"Obserwacja uczestnicząca w badaniach historycznych"
     Zbiór studiów pod redakcją Barbary Wagner i      Tomasza Wiślicza

   ISBN: 978-83-89943-33-0
   242 str.
   okładka miękka
   165x235 mm
   Zabrze 2008


Spis treści:

Przedmowa
Tomasz Wiślicz:
Obserwacja uczestnicząca w badaniach historycznych: pomiędzy metaforą a praktyką badawczą

I. Badania terenowe. Między historią a antropologią

1. Marta Kurkowska–Budzan:
    Badacz–tubylec. O emocjach, władzy i tożsamości w badaniach oral history     miasteczka Jedwabne
2. Kamila Dąbrowska:
    Od autobiografii do historii – konstruowanie pamięci indywidualnej i zbiorowej     Żydów mieszkających na Dolnym Śląsku po II wojnie światowej
3. Michał Kierzkowski:
    Oral history – Historia Badającego i Badanego. Uwagi o specyfice relacji ustnych w     kontekście badań historycznych
4. Bartłomiej Walczak:
    O mimetycznym uwikłaniu badacza: przypadek Franka Hamiltona Cushinga
5. Renata Ewa Hryciuk:
    Od córki do profesjonalistki. Obserwacja uczestnicząca w antropologii: dylematy,     ograniczenia i zaskoczenia na przykładzie badań terenowych w mieście Meksyk

II. Relacje świadków w badaniach historycznych

6. Marcin Stabrowski:
    Zmysły, uczucia i rozum w poznaniu historii kultury
7. Robert Litwiński:
    Relacje uczestników i świadków wydarzeń jako źródło historyczne. Dotychczasowe     doświadczenia badawcze
8. Katarzyna Stańczak–Wiślicz:
    „Tanie oleodruki” i „wiersze–dokumenty” – poetyckie kroniki czasu Zagłady

III. W stronę metafory

9. Piotr Badyna:
    Jakie korzyści może dać historykowi okresów odleglejszych „obserwacja     uczestnicząca”?
10. Przemysław Wiszewski:
     Archeologów i historyków wizje zjazdu w Gnieźnie z roku 1000 – w stronę     "interpretacji kulturowej"
11. Tomasz Wiślicz:
     Smak archiwum i zapach krwi. Dwa poziomy badań terenowych historyka
12. Wojciech Piasek:
     „Bycie tam”, „bycie tu” w badaniach historycznych. Źródło historyczne jako      zwierciadło, ślad oraz pre–tekst

IV. Obserwacja, wyobraźnia i poznanie historyczne

13. Jolanta Kolbuszewska:
     Rozum – wyobraźnia – intuicja. Źródła poznania w refleksji polskich historyków na      początku XX wieku
14. Adam Sowiński:
     Obserwacja uczestnicząca a spór o naukowość historii?
15. Marek Woźniak:
     Historia własnych czasów, czyli pamięć i wyobraźnia historyczna jako narzędzia      poznania

V. Wyzwania, propozycje

16. Jacek Kowalewski:
     Pytanie o antropologię historyczną (w Polsce)
17. Barbara Jakubowska:
     Migracje w XX wieku wyzwaniem dla dydaktyka historii jako obserwatora      uczestniczącego
18. Piotr Kroll:
     Problemy migracji ludności w XIX i XX wieku w edukacji historycznej krajów Unii      Europejskiej
19. Ewa Solska:
     Perspektywa metaxu–methesis w sytuacji komunikacyjnej cyber–historyka

VI. Etnohistoria i autohistorie

20. Paweł Rodak:
     Historia według Jacques’a Le Goffa
21. Karolina Polasik:
     „Badanie terenowe” w praktyce etnohistoryka. Casus Emmanuela Le Roy Ladurie
22. Anna Brzezińska:
     Istoria istorika Arona J. Guriewicza – autohistoria czy autobiografia?
23. Piotr Seweryn Rosół:
     Masochistyczne ego historyka. Obserwacja i uczestnictwo w krytycznej autohistorii

Indeks osób
Spis ilustracji
Informacje o autorach

Opis książki:

Czy historia jest obcym krajem? Coraz więcej historyków odpowiada twierdząco na to pytanie, porównując swój wysiłek zrozumienia i opisania dawnych społeczeństw do pracy antropologa kulturowego. Metodologiczne i tematyczne związki między tymi dwoma dyscyplinami zacieśniają się od kilkudziesięciu lat, historycy korzystają z doświadczeń antropologii, zaś antropologowie odwołują się do opracowań historycznych. Wyłonił się już nawet wspólny panteon autorytetów: Claude Lévi-Strauss, Mircea Eliade, Michel Foucault, Carlo Ginzburg, Emmanuel Le Roy Ladurie, Clifford Geertz ... Podstawową metodą badawczą tak rozumianej historii jest obserwacja. Obcowanie ze źródłami poznania historycznego ma zapewnić wgląd w minioną rzeczywistość, ex definitione zewnętrzną wobec badacza i jego świata. Dystans chronologiczny od obiektu badania sprawia, że historycy aż do niedawna byli przekonani, że tego typu obserwacja może być obiektywna. Tymczasem antropolodzy, obcując ze swym obiektem w ramach badań terenowych, nie mogli przejść do porządku dziennego nad rolą podmiotu w akcie obserwacji i wytworzyli pojęcie obserwacji uczestniczącej, obwarowanej naukowymi normami. Pomimo to, rola subiektywności badacza coraz silniej nurtuje refleksję metodologiczną antropologów. Historycy zaś dopiero niedawno stracili złudzenie własnej obiektywności, a ponieważ nie posiadali tradycji naukowego opisu swojej roli w procesie wytwarzania wiedzy, zaowocowało to u nich krótkotrwałą falą skrajnego relatywizmu i zwątpienia w sens poznawczy historii. (Ze Wstępu)

Powrót


 

© 2009 inforteditions | Projekt i wykonanie: www.biernacki.info | Odwiedzin: