Andrzej Rachuba
   "Konfederacje wojska litewskiego. 1657-1663"

   ISBN 978-83-89943-48-4
   312 str.
   155x214 mm
   Zabrze 2010



Spis treści:

Wprowadzenie
Wstęp
I. Konfederacja w Wierzbłowie w 1655 r.
II. Konfederacje w Choroszczy i w Kamieńcu w 1657 r.
III. Konfederacja w Drohiczynie w 1660 r.
IV. Nexus Fraternus czyli Wielka Konfederacja z lat 1661-1663
Zakończenie
Wykaz źródeł i literatury
Indeks osób
Indeks nazw geograficznych

Opis książki:

„Konfederacja wojskowa jest to bunt wojska, które będąc niepłatnym, lub sądząc się w czym innym ukrzywdzonym, wypowiada posłuszeństwo zwierzchności krajowej. Nazywają ją pospolicie związkiem braterskim, bo wyrzekając się wszelkich względów prywatnych, obowiązują się dopomagać sobie nawzajem aż do zupełnego zaspokojenia całego wojska. Pierwszym aktem związkowych jest wypowiedzenie posłuszeństwa hetmanom i wybranie na ich miejsce innego wodza z tytułem marszałka konfederacji wojskowej z władzą jaką im się nadać podoba. Dodają mu do pomocy wielu spośród siebie, obradują publicznie, aby każdy mógł wiedzieć, co postanowiono. Dla utrzymania karności przepisują sobie nowe, bardzo surowe, artykuły wojskowe, które ściśle zachowują, karząc niezwłocznie gardłem najmniejsze przekroczenie”. Tak charakteryzował konfederacje Sebastian Cefali, choć z pewnością opierał się tylko na obserwacjach z lat panowania Jana Kazimierza, gdy nastąpiła już pewna ewolucja tego charakterystycznego dla Rzeczypospolitej wieku XVII zjawiska. Jego uwagi wymagają jednak pewnych korekt i objaśnień. Konfederacja nie była bowiem zwykłym buntem wojska, lecz jego wyższą, bo zorganizowaną, formą o często różnorodnym charakterze, celach i zakresie działania" (ze Wstępu)

O autorze:

Andrzej Rachuba (1951), jest profesorem w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie pełni funkcję kierownika Pracowni Nauk Pomocniczych Historii i Edytorstwa. Jest też przewodniczącym Rady Naukowej tegoż Instytutu, prezesem Towrzystwa Miłośników Historii, wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Heraldycznego i członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Zajmuje się dziejami Wielkiego Księstwa Litewskiego w czasach nowożytnych, jest autorem ponad 230 publikacji, w tym prawie 30 książkowych.