowością okresu hellenistycznego oraz archeologią Egiptu okresu późnego i hellenistycznego.

Zamki, twierdze i garnizony Opola, Śląska i dawnej Rzeczypospolitej
pod. red. Tomasza Ciesielskiego

   ISBN 978-83-89943-56-9
   318 str.
   155x214 mm
   Okładka miękka
   Zabrze 2010

Notka o książce:

W niniejszym zbiorze studiów (kolejny jest w przygotowaniu) udało się zebrać 21 artykułów, których wspólnym mianownikiem są rozważania na temat zamków, twierdz i garnizonów. Starając się uzyskać jak najszerszy materiał porównawczy, zrezygnowano z wprowadzenia ograniczeń chronologicznych, dlatego też w tomie umieszczono artykuły odwołujące się do tradycji średniowiecza, epoki nowożytnej, XIX w. oraz do pierwszej połowy XX w. Konsekwentnie też nie wprowadzono ograniczeń tematycznych. Stąd w tomie znalazły się artykuły przekrojowe, syntetyczne, jak i analityczne oraz źródłowe. W części z nich omówiono historię (lub tylko fragmenty dziejów) pojedynczych obiektów ufortyfikowanych (zamki i mury miejskie Opola i Koźla, donżon lubelski, kozacka Chortyca, twierdza jasnogórska) i garnizonów (opolski w czasach habsburskich, pruskich, niemieckich i polskich, warszawski, krakowski, siedlecki oraz sanktpetersburski). W innych podjęte zostały próby oceny znaczenie zarówno całego typu budowli obronnych (zamki na Śląsku), jak i systemów twierdz (z terenów Wielkiego Księstwa Litewskiego, fryderycjańskiego Śląska i Księstwa Warszawskiego) oraz garnizonów (Królestwa Polskiego). Autorzy kilu artykułów zajęli się społecznymi kosztami istnienia twierdz i kwaterowania oddziałów wojskowych. Stosownie do przyjętych założeń tom podzielono na trzy części. W pierwszej znajdują się artykuły o zamkach, twierdzach i garnizonach Śląska, ze szczególnym uwzględnieniem Opola. Druga część poświęcona jest terenom, które do ostatniej ćwierci XVIII w. znajdowały się w granicach Rzeczypospolitej Obojga Narodów, choć często chronologicznie wybiegają w czasy, gdy wspólne państwo polsko-litewskie było już przeszłością. Taka formuła pozwala uniknąć zbyt szczegółowego dzielenia tomu na twierdze i garnizony poszczególnych zaborów, Księstwa Warszawskiego czy Królestwa Polskiego. W części zatytułowanej „Varia” znalazły się artykuły poświęcone społecznym kosztom kwaterunków wojsk oraz jedne nie przystający pod względem kryterium geograficznego do części I i II.

Spis treści:

Wstęp

I. Śląsk

Artur Boguszewicz
ZAMKI A KONFLIKTY ZBROJNE NA ŚLĄSKU W DRUGIEJ POŁOWIE XV WIEKU

Arleta Ciupińska
ZAMKI OPOLA W ŚREDNIOWIECZU

Tomasz Ciesielski, Robert Słota
ZNACZENIE MILITARNE NADODRZAŃSKICH MIAST ŚLĄSKA W XVI-XVIII WIEKU NA PRZYKŁADZIE OPOLA i KOŹLA

Grzegorz Podruczny
FRYDERYK WIELKI I JEGO TWIERDZE. PRUSKA ARCHITEKTURA OBRONNA W LATACH 1740-1786

Tomasz Przerwa
ŻYCIE W CIENIU FRYDERYCJAŃSKIEJ TWIERDZY: PRZYPADEK SREBRNEJ GÓRY

Michał Jakubik
GARNIZON OPOLSKI W CZASIE II WOJNY ŚWIATOWEJ

Jan Zadworny
PIERWSZY ETAP DZIAŁALNOŚCI OPOLSKIEGO GARNIZONU WOJSKOWEGO W LATACH 1945-1952

II. Obszar dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów

Agnieszka Teterycz-Puzio Anna Rawska-Skotniczny
ŚREDNIOWIECZNE BUDOWLE BASZTOWE W SYSTEMIE OBRONNYM PÓŁNOCNO-WSCHODNICH KRESÓW MAŁOPOLSKI - DONŻON W LUBLINIE

Anna Kryszak
CHORTYCA - PIERWSZA SICZ ZAPOROSKA?

Mirosław Nagielski
ZAŁOGA MIASTA WARSZAWY W DOBIE ROKOSZU JERZEGO SEBASTIANA LUBOMIRSKIEGO W LATACH 1665-1666

Konrad Bobiatyński
PRYWATNE TWIERDZE MAGNACKIE W WIELKIM KSIĘSTWIE LITEWSKIM W CZASIE WOJNY Z MOSKWĄ W LATACH 1654-1667 – WYBRANE PROBLEMY

Adam Perłakowski
ARTYLERIA KORONNA W ŚWIETLE LUSTRACJI CEKHAUZÓW W 1726 R.

Michał Baczkowski
GARNIZON KRAKOWA W LATACH 1796-1815. STRUKTURA, FINANSOWANIE, STOSUNKI Z MIESZKAŃCAMI

Artur Szponder
KOSZTY BUDOWY I UTRZYMANIA TWIERDZ W KSIĘSTWIE WARSZAWSKIM

Dariusz Złotkowski
TWIERDZA JASNOGÓRSKA W OKRESIE NAPOLEOŃSKIM (ASPEKTY MILITARNE, EKONOMICZNE I SPOŁECZNE)

Andrzej Chojnacki
GARNIZON SIEDLECKI W LATACH 1804-1831. JEDNOSTKI – INSTYTUCJE WOJSKOWE – ŻOŁNIERZE

Maciej Trąbski
GARNIZONY KAWALERII ARMII KRÓLESTWA POLSKIEGO W LATACH 1815-1830, NA PRZYKŁADZIE DYWIZJI STRZELCÓW KONNYCH

III. Varia

Tadeusz Srogosz
UWAGI W SPRAWIE POSTRZEGANIA ZACHOWANIA ŻOŁNIERZY WOBEC LUDNOŚCI CYWILNEJ W RZECZYPOSPOLITEJ W XVII WIEKU

Karol Kościelniak
WYŻYWIENIE WOJSKA KOSZTEM SPOŁECZEŃSTWA. WYBIERANIE STACJI PRZEZ ARMIĘ KORONNĄ W PIERWSZEJ POŁOWIE XVII WIEKU

Andrzej Michalski
Z PISM WOJSKOWYCH KSIĘCIA ADAMA KAZIMIERZA CZARTORYSKIEGO

Aleksander Smoliński
SANKT-PETERSBURG – WOJSKOWA STOLICA ROSJI I GARNIZON ROSYJSKIEJ ARMII I FLOTY

Wykaz skrótów

Piotr Tafiłowski
Mohács 29 VIII 1526

   ISBN 978-83-89943-55-2
   120 str.
   5 map
   165x235 mm
   Okładka miękka
   Zabrze 2010

Spis treści:

Wstęp
I Węgry pod panowaniem Jagiellonów
II Państwo osmańskie, jego ekspansja i siły militarne
III Rosnące zagrożenie Węgier
IV Bitwa pod Mohácsem
V Węgry po Mohácsu
Zakończenie: legenda Mohácsa
Aneks
Bibliografia
Spis map i schematów

Opis książki:

Tymczasem Osmanowie przełamali uderzenie ciężkozbrojnej jazdy, w czym główną rolę odegrała ich artyleria. Decydujące uderzenie zadał jednak prawdopodobnie wspomniany wcześniej oddział akindżych z jazdą bośniacką, wykonujący manewr oskrzydlający. W rozsypkę poszło prawe skrzydło węgierskie, dowodzone przez bana Chorwacji (który uszedł z pola bitwy), a równocześnie zauważono nieobecność króla. Węgrzy zaczęli uciekać. Walka trwała jeszcze przez jakiś czas przed czołem artylerii tureckiej, jednakże losy bitwy rozstrzygnęły się niezwykle szybko, w ciągu około 90 minut. Osmanowie nie ścigali uciekających wrogów. Walczono przez półtorej godziny, jak pisał Stefan Broderyk, jednakże zapadłe ciemności oraz deszcz uratowały życie wielu Węgrów. Niestety znaczna ich liczba zginęła w czasie ucieczki, tonąc w naddunajskich bagnach. Przerażeni rycerze szukali schronienia na drugim brzegu Dunaju, by jednak do niego dotrzeć, musieli pokonać nadrzeczne mokradła oraz wartki nurt rzeki. Właśnie zdradliwe bagniska pochłonęły najwięcej ofiar. Ciężkozbrojni rycerze na wielkich, również zakutych w żelazo koniach nie mieli większych szans na wyrwanie się z grząskiej topieli. Następnego dnia głowa głównodowodzącego armią arcybiskupa Pawła Tomori, zatknięta na długiej włóczni, obnoszona była w tureckim obozie. Spadły także głowy 1500 szlacheckich jeńców.

O autorze:

Doktor Piotr Tafiłowski (1974) jest absolwentem Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Jego zainteresowania koncentrują się wokół historii kultury późnego średniowiecza i renesansu. Obecnie pracuje jako adiunkt na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 2007 roku nakładem wydawnictwa Infort Editions ukazała się jego książka "Wojny włoskie 1494–1559".

Andrzej Dubicki
"Kampania letnia na froncie rumuńskim w 1917 roku"

   ISBN 978-83-89943-54-5
   96 str.
   4 mapy, 4 schematy
   165x235 mm
   Okładka miękka
   Zabrze 2010

Spis treści:

Wstęp
I Rumunia w przededniu przystąpienia do wojny
II Armia rumuńska w przededniu wojny
III Plany wojny
IV Kampania 1916 r.
V Reorganizacja armii rumuńskiej
VI Kluczowy moment kampanii – bitwy pod Mărăşti, Mărăşeşti, Oituz
VII Wykonanie planu strategicznego kampanii 1917 r.
VIII Wykorzystanie poszczególnych broni w walkach na froncie rumuńskim
Epilog
Aneksy
Przypisy
Spis map
Spis schematów
Bibliografia

Opis książki:

Niniejsza książka prezentuje mało znany w Polsce aspekt I wojny światowej, mianowicie operacje prowadzone na froncie rumuńskim w 1916 i 1917 roku. Szczególną uwagę autor poświęcił trzem bitwom kampanii letniej 1917 roku stoczonym pod Mărăşti, Mărăseşti i Oituz, które do dnia dzisiejszego stanowią część chlubnych tradycji armii rumuńskiej. W pracy omówiono także walkę dyplomatyczną, jaką obie strony walczące w Wielkiej Wojnie musiały stoczyć, by skłonić Rumunię do opowiedzenia się po ich stronie. Niewątpliwym paradoksem historii był fakt uzyskania w wyniku wojny przez Rumunię wszystkich terenów do których zgłaszano roszczenia, czyli zarówno Transylwanii, jak i Besarabii. Wspomniana kampania letnia, która okazała się być zwycięską dla Rumunii zamykała de facto działania na tym froncie, okazała się także doskonałą trampoliną polityczną dla generała Alexandru Averescu, który w okresie międzywojennym na czele Partii Ludowej, bazującej na jego wojennej sławie, wywarł piętno na dzieje Rumunii.

O autorze:

Andrzej Dubicki (ur. 1978 r.). Adiunkt w Zakładzie Teorii Polityki i Myśli Politycznej Uniwersytetu Łódzkiego. Swoje badania koncentruje na szeroko pojmowanej historii ziem rumuńskich, zarówno w aspekcie militarnym, jak i politycznym. Aktualnie pracuje nad książkami poświęconymi ewolucji rumuńskiej myśli politycznej na przełomie XIX i XX wieku.

Albert Borowiak
"Powstanie kozackie 1638"

   ISBN 978-83-89943-53-8
   176 str.
   9 map
   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
   Zabrze 2010

Spis treści:

Wstęp
I Sytuacja na Ukrainie 1635 – marzec 1638
II Ordynacja wojska zaporoskiego
III Krzemieńczuk – Hołtwa – Łubnie
IV Łubnie – Żołnin
V Starzec – ostatnie walki
Zakończenie
Aneksy
Spis map i schematów
Bibliografia

Opis książki:

Książka poświęcona jest mało znanym działaniom militarnym na Ukrainie, które w historiografii znane są pod mianem powstania kozackiego 1638 roku, bądź też buntem Ostranicy i Huni. W niniejszej pracy Autor ukazał sytuację jaka panowała na Ukrainie w latach 1635–1637. Opisał nieudaną próbę pacyfikacji Zaporoża przeprowadzoną przez stronę polską po zwycięskiej bitwie pod Kumejkami. Szeroko omówił propozycje hetmana wielkiego koronnego Stanisława Koniecpolskiego w sprawie uregulowania kwestii kozackiej, a także ordynację wojska zaporoskiego, uchwaloną na sejmie w 1638 roku. Po raz pierwszy w naszej historiografii przedstawił stan liczebny poszczególnych chorągwi wojska kwarcianego na przełomie 1637 i 1638 roku. Zwrócił uwagę na złożone przyczyny wybuchu powstań kozackich z lat 1637–1638, opisał cele, które chcieli osiągnąć Zaporożcy walcząc z Rzeczpospolitą. Ukazał sytuację polityczną w rejonie Morza Czarnego, w wyniku której Zaporożcom nie udało się uzyskać pomocy z zewnątrz. Przede wszystkim jednak Autor starał się w miarę dokładnie opisać działania zbrojne, począwszy od kwietnia, od wkroczenia powstańców na włość, czyli tak zwaną Ukrainę osiadłą, aż do kapitulacji wojska kozackiego na Starcu w sierpniu 1638 roku. Ostatni fragment pracy Autor poświęcił ugodzie na Masłowym Stawie, zawartej 6 grudnia 1638 roku przez przedstawicieli Rzeczypospolitej z hetmanem polnym koronnym Mikołajem Potockim na czele, a Kozakami zaporoskimi.

O autorze:

Albert Borowiak
Urodzony w 1968 roku w Poznaniu, absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, doktorant na seminarium poświęconym staropolskiej sztuce wojennej. Interesuje się historią wojskowości, ze szczególnym uwzględnieniem wojskowości polskiej i kozackiej w XVI–XVII wieku. Autor kilku artykułów i recenzji.

   "Hetmani zaporoscy w służbie króla
     i Rzeczypospolitej"
   pod red. P. Krolla, M. Nagielskiego, M. Wagnera

   ISBN 978-83-89943-52-1
   456 str.
   155x214 mm
   Okładka miękka
   Zabrze 2010

Spis treści:

Zamiast wstępu
Kozaczyzna i jej rola w dziejach Rzeczypospolitej
Struktura wojska zaporoskiego w dobie powstania Chmielnickiego
Biogramy
Spis hetmanów, starszych wojska rejestrowego i atamanów koszowych
Bibliografia selektywna

Opis książki:

Dźwięki kozackich teorbanów i szczęk mołojeckich szabel rozbrzmiewały przez wiele stuleci na dalekich kresach Rzeczypospolitej, tworząc atmosferę niepowtarzalnego w czasach nowożytnych fenomenu ukrainnej Kozaczyzny. Kozaczyzny, a zatem wspólnoty wojskowego bractwa, słynącego męstwem i odwagą, brawurą i walecznością jej mołojców. Szła za nimi, także tworzyła legendę Kozaków, stojących na straży granic Rzeczypospolitej i broniących jej mieszkańców, tradycja wyrażona w przepełnionych smutkiem dumkach, w barwnych strojach i w codziennych obyczajach, w mentalności wolnych ludzi, kochających nade wszystko wolność, brawurę i przygodę. Któż z nas nie zna przygód walecznego, ale też niepokornego Bohuna, w którego postaci niezapomniana wyobraźnia Henryka Sienkiewicza zawarła cechy charakteru dawnego Kozaka, któż z nas nie podziwiał wątpliwości i rozterek dumnego hetmana Chmielnickiego, mądrości starego Barabasza, lub waleczności dzielnego Krzywonosa. To właśnie oni, hetmani, pułkownicy i atamani kozaccy, stawali na czele owej wspólnoty wojskowej, a w trudnych dla Kozaczyzny momentach brali na siebie odpowiedzialność za wolność i życie mołojców. Niejednokrotnie wspierali działania polskiego monarchy, stali w jednym szeregu z jego żołnierzami, ale także buntowali się, wypowiadając nieraz posłuszeństwo Rzeczypospolitej. Tym właśnie przywódcom ukrainnej Kozaczyzny poświęcona jest ta książka. (Ze Wstępu)

Krzysztof Kubiak
"Wojna graniczna w Angoli 1975–1989"

   ISBN 978-83-89943-51-4
   360 str.
   12 map
   145x205 mm
   Okładka miękka ze skrzydełkami
   Zabrze 2010

Spis treści:

Wstęp
I Teatr działań wojennych
II Geneza konfliktu
III Siły zbrojne stron konfliktu
IV Otoczenie międzynarodowe
V Pierwsza interwencja w Angoli
VI Pełzająca wojna (1976–1978)
VII Operacja „Reindeer”
VIII Pełzająca wojna trwa nadal
IX Eskalacja
X Decydujące starcie
XI Ostatnie boje i koniec wojny granicznej
Zakończenie
Aneks
Bibliografia
Spis map i schematów

Opis książki:

Wojna toczona przez „białą” RPA z partyzantami namibijskimi, rządową armią Angoli i wspierającymi je oddziałami kubańskimi nie została w polskiej literaturze szczegółowo opisana. Z jednej strony wpłynęła na to swoista egzotyka owego konfliktu, z drugiej fakt, iż nasz kraj, w czasie gdy na sawannach trwały boje, również znajdował się w wyjątkowo niełatwej sytuacji. Skutkowało to brakiem dostępu do rzetelnej literatury, a relacje nadsyłali jedyni „koncesjonowani” dziennikarze. Problem dostępu do wiarygodnych źródeł występuje z resztą nadal, a składają się nań: możliwa do pokonania bariera językowa i niemożliwa do pokonania sprawa utajnienia większości dokumentów odnoszących się do tego zagadnienia na Kubie, ale również w Angoli i Rosji. Autor świadom jest zagrożeń jaki owa sytuacja, wymuszająca nijako pracę na ułomnym materiale źródłowym, ze sobą niesie, ale przekonany jest, że potrzeba wypełniania „białej plamy” w polskiej literaturze przedmiotu warta jest poniesienia ryzyka. Zasadniczym celem książki było przedstawienie możliwie obiektywnego obrazu zmagań orężnych toczonych na południu Afryki i osadzenie ich w realiach regionalnej i globalnej architektury bezpieczeństwa tamtego czasu. Cel ten zdaniem autora osiągnięty został, trzeba jednak mieć nadzieję, że opinię tę podzielą Czytelnicy.

O autorze:

Dr hab. Krzysztof Kubiak (ur. 1967) jest oficerem rezerwy (komandor porucznik) Marynarki Wojennej, a także profesorem Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu i pracownikiem naukowo-dydaktycznym Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. Jego pasje badawcze koncentrują się wokół wojen i konfliktów zbrojnych prowadzonych po II wojnie światowej (choć sporadycznie nie stroni od zajmowania się okresami wcześniejszymi), współczesnych zagrożeń bezpieczeństwa, głównie w obrębie obszarów morskich (piractwo, terroryzm morski). Jest autorem i współautorem kilkunastu, poświęconych tym zagadnieniom, książek oraz kilkuset artykułów. Prywatnie zajmuje go penetracja muzeów militarnych i nautycznych, fortyfikacji nadbrzeżnych i latarń morskich.

Marek Woźniak
"Armie starożytnej Persji. Od powstania państwa Achemenidów do upadku imperium sasanidzkiego"

   ISBN 978-83-89943-50-7
   344 str.
   155x214 mm
   Okładka miękka
   Zabrze 2010

Spis treści:

Wstęp
I Achemenidzi i królestwo irańskich górali
II Arsakidzi – władcy ze stepu
III Sasanidzi – drugie imperium Persów
Aneksy
Bibliografia

Opis książki:

Przez długie wieki krwawych podbojów w Europie, Azji i Afryce doskonale wyszkolone legiony ciężkozbrojnej piechoty – stanowiące główne narzędzie wykonawcze polityki agresywnej, młodej Republiki Rzymskiej nie napotkały godnych siebie przeciwników. Celtowie przedalpejscy, italscy Grecy, Kartagińczycy, wreszcie potężna Macedonia – całe ludy i narody padały kolejno pod ciosami ich mieczy. Dopiero gdy Pompejusz i Lukullus rozszerzyli zasięg władzy rodzącego się imperium na smętne pozostałości wspaniałej niegdyś monarchii Seleukidów, kiedy niepokonane legie italskich piechurów dotarły nad Eufrat Rzymianie napotkali siłę, która przez ponad sześć wieków miała powstrzymywać ich armie przed marszem na wschód szlakiem Aleksandra Wielkiego. Siłą tą było, zajmujące ogromne obszary obecnego Iranu, Turkmenistanu i Iraku Królestwo Partyjskie i jego następca – perskie Imperium Sasanidów. (ze Wstępu)

O autorze:

Marek Adam Woźniak ur. w 1976 r. w Radomsku. Magister archeologii UW, doktorant w IAE PAN, pracownik Centrum Nauki Kopernik w Warszawie. Archeolog terenowy i uczestnik misji archeologicznych w Mele Hairan w Turkmenistanie, w Aleksandrii, Sakkara i Berenike w Egipcie oraz Nea Paphos na Cyprze. Archeolog i historyk wojskowości specjalizujący się w badaniach uzbrojenia i technik walki armii starożytnych, głównie wschodnich.

Jan Snopkiewicz
"Armia saska 1763–1815 (2)"

   ISBN 978-83-89943-49-1
   96 str.
   165x235 mm
   Okładka miękka
   Zabrze 2010

Spis treści:

V Udział wojsk saskich w kampaniach 1812–1815
VI Organizacja, taktyka walki, wyposażenie i umundurowanie armii saskiej w latach     1810–1815
Aneksy
Przypisy
Spis map i schematów
Bibliografia

Opis książki:

Losy armii saskiej wielokrotnie przeplatają się z dziejami oręża polskiego. Od czasów Augusta Mocnego, poprzez Augusta III, Konstytucję 3-go Maja, aż do okresu Księstwa Warszawskiego Sasi odegrali istotną rolę w politycznej i wojskowej historii Rzeczpospolitej. Polscy historycy wielokrotnie podejmowali się oceny tych wpływów, zupełnie jednak wyjątkowo znaleźć można fragmenty poświęcone samej Saksonii. Starając się, chociaż po części zapełnić tę lukę, Autor postanowił przybliżyć Czytelnikom temat armii saskiej. Być może stanie się to przyczynkiem do nieco innego spojrzenia na państwo, które było naszym wieloletnim sojusznikiem. Z taką nadzieją Autor oddaje pracę w ręce Czytelników.

O autorze:

Jan Snopkiewicz (1986) – absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Autor artykułów poświęconych armiom państw niemieckich okresu wojen napoleońskich. Pasjonat figurkowych gier wojennych, a ostatnio również rekonstrukcji historycznej.