Paweł
Kasztelan
"Polsko-moskiewskie
stosunki
dyplomatyczne
przełomu
XVI/XVII
wieku"
ISBN
978-83-65982-79-7
278 str.
155x214 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
Stan badań
Baza źródłowa
I Polska
polityka
wschodnia w
ostatnich
latach
panowania
Stefana
Batorego
(1584-1586)
II Elekcja
1587 roku –
kandydatura
Fiodora
Iwanowicza na
tron polski
próbą wyjścia
państwa
moskiewskiego
z defensywy
politycznej
III Ewolucja
polskiej
polityki wobec
Moskwy po
elekcji 1587
roku
IV Drugie
poselstwo
Sapiehy w 1600
roku –
kompromis w
polskim
wydaniu
V Projekty
unii
polsko-moskiewskiej
–
rzeczywistość
czy utopia?
VI Wnioski
Zakończenie
Aneksy Źródła
do dziejów
poselstwa
Rzeczypospolitej
Obojga Narodów
w Moskwie
w latach
1590-1591
Bibliografia
O
autorze i o
książce:
Paweł
Kasztelan
urodził się w
1966 roku w
Gostyniu. W
1986 roku
rozpoczął
studia w
Instytucie
Historii na
Wydziale
Historycznym
Uniwersytetu
im. Adama
Mickiewicza w
Poznaniu.
Ukończył te
studia
uzyskując
jednocześnie
specjalizację
archiwistyczną
oraz
pedagogiczną.
Już od czasów
licealnych
zainteresowany
był
zagadnieniami
związanymi z
historią
stosunków
Rzeczypospolitej
z jej
wschodnim
sąsiadem w
XVI–XVII
wieku. Tej
właśnie epoce
poświęcił
pracę
magisterską Czasy
zamętu w
państwie
moskiewskim na
przełomie
XVI–XVII wieku
w
historiografii
rosyjskiej i
polskiej XIX i
początku XX
wieku.
Po ukończeniu
studiów
rozpoczął
pracę zawodową
w Zespole
Szkół nr 1 im.
Powstańców
Wielkopolskich
w Swarzędzu, w
którym pracuje
do chwili
obecnej. Pracę
zawodową przez
cały czas
łączy z
własnymi
zainteresowaniami
oraz pracą
naukową.
Podjął badania
nad,
praktycznie
niezbadanym,
okresem w
historii
polsko-moskiewskich
stosunków
dyplomatycznych.
Sięgnął do
nieznanych
polskim
badaczom
źródeł. Po
wielu latach
wnikliwej
kwerendy
źródłoznawczej,
licznych
tłumaczeniach
tekstów z
łaciny oraz
języka
rosyjskiego
napisał
prezentowaną
rozprawę
doktorską Polsko-moskiewskie
stosunki
dyplomatyczne
przełomu
XVI/XVII wieku.
Opublikował
także szereg
artykułów
związanych z
pracą naukową
oraz zawodową
m.in. w
„Grabonoskich
Zapiskach
Regionalnych”
czy
„Przeglądzie
Wielkopolskim”.)...

Mariusz
Samp
"Budziszyn
1029. Mieszko
II i oblężenie
połabskiego
grodu"
ISBN
978-83-65982-77-3
64 str.
163x235 mm
Mapy: 2
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I
Budziszyn i
jego znaczenie
na początku XI
stulecia
II Strony
konfliktu
III Wybuch
wojny
polsko-niemieckiej
IV Fiasko
wojsk Konrada
II pod wałami
Budziszyna
Podsumowanie
Bibliografia
Spis map
O
książce:
O Budziszynie
słyszał chyba
każdy Polak.
Gród ten we
wczesnym
średniowieczu
odegrał bardzo
ważną rolę
militarną.
Przez kilka
dziesięcioleci
znajdował się
on we władaniu
Piastów. W
2018 roku
nakładem
wydawnictwa
„Bellona”
ukazała się w
popularnonaukowej
serii
„Historyczne
Bitwy” książka
pt. „Budziszyn
1002-1018”.
Jej autor, R.
F. Barkowski,
odmalował
dzieje
tytułowego
grodu, kiedy
to toczyły się
zażarte i
trwające z
przerwami
ponad 15 lat
zmagania
między
Bolesławem
Chrobrym a
Henrykiem II
Świętym.
Szkoda, że
wymieniony
popularyzator
historii nie
pokusił się o
scharakteryzowanie
losów
Budziszyna w
kolejnych
latach.
Chodziłoby tu
głównie o
wydarzenia z
1029 roku, a
więc kampanię
następcy
Henryka II,
Konrada II,
skierowanej
przeciwko
synowi
Chrobrego –
Mieszkowi II,
a która
zakończyła się
pod wałami
Budziszyna
właśnie.
Niniejsza
publikacja ma
na celu
oświetlenie
przyczyn oraz
przebiegu
wspomnianej
wyprawy.
Wbrew pozorom
zadanie przed
którym stanął
autor
niniejszego
opracowania
jest niezwykle
trudne do
wykonania,
gdyż źródeł na
temat
konfliktu
polsko-niemieckiego
z 1029 roku
jest
niezmiernie
mało. A te
które się
ostały (są to
przekazy
powstałe
głównie na
terenie
Rzeszy)
wzmiankują o
minionych
wydarzeniach w
sposób
ogólnikowy,
podając
jedynie kilka
podstawowych
informacji.
Wobec
powyższego nie
może dziwić,
iż
dotychczasowi
historycy
raczej mało
interesowali
się
zagadnieniami
związanymi z
wojną z 1029
roku. W
efekcie do
dnia
dzisiejszego
nie powstała
osobna
monografia,
opisująca to
co działo się
pod
Budziszynem w
omawianym
czasie. Co
więcej,
pasjonaci
najstarszej
polskiej
wojskowości
nie doczekali
się nawet
skromnego
artykułu
naukowego czy
popularnonaukowego
z tego
zakresu.
Powstałą w
rodzimej
historiografii
lukę będzie
starała się
zatem wypełnić
prezentowana
publikacja.
Czy jej
autorowi udało
się osiągnąć
zamierzone
cele, będzie
mógł ocenić
czytelnik po
jej
lekturze...
O
autorze:
Mariusz
Samp,
doktor nauk
humanistycznych
w zakresie
historii. W
kręgu jego
zainteresowań
znajdują się
historia
średniowiecza
i historia
wojskowości.
Do tej pory
wydał dwie
książki:
„Krosno
Odrzańskie
1005 i 1015”
oraz „Praga
1004.
Największa
klęska
Bolesława
Chrobrego”.
Współpracował
z portalem
HISTMAG.
Obecnie jest
publicystą w
serwisie
KRONIKIDZIEJÓW.

Daniel
Gazda
"Memfis
728 rok
p.n.e."
ISBN
978-83-65982-76-6
112 str.
163x235 mm
Mapy: 5
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Warunki
naturalne i
podział
geograficzno-historyczny
Egiptu i Nubii
II Egipt i
Nubia w III
Okresie
Przejściowym
(XI–VIII w.
p.n.e.)
III Armia
egipska i
kuszycka
(nubijska) w
VIII w. p.n.e.
IV Wyprawa
Pianchiego na
Egipt w 728
roku p.n.e.
Zakończenie.
Utworzenie
Imperium
Kusz
Aneksy
Bibliografia
Spis map
O
książce:
Przedstawiam
Państwu
pierwszą
pozycję z
cyklu pt.
Krwawy Nil.
Wojny Faraonów
prezentujący
najciekawsze
działania
zbrojne w
dolinie Nilu
oraz
prowadzone
przez władców
egipskich na
terenie
Syropalestyny,
począwszy od
starożytności
aż po wiek
XIX.
Czytelnika
może dziwić
taki rozrzut
czasowy,
jednak
wszystkie te
konflikty
łączy kilka
aspektów.
Przede
wszystkim
rzeka Nil,
która
pozostawała
niezmienna
przez te
wszystkie
epoki.
Zmieniali się
tylko ludzie
zamieszkujący
jej brzegi.
Ponadto na
szersze
omówienie
zasługują
niezwykle
ciekawe
przebiegi
kampanii
wojennych, jak
i
nietuzinkowość,
oryginalność
postaci wodzów
biorących w
nich udział.
Działania
zbrojne w
Dolinie Nilu
czy na terenie
Syropalestyny
są mało znane
polskiemu
czytelnikowi,
dlatego tym
bardziej
należy je
przedstawić
odbiorcom tego
typu książek.
Niektóre wojny
toczone w
dolinie Nilu
były niezwykle
krwawe, stąd
tytuł serii
Krwawy Nil.
Miasto Memfis,
którego nazwa
pojawia się w
tytule
niniejszej
książki, było
stolicą
starożytnego
Egiptu już w
okresie
Starego
Państwa, czyli
w III tys.
p.n.e. Zostało
założone przez
faraona Menesa
(Narmera) i
znajdowało się
na lewym
brzegu rzeki
niedaleko
kompleksu
piramid w
Sakkara. W
VIII w. p.n.e.
było w dalszym
ciągu
metropolią
Egiptu, może o
mniejszym
znaczeniu niż
dawniej, ale
posiadało
niezwykle
ważne
strategiczne
położenie,
przez co było
mocno
obwarowane.
Znajdował się
w nim duży
port rzeczny z
cumującymi w
nim licznymi
jednostkami
pływającymi
różnej
wielkości. W
Memfis między
innymi
mieściły się
magazyny broni
i żywności.
Można śmiało
powiedzieć, że
kto dzierżył w
swoim ręku
Memfis, ten
mógł sprawować
kontrolę
zarówno nad
Górnym, jak i
Dolnym
Egiptem. Bez
zajęcia tej
fortecy było
to
niemożliwe...
O
autorze:
Daniel
Gazda
(1963),
archeolog,
historyk
zajmujący się
głównie
badaniami
archeologicznymi
obiektów
warownych i
sakralnych z
okresu
starożytności
i
średniowiecza
oraz historią
wojskowości.
Uczestnik
wielu misji
archeologicznych
do doliny Nilu
oraz kierownik
wieloletnich
badań
archeologicznych
ważnych
obiektów
militarnych i
sakralnych w
Polsce np.
Zamki w
Radzyniu
Chełmińskim
czy
Czorsztynie,
obiekty
warowne w
Starym
Dzierzgoniu.
Autor
kilkudziesięciu
artykułów
naukowych z
dziedziny
archeologii i
10 publikacji
książkowych z
dziedziny
wojskowości
m.in.: Rzym
i Barbarzyńcy.
Wojny,
relacje,
starcie
cywilizacji,
Wojny Domowe w
Imperium
Rzymskim,
Powstanie
Mahdiego.

Marek
Wagner
"Stanisław
Jabłonowski
(1634–1702).
Polityk i
dowódca. Tom
II"
ISBN
978-83-65982-74-2
379 str.
145x205 mm
Mapy: 12
Okładka miękka ze skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Część
III
WÓDZ I
MINISTER
I Ku
Kamieńcowi
II W Mołdawii
i na Podolu
III Maniera
wojny
tatarskiej
IV Minister
wojny
Część IV
OJCIEC
OJCZYZNY
I U szczytu
sławy
II Kres życia
Zakończenie
Bibliografia
Wykaz skrótów
Spis tabel
Spis map
O
książce:
Znaczenie
drugiej połowy
XVII w. dla
dziejów
Rzeczypospolitej
szlacheckiej,
rola
Stanisława
Jabłonowskiego
w życiu
społeczno-politycznym
kraju, a także
waga jego
dorobku
wojskowego w
omawianym
okresie to
zasadnicze
powody
skłaniające
autora do
wyboru
podjętej
problematyki
badawczej.
Konieczność
ukazania
jednostki w
układzie
dynamicznym
(opis i
ewolucja
kariery)
pozwoli nam
nie tylko na
odtworzenie
określonych
faktów, ale
nadto na
sprecyzowanie
celów i metod
działania
Jabłonowskiego
oraz ich
skutków w
formie ocen.
Opis przebiegu
kariery
naszego
bohatera
stanowić więc
będzie
podsumowanie
działań
senatora i
hetmana w
określonych
układach
intersubiektywnych,
czasowych i
przestrzennych,
ale pozwoli
także na
opisanie ich
mechanizmów i
zbadanie ich
dodatkowych
uwarunkowań.
Głównym celem
badawczym
niniejszej
pracy będzie
opracowanie w
miarę pełnej
biografii,
czyli żywota i
czasów
Stanisława
Jabłonowskiego.
Wśród trzech
podstawowych
elementów
biograficznych
(zagadnień
politycznych,
wojskowych i
społeczno-ekonomicznych)
życia naszego
bohatera na
pierwszym
planie
stawiamy
problematykę
polityczno-wojskową,
zdając sobie
także sprawę z
wagi
pozostałych
elementów –
społecznych,
majątkowych
ipsychologicznych...
O
autorze:
Marek
Wagner
(ur. 1946),
prof. dr hab.,
emerytowany
pracownik
Instytutu
Historii
Uniwersytetu
Przyrodniczo-Humanistycznego
w Siedlcach.
Autor około
250 artykułów
naukowych oraz
publikacji
źródłowych
zamieszczonych
w czasopismach
polskich i
zagranicznych
oraz 16
monografii z
historii
wojskowej
XVII–XVIII w.
Opublikował
m.in.: Kadra
oficerska
armii koronnej
w drugiej
połowie XVII
wieku,
Toruń 1992 i
1995; Kliszów
1702,
Warszawa 1994;
Stanisław
Jabłonowski
(1634 –1702).
Polityk i
dowódca, t.
1-2,
Siedlce 1997;
Studia z
dziejów
panowania Jana
III
Sobieskiego
(1684–1696),
Siedlce 2002;
Wojna
polsko-turecka
w latach
1672–1676, t.
1-2,
Zabrze 2009; Kampania
żwaniecka 1684
r.,
Warszawa 2013;
Bitwa pod
Kliszowem 19
VII 1702 roku,
Oświęcim 2013;
Korpus
oficerski
wojska
polskiego w
drugiej
połowie XVII
wieku,
Oświęcim 2015;
Słownik
biograficzny
oficerów
polskich
drugiej połowy
XVII wieku,
t. I-III,
Oświęcim
2013-2018.

Marek
Wagner
"Stanisław
Jabłonowski
(1634–1702).
Polityk i
dowódca. Tom
I"
ISBN
978-83-65982-73-5
303 str.
145x205 mm
Mapy: 8
Okładka miękka ze skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Przedmowa
do drugiego
wydania
Wstęp
Część I
SENATOR
RZECZYPOSPOLITEJ
I Rodzina i
młodość
II W kręgu
wojny i
polityki
III „Pan
Diablonowski”
IV Wojna i
dyplomacja
Część II
HETMAN KORONNY
I We Lwowie i
w Lachowicach
II Odsiecz
Wiednia i
Święta Liga
III Wyprawy
mołdawskie
O
książce:
Znaczenie
drugiej połowy
XVII w. dla
dziejów
Rzeczypospolitej
szlacheckiej,
rola
Stanisława
Jabłonowskiego
w życiu
społeczno-politycznym
kraju, a także
waga jego
dorobku
wojskowego w
omawianym
okresie to
zasadnicze
powody
skłaniające
autora do
wyboru
podjętej
problematyki
badawczej.
Konieczność
ukazania
jednostki w
układzie
dynamicznym
(opis i
ewolucja
kariery)
pozwoli nam
nie tylko na
odtworzenie
określonych
faktów, ale
nadto na
sprecyzowanie
celów i metod
działania
Jabłonowskiego
oraz ich
skutków w
formie ocen.
Opis przebiegu
kariery
naszego
bohatera
stanowić więc
będzie
podsumowanie
działań
senatora i
hetmana w
określonych
układach
intersubiektywnych,
czasowych i
przestrzennych,
ale pozwoli
także na
opisanie ich
mechanizmów i
zbadanie ich
dodatkowych
uwarunkowań.
Głównym celem
badawczym
niniejszej
pracy będzie
opracowanie w
miarę pełnej
biografii,
czyli żywota i
czasów
Stanisława
Jabłonowskiego.
Wśród trzech
podstawowych
elementów
biograficznych
(zagadnień
politycznych,
wojskowych i
społeczno-ekonomicznych)
życia naszego
bohatera na
pierwszym
planie
stawiamy
problematykę
polityczno-wojskową,
zdając sobie
także sprawę z
wagi
pozostałych
elementów –
społecznych,
majątkowych i
psychologicznych...
O
autorze:
Marek
Wagner
(ur. 1946),
prof. dr hab.,
emerytowany
pracownik
Instytutu
Historii
Uniwersytetu
Przyrodniczo-Humanistycznego
w Siedlcach.
Autor około
250 artykułów
naukowych oraz
publikacji
źródłowych
zamieszczonych
w czasopismach
polskich i
zagranicznych
oraz 16
monografii z
historii
wojskowej
XVII–XVIII w.
Opublikował
m.in.: Kadra
oficerska
armii koronnej
w drugiej
połowie XVII
wieku,
Toruń 1992 i
1995; Kliszów
1702,
Warszawa 1994;
Stanisław
Jabłonowski
(1634 –1702).
Polityk i
dowódca, t.
1-2,
Siedlce 1997;
Studia z
dziejów
panowania Jana
III
Sobieskiego
(1684–1696),
Siedlce 2002;
Wojna
polsko-turecka
w latach
1672–1676, t.
1-2,
Zabrze 2009; Kampania
żwaniecka 1684
r.,
Warszawa 2013;
Bitwa pod
Kliszowem 19
VII 1702 roku,
Oświęcim 2013;
Korpus
oficerski
wojska
polskiego w
drugiej
połowie XVII
wieku,
Oświęcim 2015;
Słownik
biograficzny
oficerów
polskich
drugiej połowy
XVII wieku,
t. I-III,
Oświęcim
2013-2018.

Jarosław
Jastrzębski
"Lotniskowce
Japońskiej
Marynarki
Wojennej
7 XII 1941
– 2 IX 1945.
Organizacja i
potencjał
bojowy"
ISBN
978-83-65982-72-8
261 str.
152x235 mm
Tabele: 221
Okładka miękka ze skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Klasa
lotniskowców
II Typy
lotniskowców
III
Przynależność
organizacyjna
lotniskowców
IV Potencjał
bojowy floty
lotniskowców w
1941 roku
V Flotylle
lotnicze
VI Potencjał
bojowy floty
lotniskowców w
1942 roku
VII
Lotniskowce w
morskich
okręgach
obronnych
VIII Potencjał
bojowy floty
lotniskowców w
1943 roku
IX Lotniskowce
we flotach
X Potencjał
bojowy floty
lotniskowców w
1944 roku
XI Lotniskowce
w grupach flot
XII Potencjał
bojowy floty
lotniskowców w
1945 roku
XIII Wojenny
stan floty
lotniskowców
Aneks.
Słowniczek
terminologicznyjapońsko-polski
Bibliografia
Spis tabel
Spis
fotografii
O
książce:
Celem
niniejszej
monografii
jest
całościowe
przedstawienie
organizacji
floty
lotniskowców
Japońskiej
Marynarki
Wojennej (jap.
Dai Nippon
Teikoku Kaigun)
oraz jej
możliwości
bojowych. W
opracowaniu
dane zostały
ukazane w
różnych
przekrojach, z
szerokim
wykorzystaniem
tabel, które
jak sądzę
pozwalają
niejednokrotnie
przystępniej
zobrazować
fakty,
ułatwiając też
ich
porównywanie i
przede
wszystkim
odnajdywanie
potrzebnych
danych. O ile
zatem
opierałem się
na materiale
źródłowym
względnie
łatwo
dostępnym
wnikliwym
poszukiwaczom
wiedzy
historycznej,
o tyle sposób
jego
przedstawienia
jest moim
pomysłem
autorskim i
mam ogromną
nadzieję, że
przypadnie do
gustu jak
największej
grupie
zainteresowanych
dziejami tego
jak dotychczas
największego
konfliktu
pacyficznego i
zarazem
istotnej
części II
wojny
światowej.
Znajduje się w
niej opis
wszystkich
lotniskowców
cesarskiej
floty oraz
struktur
organizacyjnych,
w ramach
których
funkcjonowały
w latach
1941-1945, jak
też wiele
kluczowych i
interesujących
faktów z ich
dziejów...
O
autorze:
Jarosław
Jastrzębski
doktor nauk
humanistycznych
w zakresie
historii.
Specjalizuje
się w historii
administracji,
prawa i
wojskowości,
ze szczególnym
uwzględnieniem
szkolnictwa
wyższego II
Rzeczypospolitej
oraz
Japońskiej
Marynarki
Wojennej. Jest
autorem ponad
100 publikacji
naukowo-badawczych
i
popularnonaukowych,
w tym
kilkunastu
opracowań
monograficznych.
Do jego
ważniejszych
prac należą: Instytucja
profesury
zwyczajnej w
polskim
państwowym
szkolnictwie
akademickim w
latach
1920-1939,
Wydawnictwo
Naukowe
Uniwersytetu
Pedagogicznego,
Kraków 2018; Midway,
Wydawnictwo
Attyka,
Warszawa 2014;
Organizacja
Japońskiej
Marynarki
Wojennej na
poziomie
strategicznym
7 XII 1941 – 2
IX 1945,
Wydawnictwo
Napoleon V,
Oświęcim 2014;
Kuantan 10
XII 1941.
Anatomia
brytyjskiej
klęski,
Wydawnictwo
Inforteditions,
Zabrze 2014; Okręty
podwodne
Japońskiej
Marynarki
Wojennej 7 XII
1941 – 2 IX
1945.
Organizacja i
potencjał
bojowy,
Krakowskie
Towarzystwo
Naukowe,
Kraków 2014; Rajd
Doolittle’a na
Tokio 18 IV
1942.
Uwarunkowania
polityczne i
strategiczne
operacji,
Wydawnictwo
Inforteditions,
Zabrze 2013; Państwowe
szkolnictwo
akademickie w
II
Rzeczypospolitej.
Zagadnienia
systemowe,
Księgarnia
Akademicka,
Kraków 2013; Bitwa
na Morzu
Koralowym 2-8
V 1942 r.,
Wydawnictwo
Inforteditions,
Zabrze 2012.
Aktywnie
działa
społecznie,
m.in. pełniąc
rozmaite
funkcje w
organach lub
komisjach
kilku
stowarzyszeń
naukowych i
sportowych.
Jest stałym
współpracownikiem
czasopisma
popularnonaukowego
„Okręty
Wojenne”.
Marek
Wagner
"Górce.
Historia i
pamiątki"
ISBN
978-83-65982-71-1
222 str.
155x214 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
Historia
Pamiątki
Bibliografia
Wykaz planów i
ilustracji
Wykaz skrótów
O
książce:
Rejon miasta
zwany Górce
(Stare Górce i
Nowe Górce)
wchodzi w
skład
dzielnicy
Bemowo, a
obecne granice
tego obszaru
wyznaczają
następujące
ulice – od
zachodu
Lazurowa, na
północy
Dywizjonu 303,
na wschodzie
linia
kolejowa, zaś
na południu
ulica
Górczewska.
Rejon ten,
niejako
wtłoczony w
podłużny pas
obszaru między
Dywizjonu 303
a Górczewską,
został obecnie
„zdewastowany”
zabudową
mieszkalną
oraz trasą
szybkiego
ruchu, które
nie tylko
wygnały jego
dawnych
mieszkańców,
lecz również
zniszczyły
krajobraz
dawnego terenu
z metryką
sięgającą XV
stulecia.[...]
Celem naszej
publikacji
będzie próba
opracowania
dziejów wsi
Górce od
czasów
najdawniejszych
aż do
współczesnych,
skupiając
uwagę
Czytelników na
dziejach
„Dużych Górc”
w latach
(przed)
1430–1989
(1994).
Niniejsze
opracowanie
zawiera dwie
części –
pierwsza
przedstawia
dzieje wsi
(osady) Górce
w omawianym
okresie, zaś
druga –
„pamiątki”
usytuowane na
jej obszarze w
czasach
minionych i
dzisiejszych
(m.in. rejony,
ulice, place,
domy,
inwestycje i
zakłady oraz
instytucje
cywilne i
jednostki
wojskowe). Ten
wybór posiada
charakter
subiektywny, a
został
zidentyfikowany
na podstawie
licznych
materiałów
kartograficznych
i archiwalnych
oraz podczas
obserwacji
zmian w
krajobrazie
zachodzących
tutaj w latach
2017–2020)...
O
autorze:
Marek
Wagner
(ur. 1946),
prof. dr hab.,
emerytowany
pracownik
Instytutu
Historii
Uniwersytetu
Przyrodniczo-Humanistycznego
w Siedlcach.
Autor około
250 artykułów
naukowych oraz
publikacji
źródłowych
zamieszczonych
w czasopismach
polskich i
zagranicznych
oraz 16
monografii z
historii
wojskowej
XVII–XVIII w.

Piotr
Derdej
"Brześć
Litewski 1939"
ISBN
978-83-65982-69-8
231 str.
145x205 mm
Mapy: 5
Okładka miękka ze skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Brześć nad
Bugiem. Dzieje
miasta i
twierdzy
II Zanim
doszło do
bitwy o Brześć
(1–13 września
1939)
III Bitwa o
Cytadelę
brzeską (14–16
września 1939)
IV Zgrupowanie
„Brześć” (od
17 września do
3
października)
V Defilada
zwycięzców
VI Brześć 1941
– obrona,
której... nie
było!
Zakończenie.
Dalsze losy
obrońców
Twierdzy
Brzeskiej w
1939 r.
Spis map
Bibliografia
O
książce:
Wydarzenia,
które są
tematem tej
książki, to
wciąż biała
plama w
historii wojny
obronnej
Polski we
wrześniu 1939
r. Nie bardzo
wiadomo,
dlaczego tak
się stało.
Inne bitwy
polskiego
Września
opisywano już
po wielekroć,
natomiast
trzydniowa
obrona
Twierdzy
Brzeskiej w
dniach 14–16
września 1939
r., którą
dowodził
bohaterski
gen. bryg.
Konstanty
Plisowski, do
dzisiaj
pokryta jest
mgłą milczenia
i niepamięci.
Do
dzisiejszego
dnia na Grobie
Nieznanego
Żołnierza w
Warszawie
brakuje
jakiejkolwiek
wzmianki o
obronie
Twierdzy
Brzeskiej,
pomimo że
wszystkie inne
bitwy kampanii
wrześniowej są
tam
wymienione.
Jeszcze w
okresie PRL
było to
zrozumiałe,
gdyż Brześć
nad Bugiem
znalazł się w
granicach
Sowieckiej
Białorusi.
Dlaczego
jednak żaden
polski
historyk nie
zdobył się na
opisanie tej
obrony ani na
emigracji, ani
w wolnej
Polsce, po
1989 r., tego
nie jestem w
stanie pojąć
ani zrozumieć.
Po 1990 r.
ukazało się,
co prawda,
kilka
opracowań,
które zajmują
się dziejami
miasta oraz
twierdzy, ale
niestety jest
w nich pełno
przekłamań i
niedokładności.
Tymczasem
wymierają już
ostatni
świadkowie
tych wydarzeń,
więc trzeba
się śpieszyć z
opisaniem tej
bitwy, gdyż za
dwadzieścia,
trzydzieści
lat nikt nie
będzie już o
niej
pamiętał...
O
autorze:
Dr Piotr
Derdej
urodzony w
Warszawie w
1969 roku.
Ukończył
Wydział
Historii,
Wydział Prawa
i
Administracji
oraz
Podyplomowe
Studium
Religioznawstwa
przy Wydziale
Filozofii i
Socjologii
Uniwersytetu
Warszawskiego.
Uczeń
profesorów:
Andrzeja
Zahorskiego i
Jerzego
Skowronka
(historia),
Lecha
Falandysza i
Leszka
Garlickiego
(prawo) oraz
Tadeusza
Płużańskiego
(filozofia i
religioznawstwo).
W 2004 roku
obronił
doktorat na
Wydziale Prawa
i
Administracji
Uniwersytetu
Warszawskiego,
napisany pod
kierunkiem
profesora
Michała
Pietrzaka. Od
1996 roku
pracownik Sądu
Najwyższego
RP.
Interesuje się
historią
wojskowości
europejskiej
od XV do XX
wieku,
stosunkami
polsko-tureckimi
i
polsko-rosyjskimi
w tym okresie.
Jest
specjalistą w
zakresie prawa
wyznaniowego,
konstytucyjnego,
filozofii
prawa, praw
człowieka, a
także od
teorii doktryn
politycznych i
prawnych. Jest
autorem ośmiu
książek,
wydanych
głównie w
serii
„Historyczne
bitwy”. Ma
ponadto
wieloletnią
praktykę
dziennikarską
jako
publicysta
między innymi
Tygodnika
„SOLIDARNOŚĆ”,
„Gazety
Polskiej”,
„Najwyższego
Czasu”,
„Rzeczpospolitej”
oraz
„Stolicy”. W
jego dorobku
publicystycznym
znajduje się
ponad 100
artykułów i
esejów o
tematyce
historycznej,
prawniczej,
filozoficznej,
religioznawczej
i kulturalnej.

Paweł
Szymon
Skworoda
"Bitwa
pod Trzcianą
27 VI 1629.
Legendarna
łaźnia Lwa
Północy"
ISBN
978-83-65982-70-4
132 str.
163x235 mm
Mapy: 5
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Wojna
o ujście Wisły
(1626–1629)
II Wojskowość
Rzeczypospolitej
i Szwecji w
XVII wieku
III Szwedzki
Lew versus
alians
dwóch Orłów
IV Królewska
łaźnia
V Doppeladler
Tag?
Epilog
Aneksy
Bibliografia
Spis map
O
książce:
Na
przeciwległym
skrzydle i w
centrum do
starcia doszło
nieco
wcześniej i to
tam właśnie
rozegrał się
dramat
szwedzkiej
ariergardy.
Polskie
chorągwie
kozackie
poszły
zaciężnym
Niemcom
szwedzkim w
oczy, wiążąc w
walce i
przesłaniając
manewr
husarii. Graf
Renu być może
widząc tylko
kilka polskich
oddziałów
starał się
wykorzystać
złudną
przewagę
liczebną
swojego
regimentu i
uderzył na
kozaków,
którzy
dotrzymali mu
pola. Nawet
jeśli na samym
początku
ustąpili nieco
miejsca
manewrem to
oddalające się
od wsi w ślad
za nimi
kompanie jazdy
niemieckiej
głębiej
wchodziły do
rysującego się
powoli saka.
Być może
dlatego
Szwedzi
uważają, że w
tej fazie to
Koniecpolski
uderzył bez
porozumienia z
von Arnimem,
który
przyszedł mu z
pomocą, gdy
graf Renu
zaczął
oskrzydlać
Polaków.
Polscy kozacy
łączyli w
sobie
nieuchwytność
ze zdolnością
prowadzenia
skoncentrowanego
ognia w
określonym
kierunku. Pole
bitwy szybko
zaczęły
zasnuwać dymy
po wystrzałach
z polskich
arkebuzów i
szwedzkich
pistoletów.
Polacy
upatrywali
jednak
momentu, gdy
ich wódz
uderzy
potężnie
husarią,
Niemcy
szwedzcy zaś
mieli nadzieję
na zwycięstwo
nad nękającym
ich od tylu
miesięcy
wrogiem.
Naprzeciw
skromnym,
niemal szarym
szeregom
najeźdźców
wyjeżdżali
jakby na harc
jeźdźcy polscy
w czapkach
futrzanych, z
bandoletami
kołowymi, a
przy bokach
ich koni
dostrzec można
było
orientalnych
wzorów łubie
na łuk i
krótkie
kołczany, ze
strzałami być
może
pomalowanymi
na czerwono...
O
autorze:
Paweł
Szymon
Skworoda
(1978). Autor
książek o
charakterze
popularnonaukowym:
Warka-Gniezno
1656
(2003), Hammerstein
1627
(2006), Wojny
Rzeczypospolitej
Obojga Narodów
ze Szwecją
(2007), Wojny
w
XVII-wiecznej
Europie. Zarys
problematyki
(2014), Martynów
20 VI 1624
(2020).
Współautor
książek
popularnonaukowych:
Kalisz 29 X
1706 (z
Mikołajem
Olejnikiem,
2017) i Ochmatów
30 I 1644
(z Waldemarem
Królikowskim,
2018).
Nauczyciel
historii,
wiedzy o
społeczeństwie
i edukacji dla
bezpieczeństwa
w liceum
ogólnokształcącym
w Warszawie.
Jego hobby to
turystyka
(szczególnie
Kresy II RP).
Uczestnik
pielgrzymki
polskiej
młodzieży i
nauczycieli na
Polski
Cmentarz
Wojenny w
Bykowni-Kijowie
(tzw. czwarty
cmentarz
katyński) w
2019 roku.

Agnieszka
Teterycz-Puzio
"Dwie
bitwy. Mozgawa
13 IX 1195
–
Zawichost 19
VI 1205"
ISBN
978-83-65982-68-1
108 str.
163x235 mm
Mapy: 6
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Ziemie
piastowskie w
latach
1138-1195.
Kontakty
książąt
piastowskich
ze wschodnimi
sąsiadami
II Piastowie
na wojnie
III Bitwa nad
Mozgawą
IV Bitwa pod
Zawichostem
Zakończenie
Bibliografia
Spis map i
tablic
O
książce:
Autorka
podjęła się
przedstawienia
dwóch nieco
zapomnianych
bitew
polskiego
średniowiecza:
nad Mozgawą i
pod
Zawichostem.
Obie
pretendowały
do wielkich i
krwawych starć
doby rozbicia
dzielnicowego,
gdzie oprócz
rycerskiej
polała się też
krew książęca.
Autorka
przedstawia
koncepcje obu
starć w
kontekście
ważnych
ówczesnych
wydarzeń
politycznych,
gdzie polityka
wschodnia
państwa
polskiego,
wchodząca na
nowe tory
rywalizacji z
Węgrami,
przeżywała
swoiste
apogeum w
postaci
militarnego
starcia z
Rusią i
sukcesu pod
Zawichostem. Z
drugiej strony
napięcia
wewnątrz
dynastyczne
kierowały
księstwa
polskie na
drogę rozbicia
dzielnicowego,
z którego –
jak się
wówczas
wydawało – nie
sposób było
wyjść nie
naraziwszy się
na konflikt z
piastowskimi
krewniakami.
Autorka w
ciekawy sposób
przedstawiła
relacje
polsko-ruskie,
nie zawsze
dobre,
nierzadko
burzliwe,
prawie zawsze
okraszone
jakimś
nietrwałym
sojuszem, a
które
doprowadziły
ostatecznie do
wspomnianego
starcia pod
Zawichostem.
Zaletą pracy
jest zwięzła
narracja,
przeplatana
wątkami
osobistymi z
życia władców
polskich – jak
chociażby
ukazanie
przyczyn
konfliktu
Władysława II
z braćmi
juniorami – i
roli żony tego
pierwszego –
Agnieszki w
zaognianiu
sytuacji. Te
anegdoty
ukazane na tle
ogólniejszych,
ważniejszych
wydarzeń
pokazują
świetny
warsztat
naukowy
Autorki, która
potrafiła
przełamać
sążniste
teksty o
polityce
Piastów czy o
uzbrojeniu z
wątkami
osobistymi
wodzów czy to
z pola walki
czy nawet
małżeńskiej
alkowy... (z
rec. dra hab.
Mariana
Małeckiego,
prof. UJ)
O
autorze:
Agnieszka
Teterycz-Puzio
(1971),
dr hab. prof.
Akademii
Pomorskiej w
Słupsku, na
której to
uczelni
wykłada
historię.
Autorka
licznych
artykułów,
kilku
biografii
polskich
władców
średniowiecznych
(Henryka
Sandomierskiego,
Konrada I
Mazowieckiego,
Bolesława I
mazowieckiego)
oraz książek:
Geneza
województwa
sandomierskiego.
Terytorium i
miejsce w
strukturze
państwa
polskiego w
średniowieczu;
Na
rozstajnych
drogach.
Mazowsze a
Małopolska w
latach
1138–1313;
Piastowskie
księżne
regentki. O
utrzymanie
władzy dla
synów (koniec
XII – początek
XIV w.); Polscy
krzyżowcy
i Zamachy
na Piastów.

Franciszek
Ksawery
Latinik
"Walka
o Śląsk
Cieszyński w
r. 1919"
ISBN
978-83-65982-67-4
134 str.
163x235 mm
Mapy: 8
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
O
niepokornym
generale
Franciszku
Latiniku i
jego wojnie z
Czechami słów
kilka (Marian
Małecki)
Przedmowa
Słowo wstępne
CZĘŚĆ
PIERWSZA.
Historyczna,
polityczna i
ustrojowa
CZĘŚĆ DRUGA.
Wojenne
działania
CZĘŚĆ TRZECIA.
Próby układów.
Plebiscyt
Lista
odznaczonych
za walkę o
Śląsk
Cieszyński
Skróty
Spis szkiców
O
książce:
Przedstawiona
niżej praca
gen.
Franciszka
Latinika –
pomimo upływu
czasu –
posiada
szczególny
walor; jest w
dalszej mierze
podstawowym
źródłem wiedzy
o wydarzeniach
odradzającej
się po latach
niewoli Polski
– jednak tu w
kontekście
walki o
granicę
południowo-zachodnią.
Wojna
polsko-czechosłowacka
– bo o niej
mowa – jest
najmniej
znanym
epizodem
szerszego tła
walk
niepodległościowych,
i choć nie
miała tak
dramatycznego
przebiegu, jak
równolegle
trwająca wojna
polsko-bolszewicka,
to przecież
jej
konsekwencje i
rodzące się
stąd napięcia
były
odczuwalne
przez całe
dwudziestolecie
międzywojenne,
a nawet
później, już
po II wojnie
światowej.
Opis tych
zmagań wyszedł
spod pióra nie
tylko ich
uczestnika,
ale w jakimś
sensie
demiurga
polskiej
obrony, która
ze względu na
ubóstwo
środków, jak i
nielicznych
jednostek
wojskowych
nadrobiona
została
męstwem i
determinacją...
(ze Wstępu
prof. Mariana
Małeckiego)
O
autorze:
Franciszek
Ksawery
Latinik
(ur. 17 VII
1864 w
Tarnowie, zm.
29 VIII 1949 w
Krakowie) –
pułkownik
piechoty
cesarskiej i
królewskiej
Armii, generał
dywizji Wojska
Polskiego.
Służbę
rozpoczął w
armii
austro-węgierskiej.
Ukończył
studia w
Akademii
Sztabu
Generalnego w
Wiedniu. Po
wybuchu I
wojny
światowej
dowodził 100.
pułkiem
piechoty
Austro-Węgier,
z którym wziął
udział w
bitwie pod
Gorlicami w
maju 1915.
Później
walczył na
froncie
rumuńskim i
włoskim m.in.
w bitwach nad
Isonzo i pod
Caporetto. Od
2 XI 1918
służył w
Wojsku
Polskim. W
styczniu 1919
dowodził
obroną Śląska
Cieszyńskiego
przed ofensywą
czeską. Od
lutego do
sierpnia 1920
był wojskowym
przedstawicielem
rządu
polskiego w
sporze o Śląsk
Cieszyński. W
czasie bitwy
warszawskiej w
sierpniu 1920
roku był
wojskowym
gubernatorem
stolicy oraz
dowódcą I
Armii Frontu
Północnego. W
1921 roku
objął
dowództwo
Okręgu Korpusu
nr X w
Przemyślu. W
1925, po
konflikcie z
piłsudczykami,
przeszedł w
stan
spoczynku.

Jakub
Juszyński
"Bratysława
4–5 VII 907.
Bitwa,
która
zmieniła
Europę"
ISBN
978-83-65982-66-7
66 str.
163x235 mm
Mapy: 9
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Przybycie
Węgrów nad
Dunaj
II Kultura Ősmagyarów
III Wydarzenia
z lat 899–906
IV Armie obu
stron
V Bitwa
VI Następstwa
bitwy
Bibliografia
Spis map
O
książce:
Znaczenie
sąsiedztwa
Węgier dla
samego
istnienia
Polski do
dzisiaj
pozostaje
znane w
niewielkim
stopniu.
Tymczasem była
to sprawa
decydująca już
od początku
istnienia obu
państw.
Zwycięstwo
Węgrów pod
Bratysławą nad
Bawarczykami
4–5 lipca 907
roku obroniło
istnienie ich
państwa, a
także wywarło
wpływ na
dzieje Polski.
Gdyby ponieśli
klęskę i
tereny na
południe od
Karpat wpadły
w ręce
Germanów,
Polska byłaby
otoczona przez
nich nie tylko
od zachodu,
ale od
południa i być
może wschodu.
Trudno w
Polsce znaleźć
literaturę na
temat tych
wydarzeń,
kluczowych dla
samego
istnienia
Polski i
Polaków. Z
tego powodu
niniejsza
książka ma
przystępnie
przedstawić
nie tylko samą
bitwę pod
Bratysławą,
lecz jej
kontekst
historyczno-kulturowy.
Zmieniła nie
tylko dzieje
Polski i
regionu, lecz
i Europy, a co
za tym idzie
świata. W jej
wyniku
powstało
państwo
węgierskie.
Natychmiast po
bitwie
podporządkowało
ono sobie
praktycznie
cały zachód,
często na
prośbę jego
liderów.
Później
wielokrotnie w
dziejach Węgry
były
najpotężniejszym
państwem
Europy, mimo
iż ta
próbowała je
równie
wielokrotnie
zniszczyć. To
wszystko było
konsekwencją
zwycięstwa pod
Bratysławą,
zaś zdrada i
zasadzka nad
rzeką Lech w
955 roku nie
zdołała
przeszkodzić w
rozwoju
Węgier. Z tego
powodu tak
mało znana
jest bitwa
bratysławska,
a tak opiewana
jest ta na
Lechowym Polu.
Tymczasem w
akademii w
West Point
bitwa pod
Bratysławą
jest obecna w
nauczaniu o
historii
wojskowości...
O
autorze:
Jakub
Juszyński
(1988),
historyk,
zajmuje się
rekonstrukcją
historyczną
Scytów i
średniowiecznych
Węgier.
Publikuje w
„De Re
Militari”,
„Mówią Wieki”
i „Pruthenii”.

1/2020
(5)
"DE
RE MILITARI.
Czasopismo
miłośników
wojskowości"
ISSN
2392-3911
190 str.
200x270 mm
Okładka
miękka
Spis treści:
Od
redakcji
Witold
Biernacki
Bitwa pod
Narthakion
(394 rok przed
Chrystusem)
Łukasz
Schreiber
L.
Cecyliusz
Metellus
Dalmatyński
Jakub
Juszyński
Ruś a
Połowcy
Witalij
Pienskoj
Bitwa koło
Sudbiszczi 3-4
lipca 1555
Marcin Gawęda
O
tatarskim
szyku bojowym
Paweł Sz.
Skworoda
Chanat
krymski a
Rzeczpospolita
Obojga Narodów
w XVII wieku –
zarys
problematyki
najazdów
tatarskich na
ziemie polskie
Damian Płowy
Oblężenie
i zdobycie
Landau w 1702
roku (cz. II)
Tomasz Rogacki
Holendrzy
w kampanii
1812 roku
Łukasz
Kowalewski
Opanowanie
delty Szatt
al-Arab przez
Brytyjczyków.
Listopad-grudzień
1914. Cz. II
Rafał Igielski
Zestawienie
potencjałów
sił zbrojnych
państw Ameryki
Łacińskiej w
1914 r.
Łukasz
Stefański
Obowiązek
i honor czy
narodowy
socjalizm?
Postawy
etyczno-moralne
oficerów
Ubootwaffe na
podstawie
wybranych
przykładów
(cz. I)
Waldemar
Sykosz
Sieć
niemieckich
obiektów
ostrzegawczo-alarmowych
na Górnym
Śląsku
Jarosław
Dobrzelewski
Wojny
między
Tanzanią i
Ugandą (1972,
1978-1979)
Maciej
Maciejak
Wojna na
Kaukazie
Północnym.
Ostatnia walka
Husajna
Gakajewa – 24
stycznia 2013
roku
Krzysztof
Kubiak
Michiel de
Ruyter, albo
Admirał
(recenzja)
Recenzje książek (oprac. P. Sz. Skworoda)

red. nauk.
P. Benkena i
J. Słowiaka
"Studia
nad wojnami w
Indochinach
tom V"
ISBN
978-83-65982-65-0
168 str.
155x214 mm
Okładka
miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
(Przemysław
Benken)
Eseje
Przemysław
Benken
(Instytut
Pamięci
Narodowej)
Wietnam –
najbardziej
niezrozumiały
konflikt
powojennego
świata
Radosław
Szewczyk
(Archiwum
Wojskowe w
Oleśnicy)
Wietnamskie
muzea wojskowe
– subiektywne
spojrzenie
Studia
Krzysztof
Kubiak
(Uniwersytet
Jana
Kochanowskiego
w Kielcach)
Operacja
Passage to
Freedom, albo
amerykańskie
wsparcie
wietnamskiego
głosowania
nogami
Przemysław
Benken
(Instytut
Pamięci
Narodowej)
Między
Moskwą a
Pekinem –
Demokratyczna
Republika
Wietnamu wobec
konfliktu
chińsko-sowieckiego
w latach
1966–1968.
Perspektywa
attachatu
wojskowego
przy
Ambasadzie
Polskiej
Rzeczpospolitej
Ludowej w
Hanoi
Jarema Słowiak
(Uniwersytet
Jagielloński)
Działalność
polskiego
wywiadu
wojskowego w
ramach
Międzynarodowej
Komisji
Nadzoru i
Kontroli w
Wietnamie
Recenzje
Piotr
Ostaszewski
(Szkoła Główna
Handlowa)
The Lost
Mandate of
Heaven, the
American
betrayal of
Ngo Dinh Diem,
President of
Vietnam – book
review
Informacje o
Autorach
O
książce:
Niniejszym
oddajemy do
rąk
Czytelników
piąty tom Studiów
nad wojnami w
Indochinach.
Składa się on
z dwóch
esejów, trzech
artykułów oraz
recenzji.
Pierwszy z
esejów
poświęcono na
omówienie
przebiegu
konfliktu w
Indochinach w
XX wieku ze
szczególnym
uwzględnieniem
lat
sześćdziesiątych
i
siedemdziesiątych.
W drugim eseju
ukazano
współczesną
wietnamską
politykę
historyczną
dotyczącą II
wojny
indochińskiej
na podstawie
obserwacji
poczynionych w
trakcie wizyt
w szeregu
placówek
muzealnych.
Dział studiów
otworzył
artykuł
traktujący o
morskiej
operacji
przemieszczenia
ludności Passage
to Freedom
przeprowadzonej
w następstwie
Układów
Genewskich.
Kolejny tekst
dotyczył
skomplikowanych
relacji w
trójkącie
Hanoi–Moskwa–Pekin
w przełomowym
okresie II
wojny
indochińskiej
badanych na
podstawie
materiałów
przesyłanych
do Warszawy
przez Attachat
Wojskowy przy
Ambasadzie
Polskiej
Rzeczpospolitej
Ludowej w
Hanoi. Trzeci
artykuł,
analizował
działalność
polskiego
wywiadu
wojskowego w
ramach
Międzynarodowej
Komisji
Nadzoru i
Kontroli w
Wietnamie.
Ukazano w nim
szereg
interesujących,
jak również
szerzej dotąd
nieznanych
faktów. Tom
zamyka
recenzja
książki
Geoffrey’a
Shawa The
Lost Mandate
of Heaven, the
American
betrayal of
Ngo Dinh Diem,
President of
Vietnam.
Życzymy miłej
lektury.
(ze Wstępu)
Zdarzają
się w obiegu
naukowym
mizerne
publikacje,
które napawają
czytelników
abominacją – w
wypadku
recenzowanego
dzieła jest
jednak
odwrotnie. Ze
wszech miar
warto polecić
niniejszą
pracę,
ponieważ wnosi
nowe ustalenia
do stanu badań
odnośnie wojen
w Indochinach.
[…] Twórcy
tekstów
wykazali się
erudycją i
akrybicznym
podejściem do
analizowanych
problemów, co
gwarantuje
pełne
zaspokojenie
ciekawości i
głodu wiedzy u
każdego
bibliofila,
zwłaszcza
zainteresowanego
historią
wojskowości i
naukami o
polityce.
(z recenzji
wydawniczej
dr. Arkadiusza
Krawcewicza)

Remigiusz
Gogosz
"Od
Ziemi Świętej
do ziemi
Prusów. Książę
Henryk
Sandomierski
jako ideał
krzyżowca"
ISBN
978-83-65982-64-3
149 str.
155x214 mm
Okładka
miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Pierwsze
lata życia
Henryka
Sandomierskiego
II Henryk
Sandomierski
uczestnikiem
II krucjaty w
1147 roku?
III Rok 1154 –
pielgrzymka
Henryka
Sandomierskiego
do Ziemi
Świętej
IV Fundacja
dla joannitów
w Zagości
V Pomniejsze
fundacje
Henryka
Sandomierskiego
oraz
działalność po
1149 roku
VI Odblaski
Ziemi Świętej
VII Wyprawa
przeciwko
Prusom w 1166
roku i śmierć
Henryka
Sandomierskiego
Zakończenie
Aneksy
Wykaz skrótów
Bibliografia
O
książce:
Postać Henryka Sandomierskiego, jednego z młodszych synów Bolesława Krzywoustego, nie wzbudzała nigdy wielkiego zainteresowania mediewistów. Pozostający w cieniu, nie angażujący się w wielkie konflikty polityczne rozgrywające się między jego starszymi braćmi, pojawiał się epizodycznie w pracach poświęconych testamentowi Bolesława Krzywoustego i biografiach swych bardziej ambitnych i łaknących władzy braci. Nie sprzyjał także badaczom zainteresowanym tematem stan źródeł – rozproszone, nierzadko bardzo lakoniczne wzmianki o życiu i działalności Henryka, często zawierające bałamutne informacje i błędną chronologie wydarzeń. Przed kilku laty Agnieszka Teterycz-Puzio opublikowała biografię obejmującą całokształt życia i działalności sandomierskiego księcia, Remigiusz Gogosz poszedł inną drogą i skupił się w swej pracy na zagadnieniu związków Henryka z ideologią i ruchem krucjatowym. Autor sięgnął do nielicznych źródeł z epoki, kronik polskich – Wincentego zw. Kadłubkiem i Jana Długosza, lecz również do tekstów obcych, pochodzących z terenów Niemiec, Francji czy Cesarstwa Bizantyjskiego. Wykorzystał także w bardzo szerokim zakresie obszerną literaturę przedmiotu.... (z recenzji prof. M. Kwietnia)
O
autorze:
Remigiusz
Gogosz ur.
w 1986 r. w
Jaśle.
Absolwent
Instytutu
Historii
Uniwersytetu
Rzeszowskiego,
gdzie w roku
2016 uzyskał
stopień
doktora nauk
humanistycznych.
Stypendysta
Ministra
Edukacji
Islandii w
latach
2011/2012.
Zajmuje się
dziejami
średniowiecza
Polski i
Skandynawii.
Podejmuje
tematy
związane z
wikingami,
sagami,
krucjatami,
wczesnym
średniowieczem
Polski oraz
gender
studies. Jest
uczestnikiem
projektu
grantowego
Narodowego
Programu
Rozwoju
Humanistyki
mającego na
celu
przetłumaczenie
norweskiej
kroniki
Heimskringla
Snorriego
Sturlusona na
język polski.

Jakub
Juszyński
"Etos
łucznika w
starożytnej
Europie"
ISBN
978-83-65982-61-2
56 str.
163x235 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
Prehistoryczno-heroiczne
początki
Łucznicy w Iliadzie
Łuk Odyseusza
Scytowie
Łucznicy w Eneidzie
Złoty Łuk
z Jakuszowic
Bibliografia
O
książce:
Łuk Odyseusza
należy do
najbardziej
znanych
elementów
świata Homera.
Łucznikiem był
także
Herakles. Z
łucznictwem
kojarzeni też
są dziś
Scytowie oraz
ci, którzy
brali czynny
udział w
przemianach
kończących
starożytność –
Hunowie.
Książka ta
przedstawia
pozycję
słynnych
łuczników
starożytności
w ówczesnej
kulturze.
Przedstawienie
przez Homera
Odyseusza jako
posługującego
się łukiem nie
mogło być
przypadkowe,
lecz stanowiło
ono wynik
oddziaływania
etosu łucznika
w Grecji
archaicznej i
późniejszej, w
czasach
domniemanego
życia autora
eposów.
Pozycja
łucznika w
ówczesnej
kulturze
przebija
między
wierszami Iliady
i Odysei.
Podobnie
wygląda
podejście
starożytnych
Greków do
kultu samego
łuku, a nawet
materiału, z
którego jest
on wykonany.
Ważne jest tu
podkreślenie
przebijającego
u Homera echa
etosu łucznika
prehistorycznego,
używającego
łuku
refleksyjnego
w walce o byt.
Ostatni
rozdział
książki omawia
znalezisko Złotego
Łuku z
Jakuszowic.
Sprawa ta
skupia w sobie
wątek polski,
etos łucznika
w
starożytności
i koczownicze
jubilerstwo.
Podsumowuje
też przemiany
polityczne,
kulturowe i
inne, które
zaszły w
Europie w
wyniku
wędrówki ludów
i u końca
czasów
starożytnych...
O
autorze:
Jakub
Juszyński
(1988),
historyk,
zajmuje się
rekonstrukcją
historyczną
Scytów i
średniowiecznych
Węgier.
Publikuje w
„De re
militari”,
„Mówią Wieki”
i „Pruthenii”.

Grzegorz
Szymborski
"Działania
zbrojne w
Rzeczypospolitej
podczas
interwencji
rosyjskiej
1764 roku"
ISBN
978-83-65982-63-6
470 str.
145x205 mm
Mapy: 8
Okładka miękka ze skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Słowo
od autora
I Saskie
ostatki.
Stronnictwa
polityczne w
Rzeczypospolitej
i ich
zagraniczni
protektorzy
w przeddzień
rozgrywki o
polski tron
II Państwa
ościenne wobec
polskiego
bezkrólewia
III Chaos
przedkonwokacyjny
IV Interwencja
rosyjska
V Odwrót
hetmana.
Działania
wojenne w
Koronie w maju
i czerwcu 1764
roku
VI Kampania
litewska
księcia Karola
Stanisława
Radziwiłła
VII Próba
aktywizacji
ruchu
konfederackiego
i pacyfikacja
kraju
Koniec czy
początek?
Aneksy
Bibliografia
Spis map i
schematów
Indeks osobowy
Streszczenie
Summary
Резюме
O
książce:
Wydarzenia
1764 roku
znane są nam
przede
wszystkim
dzięki
reformom
zwycięskiego
stronnictwa
„Familii”
Czartoryskich.
Sielankowy
obraz zgodnej
elekcji
ostatniego
polskiego
króla zakłóca
co najwyżej
obecność wojsk
rosyjskich na
polach
warszawskiej
Woli. Autor
niniejszej
pracy stara
się przestawić
długie
miesiące
bezkrólewia, w
czasie których
doszło do
walki o
zachowanie
dotychczasowego
porządku
ustrojowego w
Rzeczypospolitej.
Jaką rolę
odegrał w
działaniach
zbrojnych
Tatar Józef
Bielak? W
jakich
okolicznościach
mieszkańcy
Brzozowa
napadli u
podnóży Karpat
na rosyjski
oddział? Jak
sprawiła się w
boju
zachwalana
milicja Karola
Stanisława
Radziwiłła?
O
autorze:
Grzegorz
Szymborski
ur. w 1995
roku w
Olsztynie.
Absolwent
prawa na
Uniwersytecie
Warszawskim
oraz Kolegium
Europejskiego
w Natolinie,
od wielu lat
zafascynowany
historią
nowożytną, w
szczególności
czasami
saskimi.
Publikował dla
miesięczników
historycznych
„Historia Bez
Cenzury” i
„wSieci
Historii”,
obecnie pisze
dla „Więzi”,
„Przeglądu
Bałtyckiego”
oraz „New
Eastern
Europe”. Autor
powieści
historycznej Wolność
niejedno ma
imię
(2013) oraz
monografii
popularnonaukowej
Wyprawa
Fryderyka
Augusta I do
Inflant
1700–1701 w
świetle wojny
domowej na
Litwie
(2015).
Przyszłość
wiąże z piórem
i dziedzictwem
Rzeczypospolitej
szlacheckiej.

Łukasz
Kowalewski
"Wojna
o Kuwejt
1990–1991.
Przyczyny,
przebieg
oraz
konsekwencje
cz. 1"
ISBN
978-83-65982-62-9
276 str.
145x205 mm
Mapy: 10
Okładka miękka ze skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Uwagi
wstępne
I Droga do
wojny. Lata
1988–1990
II Inwazja na
Kuwejt,
okupacja oraz
irackie
przygotowania
do odparcia
koalicji. 2
sierpnia 1990
– 16 stycznia
1991
III Budowanie
koalicji
antyirackiej
O
książce:
Rozpoczęta 2
sierpnia 1990
roku iracką
inwazją, a
zakończona 3
marca 1991
roku
podpisaniem
zawieszenia
broni w
Safwan, wojna
o wyzwolenie
Kuwejtu była
bezprecedensowa
w dziejach
konfliktów
zbrojnych. Z
militarnego
punku widzenia
była to jedna
z najbardziej
analizowanych
kampanii
wojskowych we
współczesnej
historii.
Wojna ta
stanowiła
moment zwrotny
w historii
wojen i
wojskowości
porównywalny z
wynalezieniem
prochu
strzelniczego
lub
wprowadzeniem
broni
wytworzonej z
metalu. Był to
konflikt
zwiastujący
nową erę, w
której
wysokiej
jakości
technologia
wyparła
tradycyjny
przemysłowy
model
prowadzenia
działań
wojennych.
Była to wojna,
w której jedna
strona miała
wyraźny obraz
wydarzeń, a
druga była
niemal
całkowicie
głucha, niema
i ślepa. Ponad
milion ludzi
stanęło do
walki po obu
stronach, ale
tylko jedna
strona
poniosła
ciężkie
straty. Sama
walka była
krótka,
gwałtowna i
jednostronna,
a niespotykana
dotąd
precyzja,
efektywność i
siła rażenia
wojsk
koalicji, a
zwłaszcza
armii
amerykańskiej
bardzo
zaskoczyła
obserwatorów.
Była to
również
pierwsza wojna
w historii,
gdzie to siły
powietrzne a
nie lądowe,
odegrały rolę
pierwszoplanową,
choć
niedecydującą.
Warto
podkreślić, że
wojna kuwejcka
była też
ostatnim
starciem
zimnej wojny i
jak do tej
pory także
ostatnią wojną
konwencjonalną
na dużą skalę,
w której
dominował
jeszcze sposób
prowadzenia
działań
wypracowany na
polach bitew
drugiej wojny
światowej.
Zwiastowała
ona też
początek końca
okresu
masowych armii
z poboru,
które zaczęły
stopniowo
tracić na
znaczeniu na
rzecz sił
zbrojnych
złożonych z
profesjonalistów...
O
autorze:
Łukasz
Kowalewski
(1980) we
wrześniu 2014
roku uzyskał
tytuł doktora
nauk
historycznych
(Uniwersytet
Gdański).
Specjalizuje
się w historii
najnowszej
powszechnej. W
swoim dorobku
ma ponad 20
publikacji
naukowych i
popularnonaukowych,
w tym jedną
translatorską.
Zainteresowanie
badawcze
dotyczą
głównie
historii
militarnej
Iraku w XX
wieku. Oprócz
tego w kręgu
jego
zainteresowań
są również
konflikty w
Afryce
Południowej,
libijskie
interwencje w
Afryce,
brytyjskie
operacje
wojskowe w
krajach
arabskich w
latach
1914-2003 oraz
działania
polskiego
wywiadu w XVII
wieku.
Ostatnio w
centrum jego
zainteresowań
znalazł się
rozwój sportu
robotniczego w
Stoczni
Gdańskiej w
latach
1945–1956.

Tomasz
Rogacki
"1812.
Na skrzydłach
Wielkiej Armii
(2).
VII K, K
Schwarzenberga,
Polacy, D.
Durutte,
oddziały
marszowe"
ISBN
978-83-65982-60-5
120 str.
163x235 mm
Mapy: 24
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Początek
kampanii (1
kwietnia – 7
sierpnia 1812)
II Okres
inicjatywy
Schwarzenberga
(8 sierpnia –
4 września)
III Nadejście
Cziczagowa i
rosyjska
kontrofensywa
IV Ostatni
manewr
zaczepny
Schwarzenberga.
Odwrót za Bug
V Operacje 17.
dywizji
Dąbrowskiego,
oddziałów
marszowych i
grupy
Kosseckiego
VI Ocena
Aneksy
Bibliografia
Spis map i
szkiców
O
książce:
Dowodów na to,
że Austriacy
działali
wyjątkowo
opieszale jest
aż nadto, ale
chyba
najbardziej
wymowna jest
treść listu H.
Czeczota do A.
ks. Sapiehy:
Wszędzie,
gdzie tylko to
wojsko
przechodziło
lub niejaki
czas
mieszkało,
dało się
poznać, iż się
bić z
Rosjanami nie
chce, lecz
owszem wspólny
interes z nimi
popierać
bliżej się
uważa w
potrzebie. Tak
powszechnie
mówią: i ja
sam, nocując w
obozie
Frimonta,
przeświadczyłem
się osobiście,
wielu
znalazłem,
którzy mówią
nieco po
polsku, wielu
zaś takich, z
którymi przez
łaciński język
mogłem się
porozumieć.
Dla
doświadczenia
powszechnej
ich opinii
pierwszy
zacząłem niby
narzekać na
teraźniejsze
zmiany
krajowe, dając
im niby
poznać, iż rad
bym, jakoby
znów pod
panowanie
rosyjskie
zwrócić się.
Jakowe moje
mniemanie
postrzegłem,
iż jest zgodne
z ich chęcią i
otwarcie mnie
powiedzieli,
iż się bić z
Moskalami nie
mają o co. Nie
wiem, czy tak
postępują, jak
mówią, w
pińskim
jednakowoż
powiecie
zapewniają, iż
cały czas
Austriacy
stali
bezczynnie
pomimo to, iż
dokładne o
obrotach
rosyjskich
mieli
doniesienie...
O
autorze:
Tomasz
Rogacki
(XII 1959).
Inspektor w
Urzędzie
Miasta i Gminy
w Nakle nad
Notecią.
Członek
założyciel
Nakielskiego
Bractwa
Kurkowego.
Znawca białej
broni i
falerystyki,
czym parał się
przez wiele
lat. Od
szeregu lat
zgłębia też
tajniki
biblistyki. Z
zawodu
menedżer
kultury (UAM
Poznań). Autor
ponad 30
książek,
głównie
dotyczących
epoki
napoleońskiej.
Nieobce są mu
inne
przestrzenie
historyczne.
Obecna książka
to drugi tom
operacji na
skrzydłach
Wielkiej Armii
– tym razem na
południowym
teatrze
działań
wojennych.

Albert
Wijuk
Kojałowicz
"Wojna
przeciwko
Kozakom
Zaporoskim
w latach
1648 i 1649
przez Alberta
Wijuk
Kojałowicza.
Tłumaczenie z
rękopisu
łacińskiego z
Archiwum
ks.ks.
Radziwiłłów w
Nieświerzu
Edward
Kotłubaj"
ISBN
978-83-65982-59-9
66 str.
155x214 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Od
redakcji
Wojna
przeciwko
Kozakom
Zaporoskim w
latach 1648 i
1649 przez
Alberta Wijuk
Kojałowicza.
O rebellii
miasta Pińska
i uskromieniu
jej 1648 roku
Diariusz
działań
wojennych na
Litwie od 30
stycznia 1649
roku
O
autorze:
Wojciech
Wijuk
Kojałowicz
herbu
Kościesza
Odmieniona,
urodził się
w 1609 roku
w Kownie,
w mieszczańsko-szlacheckiej
rodzinie.
Wszechstronnie
wykształcony
historyk
i teolog,
jezuita.
Studiował
retorykę,
teologię,
filozofię. Na
Akademii
Wileńskiej
wykładał
logikę,
fizykę,
metafizykę
i etykę. Wraz
z braćmi
wstąpił do
zakonu
jezuitów.
Powołał
w Kownie
kolegium. Na
ten cel
przeznaczył
wraz ze swoimi
braćmi
Kazimierzem
i Piotrem
odziedziczoną
kamienicę
w Kownie
i podmiejski
folwark.
Jesienią 1655
roku został
wysłany na
kongregację
zakonu do
Rzymu. Po
rocznym
pobycie
w stolicy
Piotrowej
powrócił do
kraju. Gdzie
pełnił funkcje
kaznodziei,
cenzora ksiąg
i doradcy
biskupów.
W 1653 roku
został
rektorem
Akademii
Wileńskiej.
Znany ze
szczególnego
talentu do
dyskusji.
Zmarł
w Warszawie
podczas zarazy
16
października
1677 roku.
W jego dorobku
znajdują się:
„Wielki
Herbarz
Litewski”, pt.
„Herbarz
rycerstwa
Wielkiego
Księstwa
Litewskiego”
tj. Compendium
(1659) oraz
Nomenclator
(1656),
„Historia
Lithuania”
(1669),
„O rzeczach do
wiary
należących.
Rozmowy
teologa
z różnymi
wiary
prawdziwej
przeciwnikami”
(1671),
„Miscellanea
rerum ad
statum
ecclesiasticum
in Magno
Lithuaniae
Ducatu
pertinentia”
(1650; synteza
dziejów
i współczesności
chrześcijaństwa
na Litwie)
oraz ok. 30
innych,
pomniejszych
dzieł, w tym:
„De rebus anno
1648 et 1649
contra
Zaporovios
cosacum
gestis” wydane
w Wilnie
w 1651 roku,
którego
pierwsza
część:
„Copiarum
magni ducatus
Lituaniae
adversus
Zaporovianos
cosacos anno
1648 et 1649
gesta
campendiario
narrata”
oddajemy do
rąk
Czytelnika,
przetłumaczoną
na język
polski przez
Edwarda
Kotłubaja
(1822-1879),
polskiego
historyka
i inżyniera.

Bolesław
Waligóra
"Bój
pod
Radzyminem"
ISBN
978-83-65982-58-2
68 str.
163x235 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
I
Przygotowania
do obrony w
trójkącie
Modlin –
Zegrze –
Warszawa
II Przedmoście
Warszawy w
ramach planu
Naczelnego
Wodza z dnia 6
sierpnia 1920
r.
III
Organizacja
obrony 11.
dywizji
piechoty
IV Artyleria
trójkąta
Modlin –
Zegrze –
Warszawa
V Ogólne
położenie
nieprzyjaciela
VI Nawiązanie
styczności z
nieprzyjacielem
VII Bój
wstępny pod
Radzyminem w
dniu 13.VIII
VIII
Wprowadzenie
do boju pod
Radzyminem
odwodu armii
(1.
litewsko-białoruskiej
dywizji)
IX
Przeciwnatarcie
w dniu 14.VIII
X Bój pod
Ossowem
XI Rezultat
walk w dniu 14
sierpnia
XII
Wprowadzenie
do boju pod
Radzyminem 10.
dywizji
piechoty
XIII
Zatrzymanie
natarcia 10.
dywizji
piechoty
XIV
Przeciwnatarcie
1.
litewsko-białoruskiej
dywizji w dniu
15.VIII
XV Marsz XIX
brygady na
Mokre
XVI
Zarządzenia
gen.
Żeligowskiego
do głównego
natarcia i
przebieg
zdarzeń
XVII Walki w
dniu 16
sierpnia.
Osiągnięcie I
pozycji
przedmościa
XVIII Uwagi
końcowe
Bibliografia
Spis szkiców
O
książce:
Rano dnia
13.VIII na
odcinku 46.
p.p.
rozpoczęła
atak 21.
dywizja
sowiecka,
która, nie
uprzedzając o
tym oddziałów
27. dywizji,
natarła na
odcinku od
Mokrego do
Kraszewa. Pod
naciskiem
nieprzyjaciela
placówki 46.
p.p. cofnęły
się, przy czym
przeciwnik
wdarł się
przez most pod
Zawadami na
pozycję II
batalionu 46.
p.p. oraz na
pozycję
głównego oporu
I batalionu
46. p.p.
naprzeciw
Kraszewa.
Wykonywając
poprzednie
instrukcje,
które żądały
bezwzględnie
utrzymania
linii
czuwania,
dowódca pułku
rozkazał
odebranie ich
z powrotem. Te
drobne
starcia, które
trwały od
rana,
przeobraziły
się przed
południem w
większe walki,
zwłaszcza przy
odbieraniu
pozycji
naprzeciw
Zawad. Padło
kilku zabitych
i kilkunastu
rannych i
ostatecznie
nieprzyjaciela
wyrzucono,
lecz linii
placówek
całkowicie nie
odebrano.
Tak zakończyło
się pierwsze
natarcie 21.
dywizji
sowieckiej. W
toku tych
działań
odczuto w 46.
pułku przykry
zawód: przed
bojem
zapowiedziano
w rozkazach,
że artyleria
jest silna i
rozwinie
potężny ogień,
a tymczasem
okazało się,
że
nieprzyjaciel
więcej
strzelał, niż
nasza
artyleria.
Podobnie było
na odcinku 48.
p.p. ...
O
autorze:
Bolesław
Andrzej
Waligóra
(ur. 9.9.1898
w Krakowie,
zm. 1.11.1940
w Londynie) –
major piechoty
Wojska
Polskiego,
kawaler Orderu
Virtuti
Militari. Jako
żołnierz
Związku
Strzeleckiego,
Legionów
Polskich i
Wojska
Polskiego brał
udział w
walkach w
Karpatach, na
Wołyniu, w
odsieczy Lwowa
oraz wojnie
polsko-bolszewickiej.
Był referentem
Wojskowego
Biura
Historycznego,
kustoszem a
następnie
szefem
Archiwum
Wojskowego i
kierownikiem
Archiwum
Sztabu
Naczelnego
Wodza.
Uznawany za
pioniera
polskiej
archiwistyki
wojskowej.
Jest patronem
Centralnego
Archiwum
Wojskowego w
Warszawie.
Autor wielu
książek o
tematyce
wojskowej.
Prezentowana
pozycja
zawiera opis
działań
zbrojnych
toczących się
podczas bitwy
warszawskiej
pomiędzy 13 a
16 sierpnia
1920 roku.

Wiktor
Czermak
"Przeprawa
Czarnieckiego
na wyspę
Alsen"
ISBN
978-83-65982-57-5
72 str.
163x235 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Od
Redakcji
Przedmowa
Bibliografia
I Zamach
Karola Gustawa
na Danię.
Pomoc
sprzymierzonych
II Przeprawa
na wyspę
III Dalsze
walki na
wyspie.
Zajęcie
Sonderburga
IV Oblężenie i
kapitulacja
Norburga.
Zajęcie całej
wyspy
Zakończenie
Aneksy
O
książce:
Oddawana w
ręce
Czytelnika
praca stanowi
reedycję
książki
napisanej
przez
profesora
Uniwersytetu
Jagiellońskiego
Wiktora
Czermaka w
1884 roku.
Monografia
została oparta
na bogatym
materiale
źródłowym,
zgromadzonym w
trakcie
przeprowadzonych
przez Autora
kwerend.
Rozpalająca
wyobraźnię już
ówczesnych,
ekspedycja
Stefana
Czarnieckiego
do Danii była
jednym z
epizodów
„potopu
szwedzkiego”.
Prezentowana
książka
opisuje
pierwszy etap
walk w Danii –
przeprawę na
wyspę Alsen
(Als).
Czarniecki
obrawszy sobie
za kwaterę
miejscowość
Haderslev,
rozpoczął
kampanię,
której
fragment
upamiętniony
został w
naszym hymnie
i odnosi się
właśnie do
przeprawy na
wskazaną wyspę
oraz zdobycia
Sønderborga.
Po zajęciu
wyspy wojska
polskie
rozpoczęły
dalszy pochód
w głąb
północnej
Jutlandii,
oczyszczając
zajmowane
tereny z
garnizonów
szwedzkich...
O
autorze:
Wiktor
Czermak
(1863–1913) –
historyk,
profesor
Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
W latach
1882–1887
studiował
historię na
Uniwersytecie
Lwowskim, pod
kierunkiem
Ksawerego
Liske. W 1887
roku obronił
doktorat.
Prowadził
badania
archiwalne w
Berlinie,
Rzymie i
Wenecji. W
1889 obronił
pracę
habilitacyjną.
Kierował
Katedrą
Historii
Powszechnej
UJ, następnie
Katedrą
Historii
Austrii oraz
Katedrą
Historii
Polski. W 1906
roku został
profesorem
zwyczajnym.
Był członkiem
Akademii
Umiejętności.
Zajmował się
dziejami
powszechnymi i
Polski w XVII
wieku. Jego
najważniejsze
prace to
m.in.:
Szczęśliwy
rok. Sprawa
Lubomirskiego
w 1664 roku,
Dzieje wojny
moskiewsko-polskiej,
Ostatnie lata
Jana
Kazimierza,
Plany wojny
tureckiej
Władysława IV.

Marcin
Suchacki
"Od
Nowej Francji
do Łopuszna
1752–1915"
ISBN
978-83-65982-56-8
96 str.
163x235 mm
Mapy: 5
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Wojna o Nową
Francję
1752–1763
II Chickamauga
1863: ostatnie
wielkie
zwycięstwo
Stanów
Skonfederowanych
III Obchody
austriackich
świąt
wojskowych w
Galicji w
dobie
konstytucyjnej
(1867–1914)
IV Łopuszno
1914–1915:
zapomniane
boje I wojny
światowej w
zarysie
Aneksy
Bibliografia
Spis map
O
książce:
Główne siły
niemieckie,
prące w
kierunku
Łopuszna,
nadeszły od
południa,
czyli ze
zdobytego 18
grudnia
Małogoszcza, i
południowego
wschodu, tj. z
opanowanego
tego samego
dnia
Krasocina.
Dotychczasowe
powodzenia
dodawały
Germanom
pewności
siebie. W
bojach
krasocińskich
jeden tylko 6
regiment
piechoty
landwery wziął
w niewolę
blisko 1 000
Moskali, a
pośród nich
dowódcę 186
asłanduskiego
pułku
piechoty. Na
dzień 30
grudnia 1914
roku
zaplanowano
decydujące
natarcie na
pozycje
rosyjskiej 47
dywizji
piechoty,
ciągnące się
wokół Łopuszna
i wzdłuż szosy
łączącej tę
osadę z
Małogoszczem.
18 brygada
piechoty
landwery
otrzymała
zadanie
zwinięcia
carskiej
obrony wzdłuż
wspomnianej
drogi, lecz
jej natarcie –
wyprowadzone z
miejscowości
Gnieździska –
utknęło w
okolicach wsi
Michala Góra,
gdzie idący w
przedzie 46
regiment
infanterii
landwery,
złożony
głównie z
Wielkopolan,
postradał w
sumie 370
żołnierzy na
czele z rannym
podpułkownikiem
Langenthalem.
Lepiej
powiodło się
zrazu siłom
uderzającym na
Łopuszno z
kierunku
Krasocina...
O
autorze:
Marcin
Suchacki –
ur. w 1979 r.
historyk i
pisarz,
wychowanek II
LO im. Jana
Śniadeckiego w
Kielcach,
absolwent
Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
Od siedmiu lat
publikuje w
Naszym
Wydawnictwie,
tym razem
przekazując w
ręce
czytelnika
zbiór
poprawionych i
uzupełnionych
trzech
artykułów,
które w latach
ubiegłych
ukazały się na
łamach
periodyku „De
Re Militari”.
Zbiór ten
został
wzbogacony o
nigdzie dotąd
niepublikowany
tekst
poświęcony
bojom o jego
rodzinne
Łopuszno w
dobie I wojny
światowej.

Marcin
Ochman
"Polski
korpus
inżynierów
wojskowych
w latach
1807–1831"
ISBN
978-83-65982-55-1
540 str.
145x205 mm
Okładka miękka
ze
skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Korpusy
inżynierów
wojskowych w
XVIII wieku w
Polsce i
Europie
II Korpus
inżynierów
armii Księstwa
Warszawskiego
III Korpus
inżynierów
wojskowych
okresu
Królestwa
Polskiego w
latach
1815-1831
Zakończenie
Załączniki
Biogramy
Bibliografia
O
książce:
Celem
niniejszego
dzieła jest
przedstawienie
polskiej
inżynierii
wojskowej w
latach
1800-1831, jej
organizacji,
liczebności,
zaopatrzenia i
składu
osobowego. To
wszystko
stanowi punkt
wyjścia do
omówienia prac
inżynieryjnych,
zarówno w
czasach
pokojowych jak
i wojennych, a
były one
niezwykle
różnorodne i
intensywne. Od
robót typowo
wojskowych –
wznoszenia
twierdz,
budowy mostów
polowych
udziału w
oblężeniach –
po cywilną
kartografię,
demarkację
granic,
architekturę i
budownictwo.
Czytelnika z
pewnością
zainteresuje
próba
odpowiedzi na
pytanie, kim
byli
oficerowie i
żołnierze
wojsk
inżynieryjnych:
gdzie się
urodzili, jak
byli
wykształceni,
jak wyglądały
ich kariery i
życie
prywatne.
Podjęta
została
również próba
ustalenia ich
poglądów
politycznych,
co udało się
niestety tylko
fragmentarycznie.
Analiza tak
różnorodnych
elementów
miała na celu
ustalenie, czy
istniały
charakterystyczne
cechy
wyróżniające
inżynierię
jako rodzaj
wojsk.
Aby ułatwić
właściwą ocenę
niełatwej
przecież
materii, w
rozbudowanym
wstępie
przedstawiona
została
historia
inżynierii
najważniejszych
państw
europejskich;
Korpus
Inżynierów
Rzeczpospolitej
Obojga Narodów
od narodzin w
epoce saskiej
po powstanie
kościuszkowskie,
oraz może
niezbyt
efektowne, ale
ważne dla
całości obrazu
działania
inżynieryjne
Legionów
Polskich i
Polaków w
służbie
Francji...
O
autorze:
Marcin
Ochman
(1969) pracuje
i mieszka w
Warszawie.
Ukończył
politologię na
Uniwersytecie
Warszawskim,
na którym w
2018 r.
obronił
doktorat. Od
1999 roku
pracuje w
Muzeum Wojska
Polskiego.
Specjalizuje
się w historii
XIX wieku,
technice i
inżynierii
wojskowej oraz
w dziedzinie
bezpieczeństwa
militarnego. W
swym dorobku
posiada ponad
30 artykułów
naukowych i
popularyzatorskich
oraz kilka
książek, wśród
nich
monografię
pistoletu wz.
35 „Vis”
(współautor).
Konsultant z
dziedziny
historyczno-wojskowej
projektów
multimedialnych
i filmowych.
Współpracuje z
Ośrodkiem
Studiów Epoki
Napoleońskiej
przy Akademii
Humanistycznej
w Pułtusku.

Mariusz
Samp
"Praga
1004.
Największa
klęska
Bolesława
Chrobrego"
ISBN
978-83-65982-54-4
95 str.
163x235 mm
Mapy: 5
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Wojskowość
polska w
czasach
Bolesława
Chrobrego –
zarys
problematyki
II Polityczne
i wojskowe
stosunki
polsko-niemieckie
na początku XI
wieku
III Opanowanie
Czech przez
Bolesława
Chrobrego
IV Wyparcie
wojsk polskich
z Pragi i
Czech w 1004
roku
V Dalsze walki
polsko-niemieckie
Zakończenie
Bibliografia
Spis map
O
książce:
Na pierwszych
latach rządów
Bolesława
Chrobrego
zaciążyła
klęska, jakiej
doznał on w
1004 roku.
Wtedy to
przeciwko
spadkobiercy
Mieszka I
ruszyła wielka
wyprawa króla
niemieckiego
Henryka II
(1002-1024).
Teatrem
działań
wojennych
stały się
wówczas
Czechy,
rządzone przez
polskiego
Bolesława,
któremu udało
się w
sprzyjających
okolicznościach
opanować Pragę
i objąć tutaj
rządy. Na
temat kampanii
czeskiej
rozpisywano
się już nieraz
w polskiej,
niemieckiej
oraz czeskiej
historiografii.
Nie ukazała
się jednak jak
na razie
całościowa
monografia,
opisująca te
wydarzenia pod
kątem
historyczno-militarnym.
Lukę tę będzie
starała się
wypełnić
niniejsza
praca.
Najważniejszym
zadaniem,
przed którym
stanął autor
tego
opracowania,
będzie próba
omówienia
przebiegu
wojny z 1004
r. Dołożono
też starań,
aby
odpowiedzieć
na pytanie, z
czego wynikała
klęska
poniesiona
wówczas przez
polskiego
wodza.
W celu
znalezienia
odpowiedzi na
nurtujące
autora
niniejszego
studium
pytania,
posłużono się
analizą
dostępnego
materiału
źródłowego.
Najwięcej do
powiedzenia w
tym zakresie
miały przekazy
niemieckie.
Najważniejszym
źródłem jest
tutaj kronika
biskupa
merseburskiego
Thietmara
(1018),
następnie zaś
żywot Henryka
II,
sporządzony
przez biskupa
Utrechtu
Adalbolda.
Informacje obu
dziejopisów
dopełniają
zapiski z
roczników
niemieckich. W
niniejszym
opracowaniu
wyzyskano poza
tym
wiadomości,
pochodzące z
dzieł
późniejszych
autorów. Warto
tu wskazać
przede
wszystkim na
anonimowego
mnicha z
klasztoru w
Nienburgu
Annalistę Saxo
i kanonika
praskiego
Kosmasa (ok.
1045‑1125).
Niekiedy też
odwoływano się
do najstarszej
polskiej
kroniki,
autorstwa
Anonima tzw.
Galla,
zawierającej
podstawowe
informacje o
najstarszych
relacjach
polsko-czeskich...
O
autorze:
Mariusz
Samp
(1990) –
absolwent
historii
wojskowości na
Uniwersytecie
im. Adama
Mickiewicza w
Poznaniu.
Obecnie
doktorant
Akademii
Pomorskiej w
Słupsku.
Historia,
szczególnie
historia
polskiego
średniowiecza,
jest
przedmiotem
jego
zainteresowań
od wczesnych
lat szkolnych.
Publikował
m.in. w
„Przeglądzie
Historyczno-Wojskowym”,
„Studiach z
Dziejów
Polskiej
Historiografii
Wojskowej”,
„Scripta
Historica” i
„Kwartalniku
Bellona”.
Współpracuje
również z
portalem
historycznym
HISTMAG.

Jakub
Juszyński
"Polskie
łucznictwo i
kusznictwo
konne
w X-XVIII
wieku"
ISBN
978-83-65982-53-7
96 str.
163x235 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I X-XII wiek
II XIII wiek
III XIV-XV
wiek
IV XVI-XVIII
wiek
V Techniki
naciągu
strzały w
Polsce w
X-XVIII wieku
Zakończenie
Bibliografia
O
książce:
Książka jest
odpowiedzią na
wiele pytań,
które od dawna
padają w
temacie
łucznictwa
polskiego.
Jej relatywnie
małe rozmiary
są wynikiem
tego, że
dotyczy ona
wyłącznie
kwestii
pomijanych w
literaturze
przedmiotu –
zwłaszcza
chodzi o
wnioski,
nasuwające się
w wyniku
analizy
znalezisk i
źródeł.
Przedstawiono
tu historię
polskiego
łucznictwa
konnego,
istniejącego
po XVIII wiek.
Zarówno
polskie
łucznictwo
piesze, konne,
jak i samo
jeździectwo
wyróżniało się
na tle
sąsiadów
wschodnich i
zachodnich,
ukazując
rodzime cechy.
W celu
przedstawienia
rdzennych
podstaw
konnego
łucznictwa, w
książce
skupiono się
na jego
średniowiecznej
historii.
Łuki używane w
Polsce
należały nie
tylko do
północnego
łuku
refleksyjnego,
lecz do jego
odmiany
typowej dla
Polski i
krajów
bałtyckich. Od
początku
efektywnie z
niego
korzystano,
używając
technik
naciągu innych
niż na
wschodzie i
zachodzie, za
to takich
samych, jak u
Bałtów i
Węgrów.
Łuk i jego
użycie były
żywym
elementem w
kulturze
polskiej.
Nawet
pierwowzór
śmierci
Podbipięty
stanowiła
ostatnia walka
dwóch polskich
konnych
łuczników,
pozbawionych
koni i
otoczonych
przez Tatarów.
Użyli oni w
niej tylko
łuków.
Brak jednak na
ten temat
opracowań,
które by
zebrały bogaty
materiał
archeologiczny
czy źródłowy.
Wskutek tego,
osoby
zainteresowane
tematem mają
trudności ze
znalezieniem
odpowiedzi na
tak proste
pytania, jak
to, jakich
kołczanów
używano w
Polsce w
średniowieczu...
O
autorze:
Jakub
Juszyński
(1988),
historyk,
pracuje jako
wachmistrz w
Stowarzyszeniu
Jeździeckim
Szarża,
zajmuje się
rekonstrukcją
historyczną
Scytów i
średniowiecznych
Węgier.
Publikuje w
„De re
militari”,
„Mówią Wieki”
i „Pruthenii”.

Jan
Snopkiewicz
"Armia
bawarska
1792–1815 (2).
Działania
wojenne"
ISBN
978-83-65982-51-3
112 str.
163x235 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
IV
Wojny z
rewolucyjne
1792–1800
V Kampania
1805 roku
VI Kampania
1806–1807 roku
VII Wojna z
Austrią –
kampania 1809
roku
VIII Wojna z
Rosją –
kampania 1812
roku
IX Kampania
wiosenna 1813
roku
X Kampania
jesienna 1813
roku
XI Wojna z
Francją –
kampania
1814–1815 roku
Aneks
Bibliografia
Spis map
O
książce:
Wybuch
rewolucji
francuskiej
w 1789 roku
zaskoczył
przyszłego
króla Bawarii
Maksymiliana
Józefa
w Strasburgu,
gdzie
stacjonował
dowodząc
regimentem
francuskiej
piechoty
„Alsace”. Aby
uniknąć
zagrożenia,
wyjechał wraz
ze swoją
rodziną do
Niemiec. W tym
czasie
zrewoltowane
wojska
francuskie
przygotowywały
się do
ekspansji na
Zachód, która
miała wyzwolić
narody
europejskie
spod jarzma
ancien
regime’u.
Zresztą do
krzewienia
nowych
wolnościowych
idei nie było
potrzeba
licznego
wojska.
W całej
Europie
Zachodniej
wydarzenia we
Francji odbiły
się szerokim
echem. Nie
inaczej było
w Bawarii.
Kryzys
gospodarczy
panujący w tym
kraju
dodatkowo
spotęgował
nastroje
społeczne, tak
dalece, iż
dwór bawarski
obawiał się
otwartych
wystąpień
przeciwko jego
rządom. Do
tych
niekorzystnych
uwarunkowań
doliczyć
należy również
fakt, że
księstwo
Zweibrücken,
które
stanowiło
część
elektoratu
Bawarii,
znajdowało się
tuż przy
granicy
z Francją.
W tych
okolicznościach
objęcie tego
terytorium
działaniami
wojennymi było
jedynie
kwestią
czasu...
O
autorze:
Jan
Snopkiewicz
(1986) –
absolwent
prawa na
Wydziale Prawa
i
Administracji
Uniwersytetu
Łódzkiego.
Autor
artykułów i
książek
poświęconych
armiom państw
niemieckich
okresu wojen
napoleońskich.

Piotr
Borawski,
Tomasz
Borawski
"Wojna
w Abchazji
1992–1993.
Konflikt
gruzińsko-abchaski.
Geneza –
dzieje –
epilog"
ISBN
978-83-65982-52-0
311 str.
145x205 mm
Mapy: 7
Okładka miękka ze skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Abchazja w
starożytności
i
średniowieczu
II Abchazja
pod rosyjskim
panowaniem
III Abchazja w
ramach ZSRR
IV Gruzja na
progu
niepodległości
V Burzliwe
początki
niepodległej
Gruzji
VI Zbrojny
konflikt
gruzińsko-abchaski
w latach
1992–1993
VII Abchazja w
latach
1994–2008
VIII Front
abchaski w
wojnie
gruzińsko-rosyjskiej
2008 roku
IX Abchazja po
wojnie
gruzińsko-rosyjskiej
2008 roku
Zakończenie.
Perspektywy
abchaskiej
niepodległości
Aneksy
Spis map i
schematów
Bibliografia
O
książce:
Praca
niniejsza jest
pierwszą w
polskiej
literaturze
historycznej
próbą
całościowego
przedstawienia
zbrojnego
konfliktu
gruzińsko-abchaskiego
z lat
1992-1993.
Omawia nie
tylko sam
przebieg
wojny, ale
również tło
polityczno-etniczne
konfliktu.
Pokazuje
zakulisowe
działania
rosyjskiej
dyplomacji, a
także
rosyjskich
służb
specjalnych
zmierzające do
zachowanie
wpływów na
Zakaukaziu w
momencie
rozpadu
Związku
Radzieckiego.
Książka ta
zapoznaje
polskiego
czytelnika z
Gruzją lat
dziewięćdziesiątych,
gdy państwo to
rozdzierane
było wojną
domową między
obalonym
prezydentem
Zwiadem
Gamsachurdią a
jego następcą
Eduardem
Szewardnadze,
a także
rebeliami
mniejszości
etnicznych
nieoficjalnie
wspieranymi
przez
Federację
Rosyjską.
Autorzy
przedstawiają
wysiłki
prezydenta
Szewardnadzego
do zachowania
niepodległości
Gruzji w
sytuacji,
kiedy to
niewielkie
państwo
kaukaskie,
przy
obojętności
zachodnich
sojuszników
musiało
zmierzyć się w
Abchazji i
Południowej
Osetii z
potęgą
odradzającej
się Rosji...
O
autorach:
Piotr
Borawski
(ur. 1951 r. w
Warszawie),
jest doktorem
nauk
historycznych.
W latach
1991-2019
pracował w
MSZ. W latach
1996-1997 był
przedstawicielem
Ministra SZ RP
w Gruzji ds.
powołania
ambasady
polskiej w
Tbilisi. W
latach
1997-2000 jako
chargé
d’affaires
kierował
Ambasadą RP w
Gruzji. Jego
zainteresowania
naukowe wiążą
się z
kilkunastoletnim
pobytem w Azji
Środkowej,
Rosji i na
Kaukazie.
Koncentrują
się wokół
zagadnień
etniczno-politycznych
i wyznaniowych
państw WNP, a
także wokół
dziejów
Tatarów
zamieszkujących
dawne, polskie
Kresy. Jest
autorem
kilkudziesięciu
artykułów
naukowych oraz
trzech
książek.
Tomasz Borawski (ur. 1987 r. w Warszawie) jest z wykształcenia historykiem i prawnikiem. Jego zainteresowania naukowe wiążą się z kilkunastoletnim pobytem w Azji Środkowej, Rosji, Mołdawii i na Kaukazie. Jest autorem kilku artykułów poświęconych zbrojnemu konfliktowi gruzińsko-abchaskiemu, które ukazały się w takich czasopismach, jak: „Arcana”, „Pro Georgia” i „Biuletyn Bezpieczeństwa Narodowego”.

Paweł
Sz. Skworoda
"Martynów
20 VI 1624.
Pogrom
nieprzyjaciół
wiary
chrześcijańskiej"
ISBN
978-83-65982-50-6
112 str.
163x235 mm
Mapy: 4
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Wstęp
I Taktyka ordy
tatarskiej
II Obrona
Kresów
Południowo-Wschodnich
III Pogrom
tatarski
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map
O
książce:
Polskie
centrum
zepchnęło
harcowników
tatarskich,
ale ustąpiło
przed szarżą
głównych sił
Kantymira. Na
skrzydłach
ciężką walkę
z ordyńcami
wiedli
kwarciani.
Kiedy wydawało
się, że to
Tatarzy
zostaną panami
pola bitwy,
oto nagle na
obu ich
flankach
z podprowadzonych
blisko
polskich wozów
taborowych
oddano w ich
stronę potężną
salwę z armat,
rusznic
i muszkietów.
Do tego
ostrzału
przyłączyły
się chorągwie
kwarciane, aż
do tej pory
zachowujące
nabitą broń
palną.
Wstrząśnięci
Tatarzy nie
zdążyli nawet
zorientować
się w rozwoju
sytuacji,
a już uderzyli
na nich białą
bronią
kwarciani
i woluntariusze
Chmieleckiego.
Orda
pierzchnęła
w przerażeniu
w stronę
Martynowa,
ponad którym
według
polskich
relacji
z bitwy
z dymów
płonących
domów
uformował się
krzyż ogromny
na niebie.
W tym kierunku
rzuciły się
w pogoń
polskie
chorągwie,
gromiąc w jego
cieniu
tatarskich
wyznawców
Allaha.
Uciekających
Tatarów
ścigano aż do
Dniestru,
gdzie wielu
z nich
z bandoletów,
pistoletów
i łuków
zabito. Być
może to wtedy
Kantymir-murza
był o włos od
śmierci,
której uniknął
jedynie dzięki
poświęceniu
przybocznej
straży.
Jeźdźcy polscy
zdobyli trzy
znaki
tatarskie,
jedynie
chorągiew
sułtańską
zdołali
ordyńcy
ocalić. Nie
był to jednak
koniec walki,
oto Polacy
z oddziałów
Chmieleckiego,
Czarnieckiego,
Łęckiego
i Stefana
Koniecpolskiego
przeprawili
się przez
Dniestr
i odparli
ogniem z broni
palnej
kontrataki
Tatarów nad
rzeką Siwką.
Doszło też do
walk
w Martynowie,
być może
wycięto tam
janczarów, ale
hetman zdążył
przybyć
z głównymi
siłami jazdy
na pomoc
Chmieleckiemu...
O
autorze:
Paweł
Szymon
Skworoda
(1978). Autor
książek o
charakterze
popularnonaukowym:
Warka-Gniezno
1656
(2003), Hammerstein
1627
(2006), Wojny
Rzeczypospolitej
Obojga Narodów
ze Szwecją
(2007),
Wojny w
XVII-wiecznej
Europie. Zarys
problematyki
(2014).
Napisał też
powieść
historyczną Na
skrzydłach mew
poświęconą
lotnikom 317
Wileńskiego
Dywizjonu
Myśliwskiego,
która ma się
ukazać
nakładem
naszego
Wydawnictwa.
Nauczyciel
historii,
wiedzy o
społeczeństwie
i edukacji dla
bezpieczeństwa.
Jego hobby to
turystyka
(szczególnie
Kresy II RP).
Uczestnik
pielgrzymki
polskiej
młodzieży i
nauczycieli na
Polski
Cmentarz
Wojenny w
Bykowni-Kijowie
(tzw. czwarty
cmentarz
katyński) w
2019 roku.

Jan
Snopkiewicz
"Armia
bawarska
1792–1815 (1).
Struktura,
organizacja,
taktyka"
ISBN
978-83-65982-49-0
88 str.
163x235 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Słowo
wstępne
I Struktura i
organizacja
armii
II Taktyka
III Życie
żołnierza
IV
Umundurowanie
Aneksy
O
książce:
Bawaria jest
jednym z
największych i
najbogatszych
landów
Niemiec. Jest
ona zresztą
chyba
najbardziej
rozpoznawalna.
Na bawarskie
symbole
natykamy się
ciągle w
otaczającej
nas
rzeczywistości.
Miłośnicy
zmagań
piłkarskich
nie mogą
pominąć meczów
z udziałem
znanego klubu
piłkarskiego z
Monachium.
Zwolennicy
piwa cieszą
się na myśl o
święcie tego
trunku
odbywającym
się
tradycyjnie w
październiku.
Motomaniacy z
kolei nie mogą
beznamiętnie
przejść obok
maski
samochodu, na
której
widnieją trzy
litery, skrót
nazwy, która w
tłumaczeniu na
polski brzmi
„Bawarska
Fabryka
Samochodów”.
Nawet
wychodząc do
popularnego
centrum
handlowego
mojego
rodzinnego
miasta, można
natknąć się na
rozpostarte na
stołach flagi
bawarskie i
lokal
stylizowany na
tamtejsze
piwiarnie.
Niestety ten
sukces
marketingowy
nie przekłada
się na wiedzę
o tej części
Niemiec.
Trudno
wprawdzie
oczekiwać, że
przecięty
Polak będzie
zafascynowany
losami jednego
z państw
niemieckich,
szkoda jednak,
że polska
literatura
historyczna
nie pozwala na
zgłębienie
tego tematu,
tym
nielicznym,
którzy
wykazują się
takimi
osobliwymi
zainteresowaniami.
Celem
niniejszego
opracowania
jest próba
choćby
niewielkiej
poprawy tej
sytuacji...
O
autorze:
Jan
Snopkiewicz
(1986) –
absolwent
prawa na
Wydziale Prawa
i
Administracji
Uniwersytetu
Łódzkiego.
Autor
artykułów i
książek
poświęconych
armiom państw
niemieckich
okresu wojen
napoleońskich.

Igor
Babulin
"Obrona
Kandii
1648–1669.
Najdłuższe
oblężenie w
historii"
ISBN
978-83-65982-47-6
112 str.
165x235 mm
Mapy: 5
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Kandia
– „rywalka
Troi”
I Początek
wojny i obrona
Kandii w
latach
1648–1649
II Оbrona
Kandii w 1667
roku
III Oblężenie
Kandii od 1668
do maja 1669
roku
IV Francuska
wyprawa na
Kretę latem
1669 roku
V Słynny wypad
i bitwa, 25
czerwca 1669
roku
VI Kontynuacja
oblężenia i
kapitulacji
twierdzy
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i
schematów
O
książce:
W miejsce
poległego
księcia de
Beauforta
komendę nad
całą flotą
francuską
powierzono
dowódcy galer
– Louis-Victor
de
Rochechouart,
książę de
Vivonne.
Według
Navailles,
rano „eskadra
królewska,
papieska,
francuskie,
maltańskie i
weneckie
galery, wraz z
galeasami i
kilkoma innymi
statkami
Republiki,
pojawiły się w
szyku bojowym
naprzeciwko
pozycji
tureckich
przed
bastionem
Świętego
Andrzeja i
rzuciły
kotwice w
odległości
strzału z
armaty”. Turcy
strzelali do
nich z armat
ustawionych
wzdłuż
wybrzeża, ale
oddane w
odpowiedzi
salwy floty
sprzymierzonych
były tak
silne, że
zmusiły
Osmanów do
porzucenia
swych baterii
i schronienia
się w okopach.
Okręty i
galery
ustawiły się
wzdłuż
wybrzeża ze
wschodu na
zachód,
wymierzając
swoje działa
przeciwko
nieprzyjacielowi.
Zgodnie z
planem księcia
de Vivonne
linia bitwy
floty
sprzymierzonych
wyglądała
następująco:
od bastionu
Sant’Andrea
(Św. Andrzeja)
i dalej na
zachód stała
połowa
francuskich
okrętów i
galer,
następnie 6
weneckich
galeasów, a
następnie
druga połowa
francuskiej
eskadry, za
którą rzuciły
kotwice 2
okręty i 2
galery
weneckie.
Linię bojową
zamykały
galery papieża
i Zakonu
Maltańskiego,
a także 6
weneckich
okrętów...
O
autorze:
Igor
Babulin
(1968) jest
kandydatem
nauk
historycznych
(2013),
obecnie
wykładowcą w
Instytucie
Technologii
Stosowanych
Rosyjskiego
Uniwersytetu
Transportu w
Moskwie. W
1993 r.
Ukończył
Wydział
Historyczny
Państwowego
Instytutu
Pedagogicznego
w Kałudze, a w
2000 r.
Instytut Prawa
Ministerstwa
Spraw
Wewnętrznych
Federacji
Rosyjskiej w
Moskwie.
Jego
zainteresowania
badawcze
obejmują
historię
wojskową Rosji
i Europy
Zachodniej
XVI-XVII
wieku.
Autor
monografii:
„Walka o
Ukrainę i
bitwa pod
Konotopem
(1658–1659)”
(2015), „Bitwa
kaniowska 16
lipca 1662 r.
Zapomniane
zwycięstwo”(2015),
„Kampania
smoleńska i
bitwa pod
Szepielewiczami
w 1654 r.”
(2018).

Redakcja
naukowa:
Andrzej
Olejko, Piotr
Mrozowski,
David
Méchin, Boris
Ciglić
"Skrzydła
zwycięzców,
skrzydła
pokonanych...
skrzydła
niepodległości
1918"
ISBN
978-83-65982-46-9
520 str.
155x214 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2020
Spis treści:
Tytułem
wstępu
(Karol Górski,
Starosta
Gorlicki)
By way of
introduction
Andrzej Olejko
Ponownie
Na zachodzie
bez zmian...
Od „krwawego
kwietnia” i
„krwawego
września” 1917
r. po „czarny
wrzesień” i
dzwony
alianckiej
victorii 1918
r.
Again, In the
West,
unchanged...
From „Bloody
April” and
„Bloody
September”
1917 to „Black
September” and
the bells of
Allied
Victoria 1918
Siergiej
Nelipowicz
Walki o
Galicję
1914-1918
Battle of
Galicia
1914-1918
Wojciech Mazur
„Mission
Roumaine
d’Aéronautique”
– francuski
personel i
sprzęt
lotniczy w
Rumunii w
latach
1916-1917
„Mission
Roumaine
d’Aéronautique”
– French
personnel and
aviation
equipment in
Romania in
1916-1917
Oleksandr
Demianiuk
Bolshevik’s
wings
1917-1918
Bolszewickie
skrzydła
1917-1918
Matjaž Ravbar
The
Hundredth
Anniversary of
the Bombing of
Koroška Bela
on 14 August
1917
Setna rocznica
bombardowania
Koroška Bela
14 sierpnia
1917 r.
Marina Rossi
Stop war!
Political
strikes for
peace and
social equity
in the dying
Austro-hungarian
Empire
1918!
Zatrzymać
wojnę! Strajki
polityczne na
rzecz pokoju i
sprawiedliwości
społecznej w
umierającym
imperium
austro-węgierskim
David Méchin
1918: The
Division
Aérienne in
battle
1918: Division
Aérienne w
walce
Harald Fritz
Potempa
Deutsche
Luftstreitkräfte
1918 und
danach. Der
Einsatz
außerhalb der
Westfront und
das Problem
des Raumes
Niemieckie
siły
powietrzne w
1918 r. i
później.
Zastosowanie
poza Frontem
Zachodnim i
problem
przestrzeni
Gerald Penz
Die
österreichisch-ungarischen
und deutschen
Fliegerverbände
in der 12.
Isonzoschlacht
vom 24.
Oktober bis
31. Oktober
1917
Austro-węgierskie
i niemieckie
jednostki
lotnicze w 12.
bitwie o
Isonzo od 24
października
do 31
października
1917 r.
Gerhard Artl
Der
Einsatz der
Luftfahrtruppen
in der
Piaveschlacht,
Juni 1918
Wykorzystanie
lotnictwa w
bitwie nad
Piawą,
czerwiec 1918
r.
Michal Plavec
Die übrige
fronte. The
air war over
Albania during
the last year
of WWI
Die übrige
fronte. Wojna
powietrzna nad
Albanią w
ostatnim roku
Wielkiej Wojny
Andrij Kharuk
Lotnictwo
Ukraińskiej
Republiki
Ludowej i
Państwa
Ukraińskiego w
latach
1917-1918
Aviation of
the Ukrainian
People’s
Republic and
the Ukrainian
State in
1917-1918
Boris Ciglić
Wings of
victory:
Serbian
aeronautics in
1918
Skrzydła
zwycięstwa:
serbskie
lotnictwo w
1918 r.
Piotr Mleczko
Nocne
operacje
lotnicze w
końcowym
okresie
Wielkiej Wojny
Night flight
operations at
the end of the
Great War
Mariusz
Niestrawski
Za Kaisera
czy wolną
Polskę – o
Polakach w
strukturach
Fliegerersatz
Abteilung Nr.
4
For Kaiser or
free Poland –
about Poles in
the structures
of
Fliegerersatz
Abteilung Nr.
4
Tytułem
zakończenia
(Andrzej
Olejko)
The End
O
książce:
Opracowanie
oddawane w twe
ręce Drogi
Czytelniku
jest pokłosiem
ostatniej,
czwartej
międzynarodowej
konferencji
lotniczej
zorganizowanej
tak jak i
poprzednie w
Ośrodku
Konferencyjno-Wystawienniczym
Kasztel w
Szymbarku. W
ciągu czterech
lat przez
obiekt ten
przewinęło się
znamienite
grono
prelegentów,
znawców
tematyki
lotniczej
Wielkiej Wojny
z Austrii,
Niemiec,
Rosji,
Ukrainy,
Francji,
Włoch, Serbii,
Słowenii,
Czech,
Słowacji oraz
Polski, którzy
pozostawili po
sobie nie
tylko wrażenie
niebywale
wysokiego
poziomu w
prezentowanej
przez siebie w
referatach
tematyce jak i
tutaj odbywały
się „chrzciny”
następujących
po sobie
czterech tomów
pokonferencyjnych.
Niebywale
cieszy fakt,
że echa
lotniczych
konferencji
dotarły do
naukowych
centrów świata
i zasiliły
zasoby
biblioteczne
np. Museum
Specialist,
Collections
Processing
Unit National
Air and Space
Museum/Smithsonian
Institution w
Stanach
Zjednoczonych
Ameryki (USA)
jak i
wzbudziły
uznanie
światowych
autorytetów z
lotniczej
tematyki
takich jak
płk. Terry
Finnegan, Carl
J. Bobrow z
USA, John
Herris z
amerykańskiego
wydawnictwa
Aeronautbooks
czy Helmuth
Jäger z
Niemiec.
Postawiona
konferencyjna
teza Ohne
Flieger kein
Sieg
została
udowodniona a
luka w nauce
dotycząca
działań
lotniczych na
„zapomnianych
frontach
Wielkiej
Wojny”
wypełniona.
Tym samym
organizacja
wspomnianych
czterech
międzynarodowych
konferencji
lotniczych w
okresie
rocznicowych
obchodów 100.
lecia wydarzeń
z lat
1914-1918
pokazała, iż
gorlickie
muzeum
zasłużenie
trafiło do
grona
zauważalnych
na naukowej
mapie świata
(Andrzej
Olejko)...

Witalij
Pienskoj
"Szkice
z historii
wojny
inflanckiej z
lat 1558-1561.
Pogląd
strony
rosyjskiej"
ISBN
978-83-65982-44-5
207 str.
145x205 mm
Okładka miękka
ze
skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Od
autora
Prolog
I Kampania
1558 r.: od
zimowego
wielkiego
„najazdu” do
letniego
„upadku zamku”
oraz ryskiego
„siedzenia”
II Od wojny do
rozejmu i
powrót do
wojny.
Kampania z
1559 r.
III Imperium
kontratakuje:
kampania 1560
r. i upadek
Fellina
IV Ostatnia
kampania:
śmierć Zakonu
i casus
tarwacki
Epilog
Chronologia
wojny
inflanckiej
1558-1561 r.
Spis map i
schematów
Wybrana
bibliografia i
źródła
O
książce:
Pomysł
napisania tej
książki
narodził się
przypadkowo.
Zajmując się
badaniem
historii
rosyjskich
spraw
wojennych
okresu
„klasycznego”
ich rozwoju
(2. połowa XV
– początek
XVII w.), w
pierwszej
kolejności
interesowaliśmy
się historią
rosyjsko-krymskich
konfliktów, o
tyle od połowy
XVI w. na
kilka
dziesięcioleci
szczególnie
Krym staje
się, jeśli nie
najważniejszy,
to w każdym
razie
najbardziej
niebezpiecznym
wrogiem
Państwa
Rosyjskiego.
Zresztą nawet
u szczytu
swoich
sukcesów
Stefan Batory,
król młodej
Rzeczypospolitej,
mógł tylko
marzyć o
kampanii na
Moskwę i jej
zniszczeniu.
Zaś krymski
„car”
Dewlet-Girej I
dwukrotnie
podchodził do
Moskwy, w 1571
i 1572 r., a
nawet spalił
ją doszczętnie
w maju 1571 r.
Kolejnym,
starym i
dziedzicznym
wrogiem
Państwa
Rosyjskiego
(jeszcze z
czasów Dymitra
Dońskiego)
było Wielkie
Księstwo
Litewskie, z
którym Moskwa
od końca XV w.
walczyła
regularnie i
konsekwentnie
dążyła do
odzyskania
„dziedzictwa
Jarosława”.
Główną
„nagrodą” w
tej
konfrontacji
była dominacja
w Europie
Wschodniej i
biorąc pod
uwagę te
okoliczności w
pełni
zrozumiały
jest ten
pogląd, który
udał się
władzom
moskiewskim w
tym kierunku
polityki
zagranicznej...
O
autorze:
Witalij
Pienskoj
(ur. 1969 we
Frankfurcie
nad Odrą),
doktor nauk
historycznych,
profesor
Katedry
Filozofii i
Teologii na
Uniwersytecie
Biełgorodzkim.
Autor wielu
książek i
artykułów
naukowych
dotyczących
historii
wojskowości. W
kręgu jego
zainteresowań
znajdują się
m.in.
rewolucja
militarna w
Zachodniej
Europie i jej
wpływ na
sztukę wojenną
Rosji (co
stanowiło
temat jego
dysertacji
doktorskiej),
jak i
zagadnienia
poszczególnych
kampanii i
bitew
toczonych
przez Rosję,
zwłaszcza w
XVI wieku.
Oprócz
historii
wojskowości
zakres jego
studiów
obejmuje także
zagadnienia
związane z
historią
państwa
bizantyńskiego
i kontaktów
rosyjsko-bizantyjskich.
Jest także
autorem wielu
publikacji
naukowych z
innych
dziedzin nauk
historycznych.
W 2016 r.
nakładem
naszego
Wydawnictwa
wyszła jego
książka Mołodia
28 VII – 3
VIII 1572.

Tomasz
Rogacki
"Zorndorf
(Sarbinowo) 25
VIII 1758"
ISBN
978-83-65982-43-8
112 str.
165x235 mm
Mapy: 19
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wstęp
I Zarys
konfliktu
II Na głównym
froncie wojny
(marzec –
sierpień 1758)
III
Przeciwnicy
IV Bitwa pod
Zorndorf
[Sarbinowo]
(25 sierpnia
1758 r. –
piątek)
Aneksy
Spis map i
szkiców
Bibliografia
O
książce:
Seydlitz,
który jeszcze
podczas
przemarszu nad
Zabergrund
dostał rozkaz
króla, aby
natychmiast
atakował
rosyjskie
prawe
skrzydło,
pozostał w
bezruchu. Na
ponowione
wezwanie
polecił
odpowiedzieć,
że nie
zawiedzie, a
swoje
zachowanie
wyjaśni po
bitwie.
Wściekły król
polecił
przekazać mu,
że po bitwie,
to zapłaci za
to głową, na
co Seydlitz
odpowiedział
za
pośrednictwem
kuriera:
Powiedz
królowi, że po
bitwie moja
głowa jest do
jego
dyspozycji, a
na razie
wierzę, że
pozwoli mi ją
wykorzystać w
tej bitwie.
Seydlitz po
prostu
postanowił
odczekać na
odpowiedni
moment i
dopiero
wówczas
wykonać
mordercze
uderzenie.
Tłumy
uciekającej
pruskiej
piechoty i
ścigających
ich Rosjan
sprawiały
wrażenie, że
bitwa została
przegrana.
Widząc to rtm.
Wackenitz
oświadczył
wówczas
Seydlitzowi: Man
darf nicht
sagen, dass
eine Schlacht
verloren sie,
ehe nicht die
Garde du Corps
des Königs
attakirt hat
(Nie uznaję,
że bitwa jest
przegrana,
skoro Garde du
Corps jeszcze
nie
atakowała)...
O
autorze:
Tomasz
Rogacki
(XII 1959).
Inspektor w
Urzędzie
Miasta i Gminy
w Nakle nad
Notecią.
Członek
założyciel
Nakielskiego
Bractwa
Kurkowego.
Znawca białej
broni i
falerystyki,
czym parał się
przez wiele
lat. Od
szeregu lat
zgłębia też
tajniki
biblistyki. Z
zawodu
menedżer
kultury (UAM
Poznań). Autor
ponad 30
książek,
głównie
dotyczących
epoki
napoleońskiej.
Nieobce są mu
inne
przestrzenie
historyczne.
Obecna książka
traktuje o
największej
zdaniem autora
bitwie wojny
siedmioletniej,
która
rozegrała się
na ziemiach
polskich – pod
Zorndorf
(Sarbinowo).

Jarosław
Dobrzelewski
"Zarys
wybranych
konfliktów
zbrojnych w
Afryce
w drugiej
połowie XX w."
ISBN
978-83-65982-42-1
239 str.
145x205 mm
Okładka miękka
ze
skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Od
autora
Zamiast wstępu
I Wojna
ogadeńska
między Somalią
a Etiopią
(1977-1978)
II Wojna
Erytrejczyków
o
niepodległość
(1961-1993)
III Wojna
między Erytreą
a Etiopią
(1998-2000)
IV „Świąteczna
wojna” między
Mali a Burkina
Faso
(20-30.12.1985)
V Wojny
pomiędzy
Tanzanią i
Ugandą (1972,
1978-1979)
VI Wojna
między Libią i
Egiptem w 1977
roku
VII Wojna w
Czadzie
(1965-1990)
VIII Konflikt
między Stanami
Zjednoczonymi
Ameryki a
Libią
(1981-1989)
Wykaz skrótów
Spis map i
schematów
Bibliografia
O
książce:
Rok 1960
nazywany
„rokiem
Afryki”
przyniósł
niepodległość
wielu
europejskim
koloniom
leżącym na tym
kontynencie.
Nowo powstałe
kraje stanęły
w obliczu
wielu
problemów, a
jednym z nich
były liczne
konflikty
graniczne.
Warto przy tym
przypomnieć,
że większość
państw
afrykańskich
„odziedziczyła”
swoje
terytoria po
dawnych
europejskich
koloniach.
Przy
wyznaczaniu
ich granic nie
liczono się z
zamieszkującą
tam ludnością,
co stało się
jedną z
przyczyn
późniejszych
sporów
terytorialnych
(np. konfliktu
etiopsko-somalijskiego),
czy też dążeń
separatystycznych
prowadzących
do wojen
domowych (np.
konfliktu
etiopsko-erytrejskiego).
W państwach
afrykańskich
nie udało się
na ogół
zaprowadzić, a
tym bardziej
utrzymać na
dłużej,
systemu rządów
demokratycznych
– tak
powszechnego w
ich dawnych
metropoliach.
Przeważnie w
wyników
zamachów stanu
władzę
dyktatorską
obejmowali w
nich wojskowi,
którzy
usiłowali siłą
rozwiązywać
wszelkie
problemy
wewnętrzne
(Etiopia,
Uganda, Czad),
lub dążyli do
utworzenia ze
swojego
państwa
mocarstwa
regionalnego
(Libia,
Etiopia,
Uganda).
Zdarzało się
też, że
pretendentów
do przejęcia
władzy było
wielu, a kraj
rozdzierany
był
wieloletnią
wojną domową,
w której
często
uczestniczyły
państwa
ościenne
(Czad,
Uganda)...
O
autorze:
Jarosław
Dobrzelewski
(1971),
absolwent
Wydziału
Filozoficzno-Historycznego
Uniwersytetu
Łódzkiego.
Specjalizuje
się w historii
wojskowości.
Szczególnie
interesują go
konflikty
zbrojne w
Ameryce
Południowej i
na Bliskim
Wschodzie. Od
kilku lat
publikuje
teksty w
czasopiśmie
„Taktyka i
Strategia”.
Jest autorem
kilku książek,
m.in. Wojna
o Gran Chaco
1932–1935
(Zabrze –
Tarnowskie
Góry 2012), Wojna
iracko-irańska
1980–1988
(Zabrze –
Tarnowskie
Góry 2014), Wojna
Paragwaju z
Potrójnym
Przymierzem
1864–1870
(Zabrze –
Tarnowskie
Góry 2016).

Orsolya
Falus
"Szpitalne
zakony
rycerskie w
czasach
Arpadów
na
Węgrzech"
ISBN
978-83-65982-32-2
226 str.
155x214 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Przedmowa
do polskiego
wydania Szpitalnych
zakonów
rycerskich w
czasach
Arpadów na
Węgrzech
(dr hab. prof.
Marian
Małecki)
Przedmowa do
wydania
węgierskiego
(Ks. dr Miklós
Beer)
Wstęp
I Powstanie
zgromadzeń
mniszych i
zakonów
rycerskich
II Wyprawy
krzyżowe
III Opieka
zdrowotna w
epoce dynastii
Arpadów
IV Locus
credibilis
authenticus
V Zakon
rycerzy
Świętego
Łazarza
VI Zakon
templariuszy
VII Zakon
rycerski
Świętego Jana
VIII Zakon
Świętego
Antoniego
IX Zakon
rycerski
Świętego
Stefana
X Zakon Ducha
Świętego
Podsumowanie
Summary
Wykaz skrótów
Bibliografia
O
autorce i o
książce:
Prof. Orsolya
Falus –
jest
węgierskim
naukowcem o
polskich
korzeniach,
urodzoną w
Peczu, z
zawodu
prawnikiem,
adwokatem,
lektorem
języka
angielskiego i
historykiem
prawa, a także
absolwentką
Master of Arts
– Secondary
School Teacher
of English
language and
literature MSC
University of
Pécs, Faculty
of Arts oraz
absolwentką
University of
Pécs, Faculty
of Law i
zwyciężczynią
Bar exam
/Hungarian
Ministry of
Justice; 1998.
Przez wiele
lat wykładała
na różnych
światowych
uniwersytetach
w tym
University of
Exeter w
Wielkiej
Brytanii,
University of
Bayreuth w
Niemczech, a
także
University of
Agri w Turcji
i University
of Rades w
Tunezji. Jest
absolwentką
najstarszego
uniwersytetu
na Węgrzech –
w Peczu, gdzie
obroniła
doktorat, a
ponadto
wykładowcą
uniwersytetów
węgierskich w
Vácu, Kaposvar
i Dunaujvaros.
W świecie
nauki jej
nazwisko można
znaleźć w tak
szacownych
instytucjach
jak: Institute
of Islamic
Research
(secretary
general),
Zrínyi
Research Team,
Tárkány Szücs
Ernő Research
Team of Legal
Ethnography
and Legal
Cultural
History,
Hungarian
Academy of
Science, Pécs
Academic
Committee, IX.
Commission of
Economic and
Legal
Sciences,
Working
Committee of
Law Dogmatics
and Law
History.
Jest damą
zakonu św.
Łazarza na
Węgrzech
(Order of
Saint Lazarus)
oraz Glatt
Ignác
Association
/Palestrina
Choir of Pécs
Basilica.
Niniejsza
praca w sposób
całkowicie
nieznany
czytelnikowi
polskiemu
pokazuje
dzieje
szpitalnych
zakonów
rycerskich na
Węgrzech w
czasach
Arpadów, w tym
odkrycia
archeologiczne,
nową
interpretację
źródeł, a
także
węgierskie
spojrzenie na
czasy krucjat
chociażby w
postaci
rodzimego
zakonu
stefanitów.

Marcin
Suchacki
"Od
Ober-Selk do
Meksyku
1864–1867:
z
wojennych
dziejów
Austrii"
ISBN
978-83-65982-41-4
96 str.
165x235 mm
Mapy: 5
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wstęp
I Od Ober-Selk
do Königgrätz
1864–1866:
zmienne koleje
losu 30
galicyjskiego
pułku piechoty
II Szarża
Bechtolsheima:
kontrowersyjny
epizod z bitwy
pod Custozą w
roku 1866
III Trutnov
1866: utracone
zwycięstwo
IV W imię
Quetzalcóatla:
austriaccy
ochotnicy w
Meksyku
(1865–1867)
Załączniki
Bibliografia
Spis map
i schematów
O
książce:
Idąc przebojem
poprzez
zastępy
hohenzollernowskich
żołnierzy,
rakuscy
strzelcy w
ramach
pociechy
zdobyli jedną
z chorągwi 2
pułku
grenadierów
gwardii, jak
na ironię
noszącego imię
cesarza
Franciszka
Józefa I.
Polak ze
Śląska
Cieszyńskiego,
szeregowy
Franciszek
Kobiela,
powalił
nieprzyjacielskiego
sztandarowego,
z rąk którego
podjął ów znak
bojowy. W
chwilę potem
sam upadł
trafiony w
kolano, lecz
wtedy dobiegł
doń inny z
Polaków,
strzelec
Perlega. Ten
odpiął z
drzewca
płachtę
pruskiej
chorągwi,
zabierając ją
ze sobą i
ujmując pod
ramię rannego
towarzysza. Na
polu walki
pozostała
tylko część
złamanego
podczas walki
wręcz masztu
chorągiewnego,
którą niczym
relikwię
hohenzollernowscy
gwardziści
nazajutrz po
bitwie
demonstrowali
księciu
Fryderykowi
Wilhelmowi
jako
świadectwo
zażartości
boju
stoczonego pod
Rubínovicami...
O
autorze:
Marcin
Suchacki –
ur. w 1979 r.
historyk i
pisarz,
wychowanek II
LO im. Jana
Śniadeckiego w
Kielcach,
absolwent
Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
„Od Ober-Selk
do Meksyku
1864–1867: z
wojennych
dziejów
Austrii”
stanowi jego
szóstą książkę
opublikowaną w
naszym
Wydawnictwie.
Na jej kartach
Autor maluje
dramatyczne
losy
galicyjskich
weteranów
szlezwickiej
kampanii,
kontrowersyjną
szarżę
Bechtolsheima,
meandry
trutnovskiej
batalii oraz
dzieje
austriackiego
korpusu
ochotniczego w
Meksyku.

Michał
Leszczyński
"Dien
Bien Phu 1954"
ISBN
978-83-65982-40-7
96 str.
165x235 mm
Mapy: 5
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wstęp
I Historia
Wietnamu
II Podbój
Wietnamu
III Blaski i
cienie Unii
Indochińskiej
IV II wojna
światowa i
niepodległość
Wietnamu
V I wojna
indochińska
VI Korpus
Ekspedycyjny w
tarapatach
VII Francuzi
odzyskują
równowagę
VIII Kosztowny
impas
IX Operacja
„Castor”
X Obóz warowny
XI Walki o
północny pas
obrony
XII Załoga
kurczowo
trzyma się
lotniska
XIII Pora
deszczowa i
natężenie walk
XIV Na ratunek
Dien Bien Phu
XV Upadek
obozu
warownego
Aneks
Spis map i
schematów
Bibliografia
O
książce:
Konflikt,
który
wstrząsnął
Półwyspem
Indochińskim w
latach
1946–1954
stanowi
fascynującą i
zarazem
pouczającą
opowieść. Z
jednej strony
walczyło w nim
bowiem znane
nam mocarstwo
kolonialne, z
drugiej zaś
kraj odległy,
egzotyczny
wręcz. Dążąca
do globalnej,
walnej
konfrontacji
europejska
sztuka wojenna
starła się z
azjatycką
odmianą wojny
partyzanckiej.
Wreszcie
podpierający
się
feudalizmem
kapitalizm
stanął
naprzeciwko
dalekowschodniej
wersji
marksizmu. Bez
zbędnej
przesady można
więc
powiedzieć, że
splotły się ze
sobą w
śmiertelnej
walce dwa
zupełnie różne
światy.
Data upadku
obozu
warownego Dien
Bien Phu, 7
maja 1954
roku, to
symboliczny
koniec ery
europejskiego
kolonializmu.
Obraz tysięcy
francuskich
jeńców
maszerujących
do
wietnamskiej
niewoli na
zawsze zapadł
w pamięć ludom
żyjącym pod
rządami
odległych
mocarstw.
Algieria,
Maroko,
Madagaskar,
Tunezja –
imperium
kolonialne
Francji
rozpadło się w
kolejnych
latach niczym
domek z kart,
niejednokrotnie
w bardzo
dramatycznych
okolicznościach...
O
autorze:
Michał
Leszczyński
(1985).
Dziennikarz i
copywriter
pochodzący z
Gniezna.
Absolwent
Wydziału
Historycznego
Uniwersytetu
im. Adama
Mickiewicza w
Poznaniu.
Obecnie
zawodowo
związany z
Warszawą.
Uwielbia
historie, w
których do
walki stają
dwie
cywilizacje z
różnych stron
świata. Oprócz
I wojny
indochińskiej,
interesują go
również
starcia
białych
kolonistów z
rdzennymi
mieszkańcami
Ameryki
Północnej, a
także
działania na
Pacyfiku
podczas II
wojny
światowej.

Anna
Pawlicka
"Dziewczyny
idą na wojnę.
Historia
Przysposobienia
Wojskowego
Kobiet"
ISBN
978-83-65982-39-1
76 str.
155x214 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wstęp
I I wojna
światowa –
kobiety-legionistki
w wojsku
polskim
II Ochotnicza
Legia Kobiet –
historia
organizacji
III
Organizacja
Przysposobienia
Kobiet do
Obrony Kraju –
historia
organizacji
IV Wrzesień
1939 i losy
powojenne
Organizacji
V Służba w OLK
– problem ze
społeczną
recepcją i
problemy
wewnętrzne
VI Pewiaczki w
oczach
własnych i
społeczeństwa
VII
Działalność
społeczna PWK.
Koła Lokalne i
Drużyny Pracy
Społecznej
VIII Życie
wewnętrzne
Organizacji
IX Obozy
letnie PWK
X
Umundurowanie
PWK i
spojrzenie na
nie pewiaczek
Zakończenie
Bibliografia
O
książce:
Książka Dziewczyny
idą na wojnę.
Historia
Przysposobienia
Wojskowego
Kobiet
ukazuje
historię
organizacji
założonej
przez
kobiety-patriotki,
która miała
przygotowywać
polskie
dziewczęta do
służby
pomocniczej
przy wojsku
polskim.
Ochotniczki
uczyły się
obrony
przeciwgazowej,
pierwszej
pomocy,
podstaw
medycyny,
przetrwania,
strzelectwa i
wielu innych.
Organizacja
wywodzi się z
lwowskiej
Ochotniczej
Legii Kobiet,
której
historia
również
została
nakreślona w
tej
publikacji.
Kronikę PWK
przeplata
relacja jej
byłej
uczestniczki,
pani Haliny
Wiśniewskiej,
oraz zdjęcia z
archiwalnych
numerów „Dla
Przyszłości” –
pisma
wydawanego
przez same
dziewczęta...
O
autorze:
Anna
Pawlicka –
(ur. 1993)
magister
historii
Uniwersytetu
Jagiellońskiego.
Ukończyła
specjalizację
– antropologia
historyczna.
Interesuje się
ukazywaniem
historii z
perspektywy
lokalnej i
osobistej.
Chętnie
wykorzystuje
wywiady ze
świadkami
historii,
uznając, że
ich słowa –
poparte
źródłami
pisanymi –
najlepiej
ożywiają dawne
dzieje. Od
wielu lat
uczestniczy w
rekonstrukcji
historycznej –
odtwarza
sylwetkę
ochotniczki
PWK przy
Grupie
Rekonstrukcyjnej
84 Pułku
Strzelców
Poleskich.

Eugen
Gorb, Jurij
Ryabucha
"Lwów
– Jezierna.
Kampania
kozacko-moskiewska
roku 1655"
ISBN
978-83-65982-38-4
183 str.
145x205 mm
Okładka miękka
ze
skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wstęp
I Ukraina
kozacka i jej
sąsiedzi na
przełomie
1654-1655 roku
II Marsz na
Lwów. Bitwa
pod Gródkiem
III Oblężenie
Lwowa
IV Ekspedycja
na Polesie.
Zdobycie
Lublina przez
wojska
moskiewsko-kozackie
V Starcia pod
Jezierną.
Rokowania z
chanem
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map i
schematów
O
książce:
Rok 1648 we
wszystkich
aspektach stał
się zwrotnym
punktem w
dziejach
Rzeczypospolitej.
Ten rok był
zwiastunem
powolnego,
choć
nieuchronnego,
jej upadku. W
ciągu
najbliższych
dwudziestu lat
państwo
polsko-litewskie
prowadziło
ciągłe,
wyniszczające
wojny, które
doprowadziły
je niemal na
skraj rozpadu.
Powstanie
Bohdana
Chmielnickiego,
potop
szwedzki,
trzynastoletnia
wojna
rosyjsko-polska
– wszystkie te
konflikty
zbrojne zawsze
cieszyły się
nieustanną
uwagą polskich
i
zagranicznych
historyków.
Jednak
niektóre
aspekty tych
wydarzeń nadal
stanowią
„białe plamy”,
pełne są
historycznych
mitów i
sprzeczności.
Jedną z tych
„białych plam”
stanowi
wspólna
kampania wojsk
kozacko-moskiewskich
przeprowadzona
na Ukrainie w
drugiej
połowie 1655
roku. Kampania
militarna,
której
poświęcona
jest ta
książka, nie
jest dobrze
znana
polskiemu
czytelnikowi i
nie wzbudziła
w XX i
początkach XXI
wieku dużego
zainteresowania
wśród
historyków.
Niemal
równocześnie z
początkiem
wyprawy
kozacko-moskiewskiej
na Lwów
Szwedzi pod
wodzą swego
wojowniczego
monarchy
najechali
Rzeczpospolitą,
która prawie
wszystkie
swoje siły
rzuciła do
walki z
Karolem X
Gustawem, a
więc naturalne
wydaje się, że
współcześni
całą uwagę
skupili
właśnie na
tych
tragicznych
wydarzeniach.
Zdecydowana
większość
ówczesnych
notatek,
listów,
kronik,
diariuszy,
pamiętników i
wspomnień,
które są
najbardziej
wiarygodnymi
źródłami do
pierwszego
okresu
powstania
Bohdana
Chmielnickiego,
teraz skupiła
się na
opisywaniu
szczegółów
potopu
szwedzkiego.
Informacje o
kampanii
Kozaków i
Moskwicinów na
Ukrainie są
obecne w tych
tekstach tylko
marginalnie...
O
autorach:
Eugen Gorb
(1989),
historyk z
wykształcenia,
absolwent
Mariupolskiego
Uniwersytetu
Państwowego
(Ukraina) i
studiów
doktoranckich
Donieckiego
Uniwersytetu
Narodowego im.
Wasyla Stusa.
Autor wielu
artykułów
naukowych i
popularnonaukowych
na temat
irlandzkiej
wojny
dziewięcioletniej
(1594–1603),
polityki
wewnętrznej i
zagranicznej
Rzeczypospolitej
w połowie XVII
wieku, okresu
1918-1926 oraz
historii
rozwoju
polskiej nauki
historycznej.
Obecnie
współpracuje
jako
dziennikarz z
portalem
polsko-ukraińskim
PolUkr.net.
Jurij
Ryabucha
(1976),
historyk z
wykształcenia,
absolwent
Mariupolskiego
Uniwersytetu
Państwowego
(Ukraina).
Autor pracy
doktorskiej
„Siły Zbrojne
Południa Rosji
na terytorium
Ukrainy w 1919
roku”. Autor
wielu
artykułów
naukowych i
popularnonaukowych
z zakresu
historii
wojskowości.

Mariusz
Samp
"Krosno
Odrzańskie
1005 i 1015"
ISBN
978-83-65982-37-7
79 str.
165x235 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wstęp
I
Państwo
piastowskie na
początku XI
wieku i jego
kontakty z
Niemcami
II Wojskowość
polska w
okresie
wczesnofeudalnym
III Krosno
Odrzańskie do
początku XI
stulecia
IV Obrona
przejścia pod
Krosnem w 1005
roku
V Starcie
polsko-niemieckie
nad Odrą
(1015)
Zakończenie
Bibliografia
Spis map
O
książce:
Krosno
(Crosno), obok
Cedyni i Iławy
(obecnie część
Szprotawy),
jest jedną z
najstarszych
nazw
miejscowych
wzmiankowanych
przez biskupa
merseburskiego
Thietmara
(975-1018),
najważniejszego
z kronikarzy
niemieckich,
opisujących
czasy
panowania
Mieszka I i
jego syna
Bolesława
Chrobrego.
Rządy drugiego
z wymienionych
władców
obfitowały w
wiele
toczonych
między
Piastami a
Liudolfingami
wojen.
Zmagania
militarne
rozgrywały się
głównie na
terenie
Połabia i
ziemiach
etnicznie
polskich.
Kilkukrotnie
ówczesny król
niemiecki
Henryk II
wyruszał w
kierunku
Polski z
nadzieją
ostatecznego
pokonania
Chrobrego,
który w tym
okresie był
dynastą
silnym,
wyraźnie
dążącym do
podkopania
wpływów i
znaczenia
Cesarstwa w
regionie. W
1005 i 1015 r.
wojska
niemieckie
dwukrotnie
znalazły się
pod Krosnem,
leżącym nad
Odrą. Doszło
też wtedy do
dwóch krwawych
bitew.
Próbę ich
scharakteryzowania
podjęto w
niniejszej
publikacji.
Przy analizie
militarnej
wymienionych
powyżej starć
zbrojnych
posłużono się
przede
wszystkim
źródłami
pisanymi.
Najważniejszym
źródłem,
wykorzystanym
obficie w toku
badań, była
kronika
wspomnianego
już wcześniej
Thietmara,
który w
zasadzie jako
jedyny ze
współczesnych
autorów podał
podstawowe
informacje o
dziejach
wczesnośredniowiecznego
Krosna. Bez
tych
wiadomości
wiedza o
najstarszej
historii
wymienionego
ośrodka i jego
najbliższych
okolicach
byłaby osnuta
wieloma
nieweryfikowalnymi
domysłami i
spekulacjami...
O
autorze:
Mariusz
Samp
(1990) –
absolwent
historii
wojskowości na
Uniwersytecie
im. Adama
Mickiewicza w
Poznaniu.
Obecnie
doktorant
Akademii
Pomorskiej w
Słupsku.
Historia,
szczególnie
historia
polskiego
średniowiecza,
jest
przedmiotem
jego
zainteresowań
od wczesnych
lat szkolnych.
Publikował
m.in. w
„Przeglądzie
Historyczno-Wojskowym”,
„Studiach z
Dziejów
Polskiej
Historiografii
Wojskowej”,
„Scripta
Historica” i
„Kwartalniku
Bellona”. Na
co dzień mąż i
katolik.

Felicjan
Pawlak
"Z
Oflagu do
Tobruku i w
nieznane.
Diariusz 1939–
1943"
(Opracował i
wstępem
opatrzył Karol
Łopatecki)
ISBN
978-83-65982-36-0
519 str.
145x205 mm
Okładka miękka
ze
skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Przedmowa
(Norman
Davies)
Wstęp (Karol
Łopatecki)
Felicjan
Pawlak. Oflagu
do Tobruku i w
nieznane.
Diariusz
1939–1943
I Wojna
obronna (17 IX
1939 – 5 X
1939)
II Niewola i
pobyt w Oflagu
II B Arnswalde
(6 X 1939 – 5
II 1940)
III Próba
ucieczki i
przewiezienie
do Oflagu VIII
B Silberberg
(6 II 1940 – 4
V 1940)
IV Ucieczka ku
wolności (5 V
1940 – 31 V
1940)
V Budapeszt i
obóz w Lenti
(1 VI 1940 –
17 VI 1940)
VI W drodze na
Bliski Wschód
(18 VI 1940 –
18 VIII 1940)
VII W
Samodzielnej
Brygadzie
Strzelców
Karpackich (19
VIII 1940 – 6
I 1941)
VIII Obrona
Tobruku (17
VIII 1941 – 9
XII)
IX Bitwa pod
Gazalą (10 XII
1941 – 29 XII
1941)
X Kurs Middle
East Tactical
School w
Heluan (30 XII
1941 – 13 II
1942)
XI Ponownie w
Samodzielnej
Brygadzie
Strzelców
Karpackich (14
II 1942 – 8
III 1942)
XII Szkoła
Podchorążych w
Centrum
Wyszkolenia
Armii (10 III
1942 – 14 VI
1942)
XIII Siódmy
kurs Middle
East Staff
School Haifa
(15 VI 1942 –
7 XI 1942)
XIV W
oczekiwaniu na
nowy
przydział:
podróż z
Egiptu do
Iraku (8 XI
1942 – 4 XII
1942)
XV W 3.
Brygadzie
Strzelców (5
XII 1942 – 11
III 1943)
XVI Służba w
5. Wileńskiej
Brygadzie
Piechoty (11
III 1943 – 26
VII 1943)
XVII 5.
Kresowa
Dywizja
Piechoty – z
Iraku do
Palestyny (27
VII 1943 – 5
IX 1943)
Aneksy
Chronologia
wydarzeń II
wojny
światowej
Bibliografia
Indeks osobowy
Abstract
O
książce:
Chociaż możemy
spotkać
dzienniki z
czasów wojny w
najróżniejszych
kształtach i
rozmiarach, to
zapiski
młodego
polskiego
oficera
Felicjana
Pawlaka są
wyjątkowe
zarówno pod
względem formy
jak i treści.
Dodatkowo
okoliczności
opisanych tam
wydarzeń mogą
wydać się
egzotyczne z
punktu
widzenia
brytyjskich
czy
amerykańskich
czytelników.
Historia
Pawlaka
zaczyna się we
wschodniej
Polsce podczas
kampanii
wrześniowej
1939 roku,
obejmuje
dwukrotne
uwięzienie w
charakterze
jeńca
wojennego,
dwie brawurowe
ucieczki z rąk
Sowietów i
Niemców, długą
podróż przez
Węgry i
Bałkany na
Bliski Wschód,
dwa lata
służby w
Samodzielnej
Brygadzie
Strzelców
Karpackich,
wysłanej m.in.
do Afryki
Północnej i
Tobruku, a
następnie
służbę w 2
Korpusie
Polskim pod
dowództwem
gen. Andersa,
w tym długie,
ciężkie i
bohaterskie
walki we
Włoszech.
Notatki
Pawlaka nie
skupiają się
na szczegółach
działań
wojennych, a
raczej
pokazują, jaki
wpływ ten
konflikt
zbrojny miał
na ciało i
umysł
wrażliwego
człowieka
uwikłanego w
wir historii.
Często są
krótkie i
lakoniczne,
przez co
czytelnik musi
zastanawiać
się, gdzie
autor się
znajduje i co
w tej chwili
robi, ale
niezwykle
trafnie
opisują
następujące po
sobie chwile
rozpaczy i
nadziei.
Dodatkowym,
elementem,
który bardzo
wzbogaca te
zapiski, jest
wyjątkowo
szczegółowy i
dogłębny
komentarz
Karola
Łopateckiego.
Norman Davies
(fragment Przedmowy)
O
autorze:
Felicjan
Pawlak
(1914–2000),
podpułkownik
dyplomowany.
Nauczyciel, w
1934 r.
powołany do
szkoły
podchorążych
piechoty. Jako
podporucznik
rozpoczął
służbę w 1937
r. w 44. Pułku
Piechoty w
Równem.
Podczas
kampanii
obronnej 1939
r. brał udział
w walkach pod
Kamionką
Strumiłową i
Poizdowem.
Dostał się do
niewoli
niemieckiej
trafiając do
Oflagu IIB
Arnswalde, po
nieudanej
ucieczce
przeniesiony
do Oflagu
VIIIB
Silberberg. Z
niewoli uciekł
wraz z Janem
Gerstelem i
Tadeuszem
Wesołowskim
docierając w
VIII 1940 r.
do Hajfy.
Wstąpił do
Samodzielnej
Brygady
Strzelców
Karpackich,
gdzie otrzymał
awans na
porucznika.
Był zastępcą
dowódcy 3.
kompanii ckm i
4. kompanii
III Batalionu.
Funkcję tę
pełnił do V
1942 r. biorąc
udział w
oblężeniu
Tobruku i
bitwie pod
Gazalą. W 1942
r. został
odkomenderowany
do angielskiej
Middle East
Staff School w
Hajfie, a
następnie
dostał
przydział jako
oficer
operacyjny w
5. Kresowej
Dywizji
Piechoty. Brał
udział w
bitwie pod
Monte Cassino,
następnie
został szefem
sztabu 6.
Lwowskiej
Brygady
Piechoty. Jako
kapitan
uczestniczył w
akcji zdobycia
Ankony,
Predapio i
Forli. Od I do
IV 1945 r.
dowodził 17.
Lwowskim
Batalionem
Strzelców San
Angelo, w tym
czasie brał
udział w
zdobyciu
Bolonii. W VI
1945 r.
otrzymał awans
na majora
dyplomowanego
i został
szefem sztabu
Rejonu Osiedli
Polskich we
Włoszech. Po
wojnie
wyemigrował do
Wielkiej
Brytanii i
wraz z żoną
Jolantą
mieszkał aż do
śmierci w
Londynie.

Marian
Małecki
"Spod
ostrza
gilotyny.
Proces karny o
szpiegostwo
w III
Rzeszy w
świetle akt
Gertrudy
Świerczek
i grupy
»U-2« Armii
Krajowej"
ISBN
978-83-65982-35-3
335 str.
145x205 mm
Okładka miękka
ze
skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wstęp
I Dom
Świerczków
stał w borze –
o początkach
ruchu oporu w
okolicach
Pszczyny
II W szponach
wywiadu czyli
o
przestępstwie
zdrady państwa
w III Rzeszy
III Proces
wywiadowców
grupy „U-2”
IV Śmierć w
Plötzensee
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
O
książce:
Praca dra hab.
Mariana
Małeckiego
należy do tych
niezwykłych
historycznoprawnych
publikacji,
które ukazują
dzieje
instytucji,
państw czy
ustrojów przez
pryzmat życia
jednostki.
Rzadko spotyka
się dziś takie
prace. Autor
ukazał w niej,
w niezwykle
sugestywny
sposób drogę
na szafot
zwykłej
dziewczyny ze
zwyczajnej
śląskiej
rodziny, która
dzięki
zrządzeniu
losu w wieku
22 lat została
pozbawiona
życia przez
państwo stanu
wyjątkowego.
Spośród wielu
walorów tej
pracy na uwagę
zasługuje
historycznoprawna
narracja,
która ukazała
dzieje
niemieckiego,
nazistowskiego
wymiaru
sprawiedliwości
poprzez
działalność
części wywiadu
Armii Krajowej
„Stragan” a w
jego ramach
Gertrudy
Świerczek.
Czytelnik
zostaje
wprowadzony w
codzienność
życia tej
młodej
dziewczyny,
poprzez oparte
na źródłach
jej
młodzieńcze
lata, rozterki
życiowe i
wybory, które
nazywane były
„cichą wojną
wywiadu”. W
praktyce III
Rzesza
potraktowała
je jako
zbrodnię
zdrady stanu,
doprowadziła
młodą
dziewczynę
wraz ze
współtowarzyszami
przed sąd,
wydała wyrok i
unicestwiła.
Marian Małecki
zbudował w tym
jednostkowym
wymiarze obraz
szerszy, życia
zwyczajnych
ludzi w
okupowanej
Europie,
Polsce,
Śląsku.
Walorem godnym
uznania jest
ukazanie
instytucjonalnej
historii
ustroju i
prawa przez
pryzmat
codziennych
wyborów
jednostki. Nie
były one, jak
pisze autor,
czarno-białe,
były
czarno-szare.
Taki też był
niemiecki
wymiar
sprawiedliwości.
Dążył on – co
godne
podkreślenia –
do realizacji
celów
państwowych
przez pozory
legalizmu
prawnego.
Grupa „U-2”
polskiego
wywiadu
została
rozpracowana,
aresztowana, w
postępowaniu
przygotowawczym
doprowadzona
do złożenia
zeznań
obciążających
i w procesie
karnym przed
III Senatem
Ludowym w
majestacie
prawa skazana.
Pozory
demokracji
zostały
zachowane...
(z recenzji
prof. dra hab.
Stanisława
Grodziskiego)
O
autorze:
Prof.
Marian Małecki
jest
pracownikiem
naukowym
Uniwersytetu
Jagiellońskiego
w Krakowie,
autorem 20
publikacji
samodzielnych
i ponad 110
artykułów i
rozdziałów w
pracach
naukowych i
popularyzatorskich
z dziedziny
historii,
historii
państwa i
prawa, ustroju
i prawa
dogmatycznego,
a także
współautorem
12-tomowej
Encyklopedii
Powszechnej.
Swoje
zainteresowania
historyczne
skupia wokół
problematyki
wypraw
krzyżowych,
regionalnej
Śląska i
Galicji, II
wojny
światowej, a
także
archeologii
prawa. Jest
członkiem
kilku
organizacji i
stowarzyszeń
krajowych i
zagranicznych
z zakresu
prawa,
historii,
historii
ustroju, w tym
uczestniczy w
międzynarodowych
projektach
badawczych z
zakresu tychże
dziedzin.

Marian
Małecki
"Pszczyna
– Tychy 1919.
I powstanie
śląskie
na ziemi
pszczyńskiej"
ISBN
978-83-65982-34-6
96 str.
165x235 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wstęp
I Rys
militarnych
dziejów ziemi
pszczyńskiej
II W drodze do
powstania
III Układ sił
IV Terminy
wybuchu
pierwszego
powstania
śląskiego
V Wybuch
powstania
VI Przebieg I
powstania
śląskiego na
ziemi
pszczyńskiej
VII Skutki
VIII
Powstańcze (i
nie tylko)
życiorysy
Zakończenie
Aneksy
Bibliografia
Spis map
O
książce:
Niniejsza
praca
poświęcona
została
regionowi,
który jako
pierwszy
rozpoczął
walkę
w I powstaniu
śląskim. Była
to ziemia
pszczyńska,
pod którą
w pracy
przyjęto
nazywać dawny
pruski powiat
pszczyński.
Dzielił się on
niejako
naturalnie na
dwie części –
północną
i południową.
W środku tego
powiatu
w sposób
wyznaczony
przez samą
przyrodę te
dwa obszary
oddzielały
zwarte
kompleksy
leśne, zwane
Lasami
Kobiórskimi.
Ziemia
nazywana
później
pszczyńską do
czasów
darowizny
krakowskiego
księcia
Kazimierza
Sprawiedliwego
(1179) nie
była rdzennym
Śląskiem,
a stanowiła
zachodnią
rubież tzw.
dzielnicy
senioralnej.
Jej losy są
powszechnie
znane –
a wpływy
polskie,
czeskie,
węgierskie,
habsburskie,
pruskie
i niemieckie
wywarły piętno
na charakterze
i kulturze
tego regionu
(...)
W powiecie tuż
po wojnie
widoczne były:
głód,
pauperyzacja
społeczeństwa,
chaos,
postępująca
inflacja,
rozgoryczenie
spowodowane
stratami
wojennymi,
brak szacunku
dla miejscowej
administracji.
Doszły do tego
istniejące tu,
a przybierające
na sile
problemy
natury
etnicznej
i politycznej.
Doprowadziły
one do napięć,
a w konsekwencji
do powstań
śląskich.
Rozbudzona
świadomość
narodowa tego
regionu
upatrywała
w Polsce
rozwiązanie
wielu
bolączek.
Z pewnością
był to
„fenomen
górnośląski” –
region dawał
kredyt
zaufania
państwu, które
nawet nie
miało jeszcze
roku, ponadto
zagrożone było
walką na
Wschodzie
i widmem
bolszewizmu...
O
autorze:
Prof.
Marian Małecki
jest
pracownikiem
naukowym
Uniwersytetu
Jagiellońskiego
w Krakowie,
autorem ponad
20
samodzielnych
publikacji
i ponad 70
artykułów
i rozdziałów
w innych
pracach
z dziedziny
historii,
historii
państwa
i prawa,
ustroju
i prawa
dogmatycznego,
a także
współautorem
12- tomowej
Encyklopedii
Powszechnej.
Jest członkiem
kilku
organizacji
i stowarzyszeń
krajowych
i zagranicznych
z zakresu
prawa,
historii,
historii
ustroju, w tym
uczestniczy
w międzynarodowych
projektach
badawczych
z zakresu
tychże
dziedzin.

Tomasz
Rogacki
"Bitwa
nad rzeką
Moskwą 5–7
września 1812"
ISBN
978-83-65982-31-5
254 str.
145x205 mm
Okładka miękka
ze
skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wstęp
I Zanim doszło
do bitwy
II
Charakterystyka
wojsk
III Pozycja.
Siły i zamiary
przeciwników
IV Szewardino
(5 września –
sobota)
V
Przygotowania
(6 września –
niedziela)
VI Wielki bój
(7 września –
poniedziałek)
VII Walki o
flesze
Bagrationa
(godz. 6.00 –
9.00)
VIII Zmagania
na lewym
skrzydle i w
centrum (godz.
6.30 – 11.00)
IX V korpus w
akcji.
Wprowadzenie
VIII K (godz.
6.30 – 10.00)
X Zdobycie
fleszy
Bagrationa
(godz. 9.30 –
11.30)
XI Bój o
Wielką Redutę
XII Walki pod
Uticą
XIII Wypad
Uwarowa i
Płatowa
XIV Bój o
Siemionowskoje.
Wielkie szarże
(godz. 11.30 –
13.30)
XV Zdobycie
Wielkiej
Reduty
XVI
Rozstrzygnięcie
pod Uticą
XVII Ocena
XVIII Moskwa
Aneksy
Spis map,
szkiców i
schematów
Wybrana
bibliografia
O
książce:
Kampania
rosyjska 1812
r. do dziś
wzbudza żywe
dyskusje wśród
historyków i
znawców
przedmiotu co
do znaczenia i
wpływu na
upadek
Cesarstwa
Francuskiego.
Szczególną
rolę, wręcz
przełomową,
nadaje się
bitwie pod
Możajskiem
(nad rzeką
Moskwą,
Borodino).
W mojej ocenie
nie da się
przypisać
bezwzględnie
tak kampanii,
jak i bitwie
tych cech.
Zbyt wiele
faktów
przemawia
przeciw
takiemu
twierdzeniu.
Sama kampania
została
przeprowadzona
przez
Napoleona na
poziomie
odpowiadającym
ówczesnym
możliwościom
technicznym i
logistycznym.
Jednak myśl
strategiczna
Napoleona
biegła
znacznie
szybciej,
aniżeli jej
przekazanie.
Tę myśl
pochłaniały
ogromne
obszary Rosji,
na których
rozgrywała się
kampania, oraz
brak
inicjatywy
części
marszałków,
którym cesarz
powierzał
szczególnie
odpowiedzialne
odcinki i to z
bardzo
prostego
powodu – nie
mógł być
wszędzie sam.
Jak kiedyś
powiedział:
Tam, gdzie
mnie nie ma,
marszałkowie i
generałowie
popełniają
same głupstwa.
Owszem, nie
ustrzegł się
również
błędów, ale
który sztab
ich nie
popełnia.
W każdej
wojnie rzecz
cała sprowadza
się do tego,
kto popełni
mniejszy błąd
lub jest go w
stanie na czas
skorygować. Na
to z kolei
nakładają się
trudne do
przewidzenia
reakcje strony
przeciwnej...
O
autorze:
Tomasz
Rogacki
(XII 1959).
Autor 30
książek, w
większości
dotyczących
epoki
napoleońskiej,
oraz setek
artykułów
społecznościowych
i
historycznych.
Opracował
także szereg
regionaliów. W
historii
zagłębiony od
najmłodszych
lat (dziadek
walczył w 1920
r., ojciec w
kampanii
wrześniowej
1939 r.).
Znawca
falerystyki i
białej broni,
czym parał się
przez wiele
lat. Pracę
zawodową
zaczynał od
sanitariusza.
Pracował na
budowach, był
kierownikiem
administracyjno-gospodarczym
w nakielskim
szpitalu,
kierownikiem
merytorycznym
i z-cą
dyrektora w
Nakielskim
Ośrodku
Kultury.
Następnie
został
redaktorem
naczelnym
„Gazety
Regionalnej
Powiat”. Zaraz
po szkole
zamierzał
zostać
oficerem w
wojskach
pancernych,
ale
ostatecznie
odbył
2,5-letnią
służbę
wojskową.
Obecnie
pracuje jako
inspektor w
nakielskim
magistracie.
Wyraziciel
myśli Massimo
Cacciariego: Jak
można w ogóle
zrozumieć nie
tylko
przeszłość,
ale również
teraźniejszość,
bez minimum
wiedzy
religijnej? A
jeśli nic się
nie rozumie,
to jak można
nauczać lub
rządzić ?

Arkadiusz
Krawcewicz
"Polityka
wschodnia w
koncepcjach
partii
politycznych w
III
Rzeczypospolitej
Polskiej.
Wybrane
aspekty:
bezpieczeństwo,
demokracja,
polska
mniejszość
narodowa i
prawa
człowieka"
ISBN
978-83-65982-33-9
336 str.
155x214 mm
Okładka miękka
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wykaz
skrótów
Wstęp
I.
Bezpieczeństwo
w koncepcjach
polityki
wschodniej
1.
Niepodległość
państw
2. NATO
3. Konflikty
zbrojne
II. Demokracja
i prawa
człowieka w
koncepcjach
polityki
wschodniej
1. Demokracja
2. Polska
mniejszość
narodowa
3. Prawa
człowieka
Zakończenie
Bibliografia
The Abstract
Book
O
książce:
„Recenzowane
dzieło jest
udaną
kontynuacją
pierwszej
książki
doktora
Arkadiusza
Krawcewicza
opublikowanej
nakładem
Wydawnictwa
„Infort
Editions” w
2018 r. (pt.
Polityka
wschodnia w
koncepcjach
partii
politycznych w
III
Rzeczypospolitej
Polskiej.
Wybrane
aspekty:
stosunki
międzynarodowe,
polityka
historyczna,
gospodarka i
integracja
europejska,
Zabrze-Tarnowskie
Góry 2018),
którą również
miałem
przyjemność
recenzować.
(…).
Należy
stanowczo
stwierdzić, że
recenzowane
dzieło jest
istotnym
krokiem
naprzód w
polskich
badaniach
politologicznych.
Autor,
posługując się
właściwą dla
podejmowanej
przez siebie
tematyki
metodologią,
starannie
przeanalizował
stosunek
polskich
partii
politycznych
do wielu
istotnych
kwestii
związanych z
polityką
wschodnią III
RP w latach
1990-2015.
(…).
Autor kolejny
już raz
przełamał
dotychczasowy
charakter
badań
prowadzonych
przez
szczecińskie
środowisko
badaczy partii
i systemów
partyjnych, z
którego się
wywodzi, m.in.
szeroko
sięgając do
dokumentów
zgromadzonych
w
następujących
instytucjach:
Archiwum
Partii
Politycznych
Instytutu
Studiów
Politycznych
Polskiej
Akademii Nauk
w Warszawie,
Archiwum Akt
Nowych w
Warszawie,
Pracowni
Dokumentacji i
Badań Życia
Politycznego
Instytutu
Politologii
Uniwersytetu
Wrocławskiego
we Wrocławiu
oraz Archiwum
Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej.
(…)”. (z
recenzji
wydawniczej
dra
Przemysława
Benkena)...
O
autorze:
Arkadiusz
Krawcewicz
– doktor nauk
społecznych w
dyscyplinie
nauki o
polityce;
absolwent
Uniwersytetu
Szczecińskiego
oraz
Uniwersytetu
Ekonomicznego
w Poznaniu.
Ukończył
również studia
podyplomowe w
zakresie:
zarządzania
zasobami
ludzkimi,
prawa
administracyjnego
i
samorządowego,
historii oraz
pedagogiki.
Zainteresowania
badawcze:
polskie partie
polityczne i
system
partyjny,
współczesna
myśl
polityczna i
ruchy
społeczne,
najnowsza
historia
Polski,
samorząd
lokalny.

Miron
Kosowski
"Od
Błonia do
Terespola.
Działania
dywizji
generała
Karola
Sierakowskiego
w
insurekcji
kościuszkowskiej
1794"
ISBN
978-83-65982-30-8
223 str.
145x205 mm
Okładka miękka
ze
skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Od
autora
I Sytuacja
militarna
insurekcji
kościuszkowskiej
na ziemiach
polskich
od połowy
czerwca 1794
do końca lipca
1794 roku
II Generał
Sierakowski i
jego dywizja
III W ślad za
Derfeldenem
IV Słonim
V Nadciąga
Suworow
VI Krupczyce,
17 września
1794 roku
VII Terespol
(Brześć) 19
września 1794
r.
VIII Dalsze
losy dywizji.
Maciejowice
Aneksy
Spis map i
schematów
Bibliografia
O
książce:
Dywizja
generała
majora Karola
Sierakowskiego,
której próbą
opisania
działań
bojowych jest
niniejsza
pozycja,
zdecydowanie
wyróżnia się
spośród
pozostałych
powstańczych
oddziałów
wydzielonych.
Jej szlak
bojowy,
którego
początki miały
miejsce
niedaleko
Warszawy pod
Błoniem, by
następnie
przesunąć się
na obszar
pomiędzy Wisłą
i Bugiem, a
następnie
znaleźć się na
terenie
dzisiejszej
Białorusi.
Jako jedyna
tak liczna i
zwarta
jednostka była
wysłana przez
Najwyższego
Naczelnika do
współdziałania
z armią
litewską. Po
połączeniu się
z jedną z
dywizji
Wielkiego
Księstwa
Litewskiego
działała
przeciwko
siłom
rosyjskim nad
rzeką Szczarą
w okolicach
Słonima. Kiedy
do walki z
powstańcami
włączył się
przyszły kat
warszawskiej
Pragi generał
Aleksander
Suworow, w
pierwszym
starciu pod
Krupczycami
żołnierze
polskiej
dywizji
potrafili
stawić
skuteczny opór
niemal
trzykrotnie
liczniejszemu
przeciwnikowi
i wycofać się
z pola bitwy w
zwartej
kolumnie, czym
wzbudzili
uznanie u
rosyjskiego
dowódcy.
Odtworzona po
katastrofie
terespolskiej
wzięła udział
w tragicznej
dla powstania
bitwie pod
Maciejowicami,
gdzie
ostatecznie
przestała
istnieć jako
zwarty związek
taktyczny...
O
autorze:
Miron
Kosowski
(ur. 1962), z
wykształcenia
(Uniwersytet
Warszawski) i
zamiłowania
historyk. Na
studiach
zajmował się
historią
nowożytną ze
szczególnym
uwzględnieniem
dziejów
wojskowości
powszechnej i
polskiej tego
okresu.
Uczestnik
seminarium
prowadzonego
przez
wybitnego
znawcę epoki
śp. Profesora
Tadeusza
Wasilewskiego,
który był
promotorem
pracy
magisterskiej
autora.
Aktualnie
wykonywany
przez autora
zawód nie jest
związany z
historią, ale
dzieje
ojczyste i
powszechne
zajmują
znaczące
miejsce wśród
jego
zainteresowań.
Niniejsza
pozycja jest
trzecią
publikacją
autora, dwie
poprzednie
„Chorągwie
wołoskie w
wojsku
koronnym w II
połowie XVII
w.” i „Chełm 8
VI 1794”
ukazały się w
naszym
Wydawnictwie
odpowiednio w
latach 2009 i
2014.
Obecnie autor
pracuje nad
kolejnymi
monografiami z
czasów
insurekcji
kościuszkowskiej
– działaniami
nad Narwią w
1794 roku oraz
szturmem i
rzezią
warszawskiej
Pragi przez
wojska
Suworowa 4
listopada 1794
roku.

Rafał
Czarniecki
"Wojna
»króla Filipa«
1675–1676"
ISBN
978-83-65982-29-2
250 str.
145x205 mm
Okładka miękka
ze
skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wstęp
I Nowa Anglia
przed
kolonizacją
II Plemiona
Nowej Anglii w
XVII wieku
III Początek
kolonizacji
IV Wojna z
Pekotami
(1636-1638)
V Dalszy
rozwój
osadnictwa i
kolejne
konflikty w
Nowej Anglii,
aż do roku
1675
VI Sytuacja na
obszarze Nowej
Anglii w
przededniu
wojny
VII Droga do
wojny
VIII Pierwsze
ataki
IX Kampania
jesienna
X Kampania
zimowa przeciw
Narragansettom
i bitwa na
bagnach Great
Swamp
XI Wiosenna
ofensywa
Metacometa
XII Rozmowy i
kontrataki
kolonistów
XIII Kampania
na północnym
pograniczu
kolonii
Massachusetts
Bay w 1676
roku
XIV Dalsze
walki w roku
1677
Zakończenie
Spis map i
schematów
Bibliografia
O
książce:
„King Philip’s
War”,
„Metacomet’s
War”,
„Metacom’s
War,
„Metacom’s
Rebellion” –
to nazwy,
jakimi w
Stanach
Zjednoczonych
określa się
wielki i
krwawy
konflikt
pomiędzy
białymi,
anglosaskimi
kolonistami a
ludami
tubylczymi,
jaki miał
miejsce w II
połowie XVII
wieku na
obszarze tzw.
Nowej Anglii.
Wielkie
powstanie
plemion Nowej
Anglii
przeciwko
anglosaskim
kolonistom,
ogromne
straty, tak
ludzkie jak i
materialne,
jakie
przyniosła
krwawa wojna
oraz postać
charyzmatycznego
przywódcy
Indian,
sachema
(wodza)
plemienia
Wampanoagów –
Metacometa,
którego
imieniem owa
wojna została
nazwana,
głęboko
zapadły w
pamięć
mieszkańców
owego regionu.
A to ten
właśnie
konflikt
nazwany „Wojną
króla Filipa”
wywarł bardzo
duży wpływ na
dalsze dzieje
Nowej Anglii –
jego
zakończenie
nie tylko
pozwoliło na
dalszy,
dynamiczny
rozwój
tamtejszych
kolonii, ale
również
doprowadziło
do poważnych
zmian
politycznych
na tym
obszarze.
Zmian, które w
dalekiej
perspektywie
były jednym z
czynników
prowadzących
do powstania
nowego państwa
– Stanów
Zjednoczonych.
To przecież
nie w innym
miejscu, ale
właśnie w tym
splamionym
krwią regionie
100 lat
później padły
pierwsze
strzały Wojny
o
Niepodległość
Stanów
Zjednoczonych.
Dlatego też o
„Wojnie króla
Filipa” możemy
przeczytać w
każdym
praktycznie
opracowaniu
dotyczącym
historii
Stanów
Zjednoczonych,
czy szerzej –
historii
kolonizacji
Ameryki
Północnej...
O
autorze:
Rafał
Tomasz
Czarniecki
(1977), jest
absolwentem
politologii na
Uniwersytecie
imienia Adama
Mickiewicza
w Poznaniu.
Od wczesnej
młodości
pasjonuje się
zagadnieniami
związanymi
z historią
w ogóle,
a zwłaszcza
z historią
wojskowości.
Efektem tych
zainteresowań
jest
hobbystyczne
uczestnictwo
we
wczesnośredniowiecznej
grupie
odtwórstwa
historycznego,
a także
skompletowanie
zbioru setek
bardziej czy
mniej znanych
(albo wręcz
nieznanych)
bitew, starć,
napadów lub
masakr
mających
miejsce
podczas
podboju
Ameryki
Północnej.
Dzięki owemu
zbiorowi stało
się możliwe
napisanie
kilku
krótszych
i dłuższych
artykułów dla
Wikipedii
(„Wojna
Modoków”,
„Wojny
z Plemionami
Rogue”, „Wojna
Zatoki Puget”,
„Wojna
Yakima”,
„Wojna
z Cayuse”,
„Wojna
z Banokami”)
oraz książki
„Wojna Małego
Żółwia
1786–1795.
Masakra w
lasach Ohio”
wydanej
nakładem
naszego
Wydawnictwa.
Tym razem
autor oddaje
do rąk
Czytelnika
pracę
traktującą o
tym „jak to
się wszystko
zaczęło”, tj.
od lądowania
Purytan aż do
wielkiej wojny
na obszarze
Nowej Anglii,
która
otworzyła
wnętrze
kontynentu dla
osadnictwa
angielskiego.

Andrzej
Graczkowski
"O
reformie
wojskowej
Mariusza.
Narodziny
i rozwój
armii
zawodowej w
starożytnym
Rzymie
(II–I w.
p.n.e.)"
ISBN
978-83-65982-28-5
559 str.
145x205 mm
Okładka miękka
ze
skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2019
Spis treści:
Wstęp
Część pierwsza
POCZĄTEK –
ROZWÓJ –
EWOLUCJA
I Armia
rzymska w
przeddzień
reformy
Mariusza
II Mariusz –
człowiek,
który odmienił
oblicze armii
rzymskiej
III Przyczyny
reformy
Mariusza
IV Reforma
wojskowa
Mariusza –
czas wielkich
zmian w armii
rzymskiej
V Zmiany w
organizacji
sił zbrojnych
VI Zmiany w
uzbrojeniu i
wyposażeniu
bojowym
VII Zmiany w
taktyce walki
Interludium
REFORMA
MARIUSZA JAKO
POMOST MIĘDZY
PRZESZŁOŚCIĄ
A PRZYSZŁOŚCIĄ
ARMII
RZYMSKIEJ
Część druga
KONTYNUACJA –
NASTĘPSTWA –
EFEKTY
I
Kontynuatorzy
reformy i
następcy
Mariusza
II
Konsekwencje i
znaczenie
reformy
Mariusza
Zakończenie
Załączniki
Wykaz skrótów
Bibliografia
O
książce:
Na
czym polegała
reforma
wojskowa
Mariusza? Kim
był Mariusz?
Starożytny
Rzym. Burzliwa
epoka schyłku
republiki.
Ostatnie lata
II w. p.n.e.
Imperium
Rzymskie stoi
na krawędzi
kryzysu.
Sytuacja jest
krytyczna.
Rozdartej
wewnętrznymi
sprzecznościami
republice
zagraża
inwazja
Germanów.
Jugurta,
przebiegły
król Numidii,
skutecznie
hamuje postępy
legionów w
Afryce,
korumpuje
arystokrację
senatorską, a
nawet wieszczy
rychły upadek
Wiecznego
Miasta.
Obywatelska
armia rzymska,
będąc
naznaczona
piętnem
rozkładu, nie
spełnia
pokładanych w
niej
oczekiwań. W
odpowiedzi
ambitny konsul
Gajusz Mariusz
(C. Marius)
rozpoczyna
reformę
wojskową.
Sięga po
rozwiązanie,
które odmieni
losy
republiki.
Mariusz
(156–86 r.
p.n.e.) to
jedna z
najwybitniejszych
postaci w
dziejach
antycznego
Rzymu.
Siedmiokrotny
konsul,
aktywny wódz i
polityk,
pogromca
Jugurty i
Germanów,
obrońca
rzymskiej
cywilizacji,
weteran wielu
wojen, wuj
Cezara.
Reformator sił
zbrojnych,
który
zapoczątkował
długotrwały
proces reformy
wojskowej.
Stopniowo, w
ciągu
kolejnych lat
i dekad, Rzym
przeżywa
narodziny i
rozwój
profesjonalnej
armii. Wojsko
z poboru,
oparte na
milicyjnych
zasadach,
zostaje
zastąpione
przez armię
zawodową.
Następuje
uproszczenie
organizacji,
ujednolicenie
uzbrojenia i
konsolidacja
taktyki. Model
nowego
rzymskiego
legionu będzie
wzorcem dla
późniejszych
formacji
zbrojnych, nie
omijając
systemów
wojskowych
współczesnego
świata...
O autorze:
Andrzej Graczkowski (1971), doktor nauk humanistycznych w zakresie historii, absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, oficer rezerwy Wojska Polskiego, z zawodu nauczyciel, z wykształcenia m.in. historyk, przyrodnik, geograf. Pasjonat wojskowych dziejów antycznego Rzymu. Autor książki Armia rzymska w okresie schyłku republiki: organizacja, uzbrojenie, taktyka (Toruń 2009) oraz serii artykułów poruszających ten temat, opublikowanych na łamach czasopisma „Nowy Filomata”. Zainteresowania dotyczące starożytności, tajemnic historii i zagadek przeszłości łączy z edukacją regionalną, obejmującą rodzinną Ziemię Dobrzyńską. Członek Dobrzyńskiego Towarzystwa Naukowego. Regularnie publikuje w „Roczniku Dobrzyńskim”.

Przemysław
Łukasik
"Stany
Zjednoczone i
Wielka Wojna"
ISBN
978-83-65982-26-1
215 str.
145x205 mm
Okładka miękka
ze
skrzydełkami
Zabrze
– Tarnowskie
Góry 2018
Spis treści:
Wprowadzenie
I Izolacjonizm
II Wielka
Wojna i
amerykańska
neutralność
III Home front
IV Konferencja
wersalska i
później
Zakończenie
Bibliografia
O
książce:
„…Autor
kreśli także
obraz
społeczeństwa
amerykańskiego
i jego reakcje
na zachodzące
w Europie
wydarzenia.
Wpływ na
postawy
Amerykanów
miały omówiona
przez Autora
dzieła kultury
– przede
wszystkim
literackie i
filmowe –
które obok
gazet stały
się
podstawowym
narzędziem
(dez)informacji
amerykańskiego
społeczeństwa.
Próby
przeciwdziałania
przez Niemcy
skutkom
antyniemieckiego
przekazu
rozpowszechnianego
w USA nie
powiodły się
(…)
W moim
przekonaniu
dzieło Pana
Przemysława
Łukasika
podejmuje
istotny temat
i w
interesujący
sposób go
analizuje.
Autor
prezentuje się
jako osoba,
której wiedza
pozwala
swobodnie
poruszać się w
obszarze
zakreślonej
pracy, a nawet
znacznie poza
ten obszar
wykracza”
Dr hab.
Ryszard M.
Machnikowski,
prof. nadzw.
Uniwersytet
Łódzki
„…Z
zainteresowanie
przeczytałem
tę pracę.
Uważam ją za
wartościową z
punktu
widzenia
merytorycznego.
Oparta jest na
bogatej bazie
bibliograficznej
i napisana
jest
przystępnym
językiem”
Prof. dr hab.
Longin
Pastusiak,
Akademia
Finansów i
Biznesu
Vistula
O
autorze:
Przemysław Łukasik – doktor nauk politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, pracownik naukowy, nauczyciel, absolwent historii i stosunków międzynarodowych. Pracuje w Katedrze Badań Obszarowych na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. W ramach programy Scholars in Residence był stypendystą Instytutu Goethego i Instytutu Studiów Kulturoznawczych w Essen (2011). W latach 2011-2015 pracował w redakcji, wydawanego przez Europejską Sieć Pamięć i Solidarność, anglojęzycznego historycznego czasopisma naukowego Remembrance and Solidarity Studies In 20th Century European History. W latach 2014-2017 pracował w Katedrze Bezpieczeństwa Narodowego Wyższej Szkoły Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim. Pełnił funkcję redaktora naczelnego periodyku naukowego Ante Portas – Studia nad bezpieczeństwem. Jest autorem publikacji opisujących stosunki międzynarodowe, w szczególności relacje transatlantyckie m.in.: Antyamerykanizm w Niemczech, Kraków 2018, Europe and America in the mirror. Culture, Economy and History, pod red. P. Łukasik, M. Arnold, Kraków 2012; J. Żak, P. Łukasik, Common history, common interests: Geostrategic role of Turkey in the opinion of Polish media and researchers, „GeoPolitica: Revista de Geografie Politica, Geopolitica şi Geostrategie”